...ใครๆก็ไปญี่ปุ่น!!!!...

ลำดับตอนที่ #4 : ...การทำบัตรประจำตัวที่ญุ่ปุ่น...

อันนี้เป็นสรุปย่อๆมาให้เลยนะค่ะ...^^~
อ่านเอาก็แล้วกันนะค่ะ^^~

สวัสดีครับ

หายหัวไปหลายวัน จะมีใครคิดถึงบ้างไหมนะ .... อิอิ ... ไม่ได้หายไปไหนครับ แต่พอดีอาทิตย์ที่แล้วผู้ปกครอง ( หมายถึงจุ้มจิ้ม ) พาไปทำบัตรประจำตัว ( Alien card ) และบัตรประกันสุขภาพ ( Health insurance ) ที่ทุกคนที่อยู่ญี่ปุ่นนานกว่าหนึ่งปีจะ ต้อง ไปทำ บัตรสองอย่างที่ว่านี่ต้องไปทำที่ที่ว่าการอำเภอ หรือที่นี่เรียกว่า ward office ...ผมก็ทำตัวเป็นผู้ถูกปกครองที่ดีด้วยการเดินตามต้อย ๆ ๆ ไม่มีสิทธิมีเสียงใด ๆ เพราะว่าขืนบ่นมาก เดี๋ยวแม่พาลจะไม่พาไปทำให้ล่ะก็แย่เลย...

อิอิ... วันนั้นที่ ward office มีคนเยอะพอสมควร ก็เหมือนสำนักงานเขตบ้านเราที่รับทำตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบหลวง ที่นี่มีแผนกสำหรับชาวต่างชาติโดยเฉพาะ โดยสามารถใช้ภาษาอังกฤษหรือโปรตุกีสได้ (แต่มีคุณป้าที่พูดภาษาอย่างว่าได้แค่คนเดียว) ด้วยความมุ่งมั่นบริการของคุณลุง (ผ่านล่ามคุณป้า) ทำให้การทำธุระของผมไม่เสียเวลาอย่างที่ (จุ้มจิ้ม) คิด รวม ๆ แล้วใช้เวลาแค่สักไม่เกินชั่วโมงก็เสร็จ .... หลังจากนั้นก็กะว่าจะไปเปิดบัญชีที่แบงค์ญี่ปุ่นนะ เพราะว่าเงินมันเยอะมากจนเก็บที่บ้านแล้วกลัวไม่ปลอดภัย อิอิ (ทองเท่าหนวดกุ้ง นอนสะดุ้งจนเรือนไหว .... เอ สำนวนเก่าไปไหมน้า อิอิ) จริง ๆ ยังไม่มี in-kan (ตราแสตมป์ที่เป็นชื่อของตัวเอง) ที่คนญี่ปุ่นเค้าใช้แทนลายเซ็นต์ แต่จุ้มจิ้มบอกว่าสักสองเดือนที่แล้วจุ้มจิ้มไปเปิดแบงค์นี้เค้ายอมให้ใช้ลายเซ็นแทนได้ เลยลองไปดู ปรากฏว่าเค้าบอกว่าเปลี่ยนระบบแล้ว สรุปแล้วต้องไปทำ in-kan ก่อนถึงจะไปเปิดบัญชีได้ ....เฮ้อออ เลยต้องแบกเงินไป ๆ มา ๆ อีก ชักปวดหลังซะแล้ว อิอิอิ....

ธนาคาร

อ้อ จะบอกว่าการไปธนาคารที่นี่เป็นเรื่องสยองขวัญสำหรับชาวต่างชาติอย่างเราพอสมควร ก็เจ้าหน้าที่ไม่พูดภาษาอังกฤษเลยสักคนนี่ ไม่น่าเชื่อนะครับ มานึก ๆ ดูแบงค์ที่เมืองไทย สาขาไหนก็ต้องมีพูดได้บ้าง จริง ๆ แล้วพูดกันได้ส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ แล้วครั้งหน้าจะต้องไปคนเดียวซะด้วย (บอกผู้ปกครองว่าไม่ต้อง จะไปเอง...อวดเก่งน่าดู) ชีวิตจะรันทดขนาดไหนเนี่ย .... อิอิ

เมื่อวานอากาศดีอีกแล้ว เลยชวนจุ้มจิ้มไป survey ที่โรงเรียน เพราะว่าจะต้องไปสอบวันอังคารหน้านี้แล้ว ยังไม่เคยไปเลย เดี๋ยวไปเข้าสอบไม่ทันแล้วจะขายหน้าตัวแทนประเทศไทยแย่เลย อิอิ... จากบ้านนั่งรถไฟไปแค่ยี่สิบนาทีเอง สะดวกมั่ก ๆ (ขอวัยรุ่นนิดนึง) โรงเรียนของผมเป็นตึกเรียนหกชั้นตึกนึง กับมีตึกออฟฟิคข้าง ๆ อีกตึก ไม่มีสนามฟุตบอล ไม่มีสระว่ายน้ำ ไม่มีห้องฟิตเนส โอ่อ่าเหมือนโรงเรียนในไทย ก็ตามสไตล์ญี่ปุ่นที่เนื้อที่จำกัด อย่างไรก็ตามมีโรงแรมแบบมีม่านอยู่ติด ๆ กัน ...กึ๋ยยยย.... แถมเห็นหนุ่มสาวจูงมือกันเข้าไปด้วย คาดว่าคงนัดกันไปเล่นกิจกรรมเข้าจังหวะ สันทนาการกันข้างใน ...อิอิ ....


