[yaoi]ปะป๊าของผมเป็นมาเฟียครับ!!!

ตอนที่ 5 : ห้องลับ100%

ป๊าคริสพาร์ท

ลูกน้องของคริสต่างรู้ดีว่าหากเจ้านายของตนโกรธใครมากๆแล้วละก็คนผู้นั้นจะโดนลากมายังห้องลับในตัวคฤหาสน์ หากไม่มีผู้เป็นนายมาด้วยนอกจากกันต์แล้วก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาเหยียบที่นี้ ลูกน้องพาร่างหญิงสาว3คนเดินตามผู้เป็นนายไปถึงแม้จะมีบาดแผลจนเลือดอาบจากด้านนอกแต่ก็ยังมีสติเสียงร้องขอความเห็นใจจากสาวทั้งสามดังมาตลอดทาง

“พามันเข้าไป”เสียงแข็งของคริสสั่งให้ลูกน้องพาร่างหญิงสาวทั้ง3คนเข้าไปในห้องที่ปิดสนิทแต่มีเสียงครวญครางของบางสิ่งอยู่ด้านในตลอดเวลา ภายในห้องนั้นคือร่างของสิงโตที่คุณคริสนำมาเลี้ยงไว้ให้กินเนื้อมนุษย์กักขังให้แสดงความดุร้ายออกมาให้มากที่สุด หญิงสาวถูกโยนเข้าไปในห้องนั้น คริสจึงกดสวิตช์บางอย่างเผยให้เห็นกำแพงก่อนหน้าที่ปรับเปลี่ยนเป็นลูกกรงขนาดใหญ่

“จัดการมันสะ”เสียงที่เย็นชาถึงขีดสุดจ้องเข้าไปในดวงตาของสิงโตเพียงแค่จบคำร่างของสิงโตก็กระโดดเข้าหาร่างของหญิงสาวทันทีเสียงกรี๊ดร้องดังไปทั่วลูกน้องที่เห็นภาพต่างพากันกระอักกระอ่วนแต่เมื่อมองกลับไปยังผู้เป็นนายใบหน้านั้นกลับยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

“ไปเตรียมรถกูจะไปหาลูก”

___________

เวลาผ่านไปหลังจากพาคุณหนูมาที่โรงพยาบาลคุณหมอออกมาบอกว่าคุณหนูปลอดภัยแล้วจึงย้ายมาอยู่ในห้องพิเศษ

“คุณหนู..”เฟยทำสีหน้าเหมือนจะร้องออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นคุณหนูของตนแต่ก็มีมือหนาของกันต์ที่จับให้เฟยมานั่งลงที่โซฟา

“ห้ามร้อง”กันต์จับให้หน้าของเฟยหันมามองตน

“กันต์เพราะเราดูแลคุณหนูไม่ดี..”

“ไม่ใช่ความผิดมึง กูรู้มึงทำสุดความสามารถแล้ว”กันต์กดหัวของเฟยให้ลงมาที่อกของตนเพื่อปรอบร่างเล็กของเค้า นานเท่าไรแล้วที่เค้าไม่ได้ทำแบบนี้กับร่างเล็กแต่เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงของคริสดังจากด้านนอก

“คุณคริส”กันต์เรียกผู้เป็นนายทันทีที่เห็น

“พวกมึงออกไปก่อน”

“ครับ/ครับ”

คริสจับจ้องไปที่เตียงที่ตอนนี้มีร่างน้อยๆกำลังหลับอยู่คริสจับเก้าอี้ขยับเข้ามาใกล้กับเตียงของร่างน้อยมองสำรวจร่างที่แน่นิ่ง ในใจรู้สึกเจ็บปวดที่เห็นร่างน้อยต้องเป็นแบบนี้มุมปากและแก้มนุ่มเกิดรอยแดงทั้งยังตามร่างกาย...มันเจ็บเจ็บเหมือนใครเอามีดมากรีดที่ใจ เวลาผ่านไป2วันคริสไม่ยอมไปทำงานยังคงเฝ้าไข้ลูกน้อยอยู่อย่างนั้น อาจสลับกับเฟยตอนกลับไปอาบน้ำบ้างแต่นั้นก็ไม่นาน

“อืออ”เสียงครางเบาๆดังขึ้นปลุกให้คริสละสายตาจากกองงานหันมองลูกน้อยของตน อินขยับเปิดตาเล็กน้อยมือน้องส่งขึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อ

“ปะป๊า~”

“ฟื้นแล้วไงไออ้วนนอนสบายเลยนะมึง”

“....”[เอิ่ม..อีพ่อบ้าแทนที่จะห่วงลูกว่ากูสะงั้นโว้ยยย]

“เป็นอะไรปวดขี้รึไงทำหน้าเหมือนปวดขี้”

“ม้ายย”

“หึ มึงตื่นก็ดีแล้ว”คริสขยับเข้าหาลูกน้อยอุ้มให้ตัวเล็กมานั่งบนตัวเอง

“ป๊ายากกิงนาม”(ป๊าอยากกินน้ำ)

“อะ”คริสส่งน้ำให้ลูกน้อย แต่แม่งส่งมาทั้งขวดเนี้ยนะจะกินไงว่ะ

“เออลืมมึงยังแดกแบบนี้ไม่ได้”คริสรินน้ำใส่แก้วที่มีหลอดอยู่ให้ลูกน้อย

“เลียงลูกเป้งม้ายเนียยย”(เลี้ยงลูกเป็นมั้ยเนี้ยยย)

“ดีกว่าให้หมาเลี้ยง หรือจะลอง?”

“ม้ายอาววว”[รุนแรงจังว่ะกะให้กลายเป็นลูกหมาเลยรึไงอะโด่]

“คุมป๊าผุ้ยิงคงนั้นเป้งคายเยอ”(คุณป๊าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอ)[เออแม่งกล้าดียังไงมาทำกูเจ็บ ถ้าเป็นตอนโตน้าาจะยิงให้หลับหึ]

“คู่หมั้นกู”

“อ่ออกู่มั่ง...ห้ะกู่มั่ง!!!”(อ่อคู่หมั้น...ห้ะ!คู่หมั้น)

“อือ แต่ตายไปล่ะ”

“.....”ครับผมพอรู้ว่าไม่หน้ารอดแต่ก็ไม่นึกว่าจะฆ่าคู่หมั้นตัวเองแปลว่างี้พ่อผมก็เป็นม่ายอะดิ

“คริๆๆ”

“ขำไรไออ้วน”

“ป๊าเป้งพ่อม้ายยยย”(ป๊าเป็นพ่อม่ายย)

———————

ต่อแล้วนะ...เห้ออย่าเร่งไรท์เลยไรท์อยากลงตามเวลา3วัน1ตอน

#แก้ผิดแล้ว