ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : + Chapter : II. เที่ยวบินมรณะกับนาคแอร์(ไม่ใช่นกแอร์จ้ะ ฮึฮึ) +
Chapter : II.เที่ยวบินมรณะกับนาคแอร์(ไม่ใช่นกแอร์จ้ะ ฮึฮึ)
“ริงโกะซางงง~ พวกเรามีข่าวดีมาบอกจ้า”เสียงโซระดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งหลังจากที่นอนพักมาหลายชั่วโมง “เหๆ...มีอะไรเหรอ โซระ”ฉันสลึมสลือ “ก็วันพรุ่งนี้จะมีงานการ์ตูนที่อเมริกาน่ะ ฉันอยากชวนเธอไป เผื่อเธอจะร่าเริงขึ้นน่ะ” “เห???” หรือว่าจะเป็นงานที่โฆษณาเมื่อวานอ่ะ “เผอิญโซระได้ตั๋วเครื่องบินมา 3 ใบน่ะ”ชิอากิยิ้ม “นะจ๊ะ!”โซระพยายามอ้อนฉัน... “แต่แม่ฉันคงไม่ให้ป่ะ...”
--!โป๊กกกก!—โอ๊ยยยย!มีคนทุบหัวฉันนน!เจ็บนะ ใครอ่ะ!เดี๋ยวแม่จับยัดส้วมเรยนิ่
“ฮึ!แม่ยังไม่ได้บอกเลยนี่ว่าจะไม่ให้ลูกไปน่ะ”เหวยยย!ทั่นแม่ แม่ทั่น! ไม่ยัดลงส้วมแล้วค่า~ “แม่!ทุบหัวริงโกะทำไมอ่ะ!”ฉันโวยวายพลางเอ่ยต่อ “ก็ตอนนั้นริงโกะก็เคยขอแม่ไปชิบูย่าครั้งนึงแม่ยังไม่ให้ไปเลยนี่คะ? แล้วนี่ถ่อไปถึงอเมริกาเชียวนะคะ”(เถียงทั่นแม่ไม่ดีนะเจ้าคะ:คนเขียนเจ้าค่ะ)(หุบปากไปเลยย่ะ ยัยแมวเถื่อน:ริงโกะ)(ฮะ เมี๊ยว~:คนเขียนเจ้าค่ะ) “แล้วถ้าแม่ให้ไปล่ะ” “ป่านนี้โลกคงแตกแล้วล่ะค่ะ” “นี่!ให้มันน้อยๆหน่อยนะริงโกะ เดี๋ยวแม่ก็ไม่ให้ไปซะหรอก” เห?พูดแบบนี้หรือว่าจะให้ไปอ่ะ...
“เห...แม่จะให้ริงโกะไปเหรอคะ?”ฉันเด้งทันที “จ้ะ”แม่พยักหน้า อ๊ะโหย!พระเจ้าช่วยกล้วยอบแห้ง..ร้อยวันพันล้านปีทั่นแม่ไม่เคยให้ฉันไปต่างประเทศเลยนะเนี่ย!!! “ว่าไงจ๊ะ? ริงโกะเธอจะไปไหม”โซระยิ้มขึ้นพลางมองฉัน “เห...ไปสิ!”ฉันยิ้มร่าทันที “ฮึฮึ!โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้ที่สนามบินนะ พวกเราไปเตรียมตัวก่อน “อือ บ๊ายบาย” “งั้นแม่ไปเตรียมชุดมาให้นะจ๊ะ แล้วพรุ่งนี้แม่จะมารับ...
- ณ สนามบินดอนเมือง...(เฮ้ย!ริงโกะอยู่ญี่ปุ่นไม่ใช่รึเอ็ง?) -
“โอ้เย~ยินดีต้อนรับสู่สนามบินนะจ๊ะ!ริงโกะ”เสียงโซระดังขึ้นหลังจากที่ฉันก้าวเท้าเข้ามาสนามบิน ทำเอาฉันอยากเอาหน้ามุดดิน เพราะ คนมองฉันเต็มเลย... “เอ่อ...หวัดดีจ้ะ โซระซังแต่เอ...แล้วชิอากิคุงหายไปไหนซะล่ะ”อืมๆเห็นปกติ 2 คนนี้จะอยู่พร้อมหน้ากันเป็นปาท่องโก๋นี่นา “อ๋อ!เห็นบอกว่าจะกลับไปเอาของน่ะ” “เห...เอาของเหรอ?แต่นี่มันก็ใกล้เวลาเครื่องออกแล้วนะ..หรือว่าจะเป็นของสำคัญ?”
