คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : สาป
หลังสิ้นการปะทะ ผลจบลงด้วยชัยชนะของเรา เราก็ถือดาบของ ไซ และเดินออกไปทางประตูหน้า
“ได้เห็นของดี อย่างอาคมย้อนกลับแล้วแฮะ~ เท่านี้เราก็พอเข้าใจการทำงานแล้ว หลังจากนี้ถ้าไปศึกษากับฝึกเพิ่ม ก็น่าจะใช้อาคมย้อนกลับได้แล้ว”
หลังพูดกับตัวเองเสร็จ เราก็เปิดประตูหน้าออกไป เราก็เจอคุณนาโอโตะที่จัดการนักสาปแช่งที่เหลือเรียบร้อยแล้ว
“รอนานแล้วหรอครับ”
“ไม่ครับ เสร็จพอดีเลย”
การถามตอบของเราใช้เวลาไม่นาน ก่อนเราจะออกเดินกลับไปที่รถ ในทันใดนั้นจู่ๆ เราทั้งคู่ก็สัมผัสได้ถึง พลังงานคำสาปมหาศาลที่แผ่ออกมาจากข้างหลัง ในวินาทีนั้นที่เราหันกลับไป ก็มีบางอย่างพังกำแพงของวัดออกมา
รูปร่างที่เราเห็นคือ หัวขนาดใหญ่ที่มีใบหน้าเหมือน ไซ และร่างกายตั้งคอลงไปคล้ายเด็กทารก แต่ร่างกายปูดโปน แขนขางอกมั่วซั่ว กระดูกกระเดี้ยวงอกทิ่มร่างกายออกมา คล้ายมุซันร่างทารกแต่น่าเกลียดกว่า ในตอนนี้บอกได้เลยว่า ไซ กลายเป็นวิญญาณคำสาปไปแล้ว
“เมตะคุง!-”
“ไม่ครับ! สังหารด้วยพลังเวท! แต่เจ้าตัวคงใช้อาคมพยายามต่อชีวิต! แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด!”
ก่อนที่คุณนาโอโตะจะได้พูดอะไร เราก็ชิงตอบตัดคำถามทั้งหมดไปก่อน แต่ถึงยังไง…เรามั่นใจว่าตัดหัวด้วยอาวุธไสยเวทแน่ๆ! เหลือแค่หัวก็ยังใช้อาคมยื้อได้หรอ! รู้งี้น่าแทงกบาลก่อนสักที!
ไซ ใช้แขนขวาที่คล้ายเด็กทารกยื่นมาทางพวกเรา และทันใดนั้นแขนขวาก็เติบโตยืดออกและพุ่งมาหาพวกเราด้วยความเร็ว เรากับคุณนาโอโตะวิ่งแยกออก เราไปซ้าย ส่วนคุณนาโอโตะวิ่งไปขวา และวิ่งเต็มแรงเข้าขนาบข้างของ ไซ
“อาคมคือ ทำให้เติบโตจนผิดรูปนะครับ!”
ถึงแม้จะประโยคจะสั้นแต่ เรามั่นใจว่าคุณนาโอโตะเข้าใจสิ่งที่เราจะสื่อแน่ๆ สิ้นคำพูดเราก็ตั้งท่าสู้ ไซ ใช้แขนขาที่งอกอยู่ตามตัว งอกยืดยาวออกมาและโจมตีอย่างรวดเร็ว
เราวิ่งหลบการโจมตีและพุ่งเข้าไปจากด้านซ้าย และอัดพลังคำสาปลงดาบแล้ว ใช้ดาบฟันเข้าไปที่ฝั่งซ้ายของส่วนหัว
ลึกพอตัวแต่ไม่พอจะปัดเป่า ทันใดนั้น ไซ ก็กระเด็นมาจากอีกฝั่ง ถึงแม้หัวของ ไซ จะบังอยู่ แต่เรามั่นใจนั้นคือคุณนาโอโตะที่โจมตีมาจากอีกฝั่ง
เราโยนดาบทิ้งแล้วใช้อาคมแม่เหล็กทำให้มันลอยอยู่แถวๆหลังเป็นการเก็บดาบ และพุ่งตัวไปต่อยแบบเต็มแรงด้วยหมัดซ้าย ซัดให้ ไซ กระเด็นกลับไป จากนั้นเราก็คู่ก็เริ่มกระหน่ำหมัด เข้าใส่ส่วนหัวจากสองฝั่ง จนไซขยายส่วนแขนกับขาให้ใหญ่ขึ้น และใช้แขนขวาตวัดกวาดจากซ้ายไปขวาอย่างรุนแรง
เราและคุณนาโอโตะกระโดดถอยออกมาในทางเดียวกัน และเริ่มตั้งท่าเตรียมบุกอีกรอบ
“เมื่อกี้อีกฝ่ายได้รับความเสียหายไปมากอยู่! พร้อมกันอีกรอบ! ครั้งนี้น่าจะปัดเป่าได้แล้ว!”
