ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ดาวแฝดแห่งโรซารี่
เสียย่ำเท้าอย่าเร่รีบัึ้นในวามมื มือวาอเาำไม้เท้าเอาไว้แน่น ัหวะหายใที่เริ่มผิเพี้ยนทำเอาร่านั้นหยุะัล่อนใ้ไม้เท้า้ำพื้นประอายที่อ่อนล้าปล่อยลมหายใออมาอย่าิัเป็นสัาเือนว่าถึีำัแล้ว
เหนื่อยั... ทรมา... ทรมาเหลือเิน...
เอบทรุลบนพื้นแ่ยัื้อึฝืนสัารไม่ให้สบบไปอี ในะที่เาำลัพยายามรวบรวมสินั้น็ไ้เปลวไฟนามหึมาไ้พุ่ัฝ่าวามมืมิเ้าหาเาอย่ารวเร็ว อนุภาพอมันทำให้ระทั่เราะเหล็ประับทาเินนั้นยั้อละลายล
" ปราารแห่แส ึปราและุ้มภัยาอันรายทั้ปว! "
เอบร่ายเวทย์ออมาอย่ารวเร็ว่อนะปราโล่แสนาให่ป้อันลูไฟเอาไว้ไ้อย่าเียิวแ่ระนั้นวามร้อนที่ส่ผ่านมาาารป้อันที่ไม่สมบูร์็ทำให้เอบรู้สึทรมามาเป็นทวีู เพียร่ายเวทย์เพื่อป้อัน็ทำให้เาในอนนี้ลุไม่ไหวเสียแล้ว
" โห.... ทั้ที่ปิใ้าร์เี้ยนไ้อย่าไม่มีที่ิแท้ๆ ูเหมือนเรื่อที่เ้าอ่อนแอละเป็นเรื่อรินะ "
เสียสรีัึ้นในวามมืสอผนะสานเสียรอเท้าส้นสูใล้เ้ามาอย่า้าๆ เปลวไฟรอบบริเวที่เิึ้นาารโมีเมื่อรู่่อยๆเปิเผยเรื่อแบบสีาวประับยศสีทอูเผินๆล้ายับา่าและายปริศนานนั้น เส้นผมสีำสนิท วาแุหยเลือเ้มสะท้อนแสออแสไฟาเปลวเพลิเล็น้อย ใบหน้าสะสวย ริมฝีปาอวบอิ่มสีแสวนึูใมีอเลวสีแสิอยู่ ผิวสีาวใสนเือบีเป็นประายภายใ้แสาเปลวเพลิ ใบหูแหลมโเ่น ในมือมีาบอัศวินอยู่หนึ่เล่ม
" ราา.... แทำอะไรับราา..!! "
เอบประอร่าลุึ้นอย่า้าๆ เอบยไม้เท้าึ้นี้ไปทาศัรู ท่าทาารับ้วยสอมือ าที่าออพอประมาเพื่อเรียมะปล่อยพลัเวทย์ออมา ในสายาอศัรูลับมออออย่าทะลุปรุโปร่ นายิ้มออมาบาๆ่อนะพูึ้น
" ทั้ที่พลัเวทย์็ไม่เหลือแล้วแท้ๆ ยัอุส่าห์มีแรมาถึนี่ไ้อีนะ ถ้ายัถือาบเล่มนั้นอยู่้าอาะลัว็ไ้~ "
