ก็ ป า ก [ ห-ม-า ] นิ ส ๆ เเ ค่ ส ะ กิ ด [ หั ว ] ใ จ

ลำดับตอนที่ #5 : ข้อตกลงที่ 2

- - - + + 19.45 น.

          แอ๊ด~  

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ปรากฏร่างหญิงสาวใส่ชุดนอนแบบกางเกงสีฟ้าลายหมาน้อยกำลังเช็ดหัวเปียกๆของเธออย่างสบายอารมณ์ ซึ่งชักรำคาญผมของตัวเองขึ้นมาดื้อๆว่าทำไมมันแห้งยากแห้งเย็นนักฟะ

            ซานนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียงพลางกดรีโมทดูทีวีไปเรื่อยๆ(โดยไม่สนใจทำการบ้าน - -) พลางคิดเรื่อยเปื่อย แต่ความคิดก็สะดุดเมื่อนึกถึงไอ้ถึก

- - ฉันไม่ได้รอมันจะเป็นไรมั้ยเนี้ย

ปล.ไม่ได้หมายถึงมันจะเป็นอะไรนะ หมายถึงว่ามันจะทำอะไรชั้นต่างหาก T^T

      “วันนี้ไปรอชั้นที่สนามฟุตบอล ห้ามเบี้ยวละยายเบ้”

ทำไมเราเสียงสันหลังวาบๆวะ - -“

      ปั่งๆๆๆๆ!

ใครมาฟะแล้วยังเคาะประตูแบบไร้มารยาท(เมิงมารยาทงามว่างั้น)

      แอ๊ดดด  ซานเปิดประตูออกไปดู

.............................. ว่างเปล่า - -? รึเราหูฝาด

และเมื่อซานกลับไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง

      ปั่งๆๆๆๆๆ!

แอ๊ดดดด

“ไอ้เวร เดี๋ยวปัดตบหนวดกระเด็นข้ามทุ่ง” เปิดประตูอย่างรวดเร็วและตะโกนด่าออกไป

.................................. แต่ก็ว่างเปล่า

...................................ทุกอย่างเงียบสนิท

แอ๊ดดด ซานปิดประตูช้าๆด้วยความงุนงง

      ปั่งๆๆๆๆๆๆๆ และเสียงเคาะก็ดังขึ้นอีก

แอ๊ดดด.......... เปิดไปอีกก็ไม่มีอะไร

- -“ อะ เอาแล้ว ระ รึ ว่าจะเป็น

ผี

      “ว้ากกกกกกกกกกกกก นะโม พุทธโธ พุทธัง พะคะวันตัง พุทธธังทำโม  อย่ามาหลอกหลอนกันเลยลูกช้างกลัวแล้ว ฮืออออออ”

      ปั่งๆๆๆๆๆๆ! “ยายเบอะเธอทำอะไร เท่าไหร่จะมาเปิดประตูให้ชั้นซะที”

- - เสียงนี้

      “ยายเบ้ ถ้าไม่รีบเปิดละโดนดีแน่” สำนวนวอนๆแบบนี้ คงไม่ใช่...

ดังมาทางประตูระเบียง ซานเดินไปดูอย่างรวดเร็วและเธอก็ได้รู้ว่าคิดถูกต้อง

      “เฮ้ยไอ้ถึก แกขึ้นมาได้ยังไงเนี่ย” - -*

      “ปีนขึ้นมาเดะ ถามได้ยายซื่อบื้อ”

มรึงปีนขึ้มมาถึงชั้น 6 เนี่ยนะ - -“ น่าจะหล่นลงไปเลย

      “แล้วมาหาหอกไร”

      “มาหาเธอไงยายตัวดี วันนี้เธอขัดคำสั่งชั้นมากี่ครั้งแล้ว”

เริ่มเกิดการโต้วาทีโดยมีกระจกใสขั้นกลาง

      “โทษที ชั้นไม่ได้นับยะ” ว่าแต่เถียงกะไอ้ถึกเนี่ยเมื่อยคอชะมัด

      “เปิดประตู”

      “เปิดให้โง่ดิ นายฟายถึก” อยู่ในที่ปลอดภัย เลยเถียงแบบไม่เกรงกลัว 55+

      “เปิดเดี๋ยวนี้ ชั้นให้โอกาสเธอแล้วนะ”

      “ไม่ แบร่ๆๆ”

      “ไม่ใช่มั้ย แน่ใจนะ”

      “เออดิ ไม่เปิดนายจะทำอะไรได้”