“เฮ้!ริงโกะ โซระ”เสียงชิอากิดังขึ้น ทั้งฉันและโซระจึงรีบวิ่งไปหา “นี่!หอบอะไรมามากมายเลยอ่ะ ชิอากิคุง”โซระถามขึ้น “อ๋อก็ได้ข่าวมาว่าต้องใส่ชุดคอสเพลย์น่ะ ถึงจะเข้างานได้เลยเอาชุดมาด้วย รีบเปลี่ยนกันก่อนเถอะ” “เห...ต้องแต่งงั้นเหรอ อืมๆงั้นเรารีบไปกันเถอะ”ฉันกับคนอื่นๆรีบตรงไปที่ห้องน้ำทันที
(ติ๊งต่อง...ขณะนี้เครื่องบินที่จะไปอเมริกา TG1234(มั่วเจ้าค่ะ)จะออกจากสนามบินแล้ว ย้ำ...)
“ฟู่!คิดว่าจะขึ้นเครื่องไม่ทันซะแล้วล่ะนะ”ฉันบ่นพลางปาดเหงื่อ “ที่จิงก็เกือบขึ้นไม่ทันล่ะนะ ดีที่คนขับเขารอไม่งั้นโดนทิ้งเลยแหละ”ชิอากิเอ่ย “นั่นสิๆ”โซระเห็นด้วย “เห...มีคนเยอะจังเลยแฮะ”...มีคนแต่งเรื่อง FMA ด้วยนี่นา ทำให้ฉันนึกถึงฟูอิที่แต่งเป็นเอ็ดเวิร์ดจนได้... “ริงโกะ!เรารีบพักกันก่อนเถอะนะ ตื่นซะเช้าเลยนี่นา...เดี๋ยวไปถึงงานแล้วจะไปเหมาการ์ตูนไม่ไหวนะ”ชิอากิที่เป็นปฏิกริยาของฉันพยายามปลอบ
- 3-4 ชม.ผ่านไป... -
---!!ครืน ครืน ครืน!!---
((ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เครื่องบินของเราจำเป็นต้องลงกระทันหัน เนื่องจากสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย เมฆฝนเริ่มลง คาดว่าหากแล่นต่อไปอาจจะเกิดอุบัติเหตุ!)) (ที่จิงมันต้องบินเหนือเมฆไม่ใช่อ๋อ? : ริงโกะ) (เอาเถอะๆ นี่มันฟิคชั่นค่ะ : คนเขียนเค่อะ)
ฮ๊ะ!เมื่อกี๊ว่าไงน้า~ ทั่นอย่าพล่ามมากเลยรีบจอดเครื่องบินเถอะ ช้านยังไม่อยากตายน้า~ “แย่แล้วๆฮือๆจะทำไงดีอ่ะ”โซระเริ่มน้ำตาคลอ “ใจเย็นๆสิ โซระ”ชิอากิปลอบ “ชิอากิคุง ฮือๆ” โซระร้องพลางกอดชิอากิไว้ เฮ้ๆพวกเธอจะเป็นเลสเบี้ยนกระทันหันรึไงฟระ!มาห่วงเรื่องนี้ก่อนเซ่!
---!!ครืนนน โครมมม!!--- (ฟ้าผ่าตรงเป้าค่ะ!โดนปีกเครื่องบินพอดี!) ดีกะผีเซ่ ยัยแมวเถื่อน!
“กรี๊ดดดดด” “อ๊ากกกกกก” “ว๊ากกกก” “โว้ยยยยยยย” (ไม่ใช่คนตีกันนะเจ้าคะ) ((ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบด้วยค่ะ))แอร์ฯกล่าวขึ้น โว้ย!เวลาแบบนี้ไม่มีใครมาใจเย็นแล้วเว้ย ม่ายน้า~ฉันยังอายุไม่ถึง 20 เลย
---!!โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!---
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อ~ ในที่สุดก็มาอัพ นานๆจะได้มีเวลามานั่งอัพซักทีงานเต็มไปหมดเลยค่ะ ทั้งวิชานู่น นี่ นั่น เต็มไปหมดไม่รู้จะสั่งอะไรนักหนา TT TT เหนื่อยอย่างแรงเลย ตอนต่อไปอาจจะอัพช้าหน่อยจึงขอโทดไว้ล่วงหน้าเลยอ่ะค่ะ เทอม2งานเยอะก่าเทอมแรกอีก เซ็งงงงง ถึงเนื้อเรื่องเราอาจจะไม่สนุกเท่าที่คิด แต่ช่วยเม้นให้นิส จิตแจ่มใสเน่อ 555+ ขอบคุงหลายๆเด้
“ริงโกะซางงง~ พวกเรามีข่าวดีมาบอกจ้า”เสียงโซระดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งหลังจากที่นอนพักมาหลายชั่วโมง “เหๆ...มีอะไรเหรอ โซระ”ฉันสลึมสลือ “ก็วันพรุ่งนี้จะมีงานการ์ตูนที่อเมริกาน่ะ ฉันอยากชวนเธอไป เผื่อเธอจะร่าเริงขึ้นน่ะ” “เห???” หรือว่าจะเป็นงานที่โฆษณาเมื่อวานอ่ะ “เผอิญโซระได้ตั๋วเครื่องบินมา 3 ใบน่ะ”ชิอากิยิ้ม “นะจ๊ะ!”โซระพยายามอ้อนฉัน... “แต่แม่ฉันคงไม่ให้ป่ะ...”