ไปถึงโรงเรียนพอดีมีอาจารย์อยู่เค้าเลยเรียกไปสอบสัมภาษณ์เลย แบบภาษาปลาดิบด้วยนะ ...ไม่อยากจะคุยนะว่าสนทนากันอย่างออกรสชาติ มีการถามตอบประโยคยาว ๆ ด้วยนะ อ่ะนะไม่ธรรมดา ....สารภาพก็ได้ จริง ๆ ก็แค่ถามว่าชื่ออะไร เรียนญี่ปุ่นมานานหรือยัง เรียนอาทิตย์ละกี่วัน อ่านเขียนได้บ้างไหม เรียนจบอะไรมา ทำไมถึงอยากมาเรียนที่ญี่ปุ่น จบแล้วจะไปทำอะไร ประมาณนี้แหละครับ ... แต่ผมรู้สึกว่า su-goi อย่างรุนแรง (สุโง่ย – สุดยอด, โอ้ววว จอร์จมันยอดมาก – เวลาพูดกรุณาใส่อารมณ์ทำหน้าทำเสียงสุโง่ยนิดนึง ไม่งั้นจะผิดกติกามารยาท) ...อาจารย์บอกว่าเก่งจังเลย แต่จุ้มจิ้มที่นั่งฟังสัมภาษณ์อยู่ด้วยกัน บอกว่า ชั้นนะลุ้นเธอจะตาย ประมาณว่าอยากตอบแทน เพราะเธอพูดช้ามั่ก ๆ แถมอาจารย์ก็ช่วยสุด ๆ ทั้งพูดช้าและชัดสุด ๆ .... ก็แหม คนมันตื่นเต้นนี่นา อิอิ จริง ๆ ก็รู้สึกเหมือนกันว่าน่าจะพูดช้ากว่าเด็กอนุบาลซะอีก พูดแล้วก็อายนะเนี่ย ... อิอิ ....

วิทยาลัย College of Business and Communication ( CBC )

หลังจากออกมาจากโรงเรียน เห็นว่าวันนี้อากาศดี จุ้มจิ้มเลยชวนไปเดินแรด เอ้ย เดินเล่นไปดูซากุระที่กำลังบานอยู่ที่ Ueno koen (โคเอน – สวนสาธารณะ) ซึ่งพอนั่งรถไฟไปลงที่สถานีอูเอโนะก็จะอยู่หน้าสถานีเลย ที่หน้าพาร์คจะมีต้นซากุระบานสะพรั่งอยู่หนึ่งต้น บานสวยมาก ๆ จุ้มจิ้มบอกว่าเป็นต้นที่ใช้หลอกล่อนักท่องเที่ยวเพราะว่าคราวที่แล้วมีรุ่นน้องมา ก็มาถ่ายกับต้นนี้ แต่ว่าในสวนยังไม่บานสักต้น ....อิอิ ... แต่วันนี้ซากุระบางต้นในสวนเริ่มบานแล้วล่ะ แต่ส่วนใหญ่ก็ยังไม่บานกัน คาดว่าอาทิตย์หน้าที่อากาศอุ่นขึ้นคงจะบานสะพรั่งเต็มสวน คงจะสวยพิลึก...


อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะยังไม่บาน แต่ลูกหลานซามุไรต่างพร้อมใจกันมาปูผ้านั่งกินข้าวใต้ต้นซากุระกันอย่างมากมาย แถมแต่ละกลุ่มที่มาดูตั้งใจมากินกันมาก ๆ ไม่ใช่สักแต่ว่ามานั่งแล้วซื้อข้าวกล่องมากินกันนะครับ อันนั้นธรรมดาไป ....บางกลุ่มมีโต๊ะมาด้วย มีเตา มาทำนาเบะ (นาเบะ – คล้าย ๆ สุกี้บ้านเรา) ปิ้ง ๆ ย่าง ๆ กันอย่างสนุกสนาน ... ที่สำคัญ ถ้าใครจำชุดปาร์ตี้สุดสยิวเมื่อฉบับ Harajuku ได้ มันเป็นชุดปาร์ตี้จริง ๆ ด้วยล่ะ และการปาร์ตี้ใต้ต้นซากุระก็ไม่เว้น บางกลุ่มนัดกันใส่มาด้วย สุดยอดมากเลย มีทั้งแบบ คิขุอาโนเนะ เช่น โดเรมอน น้องหมีพูห์ หน้าแพนด้า หรือจะเป็นแบบสยึ๋มกึ๋ยยย์ แบบ นางพยาบาลสั้นจุ๊ดจู่ นักเรียนมัธยม คลี่กิโมโน โอ้ยยยยย... ดูในรูป ๆ ๆ ขำมากๆ เต็มที่สุด ๆ .... อิอิอิ ..... อยากแต่งมาบ้าง แต่หันไปขอความเห็นผู้ปกครองแล้วไม่อนุมัติ บอกว่า ชุดแพง + ชั้นอาย ...เอาไว้วันหลังมอมเหล้าแล้วว่าจะลองขอใหม่ อิอิ .....

สัปดาห์หน้าจะมีคณะทัวร์จากเมืองไทยมาเยี่ยมเป็นกลุ่มแรก คาดว่าจะต้องพาไปนั่งกินใต้ต้นซากุระที่ Ueno koen นี้ให้ได้ หวังว่าวันนั้นซากุระคงจะบานเต็มสวนแล้วนะ.... แล้วจะมาเล่าให้ฟังใหม่ครับ

คิดถึง
BATMAN