[ BTS ] ESCAPE #บังทันโปรเจ็ค

Intro : 

WHY AM I HERE ?

 Kim SeokJin 

    'ก็อก......ก็อก.......ก็อก'

เสียงเคาะประตูยามดึกสงัดทำให้ร่างสูงหนาลืมตาขึ้น ภายในห้องมีแต่กลิ่นอับชื้น พื้นห้องเป็นพื้นกระเบื้องเก่าๆที่มีฝุ่นเขรอะทำให้รู้ว่าเป็นบ้านที่ไม่มีคนดูแล สายตาร่างสูงจับจ้องไปที่ประตูบานใหญ่ที่มีเสียงเคาะเรียก ขาเรียวสูงก้าวไปที่ประตูอย่างฉับไวแต่ก็ต้องชะงักเมื่อลืมของสำคัญไว้ใต้เตียง ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะเดินกลับไปเอาของสำคัญ

   "ซอกจินนน~ เปิดประตูให้ฮาลีย์หน่อยสิคะ" 

ร่างสูงยกยิ้มก่อนจะเอาของสำคัญใส่กระเป๋ากางเกง มือหนาเปิดประตูห้องก่อนที่หญิงสาวจะโผกอดเขาอย่างเต็มแรง

"ผมกังวลว่าห้องรกๆของผมจะทำให้คุณรู้สึกไม่ชอบน่ะครับ" ว่าจบก็กดจูบที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา มือหนาถูกหญิงสาวลากไปที่เตียงและเริ่มสิ่งที่ตนต้องการทันที 

บทรักนั้นดำเนินขึ้นเรื่อยๆและก็จบลงในที่สุด มือหนาเอื้อมไปหยิบกางเกงก่อนจะสวมมัน

"คุณจะไปไหนคะจิน?" หญิงสาวถามจินก่อนจะลุกขึ้นและใส่เสื้อผ้าของเธอ มือหนาใส่กระดุมเสื้อจนสุดก่อนจะหยิบของสำคัญขึ้นมา

                   "ลาก่อนนะที่รักของผม"

                                 'ปัง'

ความรักคือสิ่งสวยงาม คุณจะอยู่กับผมตลอดไป

        'ก็อก.....ก็อก.....ก็อก'

       "คิม ซอกจินน~ เปิดประตูให้ยูรินทีค่ะ"

____________________________________________________

Min Yoongi

      "สี่ล้าน...มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอยุนกิ!!!" เสียงตวาดดังลั่นห้องใต้ดิน ร่างเพรียวถูกคนตัวใหญ่กระชากคอเสื้อให้ลุกขึ้นก่อนโดนชกเข้าที่โหนกแก้มซ้ายจนช้ำ ตาคมจ้องคนที่ชกตัวเองไปเขม็ง ปากกระจับยิ้มเยาะก่อนจะถ่มน้ำลายใส่หน้าคู่ต่อสู้

     "ถ้าคุณอ่านดีๆ ในข้อตกลงคือผมเป็นผู้กำหนดราคานะครับ คุณลี" ยุนกิจ้องหน้าคนที่เพิ่งถูกเขาถ่มน้ำลายใส่ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาเหมือนเดิม เจมส์จ้องหน้ายุนกิก่อนจะโผเข้ามาอีกครั้ง

     

                                  'ปัง'

        "ขอโทษนะครับ....มันจะไม่มีครั้งที่สอง"

   คนตัวขาวจ้องหน้าลูกน้องคนอื่นๆของมาเฟียหน้าหนาก่อนจะยิ้มให้และ

       "ลาก่อนนะทุกคน...ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจ"

                           'ปัง ปัง ปัง ปัง'

           

      งาน เงิน และ เสียงกรีดร้อง ...สวรรค์ชัดๆ

_______________________________________________________

 Jung Hoseok

      เสียงดนตรีดังกระหึ่มแดนซ์ฟอลล์ ร่างเพรียวส่ายเอวไปตามจังหวะของบีท ยิ่งบีทรัวเท่าไหร่ใจของร่างเพรียวก็เต้นเร็วเท่านั้น น้ำแอลกอฮอล์ถูกรินใส่แก้วและยื่นมาให้ร่างเพรียวโดยชายหนุ่มที่เขาไม่รู้จัก แต่ก็แน่อยู่แล้วเพราะเขาไม่นิยมทำร้ายผู้หญิงหรอก จะหาเหยื่อผู้หญิงไปเพื่ออะไร ชายแปลกหน้าขยิบตาให้โฮซอกพอเป็นพิธี

