ตอนที่ 33 : (sf) 10 이유 : 10 Reasons Why I Hate You : #itsten2x ( 1 / 4 )
‘IT’S 10.10’ FICTION PROJECT
10 이유 : 10 Reasons Why I Hate You
( soonyoung x jihoon。| #itsten2x )
/ 1 / 4 /
อีจีฮุนเกลียดควอนซูนยอง นี่คือความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นภายในใจ ..
และเหตุผลที่เขาเกลียดซูนยองมีเพียงแค่สิบเหตุผลเท่านั้น
1
ควอนซูนยองเป็นคนกวนประสาท
เช้าแสนสดใส เป็นนิมิตหมายอันดีว่าวันนี้ซึ่งเป็นวันเปิดเทอมของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง จะกลายเป็นวันที่ดีสำหรับ อีจีฮุน เด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดู การที่เด็กหนุ่มย้ายถิ่นฐานจากบ้านเกิดที่อยู่ห่างไกลจนเรียกได้ว่าเป็นเมืองเล็กๆเพื่อเข้ามาอยู่ในเมืองกรุงอันเป็นศูนย์กลางทุกสิ่งอย่างนั้น คงไม่มีเหตุผลอะไรที่พิเศษไปมากกว่าการที่พ่อของเขาได้รับคำสั่งให้ย้ายเข้ามาทำงานในเมืองอันเป็นศูนย์รวมเทคโนโลยีทุกชนิดอย่างกะทันหัน จึงทำให้เด็กต่างถิ่นวัยมัธยมในชุดนักเรียนถูกระเบียบต้องมายืนปั้นหน้าใสซื่อกระชับสายกระเป๋าเป้ใบสีดำอยู่หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่พ่อแม่จัดการมีชื่อของเขาอยู่ในรายชื่อนักเรียนโรงเรียนนี้
แล้วทีนี้จะทำอย่างไรต่อ ?
นัยน์ตาเรียวสวยกวาดสายตามองโดยรอบ หวังพึ่งใครสักคนที่พอจะนำทางให้เขาเข้าไปในโรงเรียนได้โดยที่จะไม่หลงทาง ใบหน้าน่ารักเพิ่มสกิลความเอ๋อและลนลานเพราะต้องรีบไปรายงานตัวกับคุณครูประจำชั้น นึกงอนคุณแม่ที่ไม่แม้แต่จะมาส่งเขาถึงหน้าห้องเรียน มันอดน้อยใจไม่ได้เวลาที่เห็นพ่อแม่ของเด็กคนอื่นๆมาส่งลูกถึงหน้าห้องเรียน แต่ก็พอเข้าใจว่าทุกอย่างในเวลานี้ยังไม่เข้าที่เข้าทางมากพอ อะไรที่พอจะช่วยเหลือตัวเองได้ก็ควรทำไปก่อน ทว่าก่อนที่จะช่วยเหลือตัวเอง ก็ต้องแก้ปัญหาของตัวเองให้ได้ก่อน และปัญหามันอยู่ที่อีจีฮุนเป็นคนขี้อาย ไม่ชอบเข้าหาใครก่อน บวกกับอาคารที่มีหลายหลังจนหาจุดหมายที่ต้องไปไม่เจอนี่แหละ สุดท้ายจีฮุนก้าวเท้าหลงเข้ามาในตึกหนึ่งก็ทำได้แค่ยืนกวาดสายตามองหาคนช่วยเหลืออยู่แบบนี้
“ อ .. เอ่อ ”
“ … ”
“ เอ่อ คือ ... ”
แต่แล้ว พอมองเห็นใครคนหนึ่งที่น่าจะช่วยชีวิตได้ สองเท้าเล็กก็รีบก้าวเดินเข้าไปใกล้ร่างของเด็กหนุ่มตัวสูงกว่าเพียงเล็กน้อยที่คาดว่าน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน โดยไม่ได้สนอกสนใจเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันที่กำลังห้อมล้อมเป้าหมายของเขาอย่างสนิทสนม จีฮุนนึกอิจฉาที่ตัวเขาไม่ได้มีนิสัยที่ใครๆสามารถเข้าถึงได้ง่ายแบบนั้น เพราะเป็นแบบนี้ อีจีฮุนเลยกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยอยู่ในสายตาของใครๆ ไม่มีใครสนใจหรือให้ความสำคัญเท่าไหร่
แน่ล่ะ ไม่สนใจแม้กระทั่งเสียงเรียกของเขาในตอนนี้ด้วยนั่นแหละ ...
