ตอนที่ 22 : เพื่อน
หลังจากที่คริสได้อธิบายรายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับการดูแลน้องอินและตกลงข้อเสนอต่างๆกับภาคินทร์คริสไม่คิดที่จะให้ภาคินทร์ต้องทำงานโดยที่ไม่ได้อะไรตอบแทนเงินเดือนของภาคินทร์จะถูกแบ่งออกเป็น2ส่วน ส่วนนึงจะใช้หนี้ส่วนนึงจะให้ภาคินทร์เก็บไว้ เมื่อรอเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จก็ได้เดินทางกลับมายังคฤหาสน์ของคริสทันที
หนูอินพาร์ท..
“เสียงรถปะป๊ากลับมาแล้ว”ผมรีบวิ่งออกจากห้องทันทีแต่ดีที่เฟยตามทันมาอุ้มผมก่อนที่ผมจะได้หัวทิ่มลงบันไดอีกรอบ
“คุณหนูครับอย่าวิ่งแบบนี้อีกนะครับครั้งหน้าเฟยจะตีแล้วนะ”เฟยพูดเสียงดุขึ้นทันที
“น้องอินขอโทษ”
“ลงไปหาคุณคริสกันครับ”เฟยพูดจบก็เดินอุ้มผมลงจากบันไดบางครั้งผมก็คิดนะเฟยอุ้มผมไม่หนักหรอคือเอาจริงๆบอกผมเป็นหมูก็ได้เลยนะ
“ปะป๊าๆ”ผมเรียกคนเป็นพ่อด้วยท่าทางดีใจเมื่อเห็น แต่สายตาของผมก็มาหยุดอยู่ตรงเด็กผู้ชายดูแลคงอายุมากกว่าผมที่เดินตามหลังป๊าและกันต์เข้ามา
“อะไรอ้วนเห็นแล้วเรียกเลย คิดถึงรึไง”
“คุณหนูบ่นหาคุณคริสทั้งวันเลยครับ”เฟยพูดตอบออกไปทันที
“อ้ะ!!จะไปบอกทำไมละะะ”ทำตัวไม่ถูกแล้วครับก็พอเฟยพูดแบบนั้นออกไปป๊าก็ยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจอะ
“คิดถึงทีหลังก็ให้เฟยโทรหากันต์ กูจะกลับมาหาทันทีเลย”ป๊าเดินเข้ามาคว้าตัวผมไปอุ้มแทนก่อนที่จะระดมจุฟผมไปทั่ว
“น้ำลายติดแล้วว พอเลยอายคนอื่นมั้ง”
“อายทำไมนี้ลูกกูจะทำอะไรก็ได้ที่สำคัญพวกนี้ก็เห็นออกจะบ่อย”คริสพูดน้ำเสียงกวนๆกลับมาทันที
“ปะป๊าแล้วคนนั้น”ผมชี้ไปทางเด็กชายที่ยืนเงียบมาตั้งแต่ต้นสายตาท่าทางออกจะดูไม่เป็นมิตรแต่ผมคิดว่าเค้าต้องเป็นคนดีแน่ๆใจมันบอกแบบนี้อะครับ
“อ่อ มานี้”ป๊าเรียกให้เด็กคนนั้นเข้ามาใกล้ขึ้น
“แนะนำตัวสิ”
“ครับ เอ่อคุณหนูผมชื่อภาคินทร์ตั้งแต่วันนี้จะมาเป็นคนดูแลของคุณหนูครับ”
“คนดูแลเยอ?”ผมพูดอีกครั้งเพราะไม่แน่ใจก็เด็กจะมาเป็นคนดูแลผมได้ไงที่สำคัญผมปกป้องตัวเองได้(?)ถ้ามาเป็นเพื่อนเล่นนี้ว่าไปอย่าง
“ใช่ กูจะให้มันมาดูแลไออ้วนที่โครตซนของกูเวลาไปโรงเรียน”
“ไปโรงเรียนเยอ? ไม่ไปได้มั้ยน้องอินอยากอยู่กับปะป๊า”ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าต้องไปก็เถอะแต่ไม่อยากไปเลยอะ
“ไม่ได้ เป็นเด็กต้องเรียนหนังสือ”
“น้องอินไม่อยากไป ไม่มีใครเล่นกับน้องอิน”ผมพูดเสียงเศร้าๆทันที
