คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอยที่ 5 : เกือบตายที่ภูเขาไฟฟูจิ
2 ปีต่อมา
เอาละ…ตอนนี้ ผ่านมา 2 ปีแล้วสินะ ถึงเวลาไปเริ่มเนื้อเรื่องหลักกันแล้ว
“ไปก่อนนะครับ คุณนาโอโตะ”
เราพูดกับรูปของคุณนาโอโตะ เปิดประตู และเดินออกจากบ้านหลังเดิมที่เคยอยู่กับคุณนาโอโตะ
จุดเริ่มต้นเรื่องราว-ทามามะ เมตะ ผู้เปลี่ยนผันโชคชะตา
ณ กรุงโตเกียว มิถุนายน ปี 2018
เอาละ…เริ่มจากตรงไหนดีละ ถึงจะบอกว่าเริ่มแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี ช่วงแรกก็ไม่ได้มีใครตาย ไม่งั้นคงต้องหาทางไปเป็นพวกโรงเรียนไสยเวท ถ้าให้ดีควรเป็นฝั่งเกียวโต จะได้ง่ายต่อการช่วยเมกะมารุด้วย
งั้น..สิ่งที่เราควรทำคือ ถ้าไม่สืบหาข้อมูลพวกเคนจาคุ ซึ่งน่าจะยาก แต่ก็จะมีโอกาสวัดพลังกับพวกคำสาปด้วย อีกวิธีคือต้องไปทำตัวโดดเด่น แถวๆเกียวโต ให้นักไสยเวทเก่งๆสักคนเห็น…
โอะ!…ไม่สิ มีอยู่นะ วิธีที่จะได้มีโอกาสสู้กับพวกคำสาป และโดดเด่นในสายตานักคุณไสยเก่งๆ
เวลาล่วงเลยไปจนกระทั่ง..
ณ เวลาดึก ในใจกลางป่าของกรุงโตเกียวที่มีถนนตัดผ่าน
เอาละ….ในที่สุด น่าจะวันนี้แหละ ในเรื่องไม่ได้มีบอกสถานที่ชัดแน่ เราเลยใช้เวลา 1-2 วันในการตามหาสถานที่ แถมเรายังต้องมากลางป่าทุกคืนเพราะไม่รู้จะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ทรมานชะมัด…
ในขณะที่เรากำลังคิด ก็มีรถสีดำคันหนึ่งขับผ่าน ในตอนนั้นเราก็สัมผัสได้ถึง พลังงานคำสาปริมาณมหาศาล เช่นกัน
เราจึงออกตัวพุ่ง และตรงดึ่งทางไปในทิศที่เราสัมผัสพลังคำสาปได้อย่างรวดเร็ว จนไปถึงจุดนั้นในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
และสิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงนั้น คือคำสาปรูปร่างเล็ก มีหัวเป็นปล่องภูเขาไฟ ที่กำลังมุ่งหน้าตรงไปที่รถสีดำคันนั้น
เอาละนะ…มาลองวัดระดับกันหน่อย โจโกะ
เรากระโดดพุ่งตัวใส่โจโกะจากด้านหลัง ง้างหมัดขวาเต็มแรง อัดพลังเวทแบบเต็มสูบ และซัดไปที่ตัวโจโกะอย่างแรงจน จนโจโกะ กระเด็นออกไปชนต้นไม้หักไปหลายต้น
แต่โจโกะก็ไม่ได้ถึงกับบาดเจ็บ เพียงแค่ลุกขึ้นและปัดฝุ่นบนตัวทิ้ง
“แกเป็นใครกันไอ้หนู ทำแบบนี้อยากตายสินะ”
“จะทำได้จริงเหรอ~”
เราก้าวเอาเท้าซ้ายนำ ตั้งท่าพื้นฐานของเจี๋ยฉวนเต้า แต่ในจังหวะนั้นจู่ๆก็มีความร้อนปะทุจากข้างหลัง ในวินาทีที่ชำเลืองกลับไป ก็มีไฟพุ่งออกมาจากปล่องภูเขาไฟด้านหลัง