      เดี่ยวคราวไม่ตอบ เขาเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาหยิบกุญแจมาดอกหนึ่งแล้วไขกลอนประตูระเบียงอย่างรวดเร็ว

     เกร็กๆๆๆ

      “เฮ้ยๆๆ” ซานร้องอย่างตกใจ ทำท่าจะออกวิ่งออกไปนอกห้องแต่มันสายไปซะแล้ว

หมับ! มืออันแข็งแรงกระชากแขนข้างหนึ่งไว้ทันทีที่เข้ามาได้

      “กรี๊ดดดดดดดดดอืออออออออออออออออออ”

      เดี่ยวมือแข็งแรงอีกข้างหนึ่งของเดี่ยวปิดปากหญิงสาวไว้ได้ทัน แต่เสียงที่เล็ดลอดออกมาก็ดังไม่น้อยเลย -_- +

      จากนั้นเขาก็รวบมือทั้ง 2 ข้างของหญิงสาวไว้ข้างหลังด้วยมือข้างเดียว(เพราะยายนั่นทำท่าจะทุ่มเค้า) อีกมือหนึ่งยังปิดปากไว้อยู่ เพราะยายนี่ตะโกนไม่หยุดแล้วยังดิ้นพราดๆอีก(ตัวเล็กๆแค่นี้แต่แรงฟายมิใช่น้อย)

      “อืออออออออออออออ ไอ้อ้าอ๊ากกกกกกกก” ซานดิ้นอย่างสุดชีวิต แต่ในสภาพถูกล็อกแขนไปข้างหลังมันทำให้เธอขยับตัวลำบากมาก และการดิ้นอย่างรุ่นแรงของเธอก็ทำให้เดี่ยวลำบากเหมือนกัน

      ในที่สุดเดี่ยวก็หาทางออกคือกดหญิงสาวลงกับเตียง เดี่ยวรวบมือทั้ง 2 ข้างของซานขึ้นไปบนหัว ส่วนมืออีกข้างก็ปิดปากอันร้ายกาจของซานไว้

      เดี่ยวค่อยๆคลายมืออกจากปากของหญิงสาว เพราะกลัวซานหายใจไม่ทันตายคาที่

      “แฮ่กๆๆๆ” ซานถึงกับหอบแฮ่กเพราะเมื่อกี้เธอใช้พลังงานไปไม่น้อยเลย

      “ช่วยด้วย ไอ้บ้านี่มันจะฆ่าช้านนนน” แต่ไม่กี่อึดใจยายนี่ก็แผดเสียงร้องออกมา

      “ร้องเข้าไป ร้องให้คนเขาแห่มาดูเธอในสภาพนี่ใช่มั้ย”

      ซานเริ่มสังเกตสภาพตัวเอง โว้ยยยยยยยยยยยยย นี่ไอ้ถึกมันจะทำอะไรกับช้านเนี้ยยยย แต่ถึงอย่างไรก็ตามชั้นก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นชั้นในสภาพแบบนี้T^T

      “ไอ้ถึกเวร แกปล่อยช้านเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย”

      “ตอนนี้เธอสั่งฉันได้หรอ”

      “ไอ้บ้า ไอ้งี่เง่า ไอ้ฟายถึก ไอ้บ้าๆๆๆ ปล่อย” ซานพยายามดิ้นให้หลุด แต่มือของเดี่ยวนั้นก็ยังกดมือของซานไว้แน่นหนาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาวุธสุดท้ายก็เหลือแต่ปากอันร้ายกาจของเธอนั่นแหละ - -

      “ไอ้ถึก ไอ้....”

      “ถ้าเธอยังด่าฉันไม่หยุด ฉันไม่รับประกันเวอร์จินของเธอนะ”

กึก!

     หยุดก็ได้ไอ้ถึกเลววว

+++

      หลังจากฉันสงบปากสงบคำไปซักพัก อยู่ดีๆไอ้ถึกเวรนั่นก็ยิ้มออกมา เป็นบ้าอะไรของมันอีก หวังว่ามันคงไม่คิดอะไรแผลงๆกับชั้นนะ (เป็นไปได้สูงเลย - -)

      “ถ้าเธอไม่ปากร้าย เธอก็ดูน่ารักดีนะ”

      “ชั้นก็เป็นของชั้นอย่างนี้ เจือกอะไรด้วยยะ” ถึงชั้นจะด่านายนั่นแต่ชั้นก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาซะดื้อๆงั้นเลย o////o

      “อ้อฉันคิดข้อ 2 ได้แล้ว” เดี่ยวคลี่ยิ้มอย่างน่ากลัว(ในความคิดของซาน)

