Fantasia World

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้นการผจญภัย

          "นี่เราจะไปทางไหนดีล่ะเนี่ย"
กรีนซายน์เริ่มบ่นหลังจากออกเดินทางได้ราวๆ 2 ชั่วโมงและเจอทางแยก 3 ทางในป่าแห่งหนึ่งซึ่งมันวกวน วกไปเวียนมา ป่าแห่งนี้มีชื่อว่า ป่าวงกต (เราเคยได้ยินแต่เขาวงกตใช่มั้ยล่ะ) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางไปแดนอัคคี แม้ว่าเธอจะพลิกแผนที่ไปมาแล้ว 10 กว่ารอบก็ยังไม่เข้าใจว่าควรไปทางไหนดี
"เฮ้อ... ดูแผนที่ไม่เป็นแล้วยังจะมาทำหน้าที่นี้อีก ไม่รู้อาจารย์คิดอะไรอยู่ถึงให้ยัยหัวเขียวนี่มาเป็นคนถือแผนที่"
ปากกวนๆแบบนี้ มีอยู่ผู้เดียวที่พูดได้ มาโคร ทาคัสเดรีย นั่นเอง
"อ้ะ...หนอย ว่าไงนะ นายหน้าตาลิง แล้วนายน่ะอ่านแผนที่เก่งนักรึไงยะ สอบได้อันดับที่แย่กว่าฉันอย่ามาทำหือนะ"
"อะไรกันยัยหัวเขียว ฉันแค่คะแนนห่างกับเธอ 1 คะแนน อันดับที่ก็ห่างแค่อันดับเดียว จะอะไรนักหนา"
"น..."
"หยุดได้แล้ว"
เสียงหวานใสของยัยเซรีน่าดังขึ้น
"ฉันรำคาญพวกเธอมากเลยนะ วันๆเอาแต่ทะเลาะกันน่ะ ไม่กลัวพวกศัตรูได้ยินมั่งรึไงยะ บลาๆๆๆ"
เซรีน่าตะโกนด้วยเสียงหวานแหลมปิ๊ดแสบแก้วหู ดังยิ่งกว่า 2 คนนี่ซะอีก กรีนซายน์และมาโครทำหน้าเหยเกเพราะเสียงของเซรีน่าดังกว่าตนเกือบเท่าตัว ซีเวนคลายที่นิ่งมานานแล้วก็เอ่ยวาจาขึ้นว่า
"ฉันว่าเธอน่ะ หยุดพูดก่อนก็ดีเหมือนกันนะ ศัตรูน่ะโผล่มาอยู่ข้างหน้าเราแล้ว"
ซีเวนคลายกระโดดลงจากรถม้าสีน้ำตาลที่มีรีวิลและริเซรัสควบคุมม้าสีขาว 2 ตัวอยู่ ซีเวนคลายหยิบดาบสีแดงเข้มออกมาจากฝักข้างลำตัว ด้ามจับมีทับทิมสีแดงเลือดหมูประดับอยู่ แม้ว่ามันจะดูสวยงามแต่ก็แฝงไปด้วยพลังที่คาดไม่ถึง ดาบเล่มนี้ซีเวนคลายซื้อมานานแล้วแต่เธอเพิ่งจะนำมันมาใช้ครั้งแรกจึงยังไม่ค่อยรู้ฤทธิ์ของมันเท่าไร ดาบเล่มนี้มีชื่อว่า Fire of the sword เป็นดาบที่ถูกหล่อมาจากลาวาของภูเขาไฟแห่งหนึ่ง ดาบเล่มนี้ นับเป็นของวิเศษที่ติด 1 ใน 10 อันดับของวิเศษสำหรับธาตุไฟทีเดียว
"ย่าห์ห์ห์!"
