คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::1:: * * Love at first sight ? ?
กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นอบอวลไปทั่วร้านกาแฟบรรยากาศหรูแห่งหนึ่ง พาให้ลูกค้าที่มานั่งในร้าน รวมทั้งผู้คนที่ผ่านไปมาอดที่จะสูดกลิ่นกาแฟซึ่งเป็นเมนูขึ้นชื่อของร้านนี้ไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นร้านขนาดใหญ่และมีลูกค้ามาอุดหนุนมากมาย แต่ทางร้านก็ยังคงรักษาความเป็นส่วนตัวให้ลูกค้าได้เป็นอย่างดี ทั้งยังมีการอบรมพนักงานเพื่อให้การบริการลูกค้าเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ทุกอย่างในร้านอันแสนอบอุ่นนี้จึงเป็นไปมีระบบระเบียบ และเปี่ยมไปด้วยการบริการอันน่าประทับใจ....
“เอ๊ะ น้องจ๊ะ พี่สั่งลาเต้นะไม่ใช่โกโก้ร้อน”
“เอ่อ....สักครู่นะคะ” พนักงานเสิร์ฟสาวที่ดูอ่อนวัยที่สุดในบรรดาพนักงานคนอื่นๆของร้าน ลุกลี้ลุกลนรีบหยิบสมุดจดเมนูขึ้นมาตามนิสัยของสาวใจร้อนและแสนเปิ่น “อ๊ะ..โกโก้ร้อนไม่ใช่ของโต๊ะนี้จริงๆด้วย หนูขอโทษจริงๆค่ะ เดี๋ยวหนูจะไปหยิบให้ใหม่นะคะ ”
“เร็วๆนะ ฉันมีงานต่อที่บริษัท” ลูกค้าหญิงสูงวัยดูหงุดหงิดไม่น้อย
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
หญิงสาวก้มหัวขอโทษอีกสองสามที ก่อนจะรีบวิ่งไปที่เคาน์เตอร์เพื่อนำกาแฟถ้วยที่ถูกต้องมาเสิร์ฟ แต่เมื่อเธอเหลือบไปเห็นผู้จัดการของร้านที่ยืนมองอยู่ เธอก็สะดุ้งเมื่อนึกได้ว่าตนทำอะไรผิดไป จึงรีบเปลี่ยนจากวิ่งเป็นค่อยๆเดินอย่างสงบเสงี่ยมไปที่เคาน์เตอร์แทน
“ขอโทษอีกครั้ง ที่ทำให้เสียเวลานะคะ”
ผู้จัดการร้านที่ยังคงยืนตรวจความเรียบร้อยมองดูพนักงานสาวก้มหัวขอโทษลูกค้าอีกครั้ง แล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ พลางนึกในใจว่าเย็นนี้คงต้องเรียกเธอคนนี้มาอบรมพิเศษอีกตามเคย
“ตายแล้ว!! โกโก้ร้อนของโต๊ะ5 เมื่อกี้ฉันวางทิ้งไว้ที่เคาน์เตอร์นี่ ” หญิงสาวคนเดิมเดินไปหยิบโกโก้ร้อน แล้วนำไปเสิร์ฟให้ลูกค้าโต๊ะ 5 อย่างรวดเร็ว
“ขอโทษ ที่ทำให้รอนะคะ” เธอก้มหัวลงขอโทษอีกครั้ง ในขณะที่มือเอื้อมไปหยิบโกโก้ร้อนขึ้นมาวางบนโต๊ะ แต่เมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองลูกค้าหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอก็ต้องหยุดชะงักไปอย่างนั้นราวกับเวลาของเธอได้หยุดเดินไปทันทีเมื่อเห็นหน้าเขา...
เพล้งง....งงงง!!!!
เมื่อสิ่งของรอบตัวไม่ได้หยุดนิ่งไปพร้อมกับสาวน้อยที่กำลังยืนตะลึงอยู่ ถ้วยแก้วในมือของเธอจึงตกลงบนพื้นและแตกเสียงดังก้องไปทั้งร้าน
“หา!! ก...แก้วแตก โอยย...ไม่นะ เอาอีกแล้วฉัน” หญิงสาวครางออกมาอย่างอ่อนใจ
“อ...เอ่อ ให้ผมช่วยมั๊ย” ชายหนุ่มรีบก้มลงไปเพื่อเข้าไปช่วย สาวเสิร์ฟที่เค้าคิดว่าแปลกเหลือเกินที่อยู่ๆเธอก็นิ่งไปเมื่อเห็นหน้าเขา แล้วยังซุ่มซ่ามทำถ้วยแก้วแตกอีกตะหาก
“ไม่เป็นไรค่ะๆ ขอโทษแทนพนักงานเรานะคะ” ผู้จัดการร้านรีบเดินมาขอโทษขอโพย พลางเรียกแม่บ้านมา กวาดเศษแก้วและเช็ดโกโก้ที่สาดกระเซ็นไปเต็มพื้น
“น้าสา...เอ๊ย...ผู้จัดการคะ มายไม่ได้ตั้งใจเดี๋ยวมายเก็บเองค่ะ”
“ไม่ต้อง เราน่ะไปนำโกโก้ถ้วยใหม่มาเร็ว” ผู้จัดการสั่งด้วยน้ำเสียงเข้ม และส่งสายตาดุๆไปทางสาวเสิร์ฟมือใหม่
