ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -l- The princess bring about the war -l-

    ลำดับตอนที่ #5 : -l- ความฝันที่น่ากลัว หรือ น่าอาย? (น่าอายตรงหนายกัน) -l-

    • อัปเดตล่าสุด 3 ต.ค. 48


    “เฮ้อ~เช้าแล้วเหรอเนี่ย ทำไมไม่มีใครปลุกแลยนะ >_<” สาวน้อยลุกขึ้นพลางบิดขี้เกียจไป-มา ก่อนที่จะลืมตามองไปรอบๆแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจที่สภาพรอบตัวของเธอกลายเป็นป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้ (โอ้ววว!นู๋เซลโดนทิ้งซะแล้วรึ ?)



    “เฮ๊ยยย!นี่มันอะไรกันเนี่ย ห้องนอน...วัง หายไปไหนหมดง่ะ o_O”สาวน้อยผงะพลางเกาหัว



    ---!!!แซ่กๆ!!!--- เสียงของพุ่มไม้ที่อยู่ทางด้านหลังของสาวน้อยดังขึ้น



    “ใครน่ะ... ท่านพ่อเหรอ หรือว่า มิเชล O_O”สาวน้อยรีบหันไปข้างหลังแต่เธอก็ต้องตกใจที่ต่อหน้าเธอ คือ งูยักษ์ตัวใหญ่ ที่กำลังจ้องมองเธออยู่



    “อ่ะ...อะไรน่ะ งู...งูยักษ์สีทอง(ก็ปามานงูหลามอ่ะแหละ T  T) o_O” สาวน้อยอุทานขึ้นก่อนที่งูยักษ์ตัวนั้นจะพุ่งมาทางเธอ สาวน้อยกลับตาปี๋



    ---!!!ฉัวะ!!!---เมื่อเธอได้ยินเสียงๆหนึ่งดังขึ้นเธอจึงลืมตา แต่เธอก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะ คนที่ช่วยเธอจากงูยักษ์นั่นกลับเป็น จอมโจรมิเคล็อต จอมโจรผู้ขโมยจูบแรกของเธอไปเมื่อวาน สาวน้อยถอยหลังกรูดจนไปติดกับต้นไม้ใหญ่ เมื่อชายหนุ่มเห็นสาวน้อยจึงเดินตรงไปหาเธอ เขาเอามือทั้ง 2 ข้างยันไว้ที่ต้นไม้ทำให้สาวน้อยหนีไปไหนไม่ได้



    “เซลเซีย...ข้า.... T  T”เสียงของชายหนุ่มฟังไม่ค่อยได้ศัพย์นัก



    “นาย...จะทำอะไรน่ะ ..>_<..”สาวน้อยหน้าแดงขึ้น(เป็นลูกตำลึง) ดวงตาสีเขียวมรกตสะกดร่างของสาวน้อยไว้ หน้าของเธอและเขาห่างกันไม่กี่เซนฯ ก่อนที่หน้าของชายหนุ่มจะยื่นเข้ามาใกล้อีก…



    “องค์หญิงเพคะ ตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้ว T  T”เสียงของมิเชลดังขึ้น ทำให้สาวน้อยสะดุ้งทันที (อะชิ!ขัดเจงๆ)



    “อ่า...ฝันไปหรอกเหรอ ค่อยยังชั่วหน่อย ..>_<..”สาวน้อยบ่นก่อนที่จะรับเสื้อของตนจากมิเชลแล้วเข้าไปอาบน้ำ

    เมื่อเซลเซียอาบน้ำเสร็จเธอเดินไปนั่งที่โต๊ะของเธอเพื่อหยิบกระเป๋านักเรียนที่วางอยู่ แต่แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่ เธอจึงหยิบขึ้นมาอ่าน



    “ยกโทษให้ข้านะ สาวน้อย... ลงชื่อ มิเคล็อต”สาวน้อยอ่านข้อความในกระดาษเบาๆก่อนที่จะอมยิ้มขึ้น



    “นาย...ตาบ้าเอ๊ย!แอบเข้ามาในห้องนอนข้าได้ยังไง หวังว่านายคงจะไม่ได้ทำอะไรข้านะ >.<”สาวน้อยบ่นอุบอิบกับตนเอง แต่กระดาษแผ่นนั้นทำให้เธอเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น



    “เห...เมื่อคืนเขาเข้ามาที่นี่แล้วยัง.... o_O”สาวน้อยเงียบไปพักใหญ่ หน้าของสาวน้อยที่ขาวอมชมพูอยู่ก็กลายเป็นสีแดงระเรื่อทันที



    “โอ๊ย~ยิ่งคิดแล้วยิ่งปวดหัว นี่เราคิดมากถึงขนาดเก็บไปฝันเลยเหรอเนี่ย ไม่อาววววว >o<”เธอส่ายหน้าไป-มาพลางพูดพึมพำกับตัวเองเหมือนเป็นคนบ้า (คิดว่าคงบ้าไปแล้วแล พี่ทั่น)



    “เซลเซีย?ลูกทำอะไรน่ะ ยืนพึมพำๆอยู่คนเดียว ข้าต้องตามหมอจากหลังคาแดงมาให้ไหม ฮะฮะ ^  ^”เสียงของราชาดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาสาวน้อยสะดุ้งโหยงทันที



    “แหม...ท่านพ่อก็ ข้าไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ข้าสบายดีน่า ไม่ถึงขั้นบ้าหรอกน่า  -_-”



    “ฮะ ฮะ ข้ายังไม่ได้ว่าลูกนะ ลูกพูดออกมาเอง ^o^”



    “ท่านพ่อ!!!ไม่เอาแล้ว ชอบทำตัวเหมือนเด็กพูดย้อนคนอื่น ตัวเองอายุก็ปาไป 47 แล้วนะ >O<”



    “อายุไม่เป็นปัญหานี่ลูก ฮึฮึ...เอาเถอะสายแล้วรีบไปเรียนเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน  ^  ^”



    “ค่าๆ รีบไล่ลูกเลยนะ T  T”สาวน้อยขมวดคิ้วแล้วจึงเดินออกจากห้องไปพลางโบกไม้โบกมือให้พ่อของตน



    “แฮ่กๆ =  = ทำไมทางไปโรงเรียนมันถึงไกลนักนะ เฮ้อ ให้ตายสิ”สาวน้อยบ่นกับตัวเอง เพราะ เธอต้องเดินทางไปโรงเรียนด้วยการเดิน เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเธอ คือ เจ้าหญิง (ลำบากเนอะ T  T)



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ในที่สุดก็ได้ขุดๆๆเวลาที่มีเหลืออยุมาอัพค่ะ TT  TT เนื่องจากใช้เวลาส่วนมากไปกับการกินและนอน 555+ (วันนี้น้ำหนักฉุขึ้นอีก 1 โลฯ ม่ายยยยย) แต่รุสึกว่าเนื้อเรื่องชักไม่เหมือนกับที่เคยคิดไว้เลยอ่ะ T  T^

    ปล.สุดท้ายเน้ ขอให้คนอ่านช่วยเม้นๆๆกันด้วย เพราะ ไม่ค่อยมีคนมาเม้นให้นู๋เลย แงๆ >[]< ขอบคุงที่มาอ่านหลายๆค่า~
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×