      “ว่ามาเดะ ลีลาอยู่ได้” ไอ้ถึกนั่นคงไม่คิดอะไรแผลงๆนะ - -* ชักกังวล

     “ข้อ 2 ห้ามเธอพูดคำหยาบ และทุกประโยคต้องลงท้ายด้วยหางเสียงน่ารักๆ ตลอดการเป็นเบ้ของฉัน”

     “หะ หา! ไอ้ถึก นี่แกอย่ามาล้อเล่นนะ”O_O แกห้ามชั้นปากหมาเนี่ยนะ แกห้ามชั้นขี้ตอนเช้าจะง่ายกว่ามั้ย

      “ชั้นป่าวล้อเล่น เอาเป็นตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป”^^

      “แกมัน….ถ้าชั้นจะพูดนายจะทำไม” >0< ^

      “อยากพูดก็พูด แต่อย่าให้ชั้นรู้หรือได้ยินแล้วกันไม่งั้น...” -_____- + + +

      “งั้นอะไรหรอ ไอ้ฟายถึก”

      คราวนี้เดี่ยวไม่เถียงต่อแต่ก้มหน้าเข้ามาเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากของเดี่ยวและซานก็ประกบกัน หญิงสาวพยายามดิ้นและหันหน้าหนี แต่ก็รู้สึกได้ว่ายิ่งต่อต้าน เดี่ยวยิ่งจูบรุนแรงขึ้นมันทำให้เธอหายใจติดขัด ชายหนุ่มจูบหญิงสาวอยู่นาน จนในที่สุดก็ถอดจูบจากริมฝีปากที่ได้รูปของหญิงสาวอย่างเสียดาย แต่เขาก็กลัวเธอจะขาดใจตายเสียก่อน

      เขาคิดว่าเขาติดใจริมฝีปากร้ายๆของคนตรงหน้าเขาแล้ว จากประสบการณ์เขารู้ว่านี่คือจูบแรกของยายแสบแน่นอน

      “ไม่งั้นจะโดนแบบนี้ไงยายแสบ ชั้นชักจะติดใจปากร้ายๆของเธอแล้วสิ”

      “...............................” ตอนนี้ซานอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

      เดี่ยวพูดจบก็ยิ้มอย่างร่าเริงสุดขีด ทุกอนูบนใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีปรีดี ยิ่งเค้าเห็นหน้าหญิงสาวตอนนี้เขายิ่งรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจกำหนดข้อที่ 2 ได้ถูกต้องจริงๆ ผิดกับซานซึ่งตอนนี้กำลังคิดวิธีฆ่าคนแบบทรมานที่สุด

      ถ้าชั้นเป็นอิสระจากแกเมื่อไหร่ แกต้องตายสถานเดี่ยวไอ้ถึกT^T

      เดี่ยวปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ(ตอนนี้เจ้าตัวแข็งทื่ออยู่)

      “ชั้นไปละ ถ้าเธออยากให้ฉันมาเยี่ยมอีกก็ลองละเมิดกฎบ่อยๆนะจ๊ะ” เขายิ้มให้ซานก่อนที่จะเดินไปที่ระเบียงห้องและปีนลงไปทางเก่าด้วยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

+ + +

      “ไอ้ถึกบ้า ไอ้ฟายชัว เลว” เธอด่า(แบบเงียบๆกลัวตานั่นได้ยิน)ทันทีที่เริ่มได้สติสตังคืนมา แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างเร่งด่วน ก่อนที่จะบีบยาสีฟันดาลี่เป็นหลอดเพื่อแปรงฟันล้างปากให้สะอาด(แทบจะดึงลิ้นออกมาซักด้วยเปาเอ็มวอช) แล้วตามด้วยการกรอกน้ำยาป้วนปากซิสเท็มม่าเป็นขวด(กรี๊ดดดดดด เผ็ดๆๆTOT) เพื่อการทำความสะอาดช่องปากอย่างสะอาดและลำลึกที่สุด เนื่องจากน้ำยาล้างห้องน้ำหมดเลยไม่ได้กรอกลงไปด้วย

      แต่ก็ไม่สามารถเอา เฟริสคิส ของฉันคืนมาได้แต่อย่างใด T^T

+             +                  +                 +         +

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ

ตอนที่ 6 อาจจะอัพช้าหน่อย ติดภารกิจเที่ยว

รักคนอ่านทุกคนนะคะ

อย่าลืมคอมเม้นกันบ้างนะ

บ๊ายบาย