-l- The princess bring about the war -l-

ลำดับตอนที่ #1 : -l- คำว่า\"เนื้อคู่\" -l-

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ก่อนที่จะมีมนุษย์เกิดขึ้นบนโลก เทพเจ้าได้สร้างสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งขึ้นมา แต่ว่าสิ่งมีชีวิตที่ได้สร้างมานั้น มีรูปร่างที่แน่นอน มี 2 เพศในร่างเดียว...



        เนื่องจากมี 2 เพศจึงทำให้มีพละกำลังมากขึ้นด้วย ทำอะไรก็ได้ทุกอย่าง วันหนึ่งสิ่งมัชีวิตนั่นได้คิดว่าตนเป็นใหญ่จึงตั้งตนเป็นใหญ่โดยไม่นึกถึงพระคุณที่เทพเจ้าได้สร้างมา เมื่อเทพเจ้าทราบถึงการกระทำของสิ่งมีชีวิตนั่น จึงโมโหมากและได้แยกสิ่งมีชีวิตออกเป็น 2 เพศและแยกความสามารถออกจากกัน นอกจากนั้นยังสร้างสิ่งมีชีวิตเพิ่มและกล่าวกับสิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างออกมาก่อนว่า



“ถ้าเจ้าอยากมีพละกำลังที่มากมายเหมือนเก่าเจ้าจงตามหาร่างแยกของเจ้าให้เจอเถอะ”นั่นแหละที่มาของคำว่า เนื้อคู่ละ ^  ^” เสียงของสาวน้อยคนหนึ่งดังขึ้น เธอปิดหนังสือที่ตนอ่านเมื่อครู่ลงก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนอนที่แสนกว้างของตน



“องค์หญิง ขณะนี้ค่อนข้างมือแล้ว กรุณากลับไปที่ห้องบรรทมก่อนเถอะพะยะค่ะ”เสียงของทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องของสาวน้อยดังขึ้น



“จ้าๆ =  = แค่ไปเดินเล่นแปปเดียวเอง เดี๋ยวก็กลับ” สาวน้อยกล่าวอย่างเป็นกันเอง พลางเดินออกจากห้องไป



“เซลเซีย!”เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นจากระเบียง ชั้น2 ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องนอนของสาวน้อยนัก



“มีอะไรเหรอคะ ท่านพ่อ >w<” สาวน้อยที่ถูกเรียกว่าเซลเซียหันไปยิ้มกว้างให้ราชาแห่งแคว้นลูเลน่าซึ่งเขาก็คือ พ่อของเธอนั่นเอง



“นานแล้วนะที่ไม่ได้มายังสวนแห่งนี้น่ะ เซลเซีย ^  ^”ราชากล่าวแล้วหันไปมองสวนที่มีต้นไม้ต่างๆนาๆด้านล่าง



“นั่นสิคะ ^ ^” สาวน้อยเดินไปข้างๆราชา ผมสีดำขลับของเซลเซียปลิวไสวตามลม แต่สีผมของเธอนั้นขัดกับสีตาของเธอมาก เพราะ ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีแดงที่ดูแล้วเสมือนกับเพลิงที่ลุกโชด ราชามองสาวน้อยก่อนที่จะกล่าวว่า



“โอ้...ลูกข้าช่างงามเหลือเกิน ^_^”



“เหมือนท่านแม่ใช่ไหมคะ >o<”สาวน้อยตัวดีหรี่ตามองราชาอย่างรู้ทันพลางยิ้มกว้างขึ้นอีกครั้ง



“อ๊ะ!เจ้าลูกคนนี้ รู้ทันพ่อไปหมดเลยนะ >w<” ราชาตบหลังสาวน้อยเบาๆแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมกันแต่แล้วสาวน้อยก็กล่าวขึ้นว่า



“หลายปีมาแล้วนะคะ ที่ท่านแม่หายตัวไป T  T” บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือสีหน้าของสาวน้อยและราชาก็เปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ที่กำลังหัวเราะร่าแต่ตอนนี้สีหน้ากลับหม่นหมองขึ้นทีนที



“เอ่อ...ท่านพ่อ ข้าขอโทดนะที่จู่ๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ตอนนี้ก็มืดมากแล้วรีบกลับห้องเถอะค่ะ”สาวน้อยตัดบท



“อือ..นั่นสินะ หลับฝันดีนะลูก พ่อไปก่อนละ” ราชากล่าวแล้วจึงออกจากระเบียง ชั้น 2 ไป สาวน้อยแหงนมองท้องฟ้าสีดำมืดที่แซมไปด้วยหมู่ดาวก่อนที่จะอธิษฐานกับดวงดาวว่า “ดาวเอ๋ย เจ้าจะช่วยข้าหาท่านแม่ของข้าได้ไหม ข้าอยากเจอท่านแม่มากเลย... TT TT”



“ช่างงดงามยิ่งนักเซลเซีย... เจ้าไม่ต่างอะไรจากซาร่าเลย ทั้งดวงตา และ เส้นผม”เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นจากต้นไม้สูงใหญ่ที่อยู่ข้างๆระเบียง ก่อนที่เจ้าของเสียงที่แสนนุ่มนวลจะหายไป แต่ทว่าสาวน้อยกลับไม่ได้ยินเสียงของชายหนุ่มแม้แต่น้อยเลย...



“องค์หญิงเพคะ กรุณาเข้านอนเถอะค่ะ ToT”เสียงของสาวใช้ข้างกายของเซลเซียดังขึ้น สาวน้อยจึงขานรับแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตน เมื่อถึงเธอก็ลงนอนบนที่นอนนุ่มๆของเธอและผล็อยหลับลงอย่างเหนื่อยล้า