ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC REBORN] Precious treasure (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #12 : CHAPTER 12 : บอสมาเฟีสผู้ซุ่มซ่าม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 8.41K
      961
      6 พ.ย. 62

    คำเตือน
    แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีการอ้างอิงจากอนิเมะเรื่อง Reborn 
    เป็นแนว Yaoi ตัวละครเป็น OC ที่สมมุติขึ้นมา
    มีหลายเรือสามารถเหยียบได้มากกว่า 3 เรือนะคะ
    อาจมีแนว mpreg บางตอน (ย้ำว่าบางตอนแต่ยังไม่ถึงเวลา)
    ใครรับไม่ได้กดออกแต่อย่ากดแบนนะ ♥

    ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ ดีโน่ rebornผลการค้นหารูปภาพสำหรับ ดีโน่ reborn
    EP.12 
    บอสมาเฟีสผู้ซุ่มซ่าม
               


    *ยังไม่แก้คำผิด*

    รีบอร์นคงจะรออยู่ที่บ้านแล้วสินะ หนีดีไหมเนี่ย

    ต่อให้นายหนีไปไกลจนสุดขอบโลกก็หนีไม่พ้นหรอกยูกิเอ่ยกับเพื่อนผมฟูข้างๆ พร้อมกับถอนหายใจไปด้วย

    ขนาดเขาที่มีเคียวยะเป็นโล่ชั้นเยี่ยม ยังถูกเจ้าหนูตัวป่วนบังคับให้เขามานอนค้างที่บ้านสึนะโยชิ ด้วยเหตุผลว่าเบี้ยเลี้ยงที่ให้ไว้มันดันหายไปกลางทาง

    บ้าบอมากกกกกก

    ต่อให้คิบาระ ยูกิโตะผู้นี้ไม่มีเงินแต่ก็มีขุมทรัพย์นามว่าเคียวยะคอยเปย์ให้ตลอด 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว!!

    เจ้าตัวป่วนต้องการกลั่นแกล้งสึนะโยชิโดยมีเขาเป็นของแถมพิเศษ

    เอ๋!!!!”

    สึนะโยชิมองกลุ่มคนชุดดำยืนอออยู่ตรงหน้าบ้านของเขา สีหน้าดุดันกับรังสีที่เปี่ยมไปด้วยความน่ากลัว ทำเอาร่างผอมของว่าที่บอสวองโกเล่รุ่นที่สิบถึงกลับทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ

    สึนะโยชิ...ดูเหมือนผมต้องให้รีบอร์นฝึกนายเพิ่มเสียแล้ว

    ถ้าขืนยังทำตัวปวกเปียกแบบนี้ต่อไป

    นายได้โดนเขาคนนั้นแย่งตำแหน่งบอสไปแน่ๆ

    ดวงตาสีแดงหม่นแสงลงเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาทำตัวเหมือนปกติพร้อมกับคนชุดดำที่กำลังยืนเข้าแถวเรียงหน้ากระดานพร้อมกับผายมือให้อย่างนอบน้อม

    กลับมาแล้วเหรอครับท่านซาวาดะ สึนะโยชิ

    เอ๋!!!”

    เชิญครับ

    ไปกันเถอะสึนะโยชิยูกิฉุดแขนของคนที่นั่งอยู่กับพื้นขึ้นมา ก่อนจะลากให้อีกคนเดินผ่านลูกน้องชุดดำที่ไม่ต้องถามก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นมาเฟีย

    จะมีคนยุโรปที่ไหนมาสวมสูทใส่เดินแฟนตาซีกันบ้างเล่า

    ถ้าหากลูกน้องมากันเยอะแบบนี้

    เจ้าคนซุ่มซ่ามหัวทองผู้มีรัศมีเหมือนเจ้าชายก็คงจะมาด้วยสินะ

    ชักไม่อยากเข้าบ้านสึนะโยชิซะแล้วสิ

    กลับมาแล้วเหรอซือคุง มีแขกมารออยู่แล้วน่ะลูก

    เข้ามาในบ้านไม่ทันได้หายเหนื่อยเสียงหวานของคุณแม่ยังสาวที่โผล่ออกมาจากห้องรับแขกก็บอกว่า มีคนที่ต้องการพบลูกชายหัวแก้วหัวแหววอยู่บนห้อง ซึ่งสำหรับสึนะโยชินั้นไม่ต้องถามก็คงคิดไปแล้วว่าฝีมือนี้มันต้องเป็นของเจ้าหนูรีบอร์นแน่ๆ

    และนั่นก็ถูกต้องทุกประการ

    ปัง!!

