` F A N F I C R O O M | NO.MERCY ♡

ตอนที่ 5 : - 05 : happy birthday | wonho x kihyun 。

 

HAPPY BIRTHDAY | WONHO x KIHYUN
pg – 15 / romantic

... สุขสันต์วันเกิดนะ วอนโฮอ่า ...

“ สุขสันต์วันเกิดนะพี่วอนโฮฮฮฮฮฮฮ ”  

เสียงดังจากรุ่นน้องในวงดังขึ้นมาหลังจากที่ร่างหนาของพี่รองของวงเดินเข้ามาภายในตึกซ้อมของเทรนนี่ประจำค่าย ขนมเค้กก้อนโตพรั่งพรูไปด้วยสตรอเบอรี่ลูกใหญ่พร้อมกับครีมสดที่ฟูฟ่องสวยงามอยู่บนตัวก้อนเค้ก บนหน้าเค้กนั้นเขียนข้อความมาตรฐานของเค้กวันเกิด แต่ที่ขาดไม่ได้สำหรับเค้กวันเกิดคือ เทียนวันเกิดหลากหลายสีที่ปักลงบนหน้าเค้กอย่างเป็นระเบียบ ขนมเค้กก้อนนั้นถูกยื่นมาตรงหน้าเจ้าของวันเกิดจนคนถูกกระทำถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย

ใช่แล้วล่ะ วันนี้วันที่ 1 มีนาคม วันเกิดของผม ชินโฮซอก หรือ วอนโฮที่ทุกๆคนรู้จักนั่นแหละ

“ อ .. โอ้ ขอบคุณมากนะ ... ขนมเค้กนี่ของพี่เหรอ ? ”

“ ใช่แล้ว ! มันคือเค้กที่ผม ฮยองวอน และจูฮอนรวมเงินซื้อให้พี่เลยนะ ” มูดเมกเกอร์อย่าง อีมินฮยอก เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มกว้างอย่างร่าเริง เรียกให้ใบหน้าเหวอของพี่รองของวงถึงกับยกยิ้มออกมาในเวลาต่อมา

“ น่ากินเชียว ”

“ แหงล่ะพี่ ขนมเค้กร้านแพงๆที่อยู่ใกล้หอพักนั่นแหละ เงินเกือบหมดตัวแล้วเนี่ยพี่ ”

“ เลิกฟังพี่มินฮยอกพล่ามเถอะ อธิษฐานดิ่พี่ เร็วเข้าๆ ” เสียงแหบต่ำของ อีจูฮอน เอ่ยเล็ดลอดออกมาจากมาส์กปิดปากสีดำพร้อมส่งสายตาใจจดใจจ่อรออให้เจ้าของทำตามที่ตนบอก

“ เป่าเลยพี่วอนโฮ เป่าเลยๆ ”

เสียงติดจะหวานของ แชฮยองวอน ที่ถือถาดเค้กสตรอเบอร์รี่ครีมสดคะยั้นคะยอให้เจ้าของวันเกิดรีบเป่าเทียนวันเกิดเสียที เพราะเอาจริงๆแล้วเขารู้สึกอยากลิ้มลองรสชาติของเค้กก้อนนี้เสียเต็มประดา เนื่องจากดันไปได้ยินลูกค้าหลายๆรายในร้านเค้กพูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่าเค้กก้อนนี้อร่อยที่สุดในร้าน

แชฮยองวอนคนนี้ก็แค่อยากลองชิม ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใดเลยนะ .. จริงๆ

ฟู่ ~

“ ขอบคุณมากนะสำหรับขนมเค้ก ” หลังจากพ่นลมออกมาจากเรียวปากเพื่อดับเทียนวันเกิด ร่างหนาก็เอ่ยขอบคุณน้องๆทั้งสามคนที่ลงทุนซื้อขนมเค้กให้

“ ส่วนนี่ของขวัญจากผมนะ หวังว่าพี่จะชอบมัน ” อิมชางกยูน หรือ ไอเอ็ม ยื่นถุงกระดาษสีเข้มให้วอนโฮอย่างเงอะงะ สาบานได้ว่าเขาไม่เคยมอบของขวัญให้กับใครๆมาก่อนเลยจริงๆ

“ ... ว้าว เสื้อยืดเหรอ ขอบคุณมากนะมักเน่ของพี่ ” มือหนาเอื้อมไปยีกลุ่มผมสีเข้มของน้องเล็กในวงอย่างหมั่นเขี้ยว จนมือเรียวยกขึ้นไล่ตีมือของพี่ชายขี้แกล้งพัลวัน

