คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MY Love....
ัน็แ่...อยาอยู่เีย้าเา
แ่นั้นเอ
“มิาสะ!” เสียะโนปลุให้หิสาวื่นึ้นาวามฝัน
วาู่สวยเห็นใบหน้าอเ็หนุ่มผู้เป็นทั้วามหวัและีวิ
เอเลน....
“ไปเร็วมิาสะ วีรบุรุษอพวเราำลัมานะ
หน่วยสำรวลับมาแล้ว!” เสียเอเลนัเื้อยแ้วเ้าหู
่อนที่มืออเอเลนะเอื้อมมาับแนอมิาสะ
แล้วุลาไปยัำแหน่ที่หน่วยสำรวอยู่
แ่ับแนเอหรอ
แ่ว่า...แ่นี้ัน็ีใแล้วล่ะ
ิพลาเหลือบามอน้าหน้า
วาอเอเลนเวลาที่เห็นหน่วยสำรว ูมีีวิีวาที่สุเลยล่ะ
“โถ่เว้ย ลับมามือเปล่าอีแล้ว”
“ภาษีอพวันหายไปับพวไร้ประโยน์อย่าพวแเนี่ยนะ”
เสียะโน่าอพวาวบ้านที่มอบให้หน่วยสำรวที่เพิ่ลับมาาารสำรวนอำแพลอยมาระทบหูอเอเลนอย่าพอิบพอี
เฮ้อ...
มิาสะถอนหายใออมา
ราวับรู้ว่าเ็หนุ่มที่ยืนอยู่้าๆะทำอย่าไร่อไปนี้
“ไอ้พวบ้า อย่ามาว่าวีรบุรุษอันนะ!!”
เอเลนวิ่เ้าไปเะา
ลุ่มนที่พูว่าให้หน่อยสำรวอย่าแร เือร้อนให้มิาสะ้อลาัวเอเลนออมา
“พอไ้แล้วเอเลน ลับันเถอะ”
เอเลนหันมามอเธอ
่อนะส่เสียไม่พอใ แล้วยอมเินออมา
“มิาสะ เธอไม่เห็นหรอว่านพวนั้นมันพูยัไบ้า!”
เอเลนโวยวายออมา
่อนที่ะเินไปเะ้อนหินที่วาอยู่้าหน้าามทา
“นายอย่าพาลไปทั่วสิ เอเลน”
มิาสะอบลับไป
“เธอว่าไนะ! นี่เธอไม่เ้า้าันหรอ
มิาสะ! “
มิาสะรับรู้ไ้ว่า
นรหน้าเริ่มที่ะโรธ
“นายโวยวายไป็เท่านั้น
พวเราไม่สามารถทำอะไรไ้หรอนะ ทำใะเถอะ เอเลน”
เอเลนหยุเิน่อนที่ะหันหน้ามาทาเธอ มิาสะิว่าแววาอเาูเปลี่ยนไป
“ันะเ้าหน่วยสำรว”
วาอมิาสะเบิว้าึ้น
“นายว่าไนะ เอเลน
ันไม่ยอมให้นายเ้าทีมสำรวหรอ!” สิ้นเสีย ร่าอเอเลน็ถูมิาสะผลัใส่ำแพ
อั่!
เอเลนมอมิาสะ้วยวามไม่เ้าใ
ทำไมันล่ะ
แ่เาะเ้าหน่วยสำรว ทำไมถึ้อทำถึนานี้
“นายบ้าไปแล้วหรอเอเลน
ไม่รู้หรือไว่าารอยู่หน่วยสำรวมันอันรายแ่ไหน!”
มิาสะว่าพลาเินหนีไปทาลับบ้าน
่อนที่ะพูประโยที่ทำให้เอเลน้อลับมาอยู่ในโหมเิมเหมือนรั้ที่เาไล่เะเ้าพวที่ว่าหน่วยสำรว
“ันะไปบอแม่นาย เอเลน”
“มิาสะ!!!!” เอเลนะโนออมาสุเสีย ทำให้มิาสะที่เินอยู่
หยุเินแล้วหันหลัลับมามอ
“เธอไม่รู้เหุผลอะไรเลย
เธอิว่าที่ันอยาเ้าหน่วยสำรวเพราะวามเท่ั้นหรอ!”
ร่าายอเอเลนสั่นไปทั้ัว
ใ่
เาำลัโรธ และเอเลน็แทบะวบุมปาอเาเอาไว้ไม่ไ้
มันำลัะพู.....วามในใทั้หมอเา
“ที่ันอยาเ้าหน่วยสำรว็เพราะเธอนั่นแหละ
มิาสะ
ันอยาที่ะปป้อเธอบ้า
ไม่อยาอ่อนแออีแล้ว” ประโยหลัๆ น้ำเสียอเอเลนูอ่อนลว่าเิม
เวลาผ่านไปหลายนาที เอเลนำลัิว่า
มิาสะะเินเ้ามาที่ปาเาอย่าั แ่ลับไม่มีอะไรเิึ้น
ร่าบาเินมาหยุอยู่รหน้า
“เอเลน...”
“ฟัันนะ....ไม่ว่าะเิอะไรึ้น
ันะอยปป้อนายเสมอ
ถึนายะอยาให้ันหยุ แ่เ้าใไว้นะเอเลน
ันะไม่หยุปป้อนาย
นายเป็นนสำัอัน
และนาย็เป็น.....” มิาสะหยุพูแ่นั้น ่อนะเอ่ยพึมพำออมา แ้มทั้สอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแ
“รัอัน”
เอเลนเยหน้ามอมิาสะ
นี่เา....ไ้ยินผิไปใ่มั้ย
“มิาสะ..ฮึ ฮือ” น้ำาอเอเลนไหลออมาาวาทั้สอู่
่อนที่ร่าอเอเลนะเินเ้าไปสวมอับมิาสะ
“อบุนะ....มิาสะ”
ไม่เป็นไรหรอ เอเลน
ันยอมทำทุอย่า เพื่อปป้อนาย
เหุผล็เพราะ...
เพราะว่า...
ันรันาย
ความคิดเห็น