    รีบอร์น!!! ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย ห๊ะO[]O!!!”

    ชิ้ง!!! +_+

    ว๊ากกก ในห้องก็มีด้วย!!”

    รออยู่เลยสึนะ แล้วก็...คุณหนูแห่งนามิโมริ~~”

    “=___=”

    ไปตายซะเจ้าหนู!!!

    นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยห๊ะ!!”

    สึนะมองครูสอนพิเศษจอมป่วนสลับกับคนชุดดำในห้องอย่างสงสัย แถมยังตงิดๆกับคำเรียกเพื่อนนุ่มนิ่มของเขาที่กำลังหันหน้าหนีไปจ้องเขม็งใส่กำแพงราวกับรับไม่ได้ว่าตัวเองถูกเรียกด้วยสรรพนามชวนยิ่งใหญ่แบบนั้น

    จะว่าไปแล้ว...พวกลูกน้องของคุณฮิบาริก็เรียกยูกิคุงว่าคุณหนูเหมือนกันนี่หน่า

    แถมรีบอร์นยังบอกอีกว่ายูกิคุณเป็นหลานบุญธรรมของรุ่นที่ 9 อีกด้วย

    งั้น...คงไม่แปลกแล้วล่ะที่ถูกเรียกว่าคุณหนู ก็ยูกิคงน่ารักเหมือนผู้หญิงจริงๆนี่เนอะ

    โย่ว หัวหน้าวองโกเล่

    ขวับ!!!

    เสียงทักทายของบุคคลปริศนาเรียกความสนใจจากเจ้าของห้องให้เงยหน้ามองเก้าอี้สีดำตัวใหญ่ที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหนทั้งที่ห้องของเขาก็แคบเหมือนรูหนู

    ฉันถ่อมาจากอิตาลี แวะมาเที่ยวน่ะยูกิกลอกตามองบน ก่อนจะขยับร่างกายให้แนบชิดไปกับกำแพงเพื่อไม่ให้เจ้าของน้ำเสียงทุ้มละลายหัวใจสาวๆได้เห็น

    ถึงอีกฝ่ายจะหน้าตาดีขนาดไหนก็เถอะ

    แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองดวงสมพงศ์กับคนหน้าตาดีมากเกินไปแล้ว

    ฉันคือบอสรุ่นที่สิบของคาบัคโรเน่ แฟมมิลี่ชื่อดีโน่

    คาบัคโรเน่...มะ...มาเฟียเหรอ!!!”สึนะมองชายหนุ่มผมทองตรงหน้าอย่างตกตะลึง ท่าทางหวาดกลัวชวนน่าตลกแบบนั้นทำเอาคนที่เก๊กหน้าขรึมมาตลอดถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

    ฮ่าๆๆ แบบนี้ไม่ไหวหรอก ฮ่าๆๆดีโน่ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่มผมฟูที่มีตำแหน่งเป็นว่าที่บอสวองโกเล่ในอนาคต

    ออร่าก็ไม่มี

    “=[]=”

    หน้าตาดีก็ไม่

    “=[]=”

    ใจก็ไม่สู้ ดูไร้ความคาดหวัง

    “=[]=”

    ตังก็บ๋อแบ๋แถมขาก็ยังสั้น แรงก็ไม่มี

    “=[]=”

    อุ๊บ!!”