“ วอนโฮ นี่ของขวัญสำหรับฉัน ” พี่ใหญ่ของวงอย่าง ซนฮยอนอู หรือ ชยอนู แตะบ่าหนาเล็กน้อยก่อนจะยื่นกล่องของขวัญสีขาวที่ถูกห่อไว้เป็นอย่างดีให้กับอีกฝ่าย และวอนโฮก็ยื่นมือไปรับกล่องของขวัญชิ้นนั้นมาอย่างง่ายดาย

“ ขอบคุณนะชยอนู ”

“ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องเล็กน้อย ” เสียงทุ้มตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มเล็กน้อยมอบให้เจ้าของวันเกิดที่ยิ้มร่าเริงพลางกวาดสายตามองรอบห้อง ทว่าเขาก็พบสิ่งผิดปกติที่รู้สึกเหมือนว่าขาดอะไรไปบางอย่างขึ้นมา วอนโฮจึงอดไมได้ที่จะเอ่ยถามสมาชิกในวงด้วยความสงสัยพลางกวาดสายตามองอีกครั้ง

“ แล้วกีฮยอนล่ะ ? ”

.

 “ นายมาหลบอะไรตรงนี้ล่ะกีฮยอน ? ” เพียงเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาภายในห้องซ้อมร้องเพลง ใบหน้าน่ารักรีบหันมามองต้นเสียงทันทีจนคอแทบหัน นัยน์ตาเรียวมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่บังอาจเข้ามารบกวนเขาเพียงชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ โธ่ จูฮอน ฉันตกใจหมดเลยนะ ”

“ ทำไมไม่ไปร่วมอวยพรวันเกิดพี่วอนโฮล่ะ ? ” ไม่ว่าเปล่า ร่างของแร็พเปอร์หมายเลขหนึ่งของวงหย่อนตัวนั่งลงข้างๆร่างอวบเล็กที่เท้าคางกดแป้นคีย์บอร์ดที่เชื่อมเข้ากบคอมพิวเตอร์

“ ก็เห็นคนเยอะเลยขี้เกียจไปยืนแถวนั้น ”

“ หึ .. อยากอวยพรเป็นคนสุดท้ายก็บอกดิ่วะ มาขี้เกียจอะไรล่ะ ? ”

“ ย๊า ! อย่ามั่วได้ไหมล่ะ ? ” กีฮยอนหันมาแหวใส่จูฮอนทันทีที่อีกฝ่ายสันนิษฐานตามที่เจ้าตัวรู้สึก แต่ทว่าสิ่งที่ปฏิเสธมันก็ไม่ได้บดบังสีระเรื่อที่ฉายขึ้นมาบนพวงแก้มเนียนเลยสักนิด

“ หรือจะโกหกบอกว่าหาของขวัญให้ไม่ทันล่ะ ได้ข่าวว่าไปซื้อก่อนเพื่อนเลยนี่ ” จูฮอนยักไหล่เล็กน้อยอย่างน่าหมั่นไส้ ก่อนที่จะโดนหมัดเล็กๆของกีฮยอนชกเข้าที่ต้นแขนหนาอย่างแรงสองที

“ ทำมาเป็นพูดดีไป ”

“ คิดว่าเบ้ปากแบบนี้แล้วน่ารักรึไงล่ะ ? ” มือหนาบีบเข้าที่ปากของพี่ชายคนสนิทเบาๆจนมือลเกต้องยกขึ้นมาตีเข้าที่มือฉาดใหญ่

“ กวนประสาทว่ะจูฮอน ”

“ หึ เขินก็บอกว่าเขินดิ่วะ ทำมาเป็นหลบ กลัวโดนคนแซวรึไง ”

ใบหน้าน่ารักเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบซ้อนใบหน้าของตนเองไม่ให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความรู้สึกที่กำลังแสดงออกมาผ่านสายตาจนชัดเจนเกินไป มือเล็กยังคงกดแป้นคีย์บอร์ดอย่างไม่สนอกสนใจคนที่นั่งอยู่ข้างกาย

ยูกีฮยอน เมนโวคอลหมายเลขหนึ่งของวงกำลังรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเองที่ตีตื้นขึ้นมาตอกย้ำความชัดเจน เรื่องที่เขารู้สึกพิเศษกับพี่รองคนหน้าตาดีของวง ความรู้สึกพิเศษแบบที่ไม่ใช่เหมือนคนรักกันมอบให้ แต่ก็ไม่ได้เหมือนเพื่อนที่มอบความรู้สึกให้เช่นกัน ไม่ได้มีใครที่จะรู้เรื่องราวเหล่านี้ได้มากเท่าอีจูฮอนที่นั่งสลอนหน้าอยู่ข้างๆ หากแต่การที่จูฮอนรับรู้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ไม่เข้าท่าเหมือนกันเพราะเจ้าตัวมักจะหยิบยกประเด็นนี้มาพูดคุยให้เขารู้สึกใบหน้าเห่อร้อนเสียให้ได้

ความรู้สึกที่มันน้อยกว่าแฟน แต่มากกว่าเพื่อนนี่มันต้องนิยามว่าอย่างไรกันล่ะ ?

