ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -l- เมื่อแพนด้าทั้ง 2 มาคุยกัน -l-
“อรุณสวัสดิ์อูเลียต ทำการบ้านได้ไหม ^ ^”เสียงใสของเซลเซียดังขึ้นภายในห้องเรียนของเธอ เธอบรรจงหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าพลางหันไปหาอูเลียตชายหนุ่มที่แสนหล่อเหลาและเท่เอาการ เขานั่งเหม่อเหมือนกับว่าจะไม่ได้ยินที่สาวน้อยพูดเลย จนเธอใช้มือปัดไป-มาหน้าชายหนุ่มจนเขาสะดุ้ง
“อูเลียต อูเลียต เจ้าได้ยินที่ข้าพูดรึเปล่าเนี่ย o_o”
“หะ หะ หา มีอะไรเหรอ...... o_O”
“เป็นอะไรเหม่อเชียวหยั่งกะว่าไปตกหลุมรักชอบใครงั้นแหละ หน้าแดงเชียวนะ บอกข้าได้นะ เผื่อข้าจะช่วย ฮิฮิ ^ ^”
“หา ??? ข้าน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอกน่าเจ้าอย่าพูดเรื่องนี้สิ >.<”
“อ่า...นี่เจ้าไม่ได้นอนเหรอ เมื่อคืนน่ะ หน้างี้เป็นพ่อหมีแพนด้าเลยง่ะ o_o^”
“อืม....เมื่อวานมีธุระน่ะเลยนอนดึก แต่ถ้าข้าเป็นพ่อหมีแพนด้าเจ้าก็คงเป็นแม่หมีแพนด้าน่ะสิ ขอบตาคล้ำเชียว”
“เห...งั้นเหรอ พอดีที่วะ...เอ้ยบ้านข้าน่ะ แฮะๆ บ้านข้ามีเรื่องอะไรนิดหน่อยเลยนอนดึกน่ะ ” สาวน้อยรีบแก้ตัว
“ที่บ้านเธอมีอะไรเหรอ โจรเข้าบ้านรึไง ฮะฮะ ^ ^”
“ก็แหงสิ เป็นโจรที่แปลกประหลาดและบ้าที่สุดเลย >o<”
“โห...ขนาดนั้นเลยเหรอ พูดหยั่งกับว่ามันทำอะไรเธองั้นแหละแล้วมันขโมยอะไรไปบ้างรึเปล่าล่ะ โทรหาตำรวจรึยัง -_- ^ ”
“โอ๊ยยยยย อย่าพูดถึงเลย นึกถึงแล้วข้ารู้สึกแย่ = =” หน้าของสาวน้อยแดงระเรื่อ
“เหอๆแสดงว่าทำอะไรเจ้าสินะ แต่เอาเถอะข้าไม่อยากซักไซ้เจ้ามาก - - ^”
“อืมมมม ก็ดี แต่นายนี่แปลกคนนะ ไม่ถามซอกแซกดี ^ ^”
“แล้วไม่ดีรึไงละ แต่เมื่อกี๊หน้าเจ้าแดงนะ มีอะไรรึเปล่า - -”
“เห...จริงเหยอ เอ่อ...อา... >.<” สาวน้อยทำอะไรไม่ถูก เพราะ เขาทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“ข้าชักอยากถามเจ้าแล้วสิ ฮะฮะ ^ ^”ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะลุกขึ้นไปกระซิบข้างๆหูของสาวน้อยว่า “เซลเซีย เธอมีแฟนรึยัง” คำถามนี้ ทำเอาเธอสะดุ้งทันที เพราะ เธอยังไม่เคยคบกับใครเลย
“เอ่อ...คือ...ข้า...ยัง..ไม่มีน่ะ ..>.<..”สาวน้อยก้มหน้างุดๆทำอะไรไม่ถูก
“ฮะ ฮะ เจ้านี้น่ารักดีนะ แปลกคนดี ^ ^” ชายหนุ่มยิ้ม
“เอ่อ...แต่ข้าเห็นเจ้ายิ้มแล้วข้านึกถึงเจ้าบ้านั่นแฮะ = =”สาวน้อยวกเรื่องคุยกลับมาเรื่องเดิมซะงั้น
“? ใครเหรอหรือว่าโจรที่เจ้าว่า T T ???”