      และแน่นอนเมื่อเหยื่อติดกับโฮซอกก็ต้องไม่ปล่อยให้มันรอด โฮซอกพาชายแปลกหน้ามาที่ห้องของตนทันทีที่ชายคนนั้นเริ่มมึนจากพิษแอลกอฮอล์ โฮซอกไม่พูดพร่ำอะไรให้เสียเวลา จำนวนแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปไม่ใช่เล่นทำให้ร่างหนาไร้สติ

        'ผลั่ก'  

      "โอ้ย ... ขยะแขยงอ่ะ" โฮซอกบ่นอุบอิบก่อนที่ร่างเพรียวจะหันไปดูร่างที่เขาเพิ่งจะถีบไปเมื่อกี้ก็พบว่าร่างหนานั้นนอนโอดครวญอยู่

     "เจ็บเหรอ..เราไม่ได้ตั้งใจ" ร่างหนาตอนแรกที่ตั้งใจจะเข้ามาต่อยโฮซอกก็ต้องลดมือลงเพราะงุนงงกับท่าทางของโฮซอก โฮซอกคว้านหาของที่หัวเตียงก่อนจะยกยิ้ม โฮซอกก็ใช้ค้อนที่ตัวเองซ้อนไว้หัวเตียงทุบเขาอย่างโหดเหี้ยม  

   "อ่าว..เจ็บเหรอ...งั้นตายๆไปเลยจะได้ไม่เจ็บ"

     โฮซอกชอบใช้ค้อนนะ....มันน่ารักจะตาย

    

_____________________________________________________

 Kim Namjoon 

     "ผมมียานะ..."

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกับมาเฟียรายใหญ่ มาเฟียรายนั้นมองหน้านัมจุนอย่างไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่แม้แต่จะรู้จักกันแต่นัมจุนกลับรู้ที่ลับและเดินเข้ามาบอกให้เขาซื้อยา ไม่ใช่เพื่อนก็เป็นตำรวจ

    "อะไรของมึง!!" มาเฟียคนนั้นยกปืนมาจ่อหัวนัมจุนแต่เขายังไม่ทันได้ลั่นไกลก็ดันตายเองซะก่อน

           'ปัง'

"เห้อ....อดได้ลูกค้าอีกแล้ว"

เสียงกระสุนปืนดังสนั่นลั่นห้องโถงขนาดใหญ่ชายหนุ่มร่างสูงยิ้มจนลักยิ้มบุ๋มก่อนจะวางปืนลงแล้วหยิบวอขึ้นมา

    "มิชชั่นเอเรียบร้อยครับ"

ไม่นานเกินรอปลายทางก็วอกลับมาและมันทำให้ร่างหนายกยิ้ม

'มิชชั่นบี....ฆ่ามันให้หมดแล้วเอายามา'

                            "ครับ...เฮีย"

          

           'ปัง ปัง ปัง ปัง'

    ร่างสูงหนาลั่นปืนอย่างสนุกสนาน เขาไม่สนใจเสียงกรีดร้องพวกนั้น เขากลับชื่นชอบมันด้วยซ้ำ

ตาคมตวัดมองผู้คนที่นอนเรียงรายบนพื้นก่อนจะไล่ยิงซ้ำเพื่อให้ตายสนิทพร้อมนับจำนวนหัว

               "วันนี้ได้แสนห้า...ต้องฆ่าอีก"

เงิน คือปัจจัยหลักของผม ผมต้องใช้เงินแต่..เพื่ออะไรนะ?

      

        "สนใจซื้อยาไหมครับ?"

                เสียงกรีดร้องคือยาของผมไง

____________________________________________________

 Kim Taehyung

     "แม่ครับ นั่นใช่แม่รึเปล่า?" เสียงทุ้มหวานเอ่ยขึ้นเบาๆในความมืด นัยน์ตาสีดำมุกสั่นระริกด้วยความดีใจ ปากแดงสดถูกเติมเต็มไปด้วยรอยยิ้ม 

    "ปล่อยกูนะ!! ปล่อย!!" เสียงกรีดร้องดังมาจากมุมห้องทำให้แววตาที่ดีใจเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นแววตาที่ดูเกรี้ยวกราด มือหนาถือกระบอกปืนก่อนเดินไปที่มุมห้อง ผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นได้แต่นั่งตัวสั่นระริกด้วยความกลัว