“ เทอมนี้เรานั่งด้วยคนสิซูนยองอ่า ” เด็กสาวผมเปียเอ่ยขึ้นพร้อมเขย่าแขนหนาไปมาอย่างออดอ้อน ซึ่งคนถูกกระทำทำได้แค่ยกยิ้มแหยตอบกลับอย่างไว้ลาย
“ เอางั้นเหรอแชยอนอ่า ”
“ ซูนยองเที่ยงนี้ไปกันข้าวกันนะ ” ไม่ทันไรเด็กสาวผมยาวถึงกลางหลังก็ปรี่เข้ามาอีกคนพร้อมคว้าท่อนแขนอีกข้างหนึ่งที่ว่างอยู่
“ โอเคได้ดิซูจอง ”
“ เทอมนี้ซูนยองจะได้เป็นหัวหน้าห้องไหม เราตื่นเต้นแทนเลย ”
“ ไม่รู้ดิ อาจจะมีคนเหมาะสมกว่าเราก็ได้นะ ”
และเสียงเรียกร้องความสนใจจากเด็กสาวคนอื่นๆอีกมากมาย ...
หมับ !
“ เห้ย ! ”
เสียงโหวกเหวกโวยวายในคราแรกกลับหยุดชะงักและเงียบลงทันทีโดยที่คนโดนรุมล้อมไม่ต้องอ้าปากเอ่ยบอก ทุกสายตาของสาวๆจดจ้องมองมายังร่างเล็กของคนแปลกหน้าตัวน้อยที่กำลังจับเข้าที่หลังเสื้อนักเรียนของคนที่เป็นประเด็นหลักเมื่อสักครู่ แน่นอนว่าเจ้าของชุดนักเรียนที่โดนดึงอยู่ก็แปลกใจในการกระทำอยู่ไม่น้อย เขาเผลอร้องตกใจเสียงดัง แล้วยังต้องหันหลังมามองร่างเล็กตัวขาวนุ่มนิ่มที่ดึงเสื้อเขาแน่นด้วยความประหลาดใจ
“ น .. นาย ” เสียงหวานเอ่ยดังขึ้นท่ามกลางความเงียบและความงุนงงของสาวๆ คนฟังทำเพียงแค่เลิกคิ้วถามกลับเท่านั้น จีฮุนไม่สนสายตาหลายคู่ที่มองมาทางเขาด้วยความไม่พอใจ ในเวลานี้การหาทางไปห้องพักครูคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
“ หืม ”
“ เอ่อ ... ”
“ มีอะไรเด็กน้อย ” … เด็กน้อย งั้นเหรอ ?
จีฮุนถึงกับขมวดคิ้วสวยลงฉับเมื่อคนตรงหน้าเข้าใจว่าเขาอายุน้อยกว่า นัยน์ตาเรียวสวยเหลือบมองเห็นป้ายชื่อกลัดหน้าอกสีกรมท่าขนาดเล็กที่ติดอยู่บนอกด้านซ้าย ซึ่งภายในป้ายชื่อได้ระบุทั้งชื่อและชั้นปีของคนตรงหน้าเอาไว้ อ่านเพียงไม่ถึงวินาที ใบหน้าน่ารักปั้นสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
‘ ควอนซูนยอง มัยธมต้นปีที่ 2 ห้อง A ’
“ ... ไม่ใช่เด็กน้อย ”
“ พูดอะไรนะไม่ได้ยินอะ ”
“ ฉันไม่ใช่เด็กน้อยนะ ! ” อีจีฮุนตะโกนออกไปจนสุดเสียงให้คนพูดไม่รู้ฟังต้องเหวอเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะหลุดขำกับท่าทางของคนตะคอกใส่หน้า และแสร้งใสซื่อต่อหน้าคนตัวเล็ก
“ อ้าวเหรอ ? ”
“ เออสิ ฉันอายุเท่านาย ไม่เห็นป้ายชื่อบนอกฉันรึไง ควอนซูนยอง ! ” สิ่งหนึ่งที่อีจีฮุนไม่ชอบเป็นอันดับต้นๆคือ การที่โดนใครต่อใครเรียกว่าเป็นเด็กน้อยเพราะขนาดตัวที่เล็กเหมือนเด็กแบบนี้ และยิ่งคนตัวโตเจ้าของนัยน์ตาเรียวคมชี้ที่ชื่อ ควอนซูนยอง มองมาด้วยสายตาขำขันเหมือนกำลังตลกที่รู้ว่าเขากำลังท่าทางออกมาชัดเจนว่าหลงทางอยู่แบบนั้น จีฮุนยิ่งไม่ชอบใจมากเข้าไปอีก ถ้าจะไม่ช่วยก็บอกตรงๆ ไม่ต้องมาทำสายตาตลกอะไรมากมายแบบนั้น