--!โป๊กกกก!—โอ๊ยยยย!มีคนทุบหัวฉันนน!เจ็บนะ ใครอ่ะ!เดี๋ยวแม่จับยัดส้วมเรยนิ่
“ฮึ!แม่ยังไม่ได้บอกเลยนี่ว่าจะไม่ให้ลูกไปน่ะ”เหวยยย!ทั่นแม่ แม่ทั่น! ไม่ยัดลงส้วมแล้วค่า~ “แม่!ทุบหัวริงโกะทำไมอ่ะ!”ฉันโวยวายพลางเอ่ยต่อ “ก็ตอนนั้นริงโกะก็เคยขอแม่ไปชิบูย่าครั้งนึงแม่ยังไม่ให้ไปเลยนี่คะ? แล้วนี่ถ่อไปถึงอเมริกาเชียวนะคะ”(เถียงทั่นแม่ไม่ดีนะเจ้าคะ:คนเขียนเจ้าค่ะ)(หุบปากไปเลยย่ะ ยัยแมวเถื่อน:ริงโกะ)(ฮะ เมี๊ยว~:คนเขียนเจ้าค่ะ) “แล้วถ้าแม่ให้ไปล่ะ” “ป่านนี้โลกคงแตกแล้วล่ะค่ะ” “นี่!ให้มันน้อยๆหน่อยนะริงโกะ เดี๋ยวแม่ก็ไม่ให้ไปซะหรอก” เห?พูดแบบนี้หรือว่าจะให้ไปอ่ะ...
“เห...แม่จะให้ริงโกะไปเหรอคะ?”ฉันเด้งทันที “จ้ะ”แม่พยักหน้า อ๊ะโหย!พระเจ้าช่วยกล้วยอบแห้ง..ร้อยวันพันล้านปีทั่นแม่ไม่เคยให้ฉันไปต่างประเทศเลยนะเนี่ย!!! “ว่าไงจ๊ะ? ริงโกะเธอจะไปไหม”โซระยิ้มขึ้นพลางมองฉัน “เห...ไปสิ!”ฉันยิ้มร่าทันที “ฮึฮึ!โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้ที่สนามบินนะ พวกเราไปเตรียมตัวก่อน “อือ บ๊ายบาย” “งั้นแม่ไปเตรียมชุดมาให้นะจ๊ะ แล้วพรุ่งนี้แม่จะมารับ...
- ณ สนามบินดอนเมือง...(เฮ้ย!ริงโกะอยู่ญี่ปุ่นไม่ใช่รึเอ็ง?) -
“โอ้เย~ยินดีต้อนรับสู่สนามบินนะจ๊ะ!ริงโกะ”เสียงโซระดังขึ้นหลังจากที่ฉันก้าวเท้าเข้ามาสนามบิน ทำเอาฉันอยากเอาหน้ามุดดิน เพราะ คนมองฉันเต็มเลย... “เอ่อ...หวัดดีจ้ะ โซระซังแต่เอ...แล้วชิอากิคุงหายไปไหนซะล่ะ”อืมๆเห็นปกติ 2 คนนี้จะอยู่พร้อมหน้ากันเป็นปาท่องโก๋นี่นา “อ๋อ!เห็นบอกว่าจะกลับไปเอาของน่ะ” “เห...เอาของเหรอ?แต่นี่มันก็ใกล้เวลาเครื่องออกแล้วนะ..หรือว่าจะเป็นของสำคัญ?”