“อ้วนที่โรงเรียนมีทั้งครูทั้งเพื่อนมากมายจะไม่มีใครเล่นกับอ้วนได้ไงหื้ม แล้วนี้ยังมีภาคินทร์ด้วย”
“แต่..น้องอินจะเจอปะป๊าน้อยลง..แล้วปะป๊าก็จะทิ้งน้องอินอีก”
“ฟังป๊านะ ป๊าจะไม่ทิ้งเราไปไหนเชื่อป๊านะครับเป็นเด็กดีแล้วต้องไปโรงเรียนนะครับ”
“ครับ..”เป็นครั้งแรกที่ป๊าพูดกับผมดีขนาดนี้มันรู้สึกดีแล้วก็มีความสุขจังเลย
“ป๊าผมขอคุยกับภาคินทร์หน่อยได้มั้ย”ผมสังเกตตั้งแต่เมื่อกี้แล้วครับภาคินทร์มองผมกับป๊าแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยจะต้องมีอะไรแน่ๆ
“กินข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกัน เฟยพาคินทร์ไปห้องพักแล้วหาเสื้อผ้าให้ใส่”
“ได้ครับ ตามมา”
หลังจากนั้นผมก็มานั่งทานข้าวกับป๊าพูดคุยอะไรไร้สาระกันไปเพราะอยู่กับป๊าก็ไม่เคยมีสาระอยู่แล้วจนทานข้าวเสร็จผมก็แยกกับป๊าไปอาบน้ำตอนแรกป๊าจะมาอาบให้แต่ไม่ดีกว่าครับ..ป๊าเลยเดินหงุดหงิดเข้าห้องไปเลยผมก็จัดการอาบน้ำกำลังจะแต่งตัวเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“คุณหนูครับ”
“คินทร์เยอเข้ามาเลยไม่ได้ล็อก”ผมเรียกบอกทันทีจนลืมไปว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าให้ดี
“!!!”
“อะไรหรอ?”ผมที่เห็นคินทร์เดินเข้ามาพอหันมาเห็นผมก็รีบหันหลังติดประตูทันที แล้วก็นึกได้ว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
“ว้าากกก!แปปนะๆ”ผมรีบหยิบชุดนอนลูกเป็ดมาใส่แบบความเร็วแสงก่อนที่จะเรียกให้คินทร์หันมา คือหูหน้าแก้มอะไรแดงไปหมดเลยจะมาเขิลกันทำไมผมก็ผู้ชายนะ
“เขิลอะไรของนายง่ะ ผู้ชายด้วยกัน”
“ขอโทษครับ..ตอนแรกผมคิดว่าคุณหนูเป็นผู้หญิง”
“!!!!?” “ผู้หญิงเยอ!”เห้ยๆเดี๋ยวดิผมผู้ชายทั้งแท่งเลยนะแล้วไงมามองเป็นผู้หญิงอะ
“ขอโทษจริงๆครับ คุณหนูหน้าหวานแล้วก็น่ารักมากแล้วชุดที่ใส่ยังคล้ายกับผู้หญิงผมก็เลย..”จบสิ้นกันชีวิตไออินโดนมองว่าเป็นผู้หญิงไปแล้วคนออกจะหล่อขนาดนี้
“ช่างเถอะๆมานี้สิๆ”ผมเรียกให้คินทร์เข้ามานั่งบนเตียงข้างผมแต่คินทร์ดันยืนแทนนี้สิ
“นั่งสิ ยืนทำไม”
“ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวเตียงคุณหนูสกปรก”
“ไม่หรอกๆนั่งเลยๆ”ผมดึงให้คินทร์นั่งลงถึงจะดูตกใจแต่ก็นั่งลงด้วยดีอะนะ
“นี้ถามไรหน่อยได้มั้ย”
“ครับ”
“พ่อเราไปเอานายมาได้ไงหรอ”
“เอ่อ..คือ..”
———————-
มีใครอยากอ่านตอนพิเศษวันวาเลนไทน์มั้ยครับ-0-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อยากคะ
ออ่านด้วย...แฟนน้องอินใช่เป่า