ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 + ความรู้สึกดีๆที่ก่อตัว+ (50%)
เฮอร์ไมโอนี่นั่งเหงาอยู่บนเตียงในห้องพยาบาล ร.ร.พ่อมดแม่มดชื่อดัง ฮอกวอตส์
\"เฮ้อ.....น่าเบื่อจังเลย\" เธอพูดกับตัวเองเบาๆ ทันใดนั้น..ประตูก็เปิดขึ้น...
แอ๊ด.....
\"รอน!!!!!\" เธอพูดขึ้นทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัวคนที่เข้ามา เพราะเธอมั่นใจว่า..คนๆนั้นต้องเป็นรอนแน่ๆ ก็ดูสิ..ตั้งแต่วันที่เธอมาพักอยู่ที่ห้องพยาบาลนี่ ก็มีแต่รอนกับแรรี่เท่านั้นแหละที่มาเยี่ยม แต่ทว่า.....คนๆนั้นกลับไม่ใช่รอน..หรือแฮร์รี่.....แต่กลับเป็น.....
\"มัลฟอย!!!!!\" เธอร้องออกมาอย่างตกใจ
\"...ฉันเอง เกรนเจอร์\" มัลฟอยพูดพลางทำหน้าตาเศร้าสร้อยแปลกๆ
\"...ลมอะไรกันนะ ถึงหอบคุณหนูมัลฟอยเลือดบริสุทธิ์ ให้มาเยี่ยมยัยเกรนเจอร์เลือดสีโคลนคนนี้ได้\" เฮอร์ไมโอนี่พูดประชดประชันด้วยความสะใจ แต่คำตอบของมัลฟอยกลับไม่สะใจซะนี่
\".....ลมรักที่ทำให้เราสองคนมาเจอกันมั้ง?.....\" คำตอบของมัลฟอยทำเอาเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงจัด ใจเต้นตึกตักจนแทบจะกระดอนออกมานอกอก
\"นี่นายพูดบ้าๆอะไรเนี่ย?\" เธอพูดปัดๆ
\"ก็ฉัน...ชอบเธอนี่นาเกรนเจอร์\" คำพูดของมัลฟอยทำให้หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่หยุดเต้นชั่วขณะหนึ่ง
\"....................\"
\"...แล้ว...เธอล่ะ? คิดยังไง..กับฉัน?\" มัลฟอยถาม
\"...ฉัน..ชะ...ชอบ.....\" ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะตอบมัลฟอยอยู่นั้น...
\"เฮ้!!! เฮอร์ไมโอนี่..ตื่นๆ มากินยาได้แล้ว!!!\" เสียงรอนดังเข้ามาในโสตประสาทของเฮอร์ไมโอนี่ และแล้ว..ภาพของฝัลฟอยที่กำลังยืนรอคำตอบของเธอ ภาพห้องพยาบาล และของต่างๆ ก็เหมือนถูกดูดเข้าไป...
แล้วเธอก็สะดุ้งขึ้น พลางมองไปรอบๆห้อง...ที่นี่เป็นห้องพยาบาล เพียงแต่ว่า...ที่นี่...ไม่มีมัลฟอย แต่กลับมีเพียงรอน ที่กำลังยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ข้างๆเธอ...
\"เฮอร์ไมโอนี่!!! ทำไมเธอนี่มันปลุกยากปลุกเย็นจริงๆเลย\" รอนพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
\"...นี่ฉัน...ฝันไปหรอ?\" เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆกับตัวเอง ในใจก็ทั้งเสียดาย และดีใจ
\'นี่มัลฟอย.....ฉันรู้สึกดีๆกับนายขึ้นนิดๆแล้วนะ รู้มั้ย\'
วันต่อมาเฮอร์ไมโอนี่ได้รับอนุญาตจากมาดามพอมฟรีย์ให้ออกจากห้องพยาบาลได้แล้ว ซึ่งเธอแทบจะกระโดดออกจากห้องทันทีเพราะความเบื่อ...