    ยูกิที่ได้ฟังการบรรยายจากทั้งสองก็อดจะตัวอ่อนนั่งพิงกำแพง มือข้างซ้ายกุมหน้าท้อง มือขวาปิดปากตัวเองแน่นเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะที่มันดังอยู่ในลำคอไม่ให้เผลอเสียงดังออกไป ไม่อย่างงั้นสึนะโยชิได้อายหนักกว่านี้แน่ๆ

    แต่ว่านะ...ทุกข้อมันคือความจริงหมดเลยนี่หน่า

    สึนะโยชิทำเขาประหลาดใจได้อยู่เรื่อย

    ดวงก็ท่าจะน้อย คุณสมบัติของบอสเป็นศูนย์เลย

    ฮ่าๆๆๆและแล้วเสียงหัวเราะก็บังเกิดขึ้นโดยแกนนำคือลูกน้องคนสนิทของบอสคาบัคโรเน่ผู้หล่อเหลา ส่วนยูกิก็ยังคงนั่งกลั้นขำต่อไป

    รีบอร์น! พวกนี้เป็นใครกันล่ะเนี่ย!!”

    ดีโน่น่ะเป็นศิษย์ผู้พี่ของนาย

    ศิษย์ผู้พี่เหรอ?

    ถูกต้อง แล้วฉันยังเป็น…”

    ดีโน่ลากเสียงยาวโดยที่สายตาก็เอาแต่จ้องมองกลุ่มผมสีดำผลุบๆโผล่เข้ามาให้เห็นตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้ว ไม่รอช้าร่างสูงโปร่งมาตรฐานชายสัญชาติอิตาลีก็พุ่งเข้าไปคว้าเจ้าของศูนย์รวมแห่งความนุ่มนิ่มเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงประหนึ่งเหมือนกอดตุ๊กตา

    มาริโต้ของยูกี้น้อยผู้น่าแอ๊ก!!”

    ไปตายซะไอ้เจ้าคนวิตถาร!!!”

    เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากให้เจ้าบ้านี่ได้เห็นหน้า

    หนีกลับบ้านตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย =__=



     

    Precious treasure

     



    หลังจากนั้นยูกิก็ปล่อยให้พวกมาเฟียพบปะพูดคุยถึงความหลังอันแสนทรหดที่เผชิญมาด้วยฝีมือของครูพิเศษตัวจิ๋ว ส่วนเขาก็ขอตัวลงไปช่วยคุณแม่นานะทำมื้อเย็นแทน แถมยังได้รู้ว่าอาหารแต่ล่ะอย่างมีชื่อเรียกและหน้าตาอย่างไร เพราะบางจานยูกิก็ไม่เคยกินมาก่อนเลยอดจะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้

    และตอนนี้บนโต๊ะอาหารที่ห้อมล้อมไปด้วยผู้อาศัยที่เคยมีคดีสร้างความปวดหัวให้แก่สึนะโยชิมาก่อน จากโต๊ะกินข้าวที่มีแต่สองแม่ลูกบัดนี้กลับกลายเป็นครอบครัวใหญ่ที่ชวนให้อบอุ่นและน่าปวดหัวในเวลาเดียวกัน

    พอเห็นแบบนี้แล้วคิดถึงโต๊ะกินข้าวที่ปราสาทวาเรียขึ้นมาเลยแฮะ

    หมายถึงสงครามปาอาการกันอ่ะนะ =__=

    อื้ม!...อร่อยจัง~”

    โต๊ะอาหารบ้านเราเนี่ย คนมันเยอะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

    สึนะมองบรรดาผู้อาศัยอย่างอึ้งๆ ก่อนจะหันไปทางเพื่อนนุ่มนิ่มที่เอาแต่นั่งใช้ตะเกียบคีบข้าวเข้าปากไม่พูดไม่จา แม้บางครั้งจะต้องคอยสลัดปลิงอิตาลีที่เอาแต่หาเรื่องลวนลาม(?)ทีเผลอก็เถอะ

    พูดถึงยูกิคุงแล้ว ก็เกิดสงสัยว่าเจ้าตัวไปรู้จักกับคุณดีโน่ตั้งแต่เมื่อไหร่และได้ความว่าก่อนที่จะหนีออกจากบ้าน รุ่นที่ 9 เคยพาไปงานเลี้ยงที่ปราสาทคาบัคโรเน่เพื่อฉลองให้แก่บอสคนใหม่ และนั่นเป็นตอนพบเจอกันครั้งแรกของทั้งสอง ก่อนจะกลายเป็นความวุ่นวายชวนน่าหงุดหงิดเมื่อบอสหนุ่มผมทองคนนี้ดันตกหลุมรักยูกิคุงตั้งแต่แรกพบ

    มิน่าล่ะ...ถึงได้ทำตัวเหมือนตาแก่กำลังล่อลวงเด็กสาว(?)

