คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เกมแรก
เวลาได้ล่วงเลยผ่านไปจนถึงท้ายคาบเรียน นักเรียนห้องดอกไม้เดินมาล้อม มิโดริยะ อิซึคุ หรือก็คือเด็กใหม่ของห้องนั่นเอง เขากลายเป็นจุดสนใจในทันที
“มิโดริยะย้ายมาจากที่ไหนกันคะเนี่ย”
“หายากนะที่จะมีเด็กย้ายมากลางเทอมแบบนี้”
“ย้ายมาจากโรงเรียน k น่ะครับ ส่วนเหตุผลก็…” มิโดริยะลากเสียงยาวและเหลือบหันไปมองเด็กหนุ่มผมสีครีม บาคุโกวพอเห็นก็หันหน้าหนีพร้อมกับปมคิ้วที่ขมวดกันแน่น เมื่อมิโดริยะเห็นแบบนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่างออก
“ผมแค่อยากย้ายเข้ามาเฉยๆน่ะครับ” ว่าจบก็ส่งยิ้มเป็นมิตรให้เพื่อนๆ หลังจากนั้นพวกเขาก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ไอ้เนิร์ดนั่นคิดจะหาเรื่องฉันรึไงกัน”
“บาคุโกวนี่นายรู้จักเด็กใหม่คนนั้นด้วยเหรอ” คามินาริ
“อ่า เมื่อก่อนฉันกับเจ้านั่นสนิทกัน แต่ตอนนี้ฉันเจ้านั่นกับฉันเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น” เขาพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“ทำไมล่ะ” คิริชิมะ
“เหอะ ก็หมอนั่นมันหลอกฉัน ทุกการกระทำของมันหลอกลวงคนอื่นรวมถึงฉัน” ใช่ตลอดเวลาที่ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่เก่งสุดๆ แกที่ไร้ประโยชน์และคอยตามต้อยๆทุกๆวัน เหอะ ที่แท้ก็หลอกฉัน แล้วตอนนี้ยังจะตามฉันมาให้เห็นหน้าอีก
“นี่ มิโดริยะคุง เธอสนใจจะเล่นพนันกับเรามั้ย” เด็กสาวผมสั้นสีน้ำตาลชื่อ อุรารากะ โอชาโกะ
“น่าสนใจดีนะครับ ว่าแต่จะเล่นพนันอะไรเหรอครับ”
“เกมเป่ายิงฉุบน่ะค่ะ แต่ไม่ใช่เป่ายิงฉุบธรรมดานะคะ กฎก็คือให้ทุกคนในห้องเนี่ยวาดสามสัญลักษณ์ค้อน กรรไกร กระดาษ ลงในการ์ดแล้วก็ให้เอากระดาษพวกนี้ใส่ในหีบ ผู้เล่นจะต้องสุ่มหยิบมาคนละ 3 ใบแล้วใช้มันแข่งเป่ายิงฉุบค่ะ ก่อนเริ่มเกมเราจะลงเงินพนันกันก่อน ถ้าฝ่ายใดชนะก็จะเงินพนันไป แต่ถ้าเสมอกันเราก็จะเป่ายิงฉุบไปเรื่อยๆ ถ้าเสมอกันสามครั้งจะถือว่าตานั้นเสมอกันค่ะ ” อุรารากะอธิบายไปก็ใช้ท่าทางประกอบ เป็นท่าทางที่น่ารักมากๆเลยล่ะ
“กฎเข้าใจง่ายนะครับ ผมตัดสินใจจะเล่นครับ” เมื่อมิโดริยะตอบตกลง ภายในห้องตอนนี้ทุกคนก็มารวมตัวกันเพื่อเตรียมตัวเล่น
“เดี๋ยวผมจะเป็นคู่มือให้มิโดริยะเอง” อีดะ เทนยะ เด็กหนุ่มสวมแว่นอาสาจะเป็นคู่มือให้
“เริ่มต้นเราจะแจกชิปให้คนละ 50 ชิป แต่ละชิปมีค่า 10000 เยนค่ะ” อุรารากะลงมือแจกมันให้ทั้งคู่
“แค่เล่นเกมเป่ายิ้งฉุบเราจำเป็นต้องพนันกับเงินขนาดนี้เลยเหรอครับ” มิโดระถามอุรารากะไป ทุกคนในห้องพอได้ยินก็ตกใจ
“ตามกฎแล้ว เงินเริ่มต้นของเกมนี้คือ 500000 เยนนะครับมิโดริยะคุง” อีดะตอบแทนอุรารากะ
