ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    first world

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอน 1 กำเนิดผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุด

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.พ. 58


         "ยินดีต้อนรับสู่โลกที่แท้จริงสำหรับคุณ first world ค่ะ"

     

         ทันทีที่ผมเข้ามาสู่เกมนี้ก็ได้ยินเสียงตอบรับของระบบเกม แต่ไม่มี npc ออกมาต้อนรับเป็นเพียงแค่เสียงอธิบายเท่านั้น

     

         "งั้นขออธิบายเกี่ยวกับ FW นะคะ"

     

         "ข้าม"

     

         "จะเล่นเป็นเผ่าอะไรดีคะ"

     

         "ไร้เผ่า"

     

          อีกสิ่งหนึ่งที่สามารถเลือกได้ในเกมจะเป็นการเลือกเผ่า ในแต่ละเผ่าจะมีการบวกค่าความสามารถลงไปตามลักษณะพิเศษต่างๆรวมทั้งการรับเควสเฉพาะเผ่าที่จะได้รับของรางวัลหรือค่าประสบการณ์มากกว่าเควสปกติ การที่เลือกไร้เผ่าจะทำให้เสียสิทธิพิเศษไปมากพอสมควรแต่ผมก็ยังคงเลือก ไร้เผ่า

     

         "และจะอยู่ฝ่ายไหนคะ"

         "เป็นกลาง"

     

         คนปกติมักจะเลือกที่จะอยู่กับอาณาจักรใหญ่ๆเพื่อรับการดูแลพิเศษแต่การทำแบบนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะได้ผลดีเสมอไป ถ้าเพิ่งเริ่มต้นก็จะไม่ได้รับการช่วยเหลือแถมอาณาจักรใหญ่ๆก็มีคนเยอะอยู่แล้วจะทำให้ตัวเองถูกยอมรับเป็นเรื่องยาก คนที่รู้เรื่องนี้ก็มักจะไปเข้าอาณาจักรเล็กๆโดยที่ไม่ได้คำนึงถึงเรื่องที่ตนเป็นศัตรูกับอาณาจักรใหญ่เลยสักนิด ถ้าเป็นกลางจะปลอดภัยสุดแถมในกรณีที่มีชื่อเสียงก็จะได้รับสิทธิพิเศษจากอาณาจักรต่างๆมากกว่าคนอื่นด้วย แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ผมเลือกเป็นกลาง

     

         "ทางคุณจะใช้ชื่ออะไรดีครับ"

     

         "ลูป"

     

         ผมเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้สึกตัวออกมา การเลือกเผ่าและฝ่ายที่ผมเลือกไปไม่ได้คิดถึงผลประโยชน์อะไรเลย เพียงแค่มันเป็นสิ่งที่ต้องทำก่อนเพื่อเอาค่าสเตตัสเต็มทุกอย่าง ก็เหมือนโกงเกมนั่นล่ะแต่ถ้าคนสร้างเกมอย่างผมทำเองก็คงไม่ผิดหรอก เหลือแค่เลือกสถานที่เกิดที่ถูกต้องก็พอ

     

         "คุณลูปจะไปเกิดที่ไหนดีคะ ได้ตั้งแต่เมืองจนถึงเมืองเลยค่ะ"

     

         "second world"

     

         second world แพทช์เกมใหม่ที่จะอัพเดทเข้าไปหลังจากที่มีคนทำเควสลับได้สำเร็จหรือไม่ก็เมื่อผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ควางจริง SW สามารถไปได้ตั้งแต่ต้นแต่แค่ไม่มีเครื่องวาร์ปหรือเวทย์สำหรับเคลื่อนย้ายที่ผู้เล่นเรียนรู้ได้ตอนนี้แต่ถ้าเป็นตั้งแต่เกิดก็สามารถไปได้ แต่คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงแค่ผู้สร้างเกม 2 คนเท่านั้น

     

         "คุณลูปนะคะมีข้อความจากผู้สร้างเกมถึงคุณค่ะ อ่านเลยนะคะ 'เป็นคนสร้างเกมแล้วยังจะโกงผู้เล่นอีกเหรอ เอาค่าสเตตัสเป็นต่ำสุดไปแทนละกัน ส่วนสถานที่เกิดก็สักที่ล่ะกันเอาความรู้ที่สร้างเกมเอาตัวรอดให้ได้นะ แต่ให้ดาบดีๆไปแทนละกัน'"

     

         ดูเหมือนว่าจะมีเสียงอธิบายอะไรสักอย่างอยู่ แต่ร่างกายของผมไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว

     

         "โอ้ย!!"