“เฮ้!ริงโกะ โซระ”เสียงชิอากิดังขึ้น ทั้งฉันและโซระจึงรีบวิ่งไปหา “นี่!หอบอะไรมามากมายเลยอ่ะ ชิอากิคุง”โซระถามขึ้น “อ๋อก็ได้ข่าวมาว่าต้องใส่ชุดคอสเพลย์น่ะ ถึงจะเข้างานได้เลยเอาชุดมาด้วย รีบเปลี่ยนกันก่อนเถอะ” “เห...ต้องแต่งงั้นเหรอ อืมๆงั้นเรารีบไปกันเถอะ”ฉันกับคนอื่นๆรีบตรงไปที่ห้องน้ำทันที
(ติ๊งต่อง...ขณะนี้เครื่องบินที่จะไปอเมริกา TG1234(มั่วเจ้าค่ะ)จะออกจากสนามบินแล้ว ย้ำ...)
“ฟู่!คิดว่าจะขึ้นเครื่องไม่ทันซะแล้วล่ะนะ”ฉันบ่นพลางปาดเหงื่อ “ที่จิงก็เกือบขึ้นไม่ทันล่ะนะ ดีที่คนขับเขารอไม่งั้นโดนทิ้งเลยแหละ”ชิอากิเอ่ย “นั่นสิๆ”โซระเห็นด้วย “เห...มีคนเยอะจังเลยแฮะ”...มีคนแต่งเรื่อง FMA ด้วยนี่นา ทำให้ฉันนึกถึงฟูอิที่แต่งเป็นเอ็ดเวิร์ดจนได้... “ริงโกะ!เรารีบพักกันก่อนเถอะนะ ตื่นซะเช้าเลยนี่นา...เดี๋ยวไปถึงงานแล้วจะไปเหมาการ์ตูนไม่ไหวนะ”ชิอากิที่เป็นปฏิกริยาของฉันพยายามปลอบ
- 3-4 ชม.ผ่านไป... -
---!!ครืน ครืน ครืน!!---
((ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เครื่องบินของเราจำเป็นต้องลงกระทันหัน เนื่องจากสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย เมฆฝนเริ่มลง คาดว่าหากแล่นต่อไปอาจจะเกิดอุบัติเหตุ!)) (ที่จิงมันต้องบินเหนือเมฆไม่ใช่อ๋อ? : ริงโกะ) (เอาเถอะๆ นี่มันฟิคชั่นค่ะ : คนเขียนเค่อะ)
ฮ๊ะ!เมื่อกี๊ว่าไงน้า~ ทั่นอย่าพล่ามมากเลยรีบจอดเครื่องบินเถอะ ช้านยังไม่อยากตายน้า~ “แย่แล้วๆฮือๆจะทำไงดีอ่ะ”โซระเริ่มน้ำตาคลอ “ใจเย็นๆสิ โซระ”ชิอากิปลอบ “ชิอากิคุง ฮือๆ” โซระร้องพลางกอดชิอากิไว้ เฮ้ๆพวกเธอจะเป็นเลสเบี้ยนกระทันหันรึไงฟระ!มาห่วงเรื่องนี้ก่อนเซ่!
---!!ครืนนน โครมมม!!--- (ฟ้าผ่าตรงเป้าค่ะ!โดนปีกเครื่องบินพอดี!) ดีกะผีเซ่ ยัยแมวเถื่อน!
“กรี๊ดดดดด” “อ๊ากกกกกก” “ว๊ากกกก” “โว้ยยยยยยย” (ไม่ใช่คนตีกันนะเจ้าคะ) ((ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบด้วยค่ะ))แอร์ฯกล่าวขึ้น โว้ย!เวลาแบบนี้ไม่มีใครมาใจเย็นแล้วเว้ย ม่ายน้า~ฉันยังอายุไม่ถึง 20 เลย
---!!โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!---
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้อ~ ในที่สุดก็มาอัพ นานๆจะได้มีเวลามานั่งอัพซักทีงานเต็มไปหมดเลยค่ะ ทั้งวิชานู่น นี่ นั่น เต็มไปหมดไม่รู้จะสั่งอะไรนักหนา TT TT เหนื่อยอย่างแรงเลย ตอนต่อไปอาจจะอัพช้าหน่อยจึงขอโทดไว้ล่วงหน้าเลยอ่ะค่ะ เทอม2งานเยอะก่าเทอมแรกอีก เซ็งงงงง ถึงเนื้อเรื่องเราอาจจะไม่สนุกเท่าที่คิด แต่ช่วยเม้นให้นิส จิตแจ่มใสเน่อ 555+ ขอบคุงหลายๆเด้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น