“อย่างนี้นี่เอง โอเคครับงั้นเรามาเล่นเถอะ”
“มิโดริยะคุงมอยากจะเดิมพันเท่าไหร่เหรอครับ”
“ตาแรกเป็นตาทดลองงั้นผมเดิมพันสองชิปแล้วกันครับ” พร้อมวางชิปไว้หน้าตัวเอง
ว่าจบทุกคนในห้องก็เริ่มวาดสัญลักษณ์ลงในการ์ดและใส่ลงในหีบ อุรารากะเป็นคนที่นำหีบนั้นมาให้ทั้งคู่หยิบ
“จะเริ่มแล้วนะครับ เป่ายิงฉุบ!” ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน พร้อมกับหยิบการ์ดออกมาเพื่อเป่ายิงฉุบ
“ผมเป็นฝ่ายชนะ งั้นผมขอชิปแล้วกันนะครับ” อีดะชนะมิโดริยะในตาแรก
“ยินดีด้วยนะครับ เรามาเล่นตาต่อไปเลยดีกว่าครับ”
“มิโดริยะคุงนี่รีบร้อนจังนะครับ ผมขอเดิมพัน 5 ชิปแล้วกันครับ”
“ได้เลยครับ” ว่าจบทั้งคู่ก็ลงเดิมพัน
“เป่ายิงฉุบ!” มิโดริยะหยิบการ์ดค้อนออกมา แต่อีดะหยิบการ์ดกระดาษ
“ยินดีด้วยนะครับมิโดริยะคุง ตาต่อไปจะลงเดิมพันเท่าไหร่ดีครับ”
“อืม….. 2 ชิปก็พอครับ” มิโดริยะทำเป็นนึกก่อนจะลงเดิมพัน
“เอาล่ะนะ เป่ายิงฉุบ!”
“มิโดริยะคุงชนะอีกแล้วนะครับ ยินดีด้วยนะ”
“คิคิ ขอบคุณนะ งั้นตานี้ผมขอเดิมพัน 10 ชิปก็แล้วกัน” เกมเหมือนจะดำเนินไปอย่างเรียบง่ายจนกระทั่งมิโดริยะออกไปพูดจำนวนเงินเดิมพันไป 100000 เยน ทำเอาคนทั้งห้องฮือฮากันไม่น้อยรวมถึงตัวอีดะเอง
“ว่าไงล่ะครับอีดะคุง หรืออีดะคุงจะเริ่มกลัวน่ะ ฮิฮิ” ท่าทางที่ดูไม่ทุกข์ร้อนของมิโดริยะและท่าทางมีความสุข บาคุโกวสังเกตเห็นสิ่งนั้นก็ทำให้เขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา
“บ้าไปแล้วเหรอจะลงเดิมพัน 100000 เยนกับเกมเป่ายิงฉุบแค่นี้นี่นะ”
“นั่นสิมีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่ทำแบบนี้ ถ้าพลาดขึ้นมาได้เป็นโปจิตั้งแต่วันแรกแน่ๆ” คามินาริและคิริชิมะคุยกัน
“ก็เพราะเจ้านั่นมันไม่ปกติไง”
“บาคุโกว” คามินาริและคิริชิมะพูดออกมาพร้อมกัน
“คอยดูเถอะ ภาพลักษณ์น่าตาใสซื่อแบบนั้นที่แท้มันก็แค่หน้ากากใบใหม่ของเจ้านั่น”
“ว่าไงล่ะครับอีดะคุง ผมกำลังสนุกเลยนะครับ”
“ถ้ามิโดริยะคุงว่างั้นผมก็ตกลงครับ”
“เริ่มล่ะนะ เป่ายิงฉุบ” มิโดริยะออกกรรไกร แต่อีดะออกค้อน
“เยสผมชนะล่ะ ผมขอชิปทั้งหมดนี่แล้วกันนะครับ”
“ผมขอเดิมพัน 2 ชิปแล้วกันนะครับ” มิโดริยะไม่มีท่าทีร้อนใจและจะเล่นต่อไป
“เป่ายิงฉุบ”
“ยินดีด้วยนะครับมิโดริยะคุง”
“ฮิฮิ ขอบคุณนะครับ งั้นตานี้ผมขอเดิมพันหมดหน้าตักของผม อีดะคุงคงจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ยครับ” ว่าจบก็ผลักกองชิปของเขาทั้งหมดออกไป ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นและดูสนุกสุดๆ และท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำเอาทุกคนในห้องอึ้งไปอีกครั้ง