    "คุณคือคนที่ฆ่าแม่ผมใช่ไหมครับ?" น้ำเสียงเรียบๆและแววตาที่คาดเดาไม่ออกทำให้ผู้เคราะห์ร้ายได้แต่นั่งเงียบ

    "แม่ครับ...ผมคิดถึงแม่...แต่ผมเกลียดไอ้สวะที่ทำให้แม่ตาย.." จบประโยคก็ลั่นไกลปืนใส่ผู้เคราะห์ร้ายอย่างไม่ยั้ง

                             'ปัง ปัง ปัง'

ร่างหนาอุ้มคนที่เขาเพิ่งฆ่ามาแขวนไว้บนเพดานห้องและเดินไปอีกมุมของห้องและถามประโยคเดิม

           "ไหนดูสิ..คนต่อไป...ใช่แม่รึเปล่า?"

   พวกสวะ คือขยะของสังคม จะเก็บไว้ทำไมครับ

____________________________________________________

 Park Jimin

    "โบมี..คุณรักผมไหมครับ?" คำพูดแสนหอมหวานเปล่งออกมาจากปากของจีมิน ร่างหนากระชากตัวหญิงสาวเข้ามาใกล้ เสียงหายใจรินรดต้นคอของเธอ ฟันซี่คมกัดลงที่ต้นคอจนเลือดไหลรินออกมา หญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัวแต่กลับทำให้ร่างหนายิ้มเยาะ

   "โบมี...คุณมันไม่อร่อย" พูดจบก็ผลักร่างบางของหญิงสาวลงบนเตียงและกรีดยิ้ม มือหนาเชยหน้าของหญิงสาวขึ้นมาและกดจูบเบาๆ

   "ไม่...มันยังไม่อร่อยพอ" นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่หญิงสาวได้ยินก่อนจะผล่อยหลับไป

         "อืม....วันนี้ได้ไปแค่ 3 คน" 

     เมื่อหญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็ต้องกรีดร้องอย่างหนัก......

              "ไตสามอัน...ได้เท่าไหร่นะ?"

     งานง่ายๆ แต่ได้เงินเยอะ...สนใจไหมครับ?

____________________________________________________

 Jeon Jungkook

    "ทำไมยามีแค่ 148 เม็ด?" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นมาเบาๆ สายตาจับจ้องไปที่คนที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น มือหนาควงปืนเล่นก่อนจะยักคิ้วให้คนที่คุกเข่าบนพื้น

    "เฮียปาร์คบอกว่าเงินแค่นั้นได้ไป 148 เม็ดก็บุญแล้วครับ..." ชายหนุ่มที่ถูกถามตอบเบาๆแล้วก้มหน้ามองพื้น ปากบางของจองกุกกระตุกยิ้มก่อนจะหุบลง

    "งั้นมึงไปบอกเฮียปาร์คว่ากูจะเอา 200 เม็ด" ชายหนุ่มที่มองพื้นเงยหน้ามามองจองกุกด้วยความดีใจที่ตนไม่โดนฆ่าเพราะถ้าเป็นปกติหัวกระจุยหมดแล้ว แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ลุกขึ้นกลับมีเสียงปืนดังขึ้น

                                 'ปัง'

ลูกกระสุนเจาะเข้าที่ขาซ้ายของชายหนุ่มเต็มๆ ชายหนุ่มคุกเข่าลงอย่างเดิมด้วยความเจ็บปวด จองกุกมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นแล้วพูดออกมาอย่างไม่แยแส

                   "กูยังพูดไม่จบเลย..."

ชายหนุ่มตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวแต่กลับกัน จองกุกกลับยกยิ้มแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

              "กูจะให้มึงไปบอกมันในนรก"

                                  'ปัง'

  โลกนี้โหดร้ายแต่มันก็สวยงามในเวลาเดียวกัน

_________________ #คุกบังทัน __________________

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวปริศนาและแนวฆาตกรรม อาจจะดูจิตหน่อยแต่ว่าอยากให้อ่านกัน เรื่องนี้จะชิปคู่ไหนเชิญเลยค่ะ เพราะไรท์ไม่เจาะจง บางทีพวกนางอาจจะฆ่ากันเองก็ได้ (ล้อเล่น555) อ่าาา โนเอ็นซีนะคะ เราเป็นคนใสใส ชั่งมัน เลิกพล่ามค่ะ

   Tw : @jhopeformin