มหาศึกสงครามทวยเทพ(ปิดรับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #7 : การสนทนาเฮฮา

ไม่ใช่อะไรแค่รู้สึกว่างๆไม่มีคนสมัครอีก6บทที่เหลือสักทีจึงหาอะไรทำแก้ว่าง

เข้าเรื่อง การสนทนาแนวกวนตีนของเหล่าทวยเทพ

"ครั้งหนึ่งฉันนั้นก็ยังเหมือนกับคนอื่นที่ธรรมดา~ไม่วิเศษหรือมีฤทธิ์ ราคา ศักดา ยศถา อะไรมากมายแต่พ--แค่กๆ"โอดิสซีอุสที่กำลังพรํ่าเพลงก็ดันมีนํ้าลายหล่นใส่คอจนต้องไอออกมาซึ่งเป็นฝีมือของเมลันที่ได้หยิบยืมหยดนํ้าหยดหนึ่งมาจากเรื่องราวของ'หยดนํ้าปลิดชีวิตเทพยดา'เรื่องราวที่ได้บอกว่าแม้แต่หยดนํ้าหยดเล็กๆก็สามารถสังหารเทพพระเจ้าได้

"ดูเหมือนจะไร้สาระมาพอแล้วมั้ง?"พระผู้รังสรรค์กล่าวก่อนจะตบมือหนึ่งทีก่อนที่ภาพจะบิดเบือนไป

ไม่ได้พัก?

"นี่วันฉันมีเรื่องอยากจะเล่านะ"เทพแห่งธรรมชาตินามว่าเรฮาลกล่าวกับเพื่อนของตน'วัน'เทพแห่งสัตว์ร้ายและความไม่แน่นอน

"เล่ามาสิ"วันกล่าวตอบเพื่อนของตนเรฮาลที่ได้ยินจึงสูดหายใจเต็มปอดก่อนจะปล่อยออกมา

"เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อวานก่อนเจ้าคงรู้ดีอยู่แล้วข้าชอบที่จะไปที่สวนข้าเป็นประจำช่วงนี้จะพิเศษหน่อยตรงที่มีกรีด เทพีแห่งธรรมชาติมาช่วยด้วยนางชอบบ่นเรื่องต่างให้ข้าแทบยังเคยควงแขนข้าเดินไปชมนกชมไม้ในสวนของข้าด้วย"เรฮาลกล่าวเมื่อได้ยินวันจึงขมวดคิ้วก่อนจะถามต่อ

"ปรกตินายก็ชอบจะชมพวกความอุดมสมบูรณ์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?"วันเป็นคนกล่าวเมื่อได้ยินเรฮาลถึงกับจับไปที่ใบหน้าของตนอย่างจิตตก

"มันก็ใช่...แต่ว่าสิ่งที่นอกเหนือจากการชมธรรมชาติแล้วคือการที่เธอชอบเล่นกับร่างกายข้าแล้วบอกว่าต้องเป็นข้าเท่านั้นที่รับผิดชอบได้และเธอก็ทำกับข้ามา5ปีแล้วนะวัน5ปี!!!ข้าไม่เคยได้พบกับความสงบอีกเลยนับแต่นั้นแถมยังรู้สึกเหมือนต้นไม้ในตัวข้าเหี่ยวเฉาลงอีกอะ...มันโคตรแย่"เรฮาลกล่าว...

ฝึกเอาตาย

เสียงดังสั่นสะท้านไปทั่วแดนระฟ้าชั้นที่5ก่อนที่ร่างของเทพทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นแฟลร์ อาเรียส วาจิน่า วัน เรฮาล โอดิสซีอุส และเทพองค์อื่นที่อยู่ในระดับตํ่ากว่าจอมเทพลงไปลอยละลิ่วไปทั่วแดนระฟ้าชั้นที่ห้าอาณาจักรแห่งการเนรมิต

เหตุเกิดจากการที่ช่วงนี้เหล่าจอมเทพที่มักเป็นที่ซ้อมมือ(กระสอบทราย)ไม่ว่างวอร์จึงต้องหาคนสู้ถ้าจะสู้กับมหาเทพหรือราชันเทพก็คงจะเกินกว่าที่แดนระฟ้านี้ทนได้จึงมาหาคู่ซ้อม(กระสอบทราย)กับพวกอัครทูตสวรรค์ลงไปแทน

แม้ตัวของวอร์จะพยายามลดพลังและออมฝีมือเอาไว้แล้วแต่ดูเหมือนยังไม่พอ

"เฮ้อ~ถ้าพวกเจ้าเก่งกล้ากว่านี้คงดี"วอร์เป็นคนกล่าวขณะเอาร่างของเฟอร์กัลป์เป็นที่นั่งของตนเองพลางหยิบดาบขึ้นมาขัดแก้เบื่อด้วย

