ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -l- เสียงที่เหมือนชายหนุ่ม...(ชายหนุ่มที่ว่าใครอ่ะ?) -l-
ณ รร.ชื่อดังแห่งหนึ่งในแคว้นลูเลน่า เซลเซียสาวน้อยผู้ปกปิดการเป็นเจ้าหญิงของตนกำลังตั้งอกตั้งใจเรียนตั้งแต่วิชาแรกจนถึงเวลาเลิกเรียน
“ฮ้า~วันนี้เรียนรู้เรื่องแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ถ้าเป็นมิเชลสอนฟังไม่รู้เรื่องเลย”สาวน้อยกล่าวพลางยิ้มกว้าง
“มิเชล? ใครเหรอ เซลเซีย o_o” อูเลียตถามขึ้น
“อ๋อ...มิเชลเป็นอาจารย์ที่รร.เก่าน่ะ แฮะๆ >.<” สาวน้อยลืมนึกไปว่าเธอไม่เคยเรียนกับอาจารย์คนอื่นนอกจากมิเชลสาวใช้ของเธอ และ วันนี้ก็เป็นวันแรกของเธอเลยด้วย
“เอาละงั้นข้ากลับก่อนนะ เซลเซียแล้วพรุ่งนี้เจอกัน บาย ^o^” ชายหนุ่มโบกมือลาสาวน้อย
“อือ...แล้วเจอกันจ้า ^o^ ”สาวน้อยกล่าวพลางโบกมือให้ชายหนุ่มแล้วเธอจึงเดินไปขึ้นรถม้าที่รอรับเธออยู่นานแล้ว และแล้วเมื่อถึงราชวังลูเลน่า
“กลับมาแล้วค่า~ ท่านพ่อ >o<”
“โอ้...โรงเรียนใหม่เป็นยังไงบ้างละลูก หวังว่าเจ้าคงจะไม่ได้ไปก่อเรื่องที่ไหนนะ ^_^”
“แหม...ท่านพ่อดูถูกลูกจังนะ ข้าได้เพื่อนใหม่แล้วละ ชื่อ อูเลียต ^o^”
“อูเลียตเหรอ...ชื่อคุ้นๆนะเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแต่ก็เอาเถอะ ผู้ชายเหรอลูก T_T”
“ค่า~ชื่อ อูเลียต คงไม่ใช่ผู้หญิงหรอก ท่านพ่อคะ ข้าเหนื่อยแล้วขอนอนเลยแล้วก็ข้าวเย็นไม่กินนะคะ T T”
“อือๆตามใจลูกละกันโรคกระเพาะถามหาพ่อไม่รู้ด้วยนะ ฮะ ฮะ ^ ^”
“อย่าแช่งกันสิคะ ท่านพ่อก็ >o<”ว่าแล้วสาวน้อยก็วิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของตน
“ฮะ ฮะ ร่าเริงดีจังนะลูกข้า ^ ^” ราชากล่าวทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินไปที่อื่น
“อูเลียต...ชื่อเพราะดีนะ ข้าจะจำไว้ว่านายเป็นเพื่อนคนแรกของข้า T T”เซลเซียเอ่ยเบาๆก่อนที่จะหลับไป
“เฮ้อ...เช้าแล้วเหรอ....เฮ้ย!!! นี่เพิ่ง 4 ทุ่มเองนี่นา o_O”สาวน้อยสะดุ้งโหยง เธอคิดจะนอนต่อแต่ก็นอนไม่หลับจึงคิดจะไปเดินเล่น เธอจึงเดินไปยังระเบียง ชั้น2 เพื่อชมหมู่ดาวเหมือนเมื่อวาน
“ว้าววว วันนี้ดาวยังสวยเช่นเคยนะ >w< ”สาวน้อยกล่าวแล้วยิ้มกว้างอยู่คนเดียว