คุณนาโอโตะตะโกนบอกมา เพื่อให้เราบุกอีกรอบ ในตอนนั้นที่เรากำลังจะบุกอีกรอบ จู่ๆ ไซก็พูดออกมา
“ก-ก-ก…กะ"
“กาง…อาณาเขต”
ครรภ์มารดร
ในวินาทีนั้นเราทั้งคู้ถูกดึงเข้ามาใน สถานที่กว้างคล้ายถ้ำ แต่พื้น เพดาน ผนัง ทั้งหมดดูจะถูกทำจากอวัยวะภายใน
ไม่ต้องให้ใครมาพูด เรา และคุณนาโอโตะ ประสานมือทั้งสองเป็นมุทรา ท่า ไค แล้วหีบสานก็เริ่มล้อมตัวพวกเรา
หีบสานสุญตา
อาคมต่อต้านอาณาเขต ช่วยลบล้างผลพุ่งเป้า เป็นท่าเก่าแก่ซึ่งเป็นต้นแบบของ อาณาเขตแบบย่อ คุณนาโอโตะน่ะไม่เคยเรียน วิชาชินคาเงะริว
เพราะ มันถูกห้ามเผยแพร่สู่ภายนอกสำนักด้วยข้อผูกมัด แต่ถึงอย่างเพื่อหาทางรับมือกับอาณาเขต เลยควานหาวิชาโบราณแบบนี้มาใช้จนได้
แต่ว่ากางอาณาเขตงั้นหรอ…ทั้งๆที่ไม่ได้ทำมุทราเนี่ยนะ ไม่ใช่หรอก…แม้แต่สุคุนะก็ยังต้องทำเพื่อกางอาณาเขต ถ้างั้นคำตอบคงเป็นด้านในเจ้านี่ คงงอกมือมาทำมุทรา ไม่ก็…มีร่างจริงอยู่ข้างใน!
ไม่ว่าจะอย่างไหนต้องผ่าออก! เราจับดาบขึ้นมา และเริ่มวิ่งบุกอีกรอบ ในตอนนั้น หีบสานสุญตา ก็เริ่มแตกออก
ชิ…เริ่มพังแล้วหรอ ไม่ถึง 10 วินาทีด้วยซ้ำ ดูจากเวลาน่าจะทนได้ 1-2 นาที ถึงแม้จะไม่ได้พูด แต่ทั้งเราทั้งคุณนาโอโตะคิดเหมือนกัน และเราทั้งคู่เริ่มบุกใส่ ไซ อีกครั้ง
ไซ ใช้แขนขาที่งอกออกมา ยืดออกและพุ่งเข้ามาโจมตี เราฟันทั้งหมดทิ้ง และพุ่งเข้าเข้าประชิดตัวแบบประจันหน้า
จากนั้นก็ตั้งท่า โดยเหยียบเท้าทั้ง 2 ลงพื้นอย่างมั่นคง ใช้มือทั้งสองกำดาบจนแน่น ตั้งดาบขึ้นเหนือหัว เค้นพลังเวทอัดเข้าดาบจนถึงขีดสุด
ในตอนนั้น ไซ ก็ยันตัวขึ้นเหมือนยกแขนขึ้นเตรียมท่าจะทุบลงมา ในตอนนั้นคุณนาโอโตะก็พุ่งเข้ามาและ ใช้หมัดซัดใส่พุงของของไซแบบเน้นๆ
ไซ พงะถอยหลัง เปิดจังหวะให้เราฟาดดาบลงแบบเต็มแรง
“ฉั่ว!”