เอบไ้แ่ัฟันเ็บใ เาในอนนี้ไม่มีทาะนะแวมไพร์รหน้าไ้เลยหรอ เอบวาแผนภายในหัวมามายเพื่อพลิสถานาร์ แ่ยัไม่ทันไ้ิอย่าถี่ถ้วนใ้เท้าอเอบ็ปราวเวทย์สีแึ้นอย่ารวเร็ว
' มาแล้ว! '
เปลวไฟพุ่ึ้นาพื้นลอร่าเอบอย่ารวเร็ว แ่ลับปราวเวทย์ึ้นรหน้าเอบ่อนเปลวไฟนั้นะ่อยๆพุ่เ้าไปในวเวทย์เหลือไว้เพียร่าอเอบที่ไม่ไ้รับผลาเปลวเพลิ
" Ignition Spear!! "
หอเพลิำนวนมาพุ่ออมาาวเวทย์เ้าใส่ศัรูรหน้าอย่ารวเร็ว เธอนนั้นลับยยิ้มึ้นมาอย่า้าๆ่อนะสะบัาบออไปน ม่านน้ำนาให่ปราึ้นป้อันารโมีนั้นแถมมันยัถาโถมใส่เปลวเพลิรอบัวนเิม่านไอน้ำบบัวิสัยนมอไม่เห็นอะไร แ่เอบ็แ้สถานาร์ทันที
" สายลมที่พัผ่าน มอบมเี้ยวแห่สายลมเพื่อัภัยร้าย และพัผ่านไป!!! Wind sickle!! "
วเวทย์สีเียวถูวาึ้นรหน้าเอบอย่ารวเร็ว่อนะเิระแสลมนาให่ยิออไปาวเวทย์และพัพาไอน้ำนั้นออไป้วย
' ู้มมม!!! '
พื้นที่ที่ไ้รับผลระทบอเียวสายลมนั้นถูแรลมอันบ้าลั่เ้าระทบนาสะบั้นออ แ่ลับไม่พบศัรูอยู่เบื้อหน้า
วามรู้สึถึอันรายส่ผลให้ประสาทสัมผัสอเอบร้อเือนถึวามายที่ำลัมาเยือน ทุสิ่ในร่าายะโนออมาว่าอันรายำลัมาเ้าใล้ เอบพุ่ัวออไป้าหน้า้วยสัาาพร้อมับหมุนัวลับมา
รอยยิ้มีว้าูสยสยอเ้าแทรใบหน้าสะสวย วาเบิโพลสีแับ้อเ้าไปนพบวาที่ื่นระหนสะท้อนอยู่บนนัยา
' เสร็ันล่ะ!! '
ใบมีแานัผ่านอาาศมาอย่ารวเร็วเ้าใล้้นออเอบมา้าๆในเสี้ยววินาทีอันแสนยาวนาน เอบเียนวเวทย์ในหัวอย่ารวเร็ว
' ม.. ไม่ทัน..!! '
วเวทย์ที่เิาวามร้อนรนยึยือเละเทะนไม่เป็นรูป เ็บใ... เ็บในั...!! เอบ่อยๆหลับาลนึแ้นใในวามอ่อนแอที่ไม่ยอมเอาริ ั่อ่อนหันั ภาพรอยยิ้มออิลเ่ในสวนอไม้ ภาพล้ำ่าที่ะไม่มีโอาศนึถึมันอีแล้ว... รอผม่อนนะ ำลัะไปหาแล้วรับ อิลเ่...