---!!!ฟึบ!!!--- กิ่งไม้บนต้นไม้สูงกิ่งหนึ่งหักลงมา
“หา ??? ใครน่ะ O_O”สาวน้อยจ้องเขม็งไปที่เงาดำๆบนต้นไม้ เธอคิดว่าคงไม่ใช่คนแน่ๆเพราะ ต้นไม้สูงมากๆ
“ฮึ!พลาดจนได้ หวัดดีสาวน้อย ไม่สิ องค์หญิงแห่งลูเลน่า ลิซาเบล เซลเซีย ” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากต้นไม้
“ใครน่ะ เสียงนั่น...หรือว่า อูเลียตเหรอ??? O_o”สาวน้อยผงะทันที เธอไม่นึกว่าเพื่อนของตนจะรู้ว่าเธอ คือ เจ้าหญิงแห่งลูเลน่า
“อย่าเอาข้าไปเหมารวมกับเพื่อนเจ้าสิ ข้า มิเคล็อต...จอมโจรมิเคล็อตตะหากละ”
“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าคือเจ้าหญิง... ข้าอาจจะเป็นคนใช้ก็ได้นี่ o_o”
“คนใช้ที่ไหนจะมาเดินโต๋เต๋อยู่ที่นี่ละ ป่านนี้คงหลับกันหมดแล้วละ”
“ซีโนล! >o<” สาวน้อยตะโกนเรียกชื่อทหารที่เฝ้าห้องเธอ
“ฮึ!ฉลาดนี่...แต่เสียใจนะ พวกนั้นเสร็จข้าหมดแล้วละ ท่าทางจะฝึกมาไม่ดีนะ ฝากบอกพ่อเจ้าด้วยละ ฮึฮึ”ในขณะที่มิเคล็อตเผลอสาวน้อยรีบวิ่งออกจากระเบียงทันทีแต่ก็ไม่ทัน ชายหนุ่มกระโดดจากต้นไม้สูงใหญ่ลงมาที่ระเบียงอย่างรวดเร็ว เขาคว้าข้อมือของสาวน้อยไว้ เธอพยายามสะบัดแต่ก็ไม่ไหว เพราะ ชายหนุ่มแรงเยอะมาก
“ฮ้า~วันนี้เรียนรู้เรื่องแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ถ้าเป็นมิเชลสอนฟังไม่รู้เรื่องเลย”สาวน้อยกล่าวพลางยิ้มกว้าง
“มิเชล? ใครเหรอ เซลเซีย o_o” อูเลียตถามขึ้น
“อ๋อ...มิเชลเป็นอาจารย์ที่รร.เก่าน่ะ แฮะๆ >.<” สาวน้อยลืมนึกไปว่าเธอไม่เคยเรียนกับอาจารย์คนอื่นนอกจากมิเชลสาวใช้ของเธอ และ วันนี้ก็เป็นวันแรกของเธอเลยด้วย
“เอาละงั้นข้ากลับก่อนนะ เซลเซียแล้วพรุ่งนี้เจอกัน บาย ^o^” ชายหนุ่มโบกมือลาสาวน้อย
“อือ...แล้วเจอกันจ้า ^o^ ”สาวน้อยกล่าวพลางโบกมือให้ชายหนุ่มแล้วเธอจึงเดินไปขึ้นรถม้าที่รอรับเธออยู่นานแล้ว และแล้วเมื่อถึงราชวังลูเลน่า
“กลับมาแล้วค่า~ ท่านพ่อ >o<”
“โอ้...โรงเรียนใหม่เป็นยังไงบ้างละลูก หวังว่าเจ้าคงจะไม่ได้ไปก่อเรื่องที่ไหนนะ ^_^”
“แหม...ท่านพ่อดูถูกลูกจังนะ ข้าได้เพื่อนใหม่แล้วละ ชื่อ อูเลียต ^o^”
“อูเลียตเหรอ...ชื่อคุ้นๆนะเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแต่ก็เอาเถอะ ผู้ชายเหรอลูก T_T”
