ตอนที่ 50 : แฝด
น้องอินพาร์ท
ภาพตรงหน้าทำให้ผมต้องหยุดนิ่ง ภาพของงูขาวสองตัวกำลังฝักออกจากไข่พวกมันเป็นแฝด!ที่สำคัญรอยสัญลักษณ์บนตัวงูนี้มัน ผมมองไปยังจุดสีดำบนตัวงูขาวรอยสัญลักษณ์ที่เหมือนของผมรอยสัญลักษณ์ประจำตัวผมทำไมถึงอยู่บนงูขาวละ
“ป๊า สัญลักษณ์นั้น”ผมหันไปสบตาป๊าทันทีก่อนที่จะพูดขึ้น
“อือ มันเหมือนของอ้วน มันสร้างมาเพื่ออ้วน”ถึงแม้สายตาป๊าจะดูสงสัยไม่น้อยกว่าผมแต่จะถามป๊าต่อคงไม่มีทางได้คำตอบแน่ รออินออกมาแล้วถามน่าจะดีกว่า
“ผมตั้งชื่อให้มันดีมั้ย ยังไงก็เป็นลูกผมนิ”
“หึ”
“หึ อะไรป๊า”
“ลูกอ้วนกับกูใช่มั้ย”ป๊าพูดยิ้มยิ้มทันที
“บ้า!”ให้ตายสิพูดอะไรก็ไม่รู้ไม่สนใจแล้ว ผมเดินไปอุ้มเจ้างูตัวน้อยสองตัวทันทีดูแล้วมันก็ชอบผมมากๆเลยด้วย
“ตั้งว่าอะไรดีเนี้ย”ผมทำท่ายืนคิดไปพักใหญ่
“ป๊าช่วยน้องอินคิดหน่อยสิ”
“ไม่เห็นจำเป็นต้องตั้ง คิดให้ปวดสมองสะเปล่า”
“ต้องตั้งสิป๊า!” ถ้าไม่ตั้งจะรู้ได้ไงว่าตัวไหนเป็นตัวไหนแล้วจะเรียกลูกยังไงให้มานั่งเรียกลูกๆมันก็ใช่เรื่อง แต่ตั้งชื่องูตั้งยังไงเนี้ยคิดแล้วปวดหัวจริงๆ มันตั้งแบบชื่อคนได้สินะต้องได้สิ
ผมยืนคิดกับตัวเองไปพักใหญ่ก็เริ่มได้ชื่อของเจ้างูตัวน้อยตัวแรก เร็น งูตัวแรกที่ออกมาจากไข่ผมตั้งชื่อให้ว่าเร็น ถ้าถามผมว่าคำว่าเร็นมาจากไหน คงตอบได้ว่ามาจากชื่อผมและป๊า ร. มาจากคำว่าคริส น. มาจากคำว่าอิน ส่วนงูตัวที่สองผมอยากให้ป๊าคิดมากกว่า คิดได้แบบนั้นผมก็หันไปมองป๊าทันที
“ป๊า อินได้ชื่อให้เจ้าตัวนี้แล้ว”ผมชี้ไปยังเร็นทันที
“ชื่อ เร็น เป็นไงดีมั้ยป๊า”
“ก็ดีนะ หนูเร็น แล้วอีกตัวล่ะตั้งว่าอะไรถ้าจะตั้งต้องตั้งทั้งสองตัวสิ”
“ผมยังคิดไม่ออก ป๊าช่วยตั้งให้หน่อยได้มั้ย”ผมมองป๊าอ้อนอ้อนทันที
“ขอเวลาคิด”ป๊านิ่งไปนานก่อนที่จะเริ่มพูดขึ้น
“รัน หนูรัน”
“รัน?รันหรอป๊า”
“อือ หนูเร็นหนูรัน มาจากชื่อกูกับอ้วนไง”
“อ้ะ..รู้ด้วยหรอป๊า”
“รู้สิ”
“งั้นเอาเป็นว่า หนูเร็นหนูรัน ตั้งแต่วันนี้ต้องปกป้องม๊าอินกับป๊าคริสด้วยนะ”ผมพูดไปอย่างลืมตัว
“ม๊าอิน..ป๊าคริส”ป๊าพูดขึ้นพร้อมอมยิ้มเล็กน้อย