' เพล้!!! '
เียวยมูที่ำลัฟันออายหนุ่มระเ็นอออย่ารวเร็ว เมื่อลืมาลับมีภาพเส้นผมสีแฟาฟันศัรู้วยาบทีุ่้นา
' ฟ... เฟรย์?.... '
แวมไพร์ระโถอยหลัออทิ้ระยะห่าาทั้สอ สอาย่อล่ำ เฟรย์ออแรส่ทะยานฝ่าอาาศไปอย่ารวเร็ว าบเินวาไปทาศัรูอย่ารวเร็ว แม้ะถูาบอีเล่มป้อันเอาไว้อย่าทันท่วทีแ่แรระทบทำเอาร่าแวมไพร์พุ่ทะยานไปอย่ารวเร็วนพุ่ระเ็นออนอัววั
แวมไพร์สาว่อยๆลุึ้นอย่า้าๆาหลุมที่เิึ้นเพราะแรระแท
" วามเร็วราวับสายฟ้า พละำลัที่มาเินอบเมนุษย์... เส้นผมสีแ... หึ.ๆๆ... เฟรย์ แห่เพลิทะยาน... "
ทาเฟรย์รีบวิ่มาประอเอบที่เสียหลัล้มล เธอรีบประอร่าอเอบเ้ามาในอ้อมแนอย่าร้อนใ
" เอล!! เอล!! เอล!! ทำใีๆไว้นะ! "
เอบเหลือบึ้นมอเธออย่า้าๆ วาที่มีน้ำาลอเล็น้อย สีหน้าสมับผู้หิที่ำลััวลสะท้อนอยู่ในวาอเาทำให้เอบใเย็นลบ้า
เอลบารอน " อบุนะเฟรย์... ิว่าะายะแล้ว... "
เฟรย์ " อื้อ... ท่านอิลเ่อุส่าห์มาปป้อนี่นะ "
เอลบารอนะัไปรู่หนึ่่อนะ่อยๆลี่ยิ้มออมาบาๆ ราวับำพูนั้นเป็นหารเิมแรใให้เอลบารอนลุึ้นอีรั้ ไม่มีเวทย์มน์็ไม่เป็นไร อแ่ไม่ถอใ...
้านนิ้วทั้ห้ารั้ามนั้นไว้แน่น าบสีเินเมื่อลับสู่มือเ้าอเิม อัมีเวทย์สีฟ้า็่อยๆทอแสออมาสว่าสไว ้ามาบเปลี่ยนเป็นสีำ ปีาบาที่มีเพียแ่พอป้อันไ้เล็น้อย่อยๆยืออ อัมีเวทย์่อยๆหเล็ลนเป็นสี่เหลี่ยม ปีาบยายาออนั้นบีบเล็ลพอประมา ใบาบ่อยๆปรามที่มาึ้น เอลบารอนรู้สึถึพลัเวทย์ที่ลับมาไหลเวียนในัว เา่อยๆลุึ้นโยมีเฟรย์อยประอ่อนะเอ่ยึ้นอย่าสนิทสนม
" นั่นสินะ... อแรหน่อยละัน.. เฟรย์... "
เฟรย์หัวเราะออมาเบาๆ่อนะยื่นมือไป้านหน้าว้าเอาบาอย่ามาไว้ในมือ ทันใาบฝสาแฝับอเอลบารอน็ปราึ้น อัมีสีแส่อประายออมาสว่าสไวราวับำลัเลิมลอารลับมายัโลใบนี้
" ถึะไม่่อยรู้อะไร แ่ถึอนนี้็พอเาไ้ล่ะนะ นานๆแบบนี้มาสู้้วยันะเป็นอะไรไป เนอะ "
เฟรย์ยาบึ้นพาไหล่่อนะหันไปแลยิ้มับเอลบารอน ร่าอแวมไพร์ที่ปลิวไปเมื่อรู่พุ่ึ้นมาหยุลที่หน้าทั้สอ่อนะพูึ้นพร้อมับวาที่ส่อประายแสออมา
" หึ... าวแฝแห่โรารี่... เอาสิ.... า่า บลัี้ไบท์ผู้นี้ะสัหารแทั้สอเอ!!! "
ทั้สอฝ่ายไม่รีรอส่ัวพุ่เ้าใส่ันอย่ารวเร็ว้วยแรปรารถนาที่หวัะเอาีวิอีฝ่าย
