การทัวร์โรงเรียนของสองพี่น้องนานาโน๊ะ

ลำดับตอนที่ #2 : จดหมายเชิญสู่สถาบัน

(ห้องหัวหน้ากิลด์)

ห้องขนาดสี่เหลี่ยม ไม่ใหญ่ไม่เล็กเกินไป มีโต๊ะรับแขกขนาดสี่ที่นั่งตั้งอยู่กลางห้อง วางขนาบด้วยโซฟาตัวยาวประกบสองฝั่ง ลึกเข้าไปเป็นโต๊ะทำงานที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งเจ้าของโต๊ะ ด้านหลังนั้นเป็นกระจกบานใหญ่ไว้สำหรับสอดส่องสถานการณ์ภายนอก ผนังฝังซ้ายเป็นตู้กระจกเก็บชุดน้ำชา และแน่นอนว่ามีอุปกรณ์ชงชาและกาแฟอยู่ข้างๆ ให้ความรู้สึกผ่อนคลายเหมือนอยู่บ้าน

“นั่งก่อนสิ” เด็กสาวพูดด้วยเสียงเรียบนิ่งแบบปกติ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเป็นมิตรเล็กน้อยในน้ำเสียงนั้น

“ค-ครับ” นายทหารตอบกลับอย่างแข็งขัน ก่อนจะมองหาที่นั่งเหมาะๆ ก่อนจะเลือกนั่งบนโซฟาฝั่งซ้ายด้วยท่าทางเกๆกังๆอย่างช่วยไม่ได้

“กว่าจะมาถึงนี่คงเหนื่อยแย่ พักจิบอะไรสักหน่อยสิ ชาหรือกาแฟ?” มารุมิถามขณะเดินไปเตรียมชงอะไรสักอย่าง

“นากิเอาเหมือนเดิม และก็เค้ก!” เด็กสาวจิ้งจอกผมสีชมพูที่วิ่งตามมาทีหลังตะโกนอย่างแข็งขัน แล้วไปนั่งประจำตำแหน่งของตนเองที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับนายทหาร แต่เว้นพื้นที่ด้านข้างรอให้พี่สาวตนมานั่งด้วย

“ผมขอเป็นชาก็แล้วกันครับ ว่าแต่ว่าหัวหน้ากิลด์ไม่อยู่หรือครับ ถ้าหากไม่อยู่กระผมอาจจะต้องขอตัวก่อน” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมส่งสายตาเกรงอกเกรงใจ เนื่องจากบุคคลที่มาหากลับไม่อยู่เสียอย่างนั้น

เด็กสาวจิ้งจอกผมฟ้ายกถาดขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วนำมาจัดเรียงบนโต๊ะรับแขก ก่อนลงไปนั่งข้างๆนากิน้องสาวสุดที่รักของตน ทันทีที่นั่งลงนากิก็ขยับตัวนั่งชิดตัวพี่สาวอย่างสนิทสนม

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงฉันจะเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของหัวหน้ากิลด์ แต่สามารถรับเรื่องแทนหัวหน้ากิลด์ได้ไม่ต่างจากรองหัวหน้ากิลด์อื่นๆเลยค่ะ เว้นแต่เป็นคำร้องส่งตรงถึงหัวหน้ากิลด์”

“ถ้าเช่นนั้นก็รบกวนด้วยครับ นี่คือจดหมายส่งตรงมาจากสถาบันเวทย์มนต์ โดยกำชับมาว่าต้องเก็บเป็นความลับ จึงไม่สามารถส่งอย่างเปิดเผยได้ และไม่ว่าจะตอบกลับเช่นไร เนื้อหาในจดหมายนั้นห้ามเอาไปเพร่งพรายที่ไหนเด็ดขาด” ระหว่างนั้นนายทหารก็วางจดหมายฉบับหนึ่งบนโต๊ะ บนจดหมายมีตราประทับของสถาบันที่ไม่ว่าจะดูยังไงก็เป็นของแท้

“แสดงว่าต้องเป็นคำขออะไรสักอย่างที่ทำอย่างลับๆและส่งผลกระทบระหว่างนานาประเทศแน่ๆ ถ้าเลือกที่จะไม่เข้าข้างก็จงอยู่เงียบๆซะ ถ้าไม่อยากมีปัญหาสินะ” เด็กสาวพึมพำออกมา แล้วนั่งตริตรองอยู่พักหนึ่ง ทำให้บรรยากาศอันอบอุ่นเมื่อครู่กลายเป็นอึมครึมเล็กน้อย