ซีเวนคลายร้องเสียงดัง ศัตรูที่ซีเวนคลายพูดถึงคือ กริฟฟิน ที่มีลำตัวสีเขียวน้ำทะเล จะงอยปากสีเหลืองทอง มีปีกแบบนกอินทรี และหางยาวเหมือนงู ซีเวนคลายกระโจนเข้าหากริฟฟินและใช้ดาบFire of the sword พุ่งไปที่ลำตัวของกริฟฟิน กริฟฟินใช้หางของมันสะบัดไปกระแทกที่สีข้างของซีเวนคลายทำให้ซีเวนคลายจักและร่วงลงไปกับพื้น ทุกคนตกใจมาก มาโครตั้งสติได้เป็นคนแรก เขาหยิบคทารักษาประจำตระกูลทาคัสเดรียที่เป็นหมอออกมาและเริ่มร่ายมนตร์ แสงสว่างสีขาวจ้าช่วยรักษาบาดแผลของซีเวนคลาย กรีนซายน์รีบหยิบอาวุธประจำกายของเธอ คทาพฤกษา ออกมา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของวิเศษ แต่มันก็มีฤทธิ์เดชไม่น้อยทีเดียว กรีนซายน์ใช้คทาแล้วท่องมนตร์ของธาตุพืช ทันใดนั้นเองก็มีแสงสีเขียวอ่อนส่องสว่างออกมาจากคทาพฤกษา กริฟฟินรีบถอยห่างด้วยความตกใจ ซีเวนคลายที่เริ่มหายจุกรีบพุ่งเข้าไปและใช้ดาบของตนฟันเข้าไปที่ลำตัว กริฟฟินบาดเจ็บสาหัสเลือดออกมาก ซีเวนคลายเอามือปาดเหงื่อที่ไหลหยดย้อยบนหน้าแล้วเก็บดาบเข้าฝัก กรีนซายน์มองกริฟฟินอย่างเวทนาแล้วหลับตาลง กริฟฟินร้องอย่างเจ็บปวดเหมือนจะขอความช่วยเหลือจากเธอ ซีเวนคลายเดินกลับขึ้นรถม้าโดยไม่สนใจอะไรกรีนซายน์กลับหลังหันแล้วหลับตาลง ขณะที่เธอกำลังจะขยับเท้านั้นเอง เธอกลับหันมาหากริฟฟินแล้วตรงเข้าไปหามัน กรีนซายน์เอ่ยขึ้นว่า
"มาโค...ร เธอช่วยรักษาเจ้านี่ได้มั้ย"
"หา!"
ซีเวนคลายร้องดังขึ้น
"นี่เธอจะบ้าเหรอ เจ้านั่นมันจะฆ่าเรานะ"
"ขอโทษนะซีเวนคลายแต่ว่า... ฉันก็เป็นอย่างนี้ อย่างน้อยสัตว์ทุกตัวก็เป็นเพื่อนฉัน ธรรมชาติ...เปรียบเสมือนบ้าน ดังนั้นฉันจะไม่ยอมให้สัตว์แต่ละตัวตายไป...หรอก... ขอโทษนะ"
กรีนซายน์ค่อยๆนั่งลงแล้วเอามือลูบตรงลำคอของมัน เกล็ดสีเขียวสะท้อนแสงแดดดูเป็นประกาย มาโครเดินเข้ามาใกล้และสังเกตเห็นว่ามีหยาดน้ำตาใสๆ ไหลลงมาจากคู่กัดของเขา
"ตกลง ฉันจะช่วย"
"หา! นี่นายจะบ้าไปอีกคนเหรอ..."
ซีเวนคลายร้องดัง
"เธอนั่นแหละจะบ้ารึไง ทำไมเธอถึงใจร้ายนัก เธอจะให้มันตายไปต่อหน้าต่อตาเหรอ"
ริเซรัสพูดขึ้น(หลังจากที่ไม่มีบทพูดเลย)รีวิลเอามือวางบนบ่าของริเซรัส
"ช่างเขาเถอะ ยัยตาแดงนี่พูดไปก็ไม่มีประโยชน์"
"อ้ะ...หนอย... นายมีสิทธิ์อะไรมาวาฉันยะ นายตายด้าน"
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับจากสวรรค์ทำให้ซีเวนคลายโกรธจนหน้าแดง
"เอาเถอะน่า ซีเวนคลาย ยังไงซะที่ก็เป็นข้อดีของกรีนซายน์นะ ที่รักสัตว์รักธรรมชาตินี่ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกันนะ"
เซรีน่ากล่าวแล้วยิ้มให้ซีเวนคลาย อารมณ์โกรธของซีเวนคลายลดลงและเธอก็ทำหน้านิ่ง
"จะทำอะไรก็ทำไป เชิญตามสบาย"
คำพูดที่ดูเหมือนโกรธ คำพูดที่ดูเหมือนถูกประชดประชันแต่ว่าไม่ได้มีพิษสงอะไร ซีเวนคลายหายโกรธแล้ว เพียงแค่คำพูดพูดของหญิงสาวร่างเล็กตาสีฟ้าและรอยยิ้มหวานๆนิดหน่อย
"เอี๊ยซ..."