ความรักมันเข้าใจยากแบบนี้เองน่ะเหรอ ?

มือเล็กกำถุงกระดาษใบใหญ่เอาไว้ในมือด้านขวาที่พยายามหลบซ่อนสายตาอยากรู้อยากเห็นของจูฮอนเสียแน่น สมองของเขากำลังประมวลผลว่าควรจะเดินไปให้ของขวัญเปนคนสุดท้าย หรือจะแสร้งทำเป็นลืมไปดี

“ รีบเอาไปให้ก็แล้วกันนะ ก่อนที่พี่วอนโฮจะกลับหอแล้วจะไม่มีโอกาสได้เอาให้อีก ”

หันหน้ามาหมายจะส่งสายตาค้อนให้เจ้าคนพูดมากอีกที ทว่าเจ้าของเสียงแหบต่ำจอมกวนประสาทก็หายไปจากห้องซ้อมร้องเพลงเสียแล้ว ทิ้งให้กีฮยอนตบตีกับความคิดตัวเองภายในห้องสี่เหลี่ยมที่เล็กแคบอยู่อย่างนั้น ก้อนเนื้อภายในอกเต้นระรัวจนแทบเป็นบ้า เขาอยากจะเอามันออกมาบีบให้หยุดเต้นแต่ก็ทำไม่ได้ ในเมื่อเสียงหัวใจมันฟ้องอาการอย่างเห็นได้ชัด และเขาก็ยอมรับและเข้าใจในอาการของมันดี

.

 “ อ .. เอ่อ .. ”

“ อ้าวกีฮยอน หายไปไหนมาทั้งวันน่ะ ? ” วอนโฮเอ่ยทักคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาหาตนหลังจากที่เขาเองก็ตามหาอีกฝ่ายมาเกือบทั้งวันแต่ทว่าไม่มีท่าทีจะพบเจอเลย

“ อ .. อ่อ ออกไปข้างนอกมาน่ะ ” ยูกีฮยอนกำลังโกหก ... เขาไมได้ออกไปไหนไกล เขายังนั่งโง่ๆอยู่ภายในห้องแคบๆนั่นทว่าอีกฝ่ายไม่เจอเขาก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว

... เพราะเขาล็อกประตูห้องและปิดไฟเสมือนว่าไม่ได้มีคนใช้ห้องซ้อมร้องเพลงไงล่ะ ...

“ ถึงว่าละทำไมไม่เจอนายเลย ” แม้จะไม่รู้ว่าสิ่งที่กีฮยอนพูดนั้นจะเป็นเรื่องโกหก แต่รอยยิ้มอ่อนโยนยังคงประดับอยู่บนใบหน้าหล่อนั้นเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ทำเอาคนโกหกได้แต่หัวเราะแห้งเท่านั้น

“ ฮ่ะๆ ”

“ วันนี้วันเกิดฉันนะ .. ”

“ ... ”

“ หวังว่านายจะ ... ”

“ อ่ะ นี่ของขวัญของนาย ! ”

ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดอะไรจบ เสียงหวานกลับเปล่งขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับใบหน้าน่ารักที่ก้มลงต่ำไม่ยอมสบตาคนฟัง นัยน์ตาเรียวหลุบลงต่ำมองกับพื้นพลางเสมองไปข้างทาง พวงแก้มเนียนแดงปลั่งที่เจ้าของนั้นยังคงสะท้อนอยู่ภายในดวงตาเรียวกลมอย่างชัดเจน มือเล็กที่กำหูหิ้วถุงกระดาษเอาไว้แน่นยื่นไปตรงหน้าเจ้าของวันเกิดที่ยังยกยิ้มจางๆอยู่ และร่างหนาเจ้าของวันเกิดก็รับของขวัญจากมือเล็กนิ่มนั้น

เขินเป็นบ้า ...