\"แฮร์รี่...นี่ฉันจะเรียนรู้เรื่องไหมเนี่ย...ฉันไม่ได้ไปเรียนตั้ง 2 วันแน่ะ\"
\"เธอก็ใช่นาฬิกาอะไรนั่นของเธอสิ\" รอนพูด
\"นาฬิกาย้อนเวลาต่างหาก...แต่มันก็ใช่ได้นี่นา...งั้น..ฉันไปแล้วน้า\" และแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็คลักนาฬิกาออกมา ก่อนจะหายไปในทันที
\"ยัยนั่นมันเพี้ยนๆนะ นายว่าไหมแรรี่?\" รอนหันไปถามแฮร์รี่ที่เดินอยู่ข้างๆ
\"คงงั้นแหละ\" แฮร์รี่ตอบพลางเดินไปอย่างรวดเร็วจนรอนต้องร้องเรียก
ทางด้านมัลฟอย ที่กำลังนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ของหอสริธีริน
\"มัลฟอยจ๋า...มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่จ๊ะ?\" แพนซี่ พากินสัน เด็กสาวผู้ชื่นชอบมัลฟอนมานาน แต่ทว่ามัลฟอยกลับเมินเฉย ไม่สนใจ ได้วิ่งเข้ามาเกาะแขนมัลฟอยแล้วเริ่มคลอเคลีย
\"อย่ามายุ่งน่า\" มัลฟอยพูดพลางสะบัดแขนของพากินสันออกไป
\"โธ่...มัลฟอยอ่ะ..แพนซี่รักมัลฟอยน้า..มาทำกับแพนซี่หยั่งงี้ได้ไงอ่ะ?\" พากินสันพูดพลางเอามือเข้ามาควงแขนมัลฟอยอีกครั้งแล้วเริ่มคลอเคลียอีกรอบ
\"โว๊ย! เธอนี่น่ารำคาญจริงๆเลย ไปไกลๆเลยไป ฉันไม่ได้ชอบเธอ\" มัลฟอยพูดเสียงดังจนพากินสันหน้าถอนสี
\"เฮอะ...แล้วมัลฟอยชอบใครล่ะ? ถ้านายไม่ได้ชอบฉัน\" จบคำพูดของพากินสัน มัลฟอยก็มองพากินสันอย่างดูถูก
\"...ฉัน..ชอบ.....\" ขณะที่มัลฟอยกำลังจะพูดชื่อของ \'คนๆนั้น\' ออกมา แครบกับกอยล์ก็เข้ามาขัดซะก่อน ต่อมาเขากำลังเดินไปตามระเบียงเพื่อที่จะไปเรียน เขาก็เจอ.....
ต่อมา ที่ห้องใต้ดิน วิชาปรุงยา ศาสตราจารย์สเนป ที่กริฟฟินดอร์ต้องเรียนกับสริธีริน
\"ทำไมเฮอร์ไมโอนี่ยังไม่มาอีกเนี่ย?\" รอนกระซิบถามแฮร์รี่
\"คงกำลังใช่นาฬิกานั่นย้อนเวลาไปเรียนซะจนลืมเวลาปัจจุบันมั้ง?\" แฮร์รี่กระซิบตอบ แต่ทว่าสเนปกลับได้ยิน
\"คุยอะไรกันอยู่เหรอ? คุณวีสลีย์กับคุณ..พอตเตอร์?\" สเนปพูดเสียงเบาๆดูเยือกเย็น และขณะที่แฮร์รี่กำลังจะตอบ ก็มีคนกำลังเข้ามาที่ประตู และคนๆนั้นคือ...
\"เฮอร์ไมโอนี่...มัลฟอย!!!!!\" แฮร์รี่กับรอนร้องขึ้นพร้อมกันทันทีที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยเข้ามาด้วยกัน เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้นนะ...
-\'๑\'- คุยกันท้ายเรื่อง -\'๑\'-
ฮันนี่มาอัพแล้วนะคะ แต่ก็ยังแค่ 50% เอง แต่ดูเหมือนยังน้อยๆอยู่เนอะ แต่ฮันนี้เป็นคนที่ชอบอัพสั้นๆ ไม่รู้ทำไม เรื่องที่ฮันนี่แต่ง มันดูเหมือนพวกนิยายรักๆอะๆรประมาณเนี้ย แบบว่าการใช้คำพูดมันเหมือนอ่ะ เพราะแต่ก่อนฮันนี่ชอบแต่งนิยายรักๆมากกว่ามาแต่งแบบนี้ (ทั้งที่เรื่องนี้ก็มีรักๆ แต่ยังน้อยกว่าหน่อย) เอาล่ะ...ยิ่งพูดยิ่งงง เอาเป็นว่าพอแค่นี้ดีกว่า แล้วจะรีบมาอัพนะคะ
\"เฮ้อ.....น่าเบื่อจังเลย\" เธอพูดกับตัวเองเบาๆ ทันใดนั้น..ประตูก็เปิดขึ้น...
