คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การตายที่น่าอนาถ
"ุอินะ รอหัวหน้าฝาานมา่ะท่านบอะไปสุ่อิฟ้าสัหน่อย"
ายหนุ่มที่นั่ิ้มเเป้นพิมพ์อยู่ถึับหยุะัมอูเเฟ้มานอหนึ่ที่วาไว้บนหน้าเา่อนุเลาสุสวยอท่านรอประธานะเินออไป
"อ๊า! ไอ้วยภพ"
อินเเหปาร้ออย่าเสียัเมื่อเพื่อนัวีทิ้านหนีไปส่เมีย วันนี้อุส่าห์ะไปินาบูอนเลิานสัหน่อยไม่ไ้เเล้วเเถมะ้อมาทําานให้มันอีไอ้เพื่อนเวรไ้เมียเเล้วยานให้เพื่อน
"ฮึ าบู๋า"
ร่าหนารํ่ารวับาบูเพราะวันนี้ร้านลราาเป็นพิเศษมนุษย์เินเือนอย่าเาไม่วรพลาอยูเถอะเห็นหน้ามันเมื่อไหร่ะับเเป้นพิมพ์ฟาให้หัวเเเลยเเม่เลย!อินมอเเฟ้มานอย่าหัวเสีย่อนะรีบทำานเสร็ะไ้ลับบ้านไปนอนอ่านนิยายสบายๆสัทีมนุษย์เินเือนัฟันลมือเ็นเอสารัวสุท้ายให้เสร็่อนะวาปาาบนโ๊ะัุบ! นพนัานนอื่นๆหันมาผมนี่ยิ้มเเห้ๆพร้อมับลูบอเลยรับ
ร่าหนาบิัวยืเส้นยืสาย เสียระูลั่นร๊อบ!เเล้วานั้นลมือเ็บอใส่ระเป๋าทันที่วเวลานี้็ํ่าเเล้วพนัานเเผน่าๆเริ่มทยอยันออไปหม พี่ยามเริ่มไล่ปิไฟห้อ่าๆที่นออไปหมผมรีบ้วเินออมา ห้ามหันหลัไปเ็า ลาืนมันูหลอนๆนนลุไม่ล้าเเม้เเ่ะหันหลัไปเพียเเ่้วเท้าออไปให้พ้นๆ ผมนะลัวผีมาๆไม่เยเห็นหรอเเ่็ลัวๆอะนะ
"บึ๋ยย ยิ่ิยิ่เสียว"
ผมเินออมาหน้าบริษัทเเล้วถอนหายใอย่าเเรวามรู้สึโล่ใพลันเเล่นเ้ามายามเห็นไฟถนนเเละผู้นเเล้วึสบายใ มือหนาล้วเอาโทรศัพท์ึ้นมาเสสีมพูหวานเเหววนน้อเหลือบมอ ถามว่าผมอบสีมพูหรอบอว่าไม่ใ่เเ่ทาร้านโทรศัพท์เาเเถมให้เยๆอะ ะไปื้อใหม่็เปลือเิน บอไว้่อนผมนะเเมนเป็นผู้ายเ็มร้อยเห็นใส่เสสีมพูเเสบามันไม่ใ่อย่าที่ทุนิเลย
อิน้าวเินไปามถนนอย่าเบื่อหน่ายมือเปิโทรศัพท์อ่านนิยายที่ในวใที่ไรท์เาพึ่ะอัพสๆร้อนๆ ผมเริ่มินิยายมาไ้สอสามเือนเเล้วอ่านเพาะเวลาว่าเเ้เบื่ออ่านเเล้วรู้สึอยาะเป็นพระเอเอเลยรับมีเเฟนน่ารัสวยๆอย่านาเอในนิยายีไม่น้อย อิาไอ้พระเอัพระเอเรื่อที่ผมอ่านนี่หล่อรวยให่ไปหมเลยเอ้ย!ผมหมายถึัวให่ไอ้พระเอเรื่อนี้โปรไฟล์ีทุอย่าิรที่เย็นาปาัเหมือนเเหมาไว้หลายัวถึะปาัเเ่ไหน็เเพ้ให้นาเอเเสนน่ารัใสื่ออย่านิรา ไรท์เาบรรยายัวนาเอออมาไ้ีนผมอยาไ้เป็นเเฟนเลยรับ ถ้าผมหลุเ้าไปอ่ะนะะามีบนาเอ่อนเล่นเินอ่านนิยายเเล้วรู้สึหิวอเเวะเเว่น่อนเเล้วัน
เเหมเอันอีเเล้วนะหมาหน้าเเว่นเนี่ย! ผมเิน้ามหมาที่นอนันหน้าประูเ้าไปเเละเินเลือนมรุบรอบเเละอาหารสําเร็รูปเสร็เเล้ว่ายัให้ับพนัาน่อนะเิน้ามหมาออมา
"ไม่มีที่นอนหรือไฮะ"
หมาัวโสีนํ้าานอนมอร่าหนาอย่าเยามันไม่เเม้เเ่ะลุึ้นนอนรับเเอร์าเเว่นยามลู้าเปิอออย่าสบายเป็นหมามันนี่็ีนะ
"ไอ้หมาหน้าโ่"อินพูพร้อมับเเนิ้วลาให้ับมันที่นอนอยู่พร้อมับยิ้มั่วร้าย
"โฮ๊!!"
"อ๊า!! ไอ้เี้ย!"
หลัาเเล้วยให้มันใระิว่ามันะลุึ้นเห่ายิ้มโว์ฟันหลายีอย่าหน้าลัวให้ผม ราวนี้ผม้อวิ่เเหละรับไม่ั้นมันสวบเเน่
"เเฮ่! โฮ่!"
ผมวิ่หนีมัน้วยวามเร็วเ็มสปีหันลับไปูยัเห็นมันวิ่ามมาอยู่ อ๊า!ผมะทํายัไีรับไม่น่าไปเเล้วยเลย วิ่เร็วนาไหนไอ้หมาสีนํ้าาลมัน็ามมาิๆหัวใผมเ้นุบับเเทบะหลุออมาสมออนนี้ประมวลอะไรไม่ไ้เเล้วนอาวิ่เท่านั้นาปวไปหมทั้สอ้า
ร่าหนาัสินใวิ่้ามถนนไปอินอยู่ในวามลัวไปเเล้วในอนนี้้อเอาัวรอเท่านั้นเลยไม่รู้ว่านวิ่ออไปรถะสวนมา
"เอี๊ย! ปั!"
เสียรถยน์เบรลาพื้นถนนมาพร้อมับเสียพุ่นบาอย่านเสียัวามรู้สึออินือเ็บปวร่าายเเหลสลายไร้เรี่ยวเเรลมหายใโรยรินรู้สึุเเน่นหน้าอเเทบะหายใไม่ออ นํ้าาไหลรินุัธารนํ้าวามรู้สึเ็บปวระบบทั้ร่าาย สมอปวราวับมันะระเบิ วามรู้สึอเาับวูบลไปพร้อมับลมหายใสุท้ายอย่ารวเร็ว นที่อยู่เเถวนั้น่าื่นระหนรีบวิ่รูันเ้ามาที่เิเหุ
ฝาใเเละอมเม้น้วยนะะ
ผิพลาําใฝาบอไรท์้วยนะะอาะไม่ไ้อัพลอ
ความคิดเห็น