ทา้านเบลที่สู้ันอยู่ลาเมือ สายาอาวเมือที่มอมาผ่านบานระับ้อไปยัสอนัสู้ที่รุไล่ันอย่าเอาเป็นเอาาย ระนั้นฝ่ายที่ถู้อนลับเป็นเบลแทน
" เอ้าๆๆๆ!!! เป็นอะไรไปล่ะไอยะ!!! ไม่เห็นีอย่าปาว่าเลยนี่!!! "
น้ำเสียำแหัลั่นออมาะที่ใบในมือเาัอาาศไปมาอย่ารวเร็ว เบลที่ถููถูเ้าให้แทนที่ะโรธเป็นฟืนเป็นไฟลับใเย็นนผิปิ วาอมือสัหาร้อมอารเลื่อนไหวนั้นอยู่พัให่ะที่หลบไ้อย่าแม่นยำและมีประสิทธิภาพ
ใบมีมแททะลุั้นอาาศพุ่เ้าใส่ออเาอย่ารวเร็ว ทว่าเบลลับโ้ัวลน่ำว่าใบาบ
' เสร็ันล่ะ!! '
สายาที่ล่ำมอูร่ามือสัหารที่อยู่่ำว่าน ใบาบนั้นถูออแรฟันผ่าอาาศลไปหวัปลิีพในาบเียว แ่เบลลับเะาึ้นทำให้เท้าอเบลระแทเ้าับ้อมือายนนั้น
วามเ็บปวที่แล่นไปทั่วร่าทำให้าบในมือเาหลุร่วลอย่า่ายาย
' เสริมแร่ ' ' ลมร ' ' อสรพิษทมิฬ ' ' ยืหยุ่นเสริมแร่ '
ร่าายอเบลถูเสริมพลั้วยเวทย์ทั้สาม ลมร อสรพิษทมิฬ และยืหยุ่นเสริมแร่ ทำให้เาเลื่อนไหวรวเร็วและพริ้วไหวุั่ารู่โมออษรพิษ ร่าแร่บิาเอี้ยวัวหลบใบาบที่ร่วหล่น่อนมือวา้าวถนัะว้าาบนั้นมาไว้ในมือ
วาเย่อหยิ่มอร่านั้นอย่าเหนือวามาหมาย นี่ือผลาารประเมินายนนี้่ำไปหรือ?
เบลเ้าวในไ้รวเร็ว่อนแววาะประายแสสีแออมา ใบาบสีาวัผ่าอาาศอย่ารวเร็วฟาฟันร่ารหน้าเ็มแรนเานนั้นระเ็นไปไล
' ู้มมม!!! '
เป็นัหวะเียวันันับที่ราวัมีารระเบิึ้น เบลถูึวามสนใไปหา้นเสีย เอบไม่น่าเหลือพลัเวทย์มาพอะใ้เวทย์แบบนั้นแล้วแท้ๆ.. ะเป็นอะไรไหมนะ?
เบล่อยๆลุึ้นยืน่อนะยืเส้นยืสาย ทันใัวเา็เลื่อนไหวหลบหลีใบาบาประูมิิทีู่่ๆ็โผล่ึ้นมาที่า แน อ ลำัว ไ้อย่ารวเร็ว
" โนฟันไปแล้วยัไม่ายอีหรอ "
สายาที่เปลี่ยนไปอายรหน้าส่แรันที่รุนแรออมา แววาโรธแ้น ฟันที่บันแน่นนไ้ยินเสียรอออมา นัยาเปร่แสสีแราวับะลืนินนั้นับ้อเบลอย่าเอาเป็นเอาาย ร่าายที่ไร้รอยบาแผลเพราะสามารถใ้โล่ันเอาไว้ไ้ทัน
ประูมิินั้นเปิออมา้ามือายนนั้น่อนะปราาบเล่มเียวันออมาในมืออเา
" อะไรันๆ แ่โนแหหน้าถึั้นเลือึ้นหน้าเียว "
เบลล่าวออมา้วยน้ำเสียยียวนทั้ยัึหน้าึาใส่อีฝ่ายราวับำลัยั่วยุแบบเ็ๆ าบยาวในมือลับวเล่นราวับเป็นแ่อเล่นราาถู