“!!!!มะ..มะใช่นะ”จบคำพวกลูกน้องและคนที่อยู่บริเวณนั้นก็ต่างพากันอมยิ้มกลั้นขำกันทั่วหน้า ผมที่ทำตัวไม่ถูกรีบวิ่งพาเจ้าหนูเร็นและหนูรันเข้าไปภายในตัวบ้านทันที ด้วยทะว่าก่อนหน้านี้ผมยังนอนไม่เต็มที่พอเข้ามาถึงห้องก็ล้มตัวนอนหลับไปข้างๆก็มีเร็นรันเลื่อยวนอยู่ในตะกร้า
ไม่รู้เวลาผ่านมากี่ชั่วโมงแล้วตั้งแต่ที่ผมหลับไป พอตื่นมาก็เห็นเร็นกับรันมุดกลับเข้าไปในไข่ทั้งยังมีรอยเลือดคงจะเป็นเศษอาหารคงมีคนนำมาให้แล้ว พอคิดได้ก็รู้สึกหิวทันทีขาสองข้างไวกว่าความคิดรีบวิ่งออกไปด้านนอกห้องแต่ดันชนเข้ากับใครบางคนสะได้
“เจ็บ!!จัง”ผมพูดขึ้นเพราะตอนนี้ลงไปนั่งกับพื้นเป็นที่เรียบร้อย
“คุณหนู!ทำไมวิ่งไม่มองทางแบบนี้ละครับ”นั้นเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคยพอเงยหน้าขึ้นก็พบกับพี่เฟยกำลังยืนมองผมอย่างดุๆก่อนที่จะอุ้มผมขึ้น
“พี่เฟยมาตอนไหนเนี้ย”ผมถามไปอย่างสงสัยแต่มือก็พลางจับก้นที่รู้สึกเจ็บอยู่
“มาตอนที่คุณหนูหลับนี้แหละครับ แล้วนี้จะรีบไปไหนครับทำไมวิ่งไม่ดูทาง ถ้าเกิดว่าพลาดไม่ได้ชนคนรู้บ้างมั้ยครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“มาเป็นชุดเลย”ผมพูดก่อนจะก้มลงไปซุกอกที่เฟย
“น้องอินขอโทษครับ น้องอินแค่หิว”
“เห้อ..งั้นไปหาไรกินกันนะครับแต่ทีหลังจะวิ่งจะเดินต้องดูทางนะครับไม่งั้นเฟยจะตีคุณหนูแล้วนะครับ”
“มะ..มะเอาไม่ตี”ผมพูดพร้อมทั้งอ้อนทั้งกอดพี่เฟยมากขึ้นให้ตายสิผมบอบบางขนาดนี้ไม่อยากโดนตีแล้ว
พี่เฟยและผมเดินออกมาด้านนอกทันทีนั้นเป็นเหตุที่ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้วอีกนิดคงใกล้มืดเพราะท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มทั้งยังเมฆสีดำที่เริ่มเข้ามาแทนที่ ส่วนทางด้านหน้าของผมตอนนี้ดูแล้วคงเป็นปาตี้เล็กๆเหล่าลูกน้องชุดดำพากันดื่มเหล้าย่างเนื้อสัตว์ที่หามาได้รวมทั้งร้องเล่นเต้นกันอย่างสนุก อีกมุมนึงก็มีพี่กันต์และป๊านั่งมองดูเหตุการณ์อยู่แต่ที่แปลกจนผมตกใจก็คือพี่งูขาว พี่งูขาวออกมาจากถ้ำ!มานอนเล่นอยู่ด้านข้างป๊าอีกด้วยให้ตายสินี้มันบ้าอะไรเนี้ย
“คุณหนูอยากกินอะไรครับเดี๋ยวเฟยนำมาให้”
“ตอนนี้อินไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น พาอินไปหาป๊าหน่อย!”พี่เฟยได้ยินเช่นนั้นก็จ้ำเท้าเดินไปทางป๊าทันทีแต่ต้องหยุดลงกะทันหันเนื่องจากอยู่ดีๆพี่งูขาวที่นอนอยู่ก็เลื่อยมาขู่ฟ่อใส่พี่เฟย