แรงจากการฟาดดาบทำให้ ร่างของไซขาดครึ่ง เพยให้เห็นร่างจริงของไซ ที่อยู่ภายในขาดครึ่งไปด้วย และสุดท้ายอาณาเขตก็สลายไป
เราและ คุณนาโอยะปลดอาคมออก และในจังหวะนั้นจู่ๆ ซีกซ้ายของไซ ก็มีมืองอกและพุ่งไปแตะที่ตัวคุณนาโอโตะ ย้ายวิญญาณทั้งหมดมาที่ซีกเดียวจะได้ไม่ตายงั้นหรอ!!
และในจังหวะนั้นร่างของ ไซ ก็บิดเบี้ยว และถูกดึงออกไปทางขวาจนสุดท้ายก็อัดและรวมเป็นลูกแก้วในมือชายคนหนึ่ง
สายตาของเราหันไป และเห็นคนๆนั้น อย่างชัดเจน เกะโท สุงุรุ!
ที่ด้านขวา ตรงที่เป็นทางเดินยาวที่เข้ามาสู่วัด มี เกะโท สุงุรุ และ เลขาอย่าง ซุดะ มานามิ ยืนอยู่และ เกะโท ก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ต้องขอบคุณพวกคุณทั้งสอง ที่ทำงานอย่างหนักนะครับ แต่เดี๋ยวหลังจากนี้เดี๋ยวผมจัดการต่อเองครับ”
น่าจะมาเก็บงานเองตอนท้ายเพื่อให้ลัทธิไม่เหลือซาก….
“โพล่มาตอนสุดท้าย…แล้วยังได้วิญญาณคำสาปเจ้าลัทธิไปอีก คงต้องคิดเงินเพิ่มแล้วมั้ง!~”
ในตอนที่เราพูดกลับไปคุณนาโอโตะก็ล้มลงคุกเข่า ทั้งๆที่ดูไม่มีส่วนไหนผิดปกติเลยสักนิด
เรา รีบเข้าไปพยุงตัวคุณนาโอโตะขึ้น และเดินสวนผ่านตัว เกะโท เพื่อกลับไปที่รถ ในตอนนั้นเราก็หันกลับมาพูดกับเกะโท
“ให้ดีก็จ่ายค่ารักษาเพิ่มด้วยละ”
“แน่นอนครับ ถ้ากับผู้ใช้คุณไสยด้วยกัน ผมให้เต็มที่อยู่แล้ว”
แต่ถึง เกะโทจะตอบกลับ แต่เราก็ไม่ได้อยู่ฟัง เราปลดม่าน แล้วรีบพยุงตัวคุณนาโอโตะกลับไปที่รถ และโยนตัวคุณนาโอโตะไปที่นั่ง ก่อนที่เราจะกระโดดขึ้นฝั่งคนขับและขับตรงไปที่ตรงพยาบาล ที่ใกล้ที่ซึ่งคือ 5 กิโลเมตร
“ผม….เป็นเนื้องอกที่หัวใจน่ะครับ…อาคมของอีกฝ่ายคงทำให้มันงอกเพิ่มขึ้น”
นาโอโตะพูดด้วยท่าทีหายใจไม่ออก ขณะเอามือกุมหัวใจไปด้วย
“ก็แล้วทำไม่พึ่งมาบอกเล่า….งี่เง่า”
“ผมก็คิดจะไปผ่าตัดอยู่….แล้วค่อยกลับมาบอกคุณทีเดียวน่ะครับ”
ทุกอย่างเงียบลงแต่ถึงอย่างนั้นเราก็เหยียบรถสุดความเร็ว แต่แล้วเสียงของคุณนาโอโตะก็ดังขึ้นทำลายความเครียดนั้น
“ผมน่ะ….จบจากโรงเรียนไสยเวทเขต..เกียวโต ครับ……ในช่วงรุ่นของผมถือว่า…ค่อนข้างเลวร้ายพอตัว”
“แก่ขึ้นแล้วขี้บ่นหรือไง…เก็บแรงไว้ดีกว่ามั้ง~”
“เงียบปากครับ…ผู้ใหญ่พูดอยู่อย่าพูดแทรก..”