เมลันที่ลุกขึ้นมาคนแรกวอร์ได้สะบัดดาบไปหนึ่งหนก่อนที่เมลันจะหยิบพลังจากเรื่องราวหนึ่วมาสร้างเป็นโล่ที่ำม่มีวันพังแต่หากอยู่ต่อหน้าศาสตราที่ตัดผ่านสรรพสิ่งได้นี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับกระดาษร่างของเมลันขาดครึ่งพร้อมกับการเชื่อมต่อใหม่อย่าวรวดเร็วแน่นอนว่าในยามนี่เทพไม่มีทางตายนอกจากจะต้องเข้าต่อสู้กันจริงจังจนวิญญาณสลายไปเลย

เมลันก็ได้พ่ายแพ้ลงอย่างง่ายดายเมื่อเผชิญหน้ากับพลังแห่งมหาเทพ

มันไม่ใช่ผัก

ณ ซีกหนึ่งของจักรวาลเฟอร์กัลป์กับโอดิสซีอุสได้เดินทางมาหนีภาระหน้าที่ของตนถึงแม้จะสามารถอ้างกับวาจิน่าว่าตนเองนั้นแค่มาพักผ่อนแต่ทั้งสองได้ชอบการแก้ตัวที่ไหนล่ะ

ดาวที่เขามาพักผ่อนหย่อนใจนี่ค่อนข้างแปลกเพราะเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดมากมายที่ทำให้รู้สึกแหยงๆ แปลกๆ

ในระหว่าวที่ทั้วสองกำลังเดินเล่นอยู่นั้นเองโอดิสซีอุสก็ได้เจอกับผักบางอย่างเลยโชว์ให้เฟอร์กัลป์ดู

“ดูสิมีของน่าสนใจด้วยล่ะ” โอดิสซีอุสกล่าวก่อนที่จะโชว์ใบไม้ที่มีขนาดเท่าหน้าของเฟอร์กัลป์เลยทีเดียวโดยเขาพยายามขยี้ๆ มันไปแต่เขารู้สีกว่ามันนุ่มๆไปหน่อย

“เจ้าบ้านั่นไม่ใช่ผัก” ตอนนั้นเองที่เรฮาลปรากฏตัวขึ้นจากต้นไม้ต้นหนึ่งบอกกับพวกโอดิสซีอุสทำเอาเฟอร์กัลป์กับโอดิสซีอุสมองหน้ากันก่อนจะมองไปที่ใบไม้อีกรอบ

“วี๊ดดดดด!!!” ตอนนั้นเองที่มันส่งเสียงกรีดร้องออกมาที่แท้มันก็นกที่พรางตัวอยู่นี่เองก่อนที่แม่มันจะปรากฏตัวขึ้นแล้วมีขนาดใหญ่พอสมควร

“นี่ลูกนายรึเปล่า” โอดิสซีอุสพูดก่อนที่จะวางูกไว้และเฟอร์กัลป์กับโอดิสซีอุสจะรีบเผ่นหนีความผิดไปเรฮาลเลยถอนหายใจก่อนที่จะหายไปอีกรอบ

จอมเทพมันมีแต่พวกบ้า

ระหว่าวที่อันนอร์ยกำลังนั่งเล่นนํ้าบนดาวดวงหนึ่งอยากสบายใจนั้นเองที่ไนท์ได้ทำการเหวี่ยงกระบองของตนจนเกิดเป็นแรงมหาศาลที่เป่าดาวทั้งดวงไปทันที

“โทษที” ไนท์พูดอย่างรู้สึกผิดแต่อันนอร์ยก็ได้แต่ขำแห้งออกมาระหว่างล่องลอยไปในอวกาศเรื่อยๆ ถึงแม้อวกาศจะไม่สามารถได้ยินเสียงได้ก็ตามในระหว่างนั้นเองที่ ไนท์สะบัดกระบองตัวเองไปเรื่อยท่ามกลางหมู่ดาราอันนอร์ยก็นอนสบายๆ ท่ามกลางมหาสมุทรแห่งดารานี่

“ท่านไนท์คิดไหมว่าจอมเทพมีแต่พวกบ้าๆน่ะ” อันนอร์ยพูดก่อนที่จะลากดาวในระยะนั้นมาใกล้ๆ แล้วเอาต้นไม้มาเป็นที่พิงซึ่งไนท์ก็นั่งลงเช่นกันแต่ด้วยขนาดที่ใหญ่โตทำให้พื้นแทบทรุด

“ทำไมเจ้าถึงคิดงั้นล่ะ” ไนท์กล่าวอันนอร์ยเลยมองไปบนฟ้าก่อนที่จะพูดด้วยนํ้าเสียงติดตลกออกมา

“มีไอ้บ้าสโตกเกอร์ที่เอาแต่ถํ้ามองเรื่องราวของชาวบ้าน ข้าก็เป็นพวกตายได้ตลอดเวลาทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรกับศัตรูยังได้ มีฮิคิโคโมริที่เป็นเนิร์ดมีกล้าม มีคนงอแงเพราะโดนพ่อดุแล้วอยากฆ่าพ่อ ส่วนท่านก็ปกติอยู่คนเดียวกระมั้งไม่นับที่ท่านไม่ยอมเอาตำแหน่งจอมเทพเพราะอยากเห็นคนอื่นได้รับตำแหน่งนี่ละนะ” อันนอร์ยบ่นๆออกไป

“มันก็จริงของเจ้า” ไนท์กล่าว