“เอ่อ..จากนี้คุณหนูต้องเดินเข้าไปเองนะครับ”จบคำพี่เฟยก็ปล่อยผมลงแล้วรีบถอยออกไปทำให้พี่งูขาวเข้ามาคลอเคลียผม
“พี่งู..เอ่อพอก่อนนะอินมีอะไรจะคุย..กับป๊า”หลังจากที่ยืนให้พี่งูรวบรัดอยู่นานผมก็พูดขึ้น ท่าทางพี่งูจะเข้าใจรีบเลื่อยถอยห่างตัวผมกลับไปประจำที่เดิม เป็นจังหวะเดียวกันที่ผมเดินเข้าไปใกล้ป๊าและพี่กันต์
“ป๊า...”ผมเรียกทันที
“หื้ม..ตื่นแล้วหรออ้วนหิวมั้ยเดี๋ยวให้กันต์ไปเอามาให้”
“หิวครับ แต่เดี๋ยวก่อนทำไมพี่งูถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละครับ”
“ พี่งู?หมายถึงงูขาวตัวนี้สินะ”
“ใช่ครับ”
“มานั่งก่อนเดี๋ยวกูพูดให้ฟัง”ผมยอมทำตามแต่โดยดีวิ่งไปนั่งด้านข้างของป๊าแต่ป๊าดันจับผมอุ้มมานั่งบนตักตัวเองแทน
“ตั้งแต่อ้วนนอนไป ผ่านมาได้สักพักก็จับพวกที่จะมาล่าไข่ได้อีกเรื่อยรวมแล้วคงนับร้อยคนได้ ป๊าเลยคิดว่านี้มันเกินไปเลยลองให้เรียวไปคุยกับม๊าใหญ่เรื่องทำการปิดสถานที่นี้ชั่วคราวแล้วให้นำกำลังมาปิดล้อมทั่วเขา รวมถึงมาเฝ้าที่ถ้ำนี้24ชั่วโมง ส่วนเรื่องงูที่มาอยู่ตรงนี้เพราะป๊าเดินเข้าไปบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ดีๆมันก็เลื่อยตามกูออกมา”
“เลื่อยตามมา?ตามมาเองเลยหรอครับ”
“ใช่ มันคงคิดว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้วสามารถออกมาด้านนอกโดยไม่ต้องห่วงไข่มากนัก”
“งั้นตอนนี้แปลว่าป๊าคุยกับงูได้?”
“ฟังมันไม่รู้เรื่องหรอก แต่ดูแล้วเจ้างูตัวนี้ฉลาดไม่เบาฟังภาษามนุษย์ได้สมกับที่เป็นของล้ำค่าของเขามาเฟีย”
“แล้วทำไมกับพี่เฟยถึงไม่ให้เข้าใกล้ละครับ”
“รายนั้นระหว่างทางที่มาที่นี้คงจะเจองูจะทำร้ายเลยยิงกลิ่นเลือดเลยฟุ้งอยู่รอบตัว เป็นเหตุที่งูขาวระแวงไม่ให้เข้าใกล้แม้ว่าจะพูดบอกยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี”
“แล้ว..อาเรียวละไปไหน ตั้งแต่เดินออกมายันตอนนี้ยังไม่เห็นเลย”
“กลับไปแล้ว”
“กลับไปไหนหรอครับ?ด้านล่างหรอ”
“เปล่า กลับไปบ้านมันแล้วเห็นบอกมีงานต้องทำ”
“ทำไมเป็นงั้นอ่า อินยังไม่ได้ลาเลย”
“คุณหนูมาทานเนื้อหมูป่ากันครับบ”