“ นึกว่าจะลืมซะแล้ว ”

“ ป .. เปล่าหรอก ” ริมฝีปากเล็กยู่ลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่ดูเหมือนน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด

“ หึ .. อยากอวยพรเป็นคนสุดท้ายรึไงล่ะ ? ” วอนโฮยังคงต้อนให้กีฮยอนจนมุมและบอกไปตามสิ่งที่คิดในใจ ทว่าเขาคงพลาดอะไรบางอย่างไป

พลาดที่ไม่รู้ว่ายูกีฮยอนน่ะใจแข็งไม่ต่างอะไรกับก้อนหินเลยทีเดียว

“ เปล่า อย่าหลงตัวเองให้มากนักเลย .. ก็แค่ไม่ว่างมาแฮปวันเกิดแค่นั้นเอง ” ไหล่เล็กยักขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจกับท่าทีแสดงออกอย่างชัดเจนว่าน้อยใจของวอนโฮเท่าไหร่ แต่ก็แค่ชั่ววูบเท่านั้นที่จะเห็นท่าทีจากคนตรงหน้า

“ ถ้านายเปิดใจให้กว้าง ... ” ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาของวอนโฮ ทำให้คนฟังไม่สามารถฟังออกอย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังพูดอะไรออกมา กีฮยอนจึงตีสีหน้าสงสัยกับคำพูดของอีกฝ่าย ทว่าใบหน้าหล่อกลับส่ายไปมาเป็นการปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ หือ ? ”

“ เปล่า .. จะบอกว่าถ้านายตอบว่าอยากแฮปเป็นคนสุดท้าย ฉันคงจะดีใจกว่านี้ ”

“ เพราะฉันไม่อยากให้นายดีใจไปมากกว่านี้ไง เดี๋ยวนายอกแตกตายก่อนแล้วใครจะไปรับผิดชอบได้ล่ะ ”

“ แต่ยังไงก็ขอบใจนะ ... สำหรับของขวัญวันเกิด .. ” วอนโฮขอบคุณร่างเล็กผู้เป็นเมนโวคอลประจำวงอีกครั้งก่อนจะเปิดดูสิ่งของภายในถุงกระดาษใบนั้น

“ … ”

“ อืม ... เสื้อผ้า หมวก รองเท้า .. แบบเดียวกันกับนายเลยนี่ ? ชุดคู่เหรอ ? ” ด้วยความสงสัยที่ปิดไม่มิด น้ำเสียงเจือปนด้วยความดีใจเอ่ยถามร่างเล็กออกมา และคำถามนั่นก็ยิ่งทำให้ใบหน้าน่ารักเริ่มเห่อร้อนวูบวาบไปอีก ก่อนจะรีบหันหลังเดินหนีออกห่างร่างสูงโดยไม่รอให้อีกฝ่ายเอ่ยอะไรเพิ่มเติม

“ บ้าดิ่ ! ”

“ ... ”

“ เอ่อ ... ” แต่ก้าวออกจากจุดที่ยืนไปไม่กี่ก้าว ก่อนที่จะก้าวออกจากประตูห้องไป สองเท้าเล็กกลับหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูโดยที่ไม่หันหลังมา กีฮยอนคนนี้จะไม่ยอมหันหน้าไปมองคนที่อายุเพิ่งอีกหนึ่งปีที่กำลังยิ้มจนตาจะปิดให้เขินเล่นหรอกนะ หัวใจของเขาไม่แข็งแรงพอที่จะมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเปล่งออร่าความหล่ออย่างเต็มที่แบบนั้นจริงๆ

ยูกีฮยอนกำลังกลัวใจตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ ... ”

“ ... สุขสันต์วันเกิดนะ วอนโฮอ่า ”

END.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- สวัสดีค่ะ !

สวัสดีเดือนมีนาคม ...
สุขสันต์วันเกิดพี่วอนโฮคนหล่อของเราค่าาาา <3
เฉลิมฉลองวันเกิดพี่วอนโฮด้วยฟิคซึนซึนซักเรื่องหนึ่ง
คู่นี้อาจจะดูไม่หวานฟรุ้งฟริ้งแบบคู่อื่นๆที่ผ่านมา ก็คู่นี้มันซึนในสายตาเราง่ะ
แต่พยายามอย่างมากในการทำให้ออกมาดีให้ได้นะคะ
หวังว่าจะไม่โกรธที่เราแต่งแอบจืดไปนิดนึงแบบนี้โน้ะ T_T

ยังไงก็ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่าน + เม้น โน้ะ ; w ;

ติดตามและให้กำลังใจได้เสมอน้า ได้ทั้งทางคอมเม้นต์ ทวิตเตอร์ และแฮชแท็กอิสอิส

แล้วก็ทักมาคุยกันทางทวิตเตอร์ได้เช่นกันน้า

 

 

เจอกันตอนหน้าค่ะ !

อย่าลืมคอมเม้นต์ ติดแท็กให้กำลังใจหรือบอกฟีดแบ็คหลังการอ่านด้วยน้าอิ้อิ้

ขอบคุณค่ะ :-} ! 

 

｡SYDNEY♔