เราก้มตัวหลบจนแทบติดพื้น แต่ในจังหวะนั้นโจโกะก็หายไปจากสายตาเรา ในตอนนั้นก็จับสัมผัสได้ที่ด้านหลัง
เรารีบพลิกตัวกลับ เอามือซ้ายยันพื้น และใช้ขาขวาเตะตวัดกลับขึ้นไป โจโกะถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อหลบเปิดจังหวะให้ เราเอาอีกมือยันพื้นและดีดตัวกลับขึ้นมา
โจโกะที่เห็นแบบนั้นก็พุ่งเข้ามา และตั้งท่าจะใช้ฝ่ามือขวาซัดใส่ เราใช้ประโยชน์จากช่วงแขนที่ยาวกว่าปล่อย รัสเซียนฮุคใส่โจโกะ
ในวินาทีที่โจโกะโดนหมัด เราก็ใช้จังหวะนั้นพุ่งและใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างกระแทกตัวโจโกะ อย่างแรงให้กระเด็นออกไปเพื่อทิ้งระยะ และเริ่มตั้งท่าอีกครั้ง แต่ถึงอยากนั้นโจโกะ ก็ยังดูไม่เป็นไรมาก
โจโกะจ้องมองมา และคิด ไอ้หนูนี่รวดเร็วมากพอที่จะหลบไฟเราได้ แถมยังชำนาญการต่อสู้ระยะประชิด ถ้าอย่างงั้นก็แค่ต้องใช้การโจมตีวงกว้างที่ต่อให้เร็วแค่ไหนก็หลบไม่พ้นแน่ๆ
โจโกะตั้งท่าเตรียมปล่อยไฟอีกครั้ง
“เปรี้ยะ-”
จู่โจโกะก็เริ่มรู้สึกชาๆ ที่แขน
“อะไรน่ะ…”
“นี่…รู้อะไรมั้ย ไอภูเขาไฟฟูจิ ฟ้าผ่าน่ะมันเร็วราวๆ 50,000 กิโลเมตรต่อวินาทีเลยนะ..”
“ห้ะ-”
ในทันใดนั้นก็มีเสียงอึกทึกเกิดขึ้น
“เปรี้ยงงงงงงงง!!!!”
แขนซ้ายของ โจโกะขาดออกในทันที โดยที่โจโกะไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ
“หมายความว่า หลบไม่พ้นหรอกไง”
“ไอเด็กเวรเอ้ย!!”
นี่คือสิ่งที่ เราขอเงื่อนไขของอาคมจากเทพนั้นมา อาคมของเราคือแม่เหล็กไฟฟ้า และแบ่งเป็น 2 จังหวะเนื่องจากแม่เหล็กไฟฟ้าจำเป็นต้องมีไฟฟ้าก่อน
จังหวะแรก จึงเป็นการสร้างกระแสไฟฟ้าจากพลังเวท และเก็บไว้ในตัว
จังหวะที่สอง คือการใช้กระแสไฟฟ้าบวกกับพลังเวท เพื่อใช้งานแม่เหล็กไฟฟ้า
ในการจะปล่อยไฟฟ้า เราแค่หยุดกระบวนการไว้ที่จังหวะที่ 1 และปล่อยไฟฟ้าส่วนที่กักเก็บไว้ออกมา ที่เราปล่อยใส่โจโกะไป คือวิธีแบบเดียวกับคาชิโมะ แยกไฟฟ้าเป็นขั้วบวกกับขั้วลบ แล้วปล่อยไฟฟ้าขั้วบวกใส่เป้าหมายก่อน
แล้วค่อยปล่อยไฟฟ้าขั้วลบที่กักไว้ตามไปทีหลัง ผลคือไฟฟ้าขั้วลบจะวิ่งหาขั้วบวก เกิดเป็นการโจมตีพุ่งเป้าใส่เป้าหมาย โดยไม่ต้องเสียเวลากางอาณาเขต
เอาละ…กลับมาที่การต่อสู้ โจโกะดูจะไม่ได้สะทกทะท้านมาก แค่ฟื้นฟูแขนกลับมาแล้วตั้งท่าสู้อีกครั้ง