    เห็นแล้วมันหงุดหงิดอยู่หน่อยๆแฮะ

    แล้วเราจะหงุดหงิดไปทำไมหว่า =O=

    จะว่าไปแล้ว สึนะมีแฟมมิลี่หรือยังดีโน่หันไปถามรีบอร์นที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้าม ซึ่งคำตอบที่ได้รับกลับมาก็พาเอายูกิอยากจะพ่นซุปมิโซะออกมาสุดๆ

    ตอนนี้ก็มีโกคุเดระกับยามาโมโตะ มีว่าที่อีก 2 คนฮิบาริกับซาซางาวะ เรียวเฮ

    นั่นน่ะเพื่อนกับรุ่นพี่ฉัน มั่วอีกแล้วนะนาย

    อ้อแล้วก็ยูกิด้วย ถึงตอนนี้เจ้าตัวจะเป็นคนของวองโกเล่รุ่นที่ 9 อยู่ก็เถอะ

    ผมไม่ได้เป็นคนของวองโกเล่ยูกิเอ่ยเสียงเรียบ ดวงตาสีแดงมองทารกจุกนมสีเหลืองอย่างว่างเปล่า บรรยากาศติดลบอ่อนๆแผ่กระจายออกมาเพื่อย้ำเตือนว่าอย่ามาพูดเรื่องนี้ให้เขาได้ยินอีก

    ถึงตอนนี้ใครต่อใครจะพูดว่าคิบาระ ยูกิโตะเป็นคนของวองโกเล่รุ่นที่ 9 แต่ทว่าพวกเบื้องบนหรือพวกคนสนิทชิดเชื้อกับคุณปู่ทิโมรู้ดีว่าตัวของยูกินั้นเป็นคนของใคร

    แม้อยากจะกำจัดไปให้พ้นก็ไม่สาทารถทำได้

    และนั่นคือเหตุผลที่เขาไม่สนใจใยดีเกี่ยวกับตำแหน่งบอสคนต่อไป

    ใครจะเป็นก็เป็นไปเถอะ แค่อย่าเอาเขามาเกี่ยวด้วยก็พอ

    แหมๆดีโน่คุงล่ะก็ ทำเลอะเทอะไปหมดแล้วนะระหว่างเกิดความเงียบน้ำเสียงใจดีของคุณแม่ยังสาวก็เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ทว่าสายตาทุกคู่ก็หันกลับไปมองบอสหนุ่มตัวโตเป็นทางเดียว

    เละกว่าเจ้าแรมโบ้อีก =[]=

    ดีโน่น่ะ ถ้าลูกน้องไม่อยู่ก็ได้แค่นี้ หมอนี่ถ้าไม่ได้ทำเพื่อแฟมมิลี่ก็จะเป็นพวกปวกเปียกไร้พลังน่ะ ถ้าไม่มีลูกน้องความสามารถก็จะลดต่ำลงแบบฮวบฮาบเลย

    ยูกิเหลือบมองชายหนุ่มข้างกายที่ทำหน้าจ๋อย ก่อนจะถอนหายใจกับความซุ่มซ่ามที่ดูเหมือนเด็ก มือเล็กนุ่มนิ่มหยิบตะเกียบในมือของคนตัวโตออกก่อนจะเปลี่ยนเป็นตะเกียบที่มีข้าวส่งกลิ่นหอมกลุ่นจ่อปากแทน

    ยะ...ยูกี้

    กินๆไปซะ คุณน่ะเป็นแบบนี้ทุกที

    ซุ่มซ่ามเหมือนเด็ก เวลาไปกินข้าวที่ร้านไหนถ้าไม่มีคุณลุงโรมาริโอ้อยู่ข้างกาย ความอับอายขายขี้หน้ามาเต็มและหน้าที่ยับยั้งความซุ่มซ่ามของบอสคาบัคโรเน่ก็คือยูกิคนนี้ที่ถูกลากออกไปข้างนอกทุกครั้ง

    ถึงได้บอกไงว่าไม่อยากเจอน่ะ =__=

    ยูกี้ที่รัก แต่งงานกันอุ๊บ!!”