     

         สิ่งที่เรียกสติของผมกลับคืนมาคือความเจ็บปวดที่ก้นกระแทกพื้นดินเข้าไปเต็มๆดูเหมือนว่าหญ้าที่อยู่รอบๆตัวจะไม่ได้ลดแรงกระแทกเท่าไหร่แต่เพราะเป็นแรงกระแทกก่อนเริ่มเกมจะไม่เป็นการสร้างดาเมจให้กับร่างกาย มอนที่อยู่ที่นี่มีแต่พวกสไลม์คงจะเป็นพื้นที่แถวๆเมือง ข้างๆผมก็มีดาบปักอยู่ที่พื้น ดาบยาวสีดำไร้ของตกแต่งสร้างมาจากเกล็ดมังกร คุณสมบัติสุ่มสมบัติในการโจมตีแต่ละครั้ง ดรอปจากบอสในดันเจี้ยนของ SW 

     

         'คุณพบดาบที่ถูกลืมไว้ จ่าย 10 เหรียญทองแดงสำหรับการซื้อขายกับเจ้าของ'

     

         เสียงระบบดังเข้ามาในหัวของผมหลังจากที่มองดาบอยู่สักพัก เงิน 10 เหรียญทองแดงเป็นจำนวนเงินเริ่มต้นของทุกๆคน โดยที่ 1 เหรียญทองแดงซื้อขนมปังได้ 5 ก้อน ถือว่าเป็นเงินจำนวนมากพอดูสำหรับผู้เล่นใหม่เลยล่ะแต่ถ้ามีดาบนั่นล่ะก็ไม่นานก็หาเงินมาคืนทุนได้แน่ๆ

     

         'ซื้อ'

         ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เกมนี้มันเน้นความสมจริงนี่เนอะก็ต้องทำอะไรเองสินะ หลังจากที่นึกถึงเรื่องนี้ได้ผมก็โยนเงิน 10 เหรียญทองแดงลงบนพื้นและไปหยิบดาบมา

     

         'ได้รับดาบต้องสาป'

     

         ดึ๋ง ดึ๋ง เสียงเดินของสไลม์ดังมากพอที่จะทำให้ผมได้ยินอย่างชัดเจนเพียงแค่ครั้งนีิมีเสียงของระบบพูดซ้อนเสียงการเคลื่อนที่ของมันผมจึงโดนสไลม์ชนเข้าอย่างจัง

     

         'คุณได้รับดาเมจ 1 คุณตาย เสียค่าประสบการณ์ เสียไอเทมที่มีอยู่แบบสุ่ม'

     

         เสียไอเทมแบบสุ่มเป็นระบบที่มีให้ผู้เล่นใหม่เท่านั้น ถ้าเล่นไปนานๆหากตายไปจะต้องเสียไอเทมทั้งหมดรวมถึงเงินที่มีอยู่ด้วย ส่วนสำหร่บผมตอนนี้ค่าประสบการณ์ยังไม่มีจึงไม่เป็นอะไรเลย ส่วนที่เลือดเหลือ 1 นี่ก็ไม่น่าแปลกใจอะไรเลยถ้าดูจากนิสัยของ MG ถ้าที่ผมคิดจริงค่าสเตตัสผมตอนนี้แม้แต่ดาบปกติยังถือไม่ได้ด้วยซ้ำที่ดาบต้องสาปถือได้ก็เป็นเพราะตอนสร้างเกมตั้งค่าให้เบาสุดเพื่อใช้ในเควสลับ ตอนนี้ที่น่าเศร้าที่สุดก็คงจะเป็นเสียไอเทมแบบสุ่ม ถึงมันจะบอกว่าสุ่มก็เถอะ

     

         เงินตอนนี้ก็หมดตัวไอเทมที่มีอยู่ก็มีแค่ ดาบต้องสาป อาวุธที่ผมใช้ได้เพียงชิ้นเดียว

     

         'คุณทำเควสลับสำเร็จ'

     

         โอ้ เควสลับที่ใช้สำหรับปิดปากผู้เล่นที่เจอบัคแบบส่งมาเกิดผิดที่นี่ เงื่อนไขก็คือตายภายใน 5 นาที ปกติถ้าเกิดที่เมืองยังไงก็ตายไม่ได้อยู่แล้ว จะซวยขนาดไหนก็ต้องมีโชคดีบ้างล่ะ

     

                            ***

     

         "ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ ข้าคือพระเจ้า ท่านนักผจญภัยได้โปรดช่วยข้าได้หรือไม่"

     

         "จะให้ผมช่วยอะไรล่ะ"

     

         "ช่วยฆ่าสไลม์ให้ข้า 1 ตัวสิแต่มันพิเศษนิดหน่อยนะ"

     

         "พิเศษนี่ยังไงเหรอท่านพระเจ้า"

     

         "ก็มันดันไปกินดาบต้องสาปเข้าน่ะสิ พอดีดันมีนักผจญภัยโง่ๆไร้ความสามารถดันเผลอโดนสไลม์ฆ่าน่ะสิเลยทำอาวุธตก"

     

         อึก ผมพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก ความยากของภารกิจนี้ไม่ใช่สำหรับมือใหม่แล้วสิ สไลม์มันจะดูดซึมความสามารถของสิ่งที่มันกินไป เดิมทีภารกิจนี้ก็แค่ให้ฆ่าสไลม์ที่มีสกิลโดดเด่นนิดหน่อย ความจริงก็อยากจะบ่นภารกิจนี้อยู่หรอกนะไม่ก็ปฏิเสธไปแต่คนที่ทำให้เรื่องมันยากขึ้นก็ผมเองนี่ ดูเหมือนพระเจ้าก็จะรู้ตัวอยู่แล้วว่าผมเป็นคนทำเลยจ้องมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ลองคิดดูสิตาลุงแก่ๆไว้หนวดถือไม้เท้าเดือดร้อนเพราะเราแบบนี้ ปฏิเสธยากใช่มั้ยล่ะ

     

         "ช่วยไม่ได้.."