“มิโดริยะคุงบ้าไปแล้วเหรอ นายไม่จำเป็นต้องเดิมพันบ้าบออะไรเยอะขนาดนี้เลยนี่” อีดะปฏิเสธอย่างหนักแน่น
“เอ… รึว่ายังไม่พอน้า งั้นผมขอเดิมพันอีก ซัก 1000000 ดีมั้ยนะ” แต่มิโดริยะก็ยังไม่สนใจ
“นี่ มิโดริยะคุงฟังฉันอยู่รึเปล่า” อีดะเริ่มจะทนไม่ไหว
“ฟังอยู่ครับ แต่ว่าน้าาาอีดะคุง ถ้าจะหยุดตอนนี้ก็เสียดายแย่เลย”
“…”
“หรือว่าอีดะคุงกลัวผมรู้ความนายกำลังโกงน่ะ” ช็อค คำพูดของเด็กใหม่น่าตาใสซื่อทำทุกคนช็อค
“นายพูดว่าอะไรนะ” อีดะเริ่มหน้าเสีย
“แหมก็นะ ถึงอีดะคุงจะไม่ได้ตั้งใจจะโกงผมขนาดนั้นก็เถอะ แต่ยังไงมันก็โจ่งแจ้งเกินไปน่ะนะ” เขาหยุดพูดก่อนจะเหลือบไปมองหน้าอีกฝ่าย “ก็ที่ที่ขอบการ์ดตรงนี้มันมีรอยพับนี่นา ถ้าพับตรงซ้ายล่างคือค้อน พับขวาบนกรรไกรส่วนซ้ายขวาล่างคือกระดาษ สงสัยมือบางคนจะหนักไปหน่อยเลยเห็นชัดนะครับ” พูดพร้อมชี้ไปที่การ์ดของอีกฝ่ายและของตัวเอง
“พูดอะไรมิโดริยะคุงล่ะครับ นี่จะบอกว่าพวกเราทั้งห้องรวมหัวกันรุมนายงั้นเหรอ” แม้ว่าสีหน้าของคนในห้องจะซีดลง แต่อีดะก็ยังยื้อต่อไป
“ก็ไม่ทุกคนหรอกมั้งครับ” พร้อมเหลือบไปมองคนหลังห้อง “จริงมั้ยครับคัตจัง” พร้อมทั้งอมยิ้มและหัวเราะคิกคัก
“เอาเถอะถึงผมจะรู้ว่าพวกคุณรุมโกงผม แต่ผมจะชนะอีดะคุงด้วยการ์ดของคัตจังนี่ล่ะกัน อีดะจะลองมาเสี่ยงดวงกันมั้ยล่ะ ฮิฮิ” มิโดริยะพร้อมโชว์การ์ดของบาคุโกวออกมา มันไม่มีรอยพับอย่างที่มิโดริยะพูด
“อีดะคุงยอมแพ้เถอะนะคะ เขารู้ว่าเราโกงขนาดนี้แล้วถ้าจะเสี่ยงไป มีแต่อีดะคุงนะคะที่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบน่ะ” อุรารากะทักท้วงออกมา
“ไม่ครับ ผมจะลองเสี่ยงดู เอาชิปมาให้ผมและมิโดริยะคุงเพิ่มคนละ 100 อันด้วยครับ”
“ว้าว อีดะคุงนี่กล้าเหมือนกันนะครับ” มิโดริยะพูดยิ้มมุมปาก
“นี่นายบ้ารึเปล่าเนี่ย นายยอมเสียเงิน 1500000 เยนกับเกมเป่ายิงฉุบโง่ๆนี่นะ” อุรารากะ
“ช่างมันเถอะครับ การพนันถ้าไม่ลองเสี่ยงมันจะเรียกว่าการพนันได้ยังไง เงินแค่นี้ผมมีปัญญาจ่ายคืนอยู่แล้วครับ”
“ผมประทับใจในตัวอีดะคุงจังเลยนะครับ งั้นเราไม่เสียเวลามาเริ่มกันเถอะครับ”
“เป่ายิงฉุบ”
“เยสสสส ผมชนะล่ะ5555555 เห็นมั้ยล่ะครับทุกคน ผมชนะ นี่คัตจังเห็นใช่มั้ยว่าผมชนะ มันก็เพราะนายเลยนะ ผมคิดถูกจริงๆที่เชื่อใจคัตจัง ฮิฮิ” มิโดริยะหัวเราะชอบใจ “อีดะคุงอย่าลืมเงินของผมด้วยนะ แล้วก็หวังว่าทุกคนจะยอมรับผมเป็นเพื่อนนะครับ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับทุกคน” ว่าจบก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แต่ความเงียบภายในห้อง อีดะที่ยืนช็อคค้างที่แพ้ให้กับเด็กใหม่ และความหงุดหงิดของบาคุโกว
เด็กใหม่ห้องเราทำเอาเราแปลกใจซะแล้ว
ความคิดเห็น