“ ก็ไม่ได้สนใจอยากจะมองเท่าไหร่ ว่าแต่มีอะไร ”
“ … ”
“ ว่าไง ”
“ แค่ .. ”
“ รีบพูดดิ จะไปแล้วเนี่ย ”
“ ก็แค่ .. แค่จะถามว่า ห้องพักครูมอต้นไปทางไหน ? ” จากที่ยืนโวยวายเสียงดังจนเด็กสาวที่เคยรายล้อมกลับหายหน้ากันไปหมดแล้ว ตอนนี้อีจีฮุนลดเสียงเบาลงจนซูนยองที่ยืนอยู่ใกล้แทบไม่ได้ยิน แต่โชคดีที่ควอนซูนยองคิดอยากแกล้งคนตัวเล็กตรงหน้าเลยยื่นใบหน้าหล่อเข้าใกล้ดวงหน้าน่ารักที่ก้มงุดไม่ยอมสบตามองตรงๆ จึงทำให้ได้ยินเสียงใสนั่นชัดขึ้นมาเล็กน้อย
“ อยากรู้เหรอ ? ” ซูนยองยกยิ้มกว้างจนดวงตาเรียวหยีลงแทบมองไม่เห็นดวงตา จีฮุนที่อยากรู้คำตอบจนใจจะขาดก็รีบพยักหน้าตอบรับทันทีโดยไม่รอช้า แต่คงคิดไม่ทันว่าคนตรงหน้ากำลังนึกแกล้งอะไรบางอย่างอยู่
“ อื้อ ”
“ อยากรู้จริงดิ ”
“ เร็วๆสิฉันรีบนะ นี่จริงจังมากด้วย ”
“ ดูท่าทางนายจะเป็นคนเก่งนะ ... ”
“ … ”
“ อยากรู้ก็หาเอาเองดิ ”
ว่าจบ ควอนซูนยองก็รู้สึกภูมิใจในคำตอบของตัวเองที่ทำให้ใบหน้าน่ารักปั้นหน้าหงิกใส่ได้สำเร็จ ทิ้งท้ายด้วยการยักคิ้วใส่ด้วยความสะใจ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากจุดที่ยืนอยู่ ทิ้งให้จีฮุนที่รอคำตอบอย่างมีความหวังและจริงจัง แต่ดันได้คำตอบที่ไม่ต้องการต้องยืนคิ้วกระตุกอยู่กับที่ ความหงุดหงิดเริ่มแทรกเข้ามาแทนอารมณ์อึ้งกับคำตอบ
ตลอดชีวิตตั้งแต่เกิดมา อีจีฮุนคงไม่ปฏิเสธหรอกว่าเคยมีคนแกล้งหรือกวนประสาทใส่ แต่ถึงแบบนั้น เขาไม่เคยเจอใครที่กวนประสาทจนนึกอยากเกลียดเท่าควอนซูนยองเลยจริงๆ หน้าตาหล่อเสียเปล่า เสียดายหน้าตาดีๆที่ดันนิสัยแย่แบบนี้ พูดก็พูดเถอะว่า ต่อให้เจ้านั่นจะหน้าตาดีมากจนสาวๆเหลียวมอง หรือแม้แต่เขาเองที่เผลอหลงเหม่อมองไปก็ตาม แต่ถ้านิสัยกวนประสาทผิดเวลา ไม่รู้จักกาลเทศะแบบนี้ จีฮุนก็สามารถมองข้ามหน้าตาหล่อๆนั่นแล้วเกลียดเข้าไส้ได้เช่นกัน
ก็ถ้าจะกวนประสาทใส่กันแบบนี้ ชาตินี้อย่าหวังว่าจะญาติดีด้วยเลยเถอะ !
tbc.
-
☆ IT's 10.10 with HOSHI B'DAY☆
SOONHOON Fiction Project
10 นักเขียนและ 10 เรื่องราวของควอนซูนยอง
-
"สิบเหตุผลของเขา"
ขอฝากโปรเจคของ @2SOONHOON_TH ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ
ติดตาม พูดคุย ให้กำลังใจได้ทางแท็กโปรเจค #itsten2x นี้เลยน้า
แล้วเจอกันตอนต่อไป สวัสดีค่ะ !
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