ความเสียหายน้อยมาก…ก็นะ โจโกะจริงๆแล้วนะโคตรเก่งเทียบได้กับ
สุคุนะ 8-9นิ้วเลย
ไฟฟ้าของเรา ถูกสร้างมาจากพลังเวทจึงสามารถปัดเป่าคำสาปได้ แต่ดูจากความเสียหายที่ทำได้คงต้องใช้อาคมย้อนกลับ แล้วเอาต์พุตออกไปแทนพลังเวทปกติ น่าจะได้ผลดีกับคำสาปแบบโจโกะ
ในช่วงจังหวะที่ เรากำลังคิดหาวิธีสู้ต่อ จู่ๆโจโกะก็หายไปจากสายตา
รู้ตัวอีกทีโจโกะก็มาโพล่ที่ด้านหลัง และปล่อยไฟจากมือขวาใส่เราแบบจังๆ
เร็ว!…เกินไปแล้ว! ต้องสร้างจังหวะก่อนแล้วฟื้นตัว!
เราออกหมัดใส่ตัวโจโกะ แต่โจโกะก็ก้มหลบและต่อยใส่ท้องเราเต็มแรง จนเรากระเด็นไปจนถึงทะเลสาบตื้นๆ ที่โจโกะ กับ โกะโจสู้กัน และในตอนที่เรากำลังพยายามลุกขึ้นจู่ๆก็มีแมลงฝูงหนึ่งบินมาล้อม
แมลงหินไฟ
ตอนนั้นพวกมันก็เริ่มส่งเสียงที่ดังมากๆออกมา ส่งผลต่อแก้วหู ทำให้หลบไม่ได้และมันก็ระเบิดออกเป็นไฟจำนวนมาก เราพยามยามหลบออกมาโดยลดความเสียหายให้ได้มากที่สุดแต่ถึงอย่างงั้น
สภาพเราก็เละสุดๆ และมีแผลไหม้ทั่วตัว
ย้อนอาคม
และเราก็เริ่มใช้อาคมย้อนกลับที่ได้มาจาก ไซ ฟื้นตัว แต่ในตอนนั้นโจโกะก็ตามมาจนถึงที่นี่
บ้าเอ้ย…ยังไม่ทันฟื้นตัวดี แถมตอนนี้เราตัวเปียกอยู่ด้วย ถ้าปล่อยไฟฟ้ามันจะถูกนำลงน้ำ ทำให้จะถูกปล่อยออกแบบหยุดไม่ได้จนกว่าจะไฟฟ้าหมด หมายความว่าตอนนี้เราคุมไฟฟ้าไม่ได้แล้ว หรือ เราจะจับตัวโจโกะให้ได้แล้วปล่อยไฟฟ้าแบบตู้มเดียวหมดก็อกดี
อืม….ชิ…ช่วยไม่ได้นะ คงต้องเปลี่ยนไปใช้แม่เหล็กไฟฟ้าแทน…อยากกั๊กไว้ใช้ช่วงหลังๆแท้ๆ
“จบแล้วหรอไอหนู…”
“หึ…ทำไมไม่มาหาคำตอบดูละ ไอหน้าฟูจิ-”
โจโกะ ก็ได้ปล่อยไฟแบบเต็มแรง ออกมาจากมือใส่เรา แต่ในตอนนั้นจู่ๆก็มีคนมายืนด้านหน้า
“ไนช์ไฟต์ครับ เดี๋ยวจากนี้ผมจัดการต่อเอง”
คนที่มายืนอยู่ต่อหน้าเราคือ โกะโจ ซาโตรุ ที่หิ้วตัวของยูจิมาด้วย
“ในที่สุดก็ได้เจอนะ โกะโจ ซาโตรุ จริงๆแล้วคนที่ฉันเล็งคือแกต่างหาก”
“ดีใจจังมีคนเล็งมาที่ผม”
“แล้ว…อะไรน่ะไอเด็กนั้น”
โจโกะพูดออกมาด้วยท่าทีงุนงง
“อิทาโดริ ยูจิคุง มาทัศนศึกษาครับ”
“ตอนนี้กำลังสอน หลายๆอย่างให้เด็กคนนี้อยู่ เธอก็สู้ไปไม่ต้องใส่ใจหรอก”
“ไม่นึกว่าจะพาตัวถ่วงมาเอง โง่จริงนะ”
โกะโจยิ้มและหัวเราะ
“ไม่เป็นไรหรอก ก็เธออ่อนแอนี่นา”
“อย่ามาดูถูกกันนะไอ้หนู!!! จะกลืนกินหน้ายิ้มร่านั้นซะเลย!!!”