    ก็บอกให้กินๆเข้าไปไงเจ้าบ้า!!”

    เหมือนเราเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้แฮะ

    นั่นคือเสียงความคิดของสึนะโยชิที่กำลังคิ้วกระตุกถี่ยิบๆเป็นจังหวะร็อค

    และรีบอร์นที่กำลังกระตุกยิ้มพร้อมกับพิจารนาคะแนนความนิยมในใจ

    ตอนนี้คนที่นำโด่งคือฮิบาริสินะ

    แต่ถ้าหมอนั่นกลับมาก็คงจะสูสีจนเกิดการนองเลือดได้

    อ่า...ชักอยากเห็นเร็วๆซะแล้วสิสงครามของผู้อยู่เหนือคนอื่นน่ะ

    คุณแรมโบ้กินอิ่มแล้ว!!”

    แรมโบ้คุงจะไปอาบน้ำแล้วเหรอจ๊ะนานะเอ่ยถามเจ้าลูกวัวที่ตอนนี้กินอิ่มแปล้อย่างเอ็นดู

    ถ้าเจ้านี่ไม่แสบซ่าและชอบพาเรื่องปวดหัวมาให้ตลอด ยูกิก็พอเอ็นดูและสปอยของกินทุกอย่างเหมือนกับอี้ผิงได้ แต่พอเห็นแบบนี้แล้วแค่ความเอ็นดูผิวเผินพอเถอะ

    คุณแรมโบ้จะอาบน้ำ!!”

    อ๊ะ! ยังไม่ได้ต้มน้ำเลย

    ไม่ทันแล้วล่ะครับคุณแม่นานะ เจ้าลูกวัวมันวิ่งออกไปตั้งนานแล้ว แต่ว่านะ...

    นี่คุณ

    หืม?ดีโน่ที่กำลังเคี้ยวข้าวด้วยสีหน้าฟินสุดๆ ส่งเสียงครางรับว่าที่เจ้าสาวในอนาคตที่ดูเหมือนกำลังสังเกตอะไรบางอย่างบนตัวของเขา

    เอ็นซิโอ้อยู่ที่ไหน

    ก็อยู่ในกระเป๋า…”

    “….”

    ตึง!!!!

    ว๊ากกกกกก!!!!!”เสียงดังโครมครามจนเหมือนกับบ้านทั้งหลังสั่นสะเทือนเหมือนเกินแผ่นดินไหว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของเจ้าลูกวัวดังลั่น

    แรมโบ้!!!”

    เกิดอะไรขึ้นน่ะ!! เย้ย!!”

    ตุบ!!

    ไหวไหมนั้น?

    โธ่เอ๊ย! ดันมาสรุปขาตัวเองล้มซะได้!!”

    ไม่เปลี่ยนเลยนะ

    เฮ้ย! เป็นจริงๆเหรอ!!=[]=”

    นั่นล่ะบอสคาบัคโรเน่ผู้มากล้นไปด้วยเสน่ห์จนสาวๆติดพันไปทั่วอิตาลี แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเจ้าตัวซุ่มซ่ามเป็นที่หนึ่ง

    เอาจริงดิ!!=[]=”

    ดูเหมือนว่าเสียงตึงเมื่อกี๊อาจจะเป็นเจ้าลูกเต่าฟองน้ำนั่นก็ได้นะ

    “….”

    แรมโบ้!!!”

    และแล้วคนซุ่มซ่ามทั้งสองก็วิ่งไปยังห้องน้ำทันที ก่อนจะตามมาด้วยเสียงโวยวายชวนน่าหนวกหูและเรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยฝีมือของรีบอร์น ส่วนยูกิก็นั่งทานข้าวเย็น พูดคุยกับคุณแม่นานะและอี้ผิงอย่างออกรส

    ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันไปเถอะ

    สำหรับคิบาระ ยูกิโตะผู้นี้อาหารต้องมาก่อน

     



    Precious treasure

     



    เช้าวันต่อมา

    ไปก่อนนะครับ!!!”