“คุณหนูเนื้อกระต่ายก็มีนะครับ”เป็นเหล่าลูกน้องชุดดำที่ตะโกนบอกว่าได้เนื้อนู้นเนื้อนี้มาทำอาหารให้ผมพอเห็นแบบนี้แล้วลูกน้องชุดดำที่น่ากลัวของป๊ากลายเป็นพวกชุดดำสุดน่ารักไปเลย ทะเลาะกันเหมือนเด็กดื่มเหล้าเมาเหมือนมนุษย์ลุง ร้องเพลงกันก็เพี้ยนไปหมดดูน่ารักยังไงไม่รู้ พอคิดได้สักพักผมก็รีบลงจากป๊าวิ่งไปร่วมวงทันทีแต่ทานแค่เนื้อกับเต้นนะครับเพราะยังเด็กกินเหล้าไม่ได้ไม่ดีครับไม่ดี
พอร้องเต้นเล่นไปสักพักอยู่ดีๆผมก็รู้สึกแปลกเหมือนมีอะไรกำลังเลื่อยขึ้นมาตามตัวพอหันลงไปมองก็ต้องตกใจขาขวาเป็นหนูเร็นขาซ้ายเป็นหนูรันที่เลื่อยมาพันรอบขาผมไว้แน่น ทั้งเมื่อพบว่าผมกำลังมองอยู่ก็ส่งเสียงฟ่อใส่แล้วเลื่อยตามกับขึ้นมาพันรอบแขนผมแทน ก่อนที่เจ้าตัวเล็กทั้งสองจะใช้ปลายหางเล็กๆของมันพันรอบนิ้วกลางของผมคนละข้าง พอผละออกก็เห็นรอยบางอย่างคล้ายแหวนสีดำของเร็นสีแดงของรันปรากฏขึ้นก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป
“อ้วน!!!”
“คุณหนู!!!”
อีกด้านนึงจากที่ใดสักที่
“ข้าทำตามสัญญาแล้ว หลังจากนี้เจ้าและข้าถือว่าหมดสิ้นสิ่งใด”
“เข้าใจแล้ว”
“ขอให้พวกเจ้าทั้งสองอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข อิน มู่หลาน”
“พี่มู่ อินขอโทษ”
“หวังว่าพี่จะให้อภัยอินด้วย อินอยากมีชีวิตอยากกลับไปเป็นลูกของป๊าคริส อินขอโทษนะพี่มู่”
ร่างสิงร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ภายในความมืดสายใยที่รอยผูกมัดใจของทั้งสองไว้ตอนนี้กลับถูกตัดขาดออกจากกัน ร่างเล็กสลายกลายเป็นเถ้าถ่านทิ้งอีกร่างไว้ตามลำพังในความมืด...
——————-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตอนแรกจะกลับไปอ่านในธัญวลัยแต่หาไม่เจอเลยค้นชื่อในกูเกิ้นคือแบบดีใจมากที่มีอ่ะ แงงงงงงง😂😂😂
ลืมไปเลยว่าเคยชื่อมู่ 5555
1.)รอยที่งูทำขึ้นหมายความว่ายังไง?
2.)ถ้าสมมุติว่าอินกลับเข้าร่างตัวเองอีกรอบมู่จะไปไหน?
3.)สิ่งที่อินตัวจริงคุยกับใครก็ไม่รู้นั้นหมายความว่ายังไง?
4.)สิ่งที่งูขาวทำไปทันคืออะไรหรือเพื่ออะไรกันแน่?
5.)ถ้าอินตัวจริงกลับเข้าร่างของตัวเองอินจะทำตามนิสัยของมู่รึป่าว?
เห้ย! อะไร? ไอ ้หนูอินแกทำอารายยยยยย
เห็นแก่ตัว ม_ึงควรตายไปเลย- เกลียดดด😡😡😡😡
โอ้ยน้อน มันน่ารักอย่างนี้ ขี้อ้อนนะเรา
ปล.ยังรออยู่นะคะ #ไม่เคยมาทันNcสักที
คุณไรท์จะมีออกเป็นหนังสือไหมคะ