กริฟฟินฟื้นขึ้นมาและร้องอย่างดีใจ กรีนซายน์ยิ้มและลูบหัวของกริฟฟิน กริฟฟินไม่ทำร้ายเธอแถมยังก้มหัวให้เธอ เคารพเหมือนเธอเป็นเจ้านายของมันอีกด้วย
"ขอบคุณมากที่ท่านไม่ทิ้งข้า"
'เอ๋...'
กริฟฟินเอ่ยขึ้น
"นี่...นี่...นี่เจ้าพูดได้เหรอ"
กรีนซายน์ถาม ทุกคนเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ยกเว้นรีวิลที่ยังทำสีหน้านิ่งเฉย
"ข้าต้องขอโทษพวกท่านด้วยที่ทำร้าย แต่ข้ามีหน้าที่ปกป้องป่าวงกตแห่งนี้เพื่อป้องกันป่าที่ถูกทำลาย"
ซีเวนคลายลากเซรีน่าและกระโดดลงมาจากรถม้าเพื่อที่จะเข้าไปหากริฟฟิน
"เอ่อ..."
ซีเวนคลายครางอย่างชะล่าใจและกลัวว่ากริฟฟินจะโกรธที่เธอทำร้ายเขาแต่ไม่ใช่ กริฟฟินกลับโค้งให้เธอเหมือนกรีนซายน์
"คือ...ฉันต้อง...ข...ขอโทษเจ้าด้วยนะที่..."
"ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจว่าท่านต้องปกป้องพวกพ้อง"
ซีเวนคลายยิ้ม เซรีน่าดีใจที่ซีเวนคลายกับกริฟฟินไม่ได้สู้กันต่อ และเสียงที่ทำลายบรรยากาศอันสุขสงบนี้ก็ดังขึ้น
"เมื่อไรจะไป เดี๋ยวตะวันก็ตกดินก่อนพอดี เสียเวลา"
เสียงนั้นเป็นเสียงของชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีม่วงเข้มเกือบดำก็เขาผู้เย็นชาคนเดิมนั่นแหละ
"หนอย... นายตายด้าน นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งพวกเราฮะ เราไม่ใช่ทาสของนายซะหน่อยแล้วอีกอย่างนะตอนนี้น่ะมันยังไม่เที่ยงเลย ตะวันไม่ตกดินง่ายๆหรอกย่ะ"
"..."
"ข้าว่าพวกท่านก็น่าจะออกเดินทางได้แล้วนะเพราะว่า การเดินทางในป่านี้มีแต่อันตรายและต้องใช้เวลานานมากกว่าจะออกจากป่านี้ได้ ถ้ารัตติกาลมาเยือนแล้วพวกท่านยังไม่ออกจากที่นี่จะเป็นอันตราย"
กรีนซายน์พยักหน้า
"อืม...ขอบคุณมากนะกริฟฟิน"
กริฟฟินโค้งคำนับกรีนซายน์และทะยานขึ้นไปสู่ฟ้า...

          หลังจากที่กริฟฟินไปแล้วทุกคนก็ขึ้นรถม้าและออกเดินทางต่อ
"แหม... ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนถึกอย่างแม่สาวผมเขียวอย่างเธอเนี่ยจะร้องไห้ให้กับกริฟฟินที่บาดเจ็บ มีความรู้สึกอ่อนไหวไปกับเขาเป็นด้วยเรอะ"
มาโครเอ่ยขึ้นขณะที่รถม้าค่อยๆขยับ
"หมายความว่าไงยะอีตาหน้าลิง"
กรีนซายน์ตะโกนด้วยเสียงสูงปริ๊ดทำให้มาโครต้องเอามืออุดหูและแล้ว การสนทนาโต้ตอบ(?)ของแม่สาวผมเขียวและนายหน้าลิงก็ไปกระตุ้นโดนต่อมเจ้าระเบียบของเซรีน่าเข้าอีกจนได้

To be continue