ถึงอย่างนั้นก็มีเด็กสาวอีกคนในห้องที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แถมกินเค้กและโกโก้ร้อนอย่างเอร็ดอร่อย ชายหนุ่มคนเดียวในห้องได้แต่นั่งจิบชาอยู่เงียบๆอย่างไม่กล้าจะส่งเสียงไปรบกวนเด็กสาว กลัวว่าตนอาจจจะเผลอทำตัวเสียมารยาทแล้วกลายสภาพเหมือนนักผจญภัยก่อนหน้านี้

“ไม่รักษาคำพูดหรอกนะ ถ้ามันส่งผลกระทบต่อครอบครัวฉันน่ะ” หลังจากผ่านไปพักใหญ่ มารุมิก็ตัดสินใจหยิบจดหมายขึ้นมาอ่านในที่สุด โดยคิดว่าหากไม่แม้แต่อ่านสักหน่อยคงเสียมารยาท แถมอย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าสถาบันต้องการทำอะไรกันแน่ จะได้เตรียมตัวให้พร้อมล่วงหน้าสักนิดก็ยังดี

__________________________________________________________________________________

(เนื้อความในจดหมาย)

เรียน กิลด์ฟรีคอน ที่เคารพ

หากท่านได้อ่านจดหมายนี้ อยากขอให้เก็บเรื่องราวดังต่อไปนี้เป็นความลับขั้นสูงสุด ต่อให้ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับเรากับตาม เพื่อความสงบสุขในประเทศ และทวีปนี้

บัดนี้ ได้มีผู้กล้า ผู้ถูกอัญเชิญ ผู้กลับชาติมาเกิด เหล่าอัฉริยะ รวมถึงบุคลในตำนานที่สาปสูญบางคนได้กลับมา ทั้งยังมีคำทำนายประหลาดที่เล่าออกมาได้ใกล้เคียงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ซึ่งเราสามารถคาดการณ์ได้ว่าอาจจะมีภัยพิบัติเกิดขึ้นในอนาคต ขอให้ท่านเตรียมรับมือด้วยสหายเก่าข้า

อ้อ ข้าได้ยินข่าวคราวว่าเจ้ามีลูกสาวแล้ว แถมยังเป็นอัฉริยะเสียด้วย หากเจ้าเห็นแก่ประเทศ และมิตรภาพเก่าๆของเรา เจ้าสามารถส่งมาให้เรียนในสถาบันข้าได้นะ มีที่ว่างสำหรับลูกของสหายข้าเสมอ ไม่ต้องห่วง เราจะดูแลลูกสาวเจ้าอย่างดี

ด้วยความเป็นห่วง รองผู้อำนวยการ สถาบันฮอว์ก

ลงชื่อ โกสต์

_______________________________________________________________________________________

มารุมิอ่านจดหมายสักพัก ระหว่างนี้เมื่อนากิได้กินจนอิ่มก็ผล็อยหลับไปบนตักเด็กสาวข้างๆ เป็นภาพที่ชวนน่าเอ็นดูและคลายบรรยากาศน่าอึดอัดไปเป็นปลิดทิ้ง

“จะเป็นอะไรหรือไม่หากเราตอบช้าสักหน่อย” มารุมิเงยหน้าขึ้นจากจดหมาย สบตากับชายหนุ่มที่นั่งมองแก้วชาเหมือนกำลังอ่านดวงชะตาด้วยใบชาอยู่

“ท่านบอกไว้ว่าหากติดสินใจลำบาก ให้เวลาคิดสักสองสามวัน”

“ไม่ล่ะ เย็นนี้พ่อ อะแฮ่ม หัวหน้ากิลด์คงกลับมาหลังจากประชุมแล้ว คงใช้เวลาไม่นานนัก ระหว่างรอ สามารถใช้ห้องพักสำหรับแขกชั่วคราวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามห้องนี้ได้ และไม่ต้องกังวล ห้องสำหรับนักผจญภัยอยู่อีกฝั่งนึง จะไม่ถูกรบกวน แน่นอน” ว่าจบเด็กสาวก็อุ้มคนที่นอนหนุนตัก ก่อนจะเข้าไปในห้องพักกิลด์มาสเตอร์ที่อยู่ในห้องนี้อีกที

นายทหารมองตามจนลับสายตา ก่อนจะเดินไปหาห้องพักที่เด็กตัวน้อยบอกมา เมื่อเข้าไปก็เป็นห้องที่กว้างประมาณหนึ่ง มีเตียงคุณภาพดี แถมมีมุมอ่านหนังสือ และออกกำลังกายเล็กๆซึ่งสามารถเลือกใช้ได้ตามความชอบ ไหนจะมีอุปกรณ์หินเวทย์ให้สามารถอาบน้ำในห้องโดยไม่ต้องแบกถังน้ำมาอาบให้ลำบากอีก ช่างดูสดวกสบายอะไรเช่นนี้ ทำเอาเขาไม่กล้านอนบนเตียงเลยทีเดียว