    ขอบคุณสำหรับอาหารและที่พักครับ

    สองเสียงกล่าวลาคุณแม่ยังสาวที่ยืนส่งยิ้มโบกมือให้อยู่หน้าประตูบ้าน ก่อนที่พวกเขาทั้งสองจะเดินไปยังโรงเรียน แต่ดันพบกับลูกน้องของดีโน่ยืนออกันเต็มถนน

    วองโจรูโน่วองโกเล่รุ่นที่สิบ และคุณหนูยูกิโตะโรมาริโอ้เป็นตัวแทนเอ่ยทักเด็กหนุ่มทั้งสอง ก่อนที่จะหันไปหยอกล้อกับบอสคนหล่อที่เดินมายืนอยู่หน้าบ้านพร้อมกับรีบอร์น

    อรุณสวัสดิ์คร๊าฟ~ รุ่นที่สิบ!!!”

    โกคุเดระคุง

    พอดีตื่นเช้าก็เลยเดินเล่นไปเรื่อยจนมาถึงที่นี่เองน่ะครับโกคุเดระฉีกยิ้มกว้างให้กับบอสสุดที่รัก ก่อนจะตามมาด้วยฮารุและยามาโมโตะที่ให้เหตุผมเดียวกันทุกประการ

    ตอนแรกก็เกือบจะมีเรื่องกันระหว่างฮายาโตะกับตาคนซุ่มซ่าม แต่ได้สึนะโยชิห้ามเอาไว้และลากไปโรงเรียน ซึ่งระหว่างนั้นยูกิก็เหลือบไปมองสองครูศิษย์พูดคุยกระซิบกระซาบอะไรสักอย่าง ซึ่งลางสังหรณ์ของเขามันร้องเตือนว่าสองคนนั้นต้องทำอะไรแผลงๆอีกแน่ๆ

    และสิ่งที่ยูกิคิดก็ดันเกิดขึ้นแล้ว...

    เหวอออออ!!!”

    รุ่นที่สิบ!!!”

    สึนะ!!!”

    ตรงหน้าเลยล่ะ =__=

    ยูกิยืนมองสองเพื่อนชายที่วิ่งไปยังสถานที่ที่เจ้าหนูบอกอย่างไม่สนว่าตัวเองจะไปเจออันตรายหรือไม่ รถสีแดงที่เป็นตัวการลักพาตัวสึนะโยชิวนกลับมายังที่ที่พวกเขายืนอยู่อีกครั้ง พร้อมกับโฉมหน้าคนร้ายที่ดันคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี

    ก็พวกคาบัคโรเน่ยังไงจะใครซะอีก

    ทำอะไรน่ะครับคุณดีโน่!!!”สึนะโวยวายทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ทั้งสองพูดคุยกันอีกสักพัก ก่อนจะเป็นรีบอร์นที่นำหายนะมาให้

    อ้อ!...ที่จริงฉันลืมบอกไปน่ะ

    ..??...

    โมโมเคียวไคมันมีอยู่ในเมืองจริงๆนะ

    ว่าไงนะ!! งั้นสองคนนั้นก็ไปเฉ่งกันจริงๆแล้วน่ะสิ!!”

    คิดอะไรเนี่ยรีบอร์น!! เด็กพวกนั้นจะไปสู้กับยากูซ่าได้ยังไง!!”

