[FIC REBORN] Precious treasure (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 01 : ดวงตาสีแดงกับห้องทดลองที่ถูกทำลาย

คำเตือน

แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีการอ้างอิงจากอนิเมะเรื่อง Reborn 

เป็นแนว Yaoi ตัวละครเป็น OC ที่สมมุติขึ้นมา

มีหลายเรือสามารถเหยียบได้มากกว่า 3 เรือนะคะ

อาจมีแนว mpreg บางตอน (ย้ำว่าบางตอนแต่ยังไม่ถึงเวลา)

ใครรับไม่ได้กดออกแต่อย่ากดแบนนะ ♥

ปล.ขอแก้สีตาของน้องยูกิจากสีแดงเป็นสีม่วงนะคะ 

พอดีนอนคิดถึงเด็ก ๆ ภาคอนาคต ตาสีแดงมันไม่เข้ากันซะเท่าไหร่

เพราะงั้นตาสีม่วงคือโอเคสุด (แก้อายุของเจ้าชายเบลด้วยนะ ขอเป็น 8 ขวบละกัน)

EP.01

ดวงตาสีแดงกับห้องทดลองที่ถูกทำลาย

           

*แก้คำผิดแล้วจ้า*

ตู้มมมมมม

“โว้ยยยยยย ไม่มีอะไรที่มันแข็งแกร่งกว่านี้เลยเหรอฟระ!!!!!”

เสียงตะโกนโวยวายดังลั่นทั่วสารทิศพร้อมกับฉากระเบิดประกอบอยู่ด้านหลัง กลุ่มผมสีเงินซอยสั้นกับดาบในมือที่ตวัดใส่ศัตรูตรงหน้าอย่างบ้าระห่ำ เลือดสีแดงฉานสาดกระจายไปทั่วกำแพงดั่งประติมากรรมชั้นสูงที่ไม่มีโอกาสได้เห็นที่ไหนนอกจากที่นี่อีกแล้ว

“ชิชิชิ เจ้าชายยังเชือดไม่พอใจเลยอ่ะ” น้ำเสียงแหลมเล็กของเด็กชายผมสีบลอนด์ทองที่มีมงกุฎสวมเอาไว้ข้างซ้าย เป็นภาพที่ดูน่ารักสำหรับเด็กอายุ 8 ขวบหากตามตัวไม่มีเลือดประดับตกแต่งอยู่ล่ะก็นะ

“ยุ่งยากจัง คิดเงินเพิ่มดีไหมนะ?” ด้านบนของเด็กน้อยผมทองมีร่างทารกจิ๋วบ่นงำงัมฟังไม่ได้ศัพท์ ในขณะที่สายตาก็สอดส่องศัตรูรอบข้างไปด้วย

“บอสครับ ให้ผมเป็นคนจัดการ-”

“หุบปากไปซะไอ้สวะ”

ไม่ทันได้กล่าวจบประโยค น้ำเสียงแข็งกร้าวเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงโปร่งเดินก้าวผ่านซากศพที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น บางศพก็เป็นร่างของคนสวมชุดสีขาวที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นพวกนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่ชอบทดลองอย่างไม่สนศีลธรรมของความเป็นมนุษย์ และศพพวกนั้นก็ถูกฆ่าตายโดยเหล่านักฆ่าที่ถูกทางเบื้องบนสั่งให้มาเก็บกวาดแฟมมิลี่สวะนี่ให้หายไปจากโลกนี้ซะ

เพราะมีข่าวลือว่าพวกนี้กำลังทดลองอะไรบางอย่างที่เป็นอันตรายเพื่อต่อกรกับวองโกเล่แฟมมิลี่ มาเฟียที่มีอิทธิพลและยิ่งใหญ่ที่สุดในอิตาลี ไม่มีใครไม่รู้จักหรือกล้าเข้าไปแหย่หนวดเสือประกาศกร้าวว่าเป็นศัตรูกันตรงๆ สิ่งที่พอทำได้คือการลอบกัดไปวันๆก็เท่านั้น

ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรให้หนักหัวหรอก เพราะเขามีเพียงแค่ความสนุกในการฆ่าพวกสวะนี่ให้หายหงุดหงิดจากตาแก่นั่น แต่พอเห็นตัวทดลองในโหลแก้วที่กลายเป็นศพ มันก็อดให้รู้สึกแปลกๆขึ้นมาไม่ได้

“ต๊ายตายยย ทำไมถึงมีแต่เด็กน้อยทั้งนั้นเลยนะ แบบนี้มันโหดร้ายเกินไปแล้วนะฮ้าาาา” เสียงที่พยายามดัดให้แหลมเหมือนผู้หญิงของชายร่างสูง ที่กำลังมองศพของเหล่าคนถูกทดลองที่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่อายุไม่เกิน 10 ขวบทั้งนั้น

“เด็กพวกนี้อายุรุ่นเดียวกับนายเลยนี่เบล”

“อย่าเอาเจ้าชายไปเทียบกับสามัญชนพวกนี้สิมาม่อน เดี๋ยวก็เชือดซะเลย” เบลยกมีดเปื้อนเลือดขึ้นขู่คู่หูตัวจิ๋ว ก่อนจะสำรวจศพที่อยู่ในโหลแก้วอย่างเงียบๆ

มันก็จริงอย่างที่มาม่อนว่าแฮะ แต่ล่ะคนอายุใกล้เคียงกับเขาทั้งนั้น และน่าเสียดายที่ดันตายก่อนจะได้ถูกช่วยเหลือ

แต่ยังไงขึ้นชื่อว่าวาเรียแล้วไม่มีทางที่บอสจะช่วยเหลือเด็กพวกนั้นออกมาหรอก!

เพราะวาเรียเป็นกลุ่มนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดของวองโกเล่นนี่

“ดูเหมือนจะไม่มีคนรอดชีวิต ส่วนไอ้พวกนักทดลองเวรก็โดนฆ่าหมดแล้ว” เจ้าของเสียงตะโกนโวยวายเมื่อสักครู่ กลับลดระเบิดเสียงลงเพื่อเอ่ยบอกผู้เป็นนายที่ยังคงก้าวเดินเข้าไปในข้างหน้า แถมยังเมินเขาราวกับธาตุอากาศอีกต่างหาก

ไอ้บอสเวรเอ๊ย!!!

ร่างสูงของเด็กหนุ่มอายุ 15 ปีที่มีตำแหน่งเป็นบอสของกลุ่มนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่อายุยังน้อย แน่นอนว่าความโหดเหี้ยมในการกำจัดเป้าหมายนั้นมันมีมากกว่าหน่วยอื่นไม่รู้ตั้งกี่เท่า จนมีฉายาว่าปีศาจจากพวกศัตรูที่มักถูกเพ่งเล็งว่าเป็นภัยกับวองโกเล่

รองเท้าบูทสีดำเดินเหยียบย่ำซากศพของนักทดลองราวกับเหยียบเศษขยะอันไร้ประโยชน์ที่นอนเกลี่ยนกลาดอยู่บนถนน ใบหน้าดุดันกับดวงตาสีโกเมนดั่งเลือดยังคงเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อดวงตาสีแดงคู่นี้เห็นหลอดแก้วสีใสตรงหน้าที่มีร่างของเด็กผู้ชายอายุ 5 ขวบกำลังกอดตัวเองเอาไว้

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงเครื่องวัดชีพจรจากคอมพิวเตอร์ด้านข้างดังขึ้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พร้อมกับแสดงกราฟอะไรสักอย่างที่บ่งบอกว่าเด็กน้อยในหลอดแก้วนั้นยังไม่ได้กลายเป็นศพ แถมดูเหมือนจะเป็นเด็กคนเดียวที่รอดชีวิตอีกด้วย

“การทดลองไฟดับเครื่องชนสองธาตุในร่างกายงั้นเหรอ?” มาม่อนลอยไปหยิบแฟ้มประวัติขึ้นมาอ่าน ก่อนจะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของพวกนั้นคืออะไร

