ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 + First kiss +
    ณ ห้องสมุด ร.ร.เวทมนต์ชื่อดัง ฮ็อกวอต
เด็กสาววัย 16 ปี ผมยาวสยาย สีน้ำตาลที่หยักเป็นลอนสวย หน้าตาสละสลวย นามว่า เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
“อ๊ะ! สูตรยานี้มีสอบนี่นา จดๆๆๆๆ” เธอกระวีกระวาดหยิบกระดาษชึ้นมาจดสูตรยา ทันในนั้นก็มีเด็กชายผมสีบลอนด์ หน้าตาหยียวน นามว่า เดรโก้ มัลฟอย ได้เดินเข้ามาชนเธอจนหนังสือหล่นกระจายเต็มพื้น
“ว้าย! อะไรกันเนี่ย?” เธอร้องขึ้น
“อ๊ะ! โทษ.......นี่เธอ...ยัยเลือดสีโคลนนี่นา” มัลฟอยที่กำลังจะพูดขอโทษได้กลืนคำนั้นลงคอเมื่อเห็นว่าคนๆนั้นเป็นคู่กัดที่เป็นไม้เบื่อไม้เมามาเป็นเวลานาน
“นี่นายมาชนฉันทำไมยะ?” เฮอร์ไมโอนี่แหว
“เฮอะ...คิดว่าฉันอยากชนเธอนักรึไงฮะ? หยั่งงั้นเสื้อฉันก็สกปรกหมดน่ะสิ ยัยเลือดสีโคลนเกรนเจอร์”
“นี่...นายเลิอดบริสุทธิ์มัลฟอย...นายมาชนฉันก่อนนะยะ แต่แทนที่นายจะช่วยเก็บ หรือไม่ก็ช่วยขอโทษซักคำหนึ่งนายก็ไม่ทำ แถมยังมาว่าฉันปาวๆๆอย่างเงี้ย นายเป็นสุภาพบุรุซรึเปล่าเนี่ย แย่จริงๆ” เมื่อพูดจบ เฮอร์ไทโอนี่ก็ก้มลงเก็บของก่อนจะเดินกระแทกส้นจากไป ทิ้งให้มัลฟอยมองตามหลังไปด้วยใจหวิวๆ แต่ก่อนที่มัลฟอยจะเดินไป เขาก็เหลือบไปเห็นของสิ่งหนึ่ง..........
    ‘เฮอะ...คิดว่าฉันอยากชนเธอนักรึไงฮะ? หยั่งงั้นเสื้อฉันก็สกปรกหมดน่ะสิ ยัยเลือดสีโคลนเกรนเจอร์’ คำพูดของมัลฟอยยังก้องอยู่ในหัวของเฮอร์ไมโอนี่ เธอพยายามสะบัดคำพูดนี้ออกจากหัว แต่มันก็ยังก้องอยู่ดี
“ชิ...นายมันเลือดบริสุทธิ์นี่นา...เชอะ” เฮอร์ไทโอนี่พูดพลางเดินไปที่บ้านแฮกริดเพื่อที่จะไปเรียนวิชาดูแลสัตว์วิเศษ
“อ้าว! เฮอร์ไมโอนี่ .เธอจดสูตรยามาให้ฉันรึเปล่า?” รอน วีสลีย์ เพื่อนรักของเฮอร์ไมโอนี่ถามขึ้นทันทีที่เห็นเธอเดินมา
“นี่ย่ะ.....” เธอพูดพลางยื่นกระดาษให้รอน
“ขอบคุณนะ...ไปกันเถอะ แฮร์รี่รออยู่นะ” พูดจบรอนก็คว้ามือเฮอร์ไมโอนี่มาจับไว้ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกร้อนที่หน้า
“เดี๋ยว! เกรนเจอร์” เสีงคนๆหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหันไปดู
“มัลฟอย.....นายมาทำอะไรฮะ?” รอนพูดขึ้น แต่มัลฟอยกลับไปสนใจ เขาเดินตรงไปที่เฮอร์ไมโอนี่ พร้อมกับยื่นสมุดเล่มหนึ่งให้
\".....นี่มันไดอารี่ของฉันนี่นา...นาย...นายแอบอ่านรึเปล่ายะ?\"
\"เฮ้ย! ใครเขาอยากจะอ่านกัน แค่เอามาคืนก็ขยะแขยงจะตายอยู่แล้ว ยัยเลือดสกปรก\" มัลฟอยพูด
\"เชอะ!\" เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางเดินไป แต่ขณะนั้นเอง.....