เราโดนสั่งให้เงียบปากทันทีที่พูดออกไป
“ผมน่ะ…เป็นเด็กจากบ้านเด็กำพร้า…แล้วเป็นนักมวยช่วง ม.ต้น ก่อน….จะได้รับโอกาสให้มาเป็นนักคุณไสย…”
“แต่การเริ่มชีวิตใหม่ของผม….มันเรียกได้ว่าไม่คาอยราบรื่น…เอาตรงๆก็บัดซบ…”
“ถ้าให้พูดสั้นๆแล้วเข้าใจก็…รุ่นผมรวมทั้งหน้าหลัง 2 รุ่น ตายหมดครับ….แต่พวกเค้าไม่ได้ตายจากคำสาป…แต่เป็นจากพวกนักสาปแช่ง…จนสุดท้ายก็เหลือผมคนเดียว….”
“ผม….ใช้ชีวิตต่อจากนั้นด้วยความแค้น….ไล่ล่าสังหารนักสาปแช่งทุกคน….สิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังไม่กลายเป็นเครื่องจักรสังหารแบบเต็มตัว….คงจะเป็นการได้เล่นกับพวกเด็กจากบ้านเด็กกำพร้า….อยู่แบบนั้นเรื่อยมา…”
“…นั้นสินะ….จนมีวันหนึ่ง…จู่ๆก็มีเด็ก 5 ขวบมาขอให้ผมเป็นอาจารย์ให้…ตอนแรกตั้งใจว่าจะคิดแค่ ศิษย์-อาจารย์ เพราะไม่อยากผูกพัน….แต่สุดท้ายก็เลี่ยงสิ่งที่เรียกว่าสายสัมพันธ์ไม่พ้นจริงๆ…”
ทุกอย่างเงียบลงอีกครั้งแต่ เพราะเราอยากให้คุณนาโอโตะรู้สึกตัวไว้จึงพูดออกไป
“แล้วมาเล่าทำไม่เล่า….ถ้านี่คือการสั่งเสีย ฉันไม่รับนะ”
“ฮิ..”
คุณนาโอโตะหัวเราะออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“รู้มั้ยครับ…เหตุผลที่เพื่อนๆผมตายหมด…มันเป็น……เพราะผมอ่อนแอ..ครับ ….เพราะงั้น….นี่ไม่ใช่คำสั่งเสีย…แต่เป็นคำสาปครับ….ผมจะสาปคุณไว้…ห้ามอ่อนแอ…แบบตัวผมนะครับ....ช่วยคนรอบๆตัวคุณต่อจากนี้ให้ได้-”
“อ้อ-…แล้วก็อีกเรื่อง…เรื่องมันเกิดขึ้นตอนครูคนหนึ่งได้รับตำแหน่งครูใหญ่พอดี…ถ้าเจอ ครูใหญ่ที่ชื่อ กาคุคันจิ ก็ฝากบอกด้วย..มันไม่ใช้ความผิดเค้าหรอก…..”
เสียงนิ่งเงียบพร้อมกับมือที่กุมหัวใจปล่อยลง
เราหยุดรถ ก่อนจะเริ่มเอามือซ้ายไปจับที่อกของคุณนาโอโตะ และปล่อยพลังไสยเวทใส่ เพื่อไม่ให้เค้ากลายเป็นคำสาป แล้วเราจึงปล่อยมือ และกลับมานั่งท่าเดิม ด้วยความเงียบงัน
“เวรเอ้ย……ตายใส่ยังไม่พอ ยังมีหน้ามาสาปลูกศิษย์ตัวเองอีก…เป็นคนยังไงเนี่ย..”
ช่วงสาระ
เพื่อคนไม่รู้มุทราคืออะไร มันคือ สัญลักษณ์มือนะครับ ที่ใช้กันตอนกางอาณาเขตนั้นแหละ
ตัวอย่าง
และนี่ เพื่อใครจำหีบสานสุญตาไม่ได้นะครับ
ทั้งนี้ทิ้งท้าย อยากให้ทุกๆคนคอมเม้นเยอะๆ เพราะอยากนำไปปรับปรุงการเขียนให้ดีขึ้น
ความคิดเห็น