การทดลองมนุษย์โดยการนำไฟดับเครื่องชนสองธาตุมาอยู่ในร่างเดียวกัน ซึ่งมันเป็นไปได้ยากมากที่จะดึงพลังทั้งสองออกมาใช้อย่างเท่าเทียมกัน เพราะมนุษย์ถูกกำหนดมาให้มีเพียงแค่ธาตุเดียวเป็นหลัก อาจจะมีบางคนที่ใช้ได้มากกว่าสองธาตุแต่ไม่สามารถนำมาประยุทธ์เป็นพลังระดับเดียวกับไฟดับเครื่องชนที่เป็นตัวหลักได้

ซึ่งดูจากประวัติในการทดลองของเด็กคนนี้แล้ว…

‘การทดลองสำเร็จ’

“ชิชิชิ น่าสนใจจัง”

“กำจัดเลยเถอะครับบอส หากเด็กนี่ตื่นขึ้นมาล่ะก็มันจะเป็นเรื่องใหญ่”

“แต่เดี๊ยนชอบจังเลยค่า หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลยอ้า!!”

“เอาไปขายแล้วจะได้เงินเท่าไหร่นะ?”

“โว้ยยยยย รีบๆจัดการให้มันเสร็จๆซะทีเถอะ เหม็นจะแย่อยู่แล้วโว้ยยยย”

เสียงตะโกนโวยวายด้านหลังทำเอาเด็กหนุ่มเจ้าของดวงตาสีเลือดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง มือข้างขวาถูกยกขึ้นมาพร้อมกับแสงสีส้มอร่ามเรืองรองออกมาเป็นสัญญาณให้คนด้านหลังรับรู้ว่า หากยังคิดจะยืนส่งเสียงน่ารำคาญออกมาอีก ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกทำให้หายไปด้วยเพลิงพิโรธในมือข้างขวาแน่นอน

เพราะฉะนั้นเหล่าลูกน้องผู้ชอบส่งเสียงครื้นเครงเป็นอันต้องรูดซิปปากตัวเองเอาไว้เพื่อนรักษาชีวิตให้รอดจากน้ำมือของปีศาจตรงหน้า

“เอาประวัตินั่นมา”

“นี่ครับ บอส” เลวี่ฉกแฟ้มในมือของมาม่อนมาไว้ในมือตัวเอง ก่อนจะยื่นให้กับบอสผู้เคารพรักอย่างนอบน้อม สร้างความหมั่นไส้ให้กับคนที่เหลือจนอยากจะจับมาเสียบให้กลายเป็นลุงหนวกล่อนจ้อนชะมัด

ดวงตาสีแดงเลือดกวาดสายตาอย่างคร่าวๆ ก่อนจะโยนแฟ้มในมือทิ้งอย่างไม่ใยดี สองขาขยับเข้าไปใกล้หลอดแก้วพร้อมกับประโยคราบเรียบที่แฝงไปด้วยอำนาจดั่งราชสีห์ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

“คิบาระ ยูกิโตะ”

พรึบ!!

เพียงแค่เอ่ยชื่อนั้นออกมา ร่างที่กอดตัวเองเอาไว้กลับลืมตาขึ้นจ้องมองกลุ่มคนตรงหน้า ดวงตาสีม่วงอเมทิสต์มีสีสันที่สดใสและเปล่งประกายจนทุกคนรอบข้างเผลอหยุดหายใจไปชั่วขณะ เพราะตกอยู่ในห้วงภวังค์อัญมณีสีม่วงอันแสนงดงามตรงหน้า และเด็กน้อยผู้มีดวงตาม่วงก็กำลังจ้องมองคนที่มีดวงตาสีแดงนิ่งอย่างไม่เกรงกลัว

“หึ!” เสียงหัวเราะกับรอยยิ้มแสยะแสดงถึงความพอใจกับปฏิกิริยาของเด็กตรงหน้า นอกจากจะไม่หลบสายตาของเขาแล้วยังจ้องมองกลับมาเหมือนนกน้อยที่สงสัยใคร่รู่ว่าเมื่อไหร่มันจะบินออกจากรังได้เหมือนกับแม่ของมัน

ตอกแรกก็กะจะฆ่าทิ้งและบอกตาแก่ไปว่าไม่มีผู้รอดชีวิตอยู่หรอก แต่พอเห็นแววตาและสีหน้าของเด็กนี่แล้ว…

ฆ่าทิ้งไปมันก็น่าเสียดาย

“ไอ้ฉลามสวะ”

“ไรฟระ!!”