โจโกะประสานมือทำมุทราขึ้น ส่วนเราที่รู้อยู่ก่อนแล้ว จึงรีบกระโดดหลบออกไปจากระยะอาณาเขต
“กางอาณาเขต”
“ฝาโลงเทือกเขาเหล็ก”
อาณาเขตสีดำเข้าล้อมตัว 3 คนนั้นเอาไว้ แต่ในเวลาไม่นานอาณาเขตสีดำอีกอันก็กางขึ้น และดันอาณาเขตอันก่อนกลับ เราที่เห็นแบบนั้นก็นั่งลงพัก
และไม่นานอาณาเขตก็คลายออก และโกะโจก็มาโพล่อยู่ข้างเรา พร้อมโยนหัวของโจโกะลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำ
“เมื้อกี้บอกว่าเล็งผมสินะ ใครสั่งให้แกมาที่นี่?”
“ไม่น่าใช่ประเภทที่จะเคลื่อนไหว เพราะถูกสั่งนิ ไม่ใช่หรือไง…”
“ฆ่าผมแล้ว มีอะไรดีงั้นเหรอ ถึงจะยังไงก็ตาม…อีกฝ่ายเป็นใคร”
“รีบพูดสิเดี๋ยวปัดเป่าซะเลยนี่ แต่ถึงพูดก็ปัดเป่าอยู่ดีนะ”
ในขณะที่โกะโจกำลังถ่มใส่โจโกะแบบไม่หยุด ก็ได้มีดอกไม้อันยักษ์ปักลงตรงหน้าโกะโจ และเบ่งบานออกเป็นทุ่งดอกไม้ที่แสนงดงาม
“ดอกไม้ละ”
“สวยจัง”
ในขณะที่ทุกคนเคลิ้มกับอาคม เพราะถูกลดทอนจิตต่อสู้ ฮานามิก็วิ่งเข้ามาและช่วยโจโกะออกไป
ในตอนนั้นโกะโจตั้งท่าจะตามไป แต่ยูจิก็ถูกต้นไม้รัดขาเอาไว้
“ผมไม่เป็นไร!! รีบตามเจ้านั้นไปเถอะ!!”
“ขอโทษที่โกหก!! HELP!!”
โกะโจหันกลับมาช่วย ยูจิและกลับหลังหันกลับไปทั้งคู่ก็หายไปแล้ว
“เห”
“วิญญาณคำสาประดับนี้ตั้งกลุ่มขึ้นมาหรอ ชักสนุกขึ้นมาแล้วสิ”
ส่วนตัวเรา ก็แค่นั่งเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร ยังไงซะ เป้าหมายของเราสำเร็จแล้ว
วัดระดับพลังกับพวกคำสาป และ โดดเด่นในสายตานักคุณไสยเก่งๆสักคน
หลังจากโกะโจคุยกับยูจิสักแป๊ป ก็หันมาหาเรา
“เอาละงั้นคำถามสำคัญสำหรับเธอ เธอคือใครครับ”
จริงๆแล้วประโยคเบียวๆตอนต้นเรื่องอยากให้ได้ฟีลแบบนี้นะ
ความคิดเห็น