\"เฮ้ย!!! ระวังงงงง\" เสียงคนๆหนึ่งตะโกนขึ้น เฮอร์ไมโอนี่หันไปทางต้นเสียงก็เจอกับฝูงยูนิคอร์นกำลังมุ่งมาทางเธอ
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!\" เธอกรี๊ดเสียงดัง  ทันใดนั้นเอง ก็มีเด็กหนุ่มคนนึงพุ่งเข้ามารวบเธอกอดไว้ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น อยากรู้ล่ะสิว่าใคร จะเฉลยก็ได้.......เดรโก้ มัลฟอย ไงจ๊ะ
\"เฮ้ย!!! เฮอร์ไมโอนี่\" รอนที่พึ่งได้สติ ถึงกับร้องตะโกนขึ้น แล้ววิ่ไปหาเธอ
\"เฮอร์ไมโอนี่!!! เป็นแรไป???\" แฮร์รี่ที่พึ่งมาเห็นเหตุการณ์ ก็วิ่งเข้ามาดูเฮอร์ไมโอนี่ในอ้อมกอดของมัลฟอย เธอ...สลบไปแล้ว
\"เอามานี่\" แฮร์รี่พูดขึ้นแล้วแย่งเฮอร์ไทโอนี่มาจากอ้อมแขนของมัลฟอย ก่อนจะพาไปที่ห้องพยาบาล พร้อมกับรอน ทิ้งให้มัลฟอยมองอย่างปวดร้าว
    ณ ห้องพยาบาล มัลฟอยได้เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ ไปยังเตียงของเฮอร์ไมโอนี่ ที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง (แฮร์รี่กับรอนไปหาศาสตราจารย์มักกอนนากัล)
\"....................\" มัลฟอยยืนนิ่งเงียบมองเฮอร์ไมโอนี่ ก่อนจะค่อยๆเลื่อหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอ
แล้วก็ประกบริมฝีปากเข้าด้วยกัน โดยที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่รับรู้อะไรเลย ว่าเฟิร์สคสของเธอถูกขโมยไปซะแล้ว
ซักครู่ มัลฟอยก็สะดุ้งตกใจกับสิ่งที่คตเองกระทำ
เขาออกจากห้องไปโดยทันทีด้วยความสำนึกผิด..........
เด็กสาววัย 16 ปี ผมยาวสยาย สีน้ำตาลที่หยักเป็นลอนสวย หน้าตาสละสลวย นามว่า เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
“อ๊ะ! สูตรยานี้มีสอบนี่นา จดๆๆๆๆ” เธอกระวีกระวาดหยิบกระดาษชึ้นมาจดสูตรยา ทันในนั้นก็มีเด็กชายผมสีบลอนด์ หน้าตาหยียวน นามว่า เดรโก้ มัลฟอย ได้เดินเข้ามาชนเธอจนหนังสือหล่นกระจายเต็มพื้น
“ว้าย! อะไรกันเนี่ย?” เธอร้องขึ้น
“อ๊ะ! โทษ.......นี่เธอ...ยัยเลือดสีโคลนนี่นา” มัลฟอยที่กำลังจะพูดขอโทษได้กลืนคำนั้นลงคอเมื่อเห็นว่าคนๆนั้นเป็นคู่กัดที่เป็นไม้เบื่อไม้เมามาเป็นเวลานาน
“นี่นายมาชนฉันทำไมยะ?” เฮอร์ไมโอนี่แหว
“เฮอะ...คิดว่าฉันอยากชนเธอนักรึไงฮะ? หยั่งงั้นเสื้อฉันก็สกปรกหมดน่ะสิ ยัยเลือดสีโคลนเกรนเจอร์”
“นี่...นายเลิอดบริสุทธิ์มัลฟอย...นายมาชนฉันก่อนนะยะ แต่แทนที่นายจะช่วยเก็บ หรือไม่ก็ช่วยขอโทษซักคำหนึ่งนายก็ไม่ทำ แถมยังมาว่าฉันปาวๆๆอย่างเงี้ย นายเป็นสุภาพบุรุซรึเปล่าเนี่ย แย่จริงๆ” เมื่อพูดจบ เฮอร์ไทโอนี่ก็ก้มลงเก็บของก่อนจะเดินกระแทกส้นจากไป ทิ้งให้มัลฟอยมองตามหลังไปด้วยใจหวิวๆ แต่ก่อนที่มัลฟอยจะเดินไป เขาก็เหลือบไปเห็นของสิ่งหนึ่ง..........