“เอาเด็กนี่ออกมา”

“หา!!!!” สควอโล่ถึงกับยกมือแคะขี้หูตัวเองซ้ำๆอย่างไม่เชื่อว่าจะได้ยินประโยคที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา(?)ออกมาจากปากไอ้บอสเวรที่เอะอะก็ปล่อยเพลิงพิโรธใส่ลูกเดียว

มันต้องกินอะไรผิดสำแดงมาแน่ๆ

แต่ไม่ทันได้ทำตามคำสั่ง ไอ้คนชอบเสนอหน้าอย่างเลวี่ก็จัดการพังหลอดแก้วพร้อมกับคว้าคอเสื้อของเด็กที่ชื่อคิบาระ ยูกิโตะออกมาให้บอสที่เคารพรักของมันอย่างสรรพเสร็จ

“แค่กๆ”

คนที่พึ่งได้ออกมาจากหลอดแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำสารเคมีถึงกับสำลักหน้าแดง ดวงตาสีม่วงรับกับใบหน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย กลุ่มผมสีดำสนิทคลอเคลียไปตามแก้มกลมย้วยที่มันเหมือนกับหนูแฮมเตอร์ชวนให้เบลที่อายุใกล้เคียงอดจะยกมือขึ้นมาบีบแก้มนุ่มนิ่มนั่นไม่ได้

“ชิชิชิ เหมือนเยลลี่เลย เจ้าชายชอบอ่ะ!!” รอยยิ้มฉีกกว้างกับเสียงหัวเราะอันน่าขนลุกไม่ได้สร้างความหวาดกลัวให้กับเด็กน้อยเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับสร้างความแปลกใจสำหรับทุกคนบริเวณนี้เป็นอย่างมาก

ปกติเด็กมันต้องส่งเสียงร้องไห้โวยวายน่ารำคาญไม่ใช่เหรอ?

แล้วทำไมเด็กนี่ถึงได้จ้องมองพวกเขาตาแป๋วแบบนี้ล่ะ

เฮ้ย! ไม่กลัวพวกเขาจริงดิ?

แต่ไม่ทันที่คนอื่นๆจะได้เข้ามาสำรวจเด็กน้อยผู้แปลกประหลาดที่ไม่กลัวพวกเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน คอเสื้อที่ถูกหิ้วโดยลุงหนวกหมึกก็เปลี่ยนเป็นเจ้าของใบหน้าดุดันกับดวงตาสีแดงที่วาวโรจน์ที่จ้องมองมาในระยะประชิด

“….”

“….”

ต่างคนต่างจ้องมองไร้ซึ่งคำพูด มีเพียงบรรยากาศกดดันที่ถูกปล่อยออกมาให้รู้สึกอึดอัดจนอยากจะหนีออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอกเต็มทน รอยยิ้มแสยะถูกประดับบนใบหน้าอีกครั้งพร้อมกับประโยคที่เปรียบดั่งสัญญาผูกมัดร่างของเด็กน้อยที่ถูกช่วยเหลือโดยบอสของกลุ่มนักฆ่าวาเรีย

พ่วงตำแหน่งลูกชายของวองโลเล่รุ่นที่เก้า

"แกเป็นของฉัน”

[100/100]

เจอกันครั้งแรกก็ตีตราเป็นเจ้าของเลยนะป๋าาาาา

น้องแค่ 5 ขวบเองเด้ออออออออ

ภาษาอาจไม่สวยเท่าไหร่ อย่าว่ากันนร้าาา

ชอบก็เม้น ถูกใจก็ติดตามจ้า 

ใครชอบเหยียบเรือมากกว่าสองเรือเชิญทางนี้~~~~~

ปล.รูปหน้าปกกับข้อมูลเบี้ยงต้น เป็นเพียงอิมเมจนายเอกของเรื่องนี้เท่านั้นนะคะ

ไม่ได้มีพลังเหมือนในเกมอย่างใด แต่มีพลังไฟดับเครื่องชนในเรื่องรีบอร์นค่ะ

ที่นำมาเพราะเป็นนายเอกในอุดมคติของคนแต่งเรื่องนี้เท่านั้นนร้าาาาา