    เสียงโวยวายของทั้งสองไม่ได้เข้าหูรีบอร์นเลยสักประโยค เพราะเจ้าดันหลับหนีความผิดไปเป็นที่เรียบร้อย ทำเอาดีโน่กับสึนะอยากจะเฉ่งหัวอาจารย์ตัวป่วนสักทีสองที แต่มันไม่ใช่เวลาที่พวกเขามายืนนิ่งอยู่ตรงนี้

    ดวงตาสีแดงมองศิษย์พี่ศิษย์น้องวิ่งออกไปอย่างเฉยชา มือเล็กกระชับกระเป๋าที่คาดเอาไว้บนไหล่ให้มั่น ก่อนจะหันหลังเดินแยกตัวจากฮารุไปยังโรงเรียนแทนที่จะตามสองคนนั้นไป

    ก็บอกแล้วว่าเขาไม่สนเรื่องมาเฟีย เพราะตัวของยูกิไม่เหมาะสมกับคำๆนั้น คำที่เหมาะกับเขามากที่สุดไม่ใช่มาเฟียอย่างที่คนอื่นเข้าใจ

    แต่เป็นผลงานทดลองที่สมบูรณ์แบบต่างหาก

    ดวงตาสีแดงไร้ประกายความสดใสจ้องมองมือทั้งสองข้าง ออร่าสองสีที่แผ่กระจายออกมาให้เห็นก่อนจะหายไปในเวลาต่อมา

    นอกจากวาเรียที่รู้ว่าการทดลองนั่นคืออะไร คนอื่นๆในวองโกเล่แทบจะนับคนได้ที่รู้ความลับนี้ และส่วนใหญ่ก็มักจะโลภมากต้องการขุมพลังนี้ไปเป็นของตนเพื่ออำนาจของตนเอง

    แต่คนพวกนั้นก็มักจะมาไม่ถึงตัวเขาที่ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ใครจะรู้ล่ะว่ารอบตัวของเขานั้นถูกห้อมล้อมไปด้วยนักฆ่าผู้มีฝีมือระดับหัวกะทิทั้งสิ้น

    พวกนั้นจะเป็นยังไงกันบ้างนะ?เอ่ยพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ขาจะก้าวเดินต่อไป โดยไม่รู้ว่ามีสายตามุ่งร้ายคู่หนึ่งจ้องมองมาตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้ว

    เจอแล้ว...ตัวต้นแบบของการทดลอง มาอยู่ที่นี่เองงั้นเหรอ








    ///แถมสักเล็กน้อย///

    ห้องหัวหน้ากรรมการคุมกฎ

    แควก!!!

    กระดาษเอสี่ในมือถูกขย้ำจนมันฉีดขาดไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ ดวงตาสีนิลมองเศษซากในมือก่อนจะขยำทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี และไม่ใช่แค่แผ่นเดียวเท่านั้น บนพื้นนั้นเต็มไปด้วยก้อนกระดาษที่ถูกทำลายโดยหัวหน้าสุดโหดที่เห็นเอกสารสำคัญเป็นเพียงแค่มดปลวกอย่างไร้ค่า

    นะ...นั่นมันเอกสารของท่านผู้อำนวยการเลยนะครับ

    เอ่อ...คุณเคียว

    ไม่ใช่เรื่องที่คุณกำลังคิดหรอกรองกรรมการ ผมแค่รู้สึกเหมือนมีอะไรมายุ่งย่ามกับลูกแมวของผมก็เท่านั้น

    อะไรที่ว่า---”

    ม้าหน้าโง่

    “….”

    ผมว่าเร็วๆนี้คงได้ฆ่ามัน

    “….”




    [100/100]

    ชอบเรือพ่อหนุ่มอิตาลีจอมซุ่มซ่ามไหมคะ

    สัญญาณเตือนภัยของท่านฮินี่เฉียบคมเหมือนเคย

    ใครกำลังจ้องน้องอยู่นะ แต่ว่าน้องไม่เจออันตรายเร็วๆนี้หรอกค่ะ

    ใครสงสัยบ้างว่าน้องมีธาตุอะไร??

    ใบ้ว่าธาตุหลักที่น้องจะใช้ในศึกอนาคตคือธาตุเดียวกับตำแหน่งที่ว่างของคุณป๋า

    ส่วนอีกธาตุ....ให้เดาค่ะ 55555555

    จะเฉลยตอนศึกแห่งอนาคตนะคะ ใครเดาถูกจะให้รีเควสตอนพิเศษว่าจะให้น้องถูกใครกิน 1 ตอนค่ะ

    ไปก่อนล่ะจ้าาาาาาา


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×