แอ๊ด.....
\"รอน!!!!!\" เธอพูดขึ้นทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัวคนที่เข้ามา เพราะเธอมั่นใจว่า..คนๆนั้นต้องเป็นรอนแน่ๆ ก็ดูสิ..ตั้งแต่วันที่เธอมาพักอยู่ที่ห้องพยาบาลนี่ ก็มีแต่รอนกับแรรี่เท่านั้นแหละที่มาเยี่ยม แต่ทว่า.....คนๆนั้นกลับไม่ใช่รอน..หรือแฮร์รี่.....แต่กลับเป็น.....
\"มัลฟอย!!!!!\" เธอร้องออกมาอย่างตกใจ
\"...ฉันเอง เกรนเจอร์\" มัลฟอยพูดพลางทำหน้าตาเศร้าสร้อยแปลกๆ
\"...ลมอะไรกันนะ ถึงหอบคุณหนูมัลฟอยเลือดบริสุทธิ์ ให้มาเยี่ยมยัยเกรนเจอร์เลือดสีโคลนคนนี้ได้\" เฮอร์ไมโอนี่พูดประชดประชันด้วยความสะใจ แต่คำตอบของมัลฟอยกลับไม่สะใจซะนี่
\".....ลมรักที่ทำให้เราสองคนมาเจอกันมั้ง?.....\" คำตอบของมัลฟอยทำเอาเฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงจัด ใจเต้นตึกตักจนแทบจะกระดอนออกมานอกอก
\"นี่นายพูดบ้าๆอะไรเนี่ย?\" เธอพูดปัดๆ
\"ก็ฉัน...ชอบเธอนี่นาเกรนเจอร์\" คำพูดของมัลฟอยทำให้หัวใจของเฮอร์ไมโอนี่หยุดเต้นชั่วขณะหนึ่ง
\"....................\"
\"...แล้ว...เธอล่ะ? คิดยังไง..กับฉัน?\" มัลฟอยถาม
\"...ฉัน..ชะ...ชอบ.....\" ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะตอบมัลฟอยอยู่นั้น...
\"เฮ้!!! เฮอร์ไมโอนี่..ตื่นๆ มากินยาได้แล้ว!!!\" เสียงรอนดังเข้ามาในโสตประสาทของเฮอร์ไมโอนี่ และแล้ว..ภาพของฝัลฟอยที่กำลังยืนรอคำตอบของเธอ ภาพห้องพยาบาล และของต่างๆ ก็เหมือนถูกดูดเข้าไป...
แล้วเธอก็สะดุ้งขึ้น พลางมองไปรอบๆห้อง...ที่นี่เป็นห้องพยาบาล เพียงแต่ว่า...ที่นี่...ไม่มีมัลฟอย แต่กลับมีเพียงรอน ที่กำลังยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ข้างๆเธอ...
\"เฮอร์ไมโอนี่!!! ทำไมเธอนี่มันปลุกยากปลุกเย็นจริงๆเลย\" รอนพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
\"...นี่ฉัน...ฝันไปหรอ?\" เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆกับตัวเอง ในใจก็ทั้งเสียดาย และดีใจ
\'นี่มัลฟอย.....ฉันรู้สึกดีๆกับนายขึ้นนิดๆแล้วนะ รู้มั้ย\'
วันต่อมาเฮอร์ไมโอนี่ได้รับอนุญาตจากมาดามพอมฟรีย์ให้ออกจากห้องพยาบาลได้แล้ว ซึ่งเธอแทบจะกระโดดออกจากห้องทันทีเพราะความเบื่อ...
