คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พบกัน
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง โรงเรียนที่เต็มไปด้วยนักเรียนทายาทมหาเศรษฐี บรรดาลูกคนรวยและผู้อิทธิพลในระดับประเทศ โรงเรียนที่มีเครื่องแบบนักเรียนสีแดงสดยิ่งทำให้ดูดีขึ้นเป็นเท่าตัว และแน่นอนว่าภาพลักษณ์หน้าตาของนักเรียนในโรงเรียนนี้ก็ไม่เป็นสองรองใคร เรียกได้หน้าตาดูดี ดูเป็นผู้ดีมีชาติตระกูล
แต่ทว่า… การพนันกลับเป็นสิ่งที่ตัดสินทุกอย่าง ใครที่มีความสามารถมากกว่า ดวงดีกว่า หรือแม้แต่จับกลโกงของอีกฝ่ายได้จะเป็นผู้ชนะ และผู้แพ้และไม่สามารถจ่ายเงินเดิมพันได้จะต้องกลายเป็นสัตว์เลี้ยง สัตว์เลี้ยงที่เป็นผู้หญิงจะถูกเรียกว่ามิเกะ และผู้ชายจะถูกเรียกว่าโปจิ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่รุ่นของประธานนักเรียนคนก่อน การพนันกลายเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในโรงเรียนนี้ไปเลยทีเดียว
และจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดกำลังจะเริ่มต้นขึ้นนับจากนี้
บริเวณที่เต็มไปด้วยบรรยากาศของความตึงเครียด ทุกคนกำลังอยู่ในสภาพที่น่าสงสารสุดๆ บางคนกุมขมับ บางคนหน้าซีดเซียวราวกับเจอเรื่องน่ากลัวมา แต่กลับมีเด็กผู้ชายเจ้าของผมสีเหลืองครีม ผมตั้ง ที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าเขาจะต้องชนะเกมนี้แน่นอน
“ฟูลเฮ้าส์!!” เขาพูดขึ้นพร้อมกับวางไพ่ในมือทั้งหมดลงโต๊ะ ปรากฏเลขไพ่ตอง 9 และไพ่คิงเป็นแต้มคู่ ทำเอาคนรอบวงตกตะลึงไปทีเดียว
“สุดยอดบาคุโกว นายโคตรดวงดีเลย” ใช่ใครกันจะได้ฟูลเฮ้าส์ โอกาสที่จะได้ไพ่ชุดนี้เป็นไปได้โคตรยาก ที่สำคัญคนนี้ บาคุโกว คัตสึกิ คนนี้ก็เคยได้รอยัลสเตรทฟลัชมาแล้ว ถึงแม้จะครั้งเดียวก็เถอะ แต่ต้องเป็นดวงดีและเก่งแค่ไหนถึงจะได้ไพ่ชุดนั้น
“เอาล่ะคนที่แพ้ก็อย่าลืมจ่ายเงินมาด้วยนะ หรือพวกแกอยากจะเป็นมิเกะหรือว่าโปจิดีล่ะ” บาคุโกวพูดเสร็จแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะไป เงินรวมของเขาที่ได้วันนี้รวมแล้วก็ประมาณเกือบ 100 ล้านเยน เงินมูลค่ามหาศาลที่เขาสามารถหาได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง
“นายนี่สุดยอดไปเลยนะบาคุโกว”
“นั่นสิ ฉันยังไม่เคยเห็นนายแพ้โป๊กเกอร์เลยนะ” เพื่อนเจ้าของผมสีแดงผู้ชื่อคิริชิมะ เออิจิโร่ และเจ้าของผมสีเหลืองชื่อคามินาริ เดนกิ กำลังอวยเขา
“เลิกอวยได้แล้วพวกนั้นเลือกมาท้าผิดคนเอง พวกนั้นแค่พวกมือสมัครเล่นที่เหลิงความชนะเท่านั้น” บาคุโกวตอบกลับไป
“แต่นายก็เล่นแรงไปหน่อยน้าาาาา ทำเอาแต่ละคนติดหนี้นายไปตั้ง 10 กว่าล้าน” คามินาริ
“พวกนั้นเลือกเอง มาท้าไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่ออมมือให้พวกนั้นหรอก” ใช่แล้ว คนอย่างบาคุโกวมีเหรอที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ ในหัวเขามีแค่การชนะเท่านั้น ไม่ว่าใครจะต้องรับบทเป็นคู่ซ้อมที่น่าเวทนาก็ตาม
บทสนทนาของเด็กหนุ่มดำเนินมาเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีพวกเขาก็เดินมาถึงห้องแล้ว ห้องที่เต็มไปด้วยนักเรียนปี 1 บางคนเลือกที่จะใช้ชีวิตธรรมดาๆในโรงเรียนที่เหมือนบ่อยพนัน แต่บางคนก็มีความสุขกับการเล่นพนัน แต่ยังดีที่ห้องนี้ไม่มีใครได้ป้ายห้อยคอ โปจิหรือมิเกะสักคน
“วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายมา พวกเธอก็ช่วยต้อนรับเขาดีๆด้วยนะ เขามาได้” สิ้นเสียงของอาจารย์ที่ปรึกษา ก็ปรากฏเด็กหนุ่มผมสีเขียว ดวงตาสีเขียว ตัวเล็กคนหนึ่ง
“สวัสดีครับผมมิโดริยะ อิซึคุ ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ว่าจบนักเรียนทุกคนก็จ้องมองเขา แต่กลับมีคนหนึ่งตกใจกับเด็กนักเรียนใหม่ คิ้วที่ขมวดกันแน่น ใบหน้าที่หงุดหงิด
“เดกุ…” บาคุโกวกำหมัดแน่นและเผลอพึมพำเสียงดังเกินไป จนทำให้นักเรียนทั้งห้องเบนความสนใจมาทางเขาแทน
“คัตจัง” นักเรียนใหม่เรียกชื่อเขาพร้อมกับส่งยิ้มให้
ความคิดเห็น