“อ๋อ...ป่าวจ้า อาจารย์มาแล้ว เข้าเรียนเถอะนะ ^o^” ว่าแล้วเวลาเรียนก็ผ่านไปไวอย่างกะโกหก วันนี้สาวน้อยกลับถึงวังช้าหน่อย เพราะ รถม้าประจำของเธอเกิดเสียกระทันหัน จึงมีการส่งรถม้าคันอื่นไปรับเธอแทน
“ขออภัยพะยะค่ะที่มารับช้า >o<”ทหารบังคับรถม้ากล่าวก่อนที่เซลเซียจะลงจากรถม้า เธอยิ้มอย่างให้อภัยกับเขาแล้วเธอจึงเดินขึ้นห้องไป สาวน้อยคลุกอยู่แต่ในห้องไม่ยอมไปไหนเธอนั่งคิดถึงเรื่อง ความฝัน และ ความจริงที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“เอาละ...ข้าตัดสินใจได้แล้วววว ข้าจะไปหาน็อน(non)ที่ตำหนักทำนาย >o<”สาวน้อยกล่าวขึ้นคนเดียว เธอรีบออกจากห้องและตรงไปที่ตำหนักทำนายเพื่อหาน็อน(non) นักทำนายที่แม่นที่สุดในแคว้นลูเลน่า เขามักจะคอยเป็นที่ปรึกษาให้กับทุกคนในวังเสมอ รวมทั้งเซลเซียและราชาด้วย สาวน้อยรีบเข้าไปหานอนและเล่าถึงความฝันที่เธอฝันถึง แต่เธอกลับเล่าขาดๆหายๆโดยเฉพาะตอนที่เธอฝันถึงมิเคล็อตชายผู้ขโมยจูบแรกของเธอไป
“อูเลียต อูเลียต เจ้าได้ยินที่ข้าพูดรึเปล่าเนี่ย o_o”
“หะ หะ หา มีอะไรเหรอ...... o_O”
“เป็นอะไรเหม่อเชียวหยั่งกะว่าไปตกหลุมรักชอบใครงั้นแหละ หน้าแดงเชียวนะ บอกข้าได้นะ เผื่อข้าจะช่วย ฮิฮิ ^ ^”
“หา ??? ข้าน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอกน่าเจ้าอย่าพูดเรื่องนี้สิ >.<”
“อ่า...นี่เจ้าไม่ได้นอนเหรอ เมื่อคืนน่ะ หน้างี้เป็นพ่อหมีแพนด้าเลยง่ะ o_o^”
“อืม....เมื่อวานมีธุระน่ะเลยนอนดึก แต่ถ้าข้าเป็นพ่อหมีแพนด้าเจ้าก็คงเป็นแม่หมีแพนด้าน่ะสิ ขอบตาคล้ำเชียว”
“เห...งั้นเหรอ พอดีที่วะ...เอ้ยบ้านข้าน่ะ แฮะๆ บ้านข้ามีเรื่องอะไรนิดหน่อยเลยนอนดึกน่ะ ” สาวน้อยรีบแก้ตัว
“ที่บ้านเธอมีอะไรเหรอ โจรเข้าบ้านรึไง ฮะฮะ ^ ^”
“ก็แหงสิ เป็นโจรที่แปลกประหลาดและบ้าที่สุดเลย >o<”
“โห...ขนาดนั้นเลยเหรอ พูดหยั่งกับว่ามันทำอะไรเธองั้นแหละแล้วมันขโมยอะไรไปบ้างรึเปล่าล่ะ โทรหาตำรวจรึยัง -_- ^ ”
“โอ๊ยยยยย อย่าพูดถึงเลย นึกถึงแล้วข้ารู้สึกแย่ = =” หน้าของสาวน้อยแดงระเรื่อ
“เหอๆแสดงว่าทำอะไรเจ้าสินะ แต่เอาเถอะข้าไม่อยากซักไซ้เจ้ามาก - - ^”
“อืมมมม ก็ดี แต่นายนี่แปลกคนนะ ไม่ถามซอกแซกดี ^ ^”
“แล้วไม่ดีรึไงละ แต่เมื่อกี๊หน้าเจ้าแดงนะ มีอะไรรึเปล่า - -”
“เห...จริงเหยอ เอ่อ...อา... >.<” สาวน้อยทำอะไรไม่ถูก เพราะ เขาทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“ข้าชักอยากถามเจ้าแล้วสิ ฮะฮะ ^ ^”ชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะลุกขึ้นไปกระซิบข้างๆหูของสาวน้อยว่า “เซลเซีย เธอมีแฟนรึยัง” คำถามนี้ ทำเอาเธอสะดุ้งทันที เพราะ เธอยังไม่เคยคบกับใครเลย
“เอ่อ...คือ...ข้า...ยัง..ไม่มีน่ะ ..>.<..”สาวน้อยก้มหน้างุดๆทำอะไรไม่ถูก
“ฮะ ฮะ เจ้านี้น่ารักดีนะ แปลกคนดี ^ ^” ชายหนุ่มยิ้ม
“เอ่อ...แต่ข้าเห็นเจ้ายิ้มแล้วข้านึกถึงเจ้าบ้านั่นแฮะ = =”สาวน้อยวกเรื่องคุยกลับมาเรื่องเดิมซะงั้น
“? ใครเหรอหรือว่าโจรที่เจ้าว่า T T ???”
“อ๋อ...ป่าวจ้า อาจารย์มาแล้ว เข้าเรียนเถอะนะ ^o^” ว่าแล้วเวลาเรียนก็ผ่านไปไวอย่างกะโกหก วันนี้สาวน้อยกลับถึงวังช้าหน่อย เพราะ รถม้าประจำของเธอเกิดเสียกระทันหัน จึงมีการส่งรถม้าคันอื่นไปรับเธอแทน
“ขออภัยพะยะค่ะที่มารับช้า >o<”ทหารบังคับรถม้ากล่าวก่อนที่เซลเซียจะลงจากรถม้า เธอยิ้มอย่างให้อภัยกับเขาแล้วเธอจึงเดินขึ้นห้องไป สาวน้อยคลุกอยู่แต่ในห้องไม่ยอมไปไหนเธอนั่งคิดถึงเรื่อง ความฝัน และ ความจริงที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“เอาละ...ข้าตัดสินใจได้แล้วววว ข้าจะไปหาน็อน(non)ที่ตำหนักทำนาย >o<”สาวน้อยกล่าวขึ้นคนเดียว เธอรีบออกจากห้องและตรงไปที่ตำหนักทำนายเพื่อหาน็อน(non) นักทำนายที่แม่นที่สุดในแคว้นลูเลน่า เขามักจะคอยเป็นที่ปรึกษาให้กับทุกคนในวังเสมอ รวมทั้งเซลเซียและราชาด้วย สาวน้อยรีบเข้าไปหานอนและเล่าถึงความฝันที่เธอฝันถึง แต่เธอกลับเล่าขาดๆหายๆโดยเฉพาะตอนที่เธอฝันถึงมิเคล็อตชายผู้ขโมยจูบแรกของเธอไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น