\"แฮร์รี่...นี่ฉันจะเรียนรู้เรื่องไหมเนี่ย...ฉันไม่ได้ไปเรียนตั้ง 2 วันแน่ะ\"
\"เธอก็ใช่นาฬิกาอะไรนั่นของเธอสิ\" รอนพูด
\"นาฬิกาย้อนเวลาต่างหาก...แต่มันก็ใช่ได้นี่นา...งั้น..ฉันไปแล้วน้า\" และแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็คลักนาฬิกาออกมา ก่อนจะหายไปในทันที
\"ยัยนั่นมันเพี้ยนๆนะ นายว่าไหมแรรี่?\" รอนหันไปถามแฮร์รี่ที่เดินอยู่ข้างๆ
\"คงงั้นแหละ\" แฮร์รี่ตอบพลางเดินไปอย่างรวดเร็วจนรอนต้องร้องเรียก
ทางด้านมัลฟอย ที่กำลังนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ของหอสริธีริน
\"มัลฟอยจ๋า...มานั่งทำอะไรอยู่ที่นี่จ๊ะ?\" แพนซี่ พากินสัน เด็กสาวผู้ชื่นชอบมัลฟอนมานาน แต่ทว่ามัลฟอยกลับเมินเฉย ไม่สนใจ ได้วิ่งเข้ามาเกาะแขนมัลฟอยแล้วเริ่มคลอเคลีย
\"อย่ามายุ่งน่า\" มัลฟอยพูดพลางสะบัดแขนของพากินสันออกไป
\"โธ่...มัลฟอยอ่ะ..แพนซี่รักมัลฟอยน้า..มาทำกับแพนซี่หยั่งงี้ได้ไงอ่ะ?\" พากินสันพูดพลางเอามือเข้ามาควงแขนมัลฟอยอีกครั้งแล้วเริ่มคลอเคลียอีกรอบ
\"โว๊ย! เธอนี่น่ารำคาญจริงๆเลย ไปไกลๆเลยไป ฉันไม่ได้ชอบเธอ\" มัลฟอยพูดเสียงดังจนพากินสันหน้าถอนสี
\"เฮอะ...แล้วมัลฟอยชอบใครล่ะ? ถ้านายไม่ได้ชอบฉัน\" จบคำพูดของพากินสัน มัลฟอยก็มองพากินสันอย่างดูถูก
\"...ฉัน..ชอบ.....\" ขณะที่มัลฟอยกำลังจะพูดชื่อของ \'คนๆนั้น\' ออกมา แครบกับกอยล์ก็เข้ามาขัดซะก่อน ต่อมาเขากำลังเดินไปตามระเบียงเพื่อที่จะไปเรียน เขาก็เจอ.....
ต่อมา ที่ห้องใต้ดิน วิชาปรุงยา ศาสตราจารย์สเนป ที่กริฟฟินดอร์ต้องเรียนกับสริธีริน
\"ทำไมเฮอร์ไมโอนี่ยังไม่มาอีกเนี่ย?\" รอนกระซิบถามแฮร์รี่
\"คงกำลังใช่นาฬิกานั่นย้อนเวลาไปเรียนซะจนลืมเวลาปัจจุบันมั้ง?\" แฮร์รี่กระซิบตอบ แต่ทว่าสเนปกลับได้ยิน
\"คุยอะไรกันอยู่เหรอ? คุณวีสลีย์กับคุณ..พอตเตอร์?\" สเนปพูดเสียงเบาๆดูเยือกเย็น และขณะที่แฮร์รี่กำลังจะตอบ ก็มีคนกำลังเข้ามาที่ประตู และคนๆนั้นคือ...
\"เฮอร์ไมโอนี่...มัลฟอย!!!!!\" แฮร์รี่กับรอนร้องขึ้นพร้อมกันทันทีที่เห็นเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยเข้ามาด้วยกัน เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้นนะ...
-\'๑\'- คุยกันท้ายเรื่อง -\'๑\'-
ฮันนี่มาอัพแล้วนะคะ แต่ก็ยังแค่ 50% เอง แต่ดูเหมือนยังน้อยๆอยู่เนอะ แต่ฮันนี้เป็นคนที่ชอบอัพสั้นๆ ไม่รู้ทำไม เรื่องที่ฮันนี่แต่ง มันดูเหมือนพวกนิยายรักๆอะๆรประมาณเนี้ย แบบว่าการใช้คำพูดมันเหมือนอ่ะ เพราะแต่ก่อนฮันนี่ชอบแต่งนิยายรักๆมากกว่ามาแต่งแบบนี้ (ทั้งที่เรื่องนี้ก็มีรักๆ แต่ยังน้อยกว่าหน่อย) เอาล่ะ...ยิ่งพูดยิ่งงง เอาเป็นว่าพอแค่นี้ดีกว่า แล้วจะรีบมาอัพนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น