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ วันนี้ผมรีบ ผมวางเงินไว้ตรงนี้นะครับ”
“เอ่อ คือคุณคะคือทางเรายินดีที่จะ...” ผู้จัดการร้านยังไม่ทันพูดจนจบประโยค ชายหนุ่มก็รีบเดินออกจากร้านไปเสียแล้ว “มาย เอาเงินไปคืนลูกค้าเขาสิ บอกว่าเราไม่คิดค่าบริการแล้วโอกาสหน้าเราจะบริการให้ฟรี เร็วๆเข้า ”
“ค่ะ น้าส..เอ่อ ผู้จัดการ”
สาวน้อยรับคำเสร็จก็ไม่รอช้า รีบหยิบเงินที่เขาวางไว้และหวังจะตามเขาไปโดยเร็วที่สุด แต่เมื่อหันไปเห็นของสิ่งหนึ่งบนโต๊ะเธอก็ชะงักไปชั่วครู่ และเมื่อตัดสินใจอะไรบางสิ่งได้ เธอจึงหยิบดอกกุหลาบที่ปักแจกันทรงกระบอกใบเล็กบนโต๊ะไปหนึ่งดอก จากนั้นก็ไม่รอช้าเธอรีบออกวิ่งตามชายหนุ่มคนนั้นไปทันที รีบซะจนคว้าบางอย่างที่วางไว้ข้างตัวถือออกไปด้วยอย่างไม่รู้ตัว
“เฮ้ย มายจะถือไอ้นั่นไปทำไม... โอย หลานฉันทำไมถึงเฟอะฟะอย่างนี้นะ”
* * *
“คุณค๊าาาา ค...คุณที่ตัวสูงๆน่ะหยุดก่อนได้มั๊ย แฮ่ก แฮ่ก ”
ชายหนุ่มที่เหมือนจะรู้ตัวว่าถูกเรียกหันมาทางเสียงเล็กๆที่ดังอยู่ด้านหลัง แล้วก็ต้องแปลกใจกับภาพที่เขาเห็นตรงหน้า....สาวเสิร์ฟคนเดิมที่ยืนหอบ ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอดูยุ่งเหยิง เหงื่อแตกซิกไหลลงมาบนหน้าผากโหนกนูน แก้มขาวใสเจือไปด้วยสีแดงสุกกล่ำที่เขาเดาว่าคงเกิดจากความเหนื่อย ในมือกำแบงค์ร้อยไว้หนึ่งใบ อีกมือหนึ่งถือไม้ถูพื้น ส่วนบนหัวมีดอกกุหลาบดอกหนึ่งเสียบไว้ที่ผม!
“ฮ๊าา ดีใจจัง ที่นายเอ่อ..คุณได้ยินฉัน ...คุณนี่เดินเร็วชะมัดเลย”
“เธอ...มีอะไรอีก”
“อ่ะนี่...ผู้จัดการบอกว่าไม่เอาเงิน ไว้โอกาสหน้าเชิญมาใช้บริการฟรีนะคะ” เธอส่งแบงค์ร้อยในมือให้ชายหนุ่ม
“งั้นหรอ... งั้นก็ขอบใจนะ” เขารับเงินจากหญิงสาวคืนไป
“แล้วก็นี่....ฉันเกือบลืม” ร่างบางว่าพลางเอื้อมมือไปหยิบดอกไม้ที่เสียบบนผมยื่นให้ร่างสูงตรงหน้าที่กำลังทำหน้าเหวออยู่ “แฮะๆ แบบว่าเผลอหยิบไม้ถูพื้นติดมือมาด้วย ฉันเลยไม่มีถือดอกไม้น่ะ...” คำอธิบายอันแสนซื่อของเธอ ทำให้ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมาอย่างขำขัน “อ๊ะ...นี่ดอกไม้ฉันให้นาย”
“เจ้านายเธอให้เอามาให้หรอ”
“เปล่านะ ฉันอยากให้นาย”
“แล้วเธอมาให้ฉันทำไม”
“ก็ฉันให้ดอกไม้นี้ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งที่ให้ผู้ชายคนหนึ่งกับนาย”
“หือ อะไรนะ”
“ก็ฉันให้นายเพราะฉันรู้สึกดีกับนาย.....ฉันชอบนาย ” สาวน้อยยิ้มกว้างด้วยความภูมิใจ
“ว...ว่าไงนะ” ชายหนุ่มถามอย่างไม่แน่ใจ....ผู้หญิงคนนี้จะเอายังไงกับเขากันแน่นะ
“ฉันชอบนาย” รอยยิ้มจริงใจถูกฉีกกว้างขึ้นอีก
“ขอบคุณนะ แต่ฉันไม่เอาดีกว่า” เขายิ้มอย่างงงๆแล้วพยายามที่จะเดินจากไปอย่างเร็วที่สุด
“ไม่ได้นะ ฉันให้นายนายก็ต้องรับไว้สิ” คนถูกปฏิเสธ รีบรั้งชายหนุ่มเอาไว้ด้วยเสียงแหลมใส แสบแก้วหู
“ฟังนะ เธอเป็นผู้หญิงแล้วอยู่ๆจะมาบอกชอบผู้ชายก่อนได้ไง อีกอย่างเราไม่เคยรู้จักกันซะหน่อย เธอจะรู้ได้ไงล่ะว่าเธอชอบฉันจริง” เขาอธิบายให้สาวน้อยฟังและหวังว่าเธอที่ตอนนี้ยืนมองเขาตาแป๋วจะเข้าใจที่เขาพูด
“............”
“คงเข้าใจฉันนะ ฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยวก่อน....”
“หืม ?”
“เบอร์โทรนาย...เบอร์ไรอ่ะ ?”
* * ช่วยคอมเมนท์ด้วยนะคะ เพื่อกำลังใจและแนวทางที่จะแต่งต่อไป
ความคิดเห็น