“ค่า~ชื่อ อูเลียต คงไม่ใช่ผู้หญิงหรอก ท่านพ่อคะ ข้าเหนื่อยแล้วขอนอนเลยแล้วก็ข้าวเย็นไม่กินนะคะ T T”
“อือๆตามใจลูกละกันโรคกระเพาะถามหาพ่อไม่รู้ด้วยนะ ฮะ ฮะ ^ ^”
“อย่าแช่งกันสิคะ ท่านพ่อก็ >o<”ว่าแล้วสาวน้อยก็วิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของตน
“ฮะ ฮะ ร่าเริงดีจังนะลูกข้า ^ ^” ราชากล่าวทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินไปที่อื่น
“อูเลียต...ชื่อเพราะดีนะ ข้าจะจำไว้ว่านายเป็นเพื่อนคนแรกของข้า T T”เซลเซียเอ่ยเบาๆก่อนที่จะหลับไป
“เฮ้อ...เช้าแล้วเหรอ....เฮ้ย!!! นี่เพิ่ง 4 ทุ่มเองนี่นา o_O”สาวน้อยสะดุ้งโหยง เธอคิดจะนอนต่อแต่ก็นอนไม่หลับจึงคิดจะไปเดินเล่น เธอจึงเดินไปยังระเบียง ชั้น2 เพื่อชมหมู่ดาวเหมือนเมื่อวาน
“ว้าววว วันนี้ดาวยังสวยเช่นเคยนะ >w< ”สาวน้อยกล่าวแล้วยิ้มกว้างอยู่คนเดียว
---!!!ฟึบ!!!--- กิ่งไม้บนต้นไม้สูงกิ่งหนึ่งหักลงมา
“หา ??? ใครน่ะ O_O”สาวน้อยจ้องเขม็งไปที่เงาดำๆบนต้นไม้ เธอคิดว่าคงไม่ใช่คนแน่ๆเพราะ ต้นไม้สูงมากๆ
“ฮึ!พลาดจนได้ หวัดดีสาวน้อย ไม่สิ องค์หญิงแห่งลูเลน่า ลิซาเบล เซลเซีย ” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากต้นไม้
“ใครน่ะ เสียงนั่น...หรือว่า อูเลียตเหรอ??? O_o”สาวน้อยผงะทันที เธอไม่นึกว่าเพื่อนของตนจะรู้ว่าเธอ คือ เจ้าหญิงแห่งลูเลน่า
“อย่าเอาข้าไปเหมารวมกับเพื่อนเจ้าสิ ข้า มิเคล็อต...จอมโจรมิเคล็อตตะหากละ”
“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าคือเจ้าหญิง... ข้าอาจจะเป็นคนใช้ก็ได้นี่ o_o”
“คนใช้ที่ไหนจะมาเดินโต๋เต๋อยู่ที่นี่ละ ป่านนี้คงหลับกันหมดแล้วละ”
“ซีโนล! >o<” สาวน้อยตะโกนเรียกชื่อทหารที่เฝ้าห้องเธอ
“ฮึ!ฉลาดนี่...แต่เสียใจนะ พวกนั้นเสร็จข้าหมดแล้วละ ท่าทางจะฝึกมาไม่ดีนะ ฝากบอกพ่อเจ้าด้วยละ ฮึฮึ”ในขณะที่มิเคล็อตเผลอสาวน้อยรีบวิ่งออกจากระเบียงทันทีแต่ก็ไม่ทัน ชายหนุ่มกระโดดจากต้นไม้สูงใหญ่ลงมาที่ระเบียงอย่างรวดเร็ว เขาคว้าข้อมือของสาวน้อยไว้ เธอพยายามสะบัดแต่ก็ไม่ไหว เพราะ ชายหนุ่มแรงเยอะมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น