คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 00 : บทนำ
*ยังไม่แก้คำผิด*
โครมมมมมมม
“ว๊ากกกกก
รุ่นที่สิบคร๊าฟฟฟ รอกระผมคนนี้ก่อนคร๊าฟฟฟ”
“ฮ่าๆๆ
รอให้โง่สิเจ้าบ้า!!!”
เสียงหัวเราะกับสีหน้าสะใจฉายประดับบนใบหน้าหวานเจ้าของกลุ่มผมสีน้ำตาลฟูฟ่อง
สองขาก็เอาแต่สับขาวิ่งหลบหนีผู้พิทักษ์คนอื่นๆที่กำลังไล่ล่าตัวเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
โดยเฉพาะผู้พิทักษ์ที่พ่วงสถานะเพื่อนสนิทที่กำลังตะโกนเรียกเขาอย่างน่าสงสาร
“สึนะ! ไหนบอกจะช่วยฉันทำชูชิไง!!”เสียงตะโกนของพ่ออดีตนักเบสบอลที่แปรผันมาเป็นนักวิ่งทีมชาติไล่จับเพื่อนสนิทที่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อตอนนั้น
นิสัยก็เปลี่ยนเป็นจนเขาและคนอื่นๆปวดหัวกันเป็นแถวๆ
สึนะที่เขารู้จักเป็นชายหนุ่มร่างเล็กที่มีนิสัยอบอุ่น
อ่อนโยนเหมือนท้องนภาที่โอบอุ้มทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้
เป็นคนที่รักพวกพ้องมากกว่าตนเอง ไม่ยอมปล่อยให้ศัตรูมาทำร้ายพวกพ้องคนสำคัญ
แม้แต่ชีวิตของเจ้าตัวก็ยอมมอบให้
เพราะแบบนี้ไงเขากับโกคุเดระถึงได้มาเป็นผู้พิทักษ์ของอีกคนเพื่อปกป้องคนสำคัญของพวกเขาเช่นกัน
ทว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
สึนะที่พวกเขารู้จักนั้นเปลี่ยนเป็นสึนะคนใหม่ที่พาทำเอาคนที่อารมณ์ดีตลอดเวลาอย่าง
‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’ หัวเสียได้ขนาดนี้
“ตามจับซาวาดะสุดขั้ววววว
เย้ยยยยย”
ตู้มมมมมม
“ฮ่าๆๆๆ
เอาไปกินซะไอ้หัวสนามหญ้า!!!”
“เจ็บปวดสุดขั้วววววววว”
“นั่นมันระเบิดของคุณแรมโบ้นะ!!!”
“บอสคะ
หยุดเถอะค่ะ ทุกคนเจ็บตัวกันหมดแล้วนะคะบอส”
สองผู้พิทักษ์อัสนีกับสายหมอกหมายเลขสองพยายามวิ่งไล่พร้อมกับเกลี้ยกล่อมบอสสุดที่รักที่เอาแต่โยนระเบิดไปทางนี้ที
ทางนู้นที แถมยังโยนมาที่เธอกับแรมโบ้จนเกือบหลบจากรัศมีของระเบิดแทบไม่ทัน
ถ้าท่านมุคุโร่อยู่
คงสามารถจับตัวบอสได้ตั้งนานแล้วแท้ๆ แต่วันนี้ท่านมุคุโร่ดันมีงานไปเคลียร์ถึงอิตาลีซะได้
เพราะฉะนั้นหน้าที่จับบอสที่กำลังเล่นอาละวาดไปทั่วปราสาทคงหนีไม่พ้นผู้พิทักษ์ที่เหลืออยู่
ซึ่งสภาพของแต่ล่ะคนเละเทะสิ้นดี
“รุ่นที่สิบคร๊าฟฟฟฟฟ”
“หยุดนะสึนะ!!!”
“ซาวาดะ!!!”
“สึนร้า~~~”
“บอสคะ”
“คิกคิกคิก
พวกนั้นตลกชะมัดเลย”
สองหวานติดแหลมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่สามารถทำให้ผู้พิทักษ์บางคนหัวเสีย
ร่างเล็กที่แอบอยู่ตรงมุมเสาเฝ้ามองเหล่าผู้พิทักษ์ทั้ง 6
เอาแต่ตะโกนเรียกหาเขาไปทั่วรอบปราสาท ฝ่ามือน้อยๆยกขึ้นปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะไม่ให้โดนหนึ่งในผู้พิทักษ์จับได้
แต่ดูเหมือนบอสตัวน้อยที่ซนจนสร้างความเดือดร้อนให้แก่ลูกน้องคนอื่นๆจะลืมไปว่านอกจากผู้พิทักษ์สายหมอกตัวจริงที่ติดภารกิจ
ไม่สามารถมาเล่นเกมไล่จับกันในวันนี้ได้
ยังมีผู้พิทักษ์อีกคนที่มักเกลียดการสุมหัวที่ชอบปลีกวิเวกไปอยู่คนเดียว
และตอนนี้ผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของวองโกเล่ก็ได้มายืนหน้าตึงอยู่ด้านหลังบอสวองโกเล่รุ่นที่สิบเป็นที่เรียบร้อย
หมับ!!