     

         "จะช่วยข้าแล้วเหรอ"

     

         ดูเหมือนเทพเจ้าจะเริ่มร้องไห้แล้วสิ รู้สึกผิดขึ้นมาจริงๆเลยนะ

     

          "ผมขอปฏิเสธ"

     

         "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ข้ามีงานอื่นแทน"

     

         "แบบนั้นค่อยดีหน่อย"

     

         "แล้วท่านจะช่วยข้าหรือไม่"

     

         "แล้วแต่รายละเอียด"

     

         "มันเป็นงานลับสุดยอดข้าไม่สามารถบอกได้หรอก ยกเว้นเจ้าจะยอมรับคำข้อร้องของข้า"

     

         ดูเหมือนเทพเจ้าจะเรียนรู้บ้างแล้วนะหลังจากที่โดนปฏิเสธไปครั้งก่อนแต่มันก็แค่ผู้เริ่มต้นเท่านั้นเทียบกับผมไม่ได้หรอก ถึงจะเป็นเทพเจ้าคนที่สร้างมันขึ้นมาก็คือผมนี่ล่ะ

     

         "พูดออกมาสิท่าน ข้าจะรับฟังทุกๆอย่างเอง"

     

         ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันจริงใจ แต่มันก็แค่การเสแสร้งเท่านั้น สิ่งเดียวที่ผมบอกจะทำก็คือรับฟัง เพื่อเติมเต็มความสงสัยของตัวเอง

     

     

         เท่านั้น ถ้าเป็นเควสง่านๆก็จะรับทำทีนี้ก็จะดูเหมือนผมตั้งใจช่วยตั้งแต่ต้น แต่ถ้ายากไปก็ยังสามารถปฏิเสธได้

     

         "พอดีข้ากังวลใจกับสไลม์ที่กินดาบต้องสาปน่ะ เจ้าไปฆ่ามันให้หน่อยสิ"

     

         "ครับ ผมรับฟังปัญหาแล้วงั้นขอตัวกลับก่อนนะครับ"

     

         ผมเมินสีหน้าดีใจของพระเจ้าที่คิดว่าตัรเองมำสำเร็จแล้วพร้อมกับตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเหมืนได้ช่วยแก้ปัญหาได้สำเร็จแล้ว

     

         "เฮ้ย เดี๋ยวสิแล้วงานของข้าจะทำยังไง"

     

         "หาคนอื่นช่วยไงครับ"

     

         ผมหันหลังให้พระเจ้าแล้วเดินกลับไปและผมก็ได้ตระหนักถึงความโง่ของพระเจ้า ผมออกไปจากที่นี่ไม่ได้ถ้าเอามาขู่ยังไงผมก็ต้องทำ งั้นผมก็ต้องรับเควสนี้เพื่อไม่ให้พระเจ้ามองผมผิดๆเป็นคนไม่ดี ต้องรับด้วยความเต็มใจ

     

         "ถ้าท่านให้ผมยืมอาวุธหรือคน ผมจะยอมช่วยท่านก็ได้นะ ถ้าไม่ผมก็คงต้องขอตัวก่อน"

     

         "ได้สิ ได้สิ"

     

         พระเจ้ายิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะไปขนอาวุธออกมา แต่ละชิ้นเป็นของที่มือใหม่ใช้ได้ทั้งนั้นแถมยังเป็นของที่ดรอปจากบอสทั้งนั้น ถ้าเอาไปขายหมดนี่รวยแน่ๆทั้งในชีวิตจริงแล้วก็เกม เกมนี้ดังขนาดที่คนยอมจ่ายหลายพันต่อเดือนเพื่อเล่นคนสร้างเกมก็ได้กำไรมหาศาลคนเล่นเก่งๆก็นำของในเกมมาขายหลักพันได้ง่ายๆเช่นกัน ถ้าเป็นไปได้ผมจะเอาทุกชิ้นเลยแต่ตอนนี้ผมยังยกอาวุธไม่ขึ้นสักชิ้นแค่นั้นเอง

     

         "ท่านพระเจ้า ผมจะชนะโดยไม่ใช้อาวุธของท่านผมไม่อยากรบกวนท่านมากไปกว่านี้แล้ว"

     

         "งั้นตอนสุ่มอาชีพที่เป็นรางวัลเป็นอาชีพที่ออกยาก

    ที่สุดแล้วกัน"

     

         'คุณยอมรับเควสจากพระเจ้า'

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×