    ‘เฮอะ...คิดว่าฉันอยากชนเธอนักรึไงฮะ? หยั่งงั้นเสื้อฉันก็สกปรกหมดน่ะสิ ยัยเลือดสีโคลนเกรนเจอร์’ คำพูดของมัลฟอยยังก้องอยู่ในหัวของเฮอร์ไมโอนี่ เธอพยายามสะบัดคำพูดนี้ออกจากหัว แต่มันก็ยังก้องอยู่ดี
“ชิ...นายมันเลือดบริสุทธิ์นี่นา...เชอะ” เฮอร์ไทโอนี่พูดพลางเดินไปที่บ้านแฮกริดเพื่อที่จะไปเรียนวิชาดูแลสัตว์วิเศษ
“อ้าว! เฮอร์ไมโอนี่ .เธอจดสูตรยามาให้ฉันรึเปล่า?” รอน วีสลีย์ เพื่อนรักของเฮอร์ไมโอนี่ถามขึ้นทันทีที่เห็นเธอเดินมา
“นี่ย่ะ.....” เธอพูดพลางยื่นกระดาษให้รอน
“ขอบคุณนะ...ไปกันเถอะ แฮร์รี่รออยู่นะ” พูดจบรอนก็คว้ามือเฮอร์ไมโอนี่มาจับไว้ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกร้อนที่หน้า
“เดี๋ยว! เกรนเจอร์” เสีงคนๆหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหันไปดู
“มัลฟอย.....นายมาทำอะไรฮะ?” รอนพูดขึ้น แต่มัลฟอยกลับไปสนใจ เขาเดินตรงไปที่เฮอร์ไมโอนี่ พร้อมกับยื่นสมุดเล่มหนึ่งให้
\".....นี่มันไดอารี่ของฉันนี่นา...นาย...นายแอบอ่านรึเปล่ายะ?\"
\"เฮ้ย! ใครเขาอยากจะอ่านกัน แค่เอามาคืนก็ขยะแขยงจะตายอยู่แล้ว ยัยเลือดสกปรก\" มัลฟอยพูด
\"เชอะ!\" เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางเดินไป แต่ขณะนั้นเอง.....
\"เฮ้ย!!! ระวังงงงง\" เสียงคนๆหนึ่งตะโกนขึ้น เฮอร์ไมโอนี่หันไปทางต้นเสียงก็เจอกับฝูงยูนิคอร์นกำลังมุ่งมาทางเธอ
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!\" เธอกรี๊ดเสียงดัง  ทันใดนั้นเอง ก็มีเด็กหนุ่มคนนึงพุ่งเข้ามารวบเธอกอดไว้ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่น อยากรู้ล่ะสิว่าใคร จะเฉลยก็ได้.......เดรโก้ มัลฟอย ไงจ๊ะ
\"เฮ้ย!!! เฮอร์ไมโอนี่\" รอนที่พึ่งได้สติ ถึงกับร้องตะโกนขึ้น แล้ววิ่ไปหาเธอ
\"เฮอร์ไมโอนี่!!! เป็นแรไป???\" แฮร์รี่ที่พึ่งมาเห็นเหตุการณ์ ก็วิ่งเข้ามาดูเฮอร์ไมโอนี่ในอ้อมกอดของมัลฟอย เธอ...สลบไปแล้ว
\"เอามานี่\" แฮร์รี่พูดขึ้นแล้วแย่งเฮอร์ไทโอนี่มาจากอ้อมแขนของมัลฟอย ก่อนจะพาไปที่ห้องพยาบาล พร้อมกับรอน ทิ้งให้มัลฟอยมองอย่างปวดร้าว
    ณ ห้องพยาบาล มัลฟอยได้เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ ไปยังเตียงของเฮอร์ไมโอนี่ ที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง (แฮร์รี่กับรอนไปหาศาสตราจารย์มักกอนนากัล)
\"....................\" มัลฟอยยืนนิ่งเงียบมองเฮอร์ไมโอนี่ ก่อนจะค่อยๆเลื่อหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอ
แล้วก็ประกบริมฝีปากเข้าด้วยกัน โดยที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่รับรู้อะไรเลย ว่าเฟิร์สคสของเธอถูกขโมยไปซะแล้ว
ซักครู่ มัลฟอยก็สะดุ้งตกใจกับสิ่งที่คตเองกระทำ
เขาออกจากห้องไปโดยทันทีด้วยความสำนึกผิด..........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น