“ปล่อยนะ!!!!”เสียงแหลมเล็กตะโกนลั่นพร้อมกับแขนขาที่พยายามจะเข้าทำร้ายคนที่จับตัวห้อยโตงเตงอยู่แบบนี้
“โห~ ดูเหมือนเธอจะดุร้ายมากกว่าเก่านะเจ้าตัวเล็ก”
“ฮึย! ปล่อยเราลงเดี๋ยวนี้นะไอ้คนเลี้ยงนก!!”เจ้าของฉายาคนเลี้ยงนกถึงกับคิ้วกระตุกกับความปากร้ายของคนตัวเล็กตรงหน้า
ปกติก็ชวนให้น่าหมั่นไส้อยู่แล้ว
พอตกอยู่ในสภาพนี้มันน่าหมั่นไส้คูณสองเข้าไปอีก
‘ฮิบาริ เคียวยะ’ จ้องมองคนอารมณ์ร้ายที่เอะอะก็หาเรื่องป่วนให้คนอื่นๆต้องวิ่งไล่จับทุกวี่ทุกวัน ไหนจะชอบท้าทายอำนาจมืดเขากับเจ้าหนูอย่างไม่เกรงกลัว
นิยามของซาวาดะ
สึนะโยชิตอนนี้มีเพียงคำว่าดื้อเพียงคำเดียวเท่านั้น
และคนดื้อต้องถูกทำโทษ!!
เพี๊ยะ!!
“..!!!..”
ดวงตาสีน้ำตาลขยายกว้าง
ก่อนที่จะมีน้ำสีใสเอ่ยคลอรอบดวงตาคู่สวย
ปากอิ่มสีแดงธรรามชาติเบ้ลงพร้อมกับฟันเล็กๆขบกัดเสื้อสูทสีดำของผู้พิทักษ์เมฆาที่จับมาพาดบ่าเพื่อทำโทษ
“ฮึก!”
เสียงสะอื้นดังขึ้นเบาเบา
โดยที่น้ำตาเม็ดโตค่อยๆกลิ่งหยดลงบนเสื้อสูทเปียกชุ่มจนผู้เป็นเจ้าของรับรู้ได้
เพียงแต่ฮิบาริไม่ใช่คนใจอ่อนเหมือนโกคุเดระ ฮายาโตะหรือยามาโมโตะ ทาเคชิที่พอเห็นสีหน้าจวนจะร้องไห้ของอีกฝ่ายก็บังเกิดความใจอ่อนขึ้นมาทุกที
ก็เพราะมัวแต่ตามใจนั่นแหล่ะ
ถึงทำให้เจ้าเด็กนี่เอาแต่ใจแบบนี้
“รุ่นที่สิบ...แก!! ทำอะไรรุ่นที่สิบกันแน่ฟระ!!!”โกคุเดระที่มีเรดาห์จับสัญญาณว่าบอสตัวน้อยกำลังตกอยู่ในอันตรายก็รีบพุ่งมาทันทีพร้อมกับผู้พิทักษ์คนอื่นๆที่หยุดชะงักอยู่กับที่
สีหน้าซีดเซียวกับเหงื่อเริ่มผุดตามกรอบหน้าของแต่ละคน
ก่อนที่สายตาไม่พอใจจะหันมามองหน้าผู้ทักษ์เมฆาเป็นทางเดียว
“ยะ...อย่าบอกนะว่า...นะ...นาย”ซาซางาวะ เรียวเฮยกมือชี้หน้าหล่อเย็นชาก่อนจะสลับมองร่างน้อยๆบนบ่าแกร่งที่กำลังส่งเสียงสะอื้นและสั่นเทาไปด้วย
ซวยเซ็คแล้วไหมล่ะ
“เด็กดื้อต้องถูกทำโทษ”
แต่ใช่ว่าจะต้องทำโทษโดยการตีก้นไหมเล่าฮิบาริ
เคียวยะ!!!!
“ฮึก...”
“….”
“ฮึก”เจ้าของเสียงสะอื้นเงยใบหน้าหวานสีแดงก่ำออกจากบ่าแกร่งของคนตัวสูง หยาดน้ำตาเม็ดโตเริ่มไหลถี่ออกจากดวงตาคู่สวยมากขึ้นกว่าเดิม
ริมฝีปากที่เบะอยู่ก่อนแล้วเริ่มขยายกว้างออกเรื่อยๆ
ก่อนที่เสียงแหลมเล็กจะร้องไห้จ้าออกมาดังลั่นปราสาท
“แง๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
[100/100]
#นภาจูเนียร์
ประเดิมตอนแรกด้วยบทนำ
ความปุ๊กปิ๊กของน้องทูน่ามันช่างน่าหมั่นเขี้ยวจังเลยค่ะ
ถึงจะแสบยังไงพอโดนตีก้นก็ร้องไห้จ้าทุกราย
นี่แค่จุดเริ่มต้น หลังๆจะปวดหัวหนักกว่าไหน และใครจะเหยียบเข้าคุกคนแรก
มารอชมกันนร้า
ชอบก็เม้น ถูกใจก็ติดตามจ้า♥
ความคิดเห็น