" แน่ะ... ื่ออะไร? "
ายนนั้นล่าวถาม่อนะย่อัวลอย่า้าๆในท่าเรียม
" นั่นสินะ... ันื่อ ุโระ รู้ไว้แ่นั้น็พอ "
เบลหยุวาบในมือ่อนะี้าวบที่เหยียรไปยัายนนั้นพร้อมับรอยยิ้มเ็มเปี่ยมไป้วยวามมั่นใ
" ุโระ.... แบบนี้นี่เอ... นแบบพวแเลียแผลให้ันเพลิน.... ั้นะ่าแ่อนแล้ว่อยไป่าเอลบารอน! "
เาย่ำเท้าอย่ามั่น่อนะพุ่เ้าใส่เบล มาบปะทะัน่อเนื่อรุนแร สอาอเบลประสานานันเลื่อนไหวอย่าลัว เบลั้รับารโมีที่รุนแรอย่า่อเนื่อ
มาบาประูมิิปราเ้าใล้แผ่นหลัที่าารป้อันาใบาบอย่ารวเร็ว แ่เบล็เลื่อนัวเอน้าหลบไ้อย่า่ายาย ใบมีามืออายนนั้นัผ่าอาาศมายั้นอ แ่เบล็โ้ัวหลบไป้านหลัไ้รวเร็ว่อนใบาบะปราออาประูมิิที่่วลำัวที่เลื่อนไหวยา
เบลวัาบในมือึ้นรับมาบที่่วลำัว แ่ไม่ใ่เพื่อปัป้อมัน เบลออแรัวเอโยใ้ประโยน์าใบมีนั้นนล้มลบนพื้น่อนะลิ้นัวออมาอี้านแล้วส่แรผลััวเอึ้นมา
" เสร็ันล่ะ!! "
ายนนั้นพุ่เ้าใส่เบลอย่ารวเร็ว มาบถูยึ้นเหนือหัว่อนะลฟันผ่าลไปสุำลั มาบัผ่านอาาศลสู่พื้นหนัแน่นแ่ลับไม่บรรลุเป้าหมาย
เบลยาึ้นเะ้อมืออีฝ่ายอีรั้ แม้ะเป็นวิธีเิมทว่ามันลับยัไ้ผลนทำให้าบในมือเาหลุปลิวออไปไล
เพียเท่านี้็ัสินันัที!
เบลถอยออมาพอให้นั้หลัไ้่อนะพุ่เ้าส่มาบทะยานไปยัร่าอศัรูอย่ารวเร็ว
' ู้มมม!!!! '
เสียระเบิาวัหลวทำให้เบลหลุโฟัสไปเพียรู่เียว โอาศทอที่ะปิา้อบลอีรั้เพราะใที่ไม่ยอมหยุห่วเพื่อนอเบลทำให้เานนั้นหลุรอไปไ้อี
ทา้านในวัหลว เฟรย์และเอลบารอนพุ่เ้าใส่า่าอย่ารวเร็วไม่เสียื่อาวแฝที่เล่าลือ สอาบประสานันราวับเป็นหนึ่เียว เอลบารอนเปิ้วยาบแรปะทะแรับา่า เฟรย์พุ่เ้าใ้าบฟันที่ลำัว แม้ศัรูะหลบหลีไ้สำเร็และพุ่ัวถอยเพอ่มระยะห่าแ่เอลบารอนลับปราัวประาบับเธออีรั้
เอลบารอนฟันาบนั้นโ้แร่อนะทำลายาร์อา่า้วยารั้าบเหนือว่าแล้วใบาบอา่าลบนพื้น
เส้นผมสีแปลิวสไว่อนพุ่เ้าใ้มาบฟันหมายบั่นอแวมไพร์ลเสียแ่ลับถูเวทย์ลมพุ่เ้าใส่แทนึ้อั้ใบาบป้อันแรปะทะนปลิวไประแทับเสาร์้นให่
แม้เฟรย์ะเสียัหวะไปแ่เอลบารอนลับวัาบึ้นฟันเสย แม้เ้าแวมไพร์ะหลบไปไ้โยที่ถูฟันเพียถาๆที่ใ้าแ่เฟรย์ที่วระร่วลสู่พื้นลับใ้สอเท้าถีบเสาร์นั้นเป็นแท่นส่เพื่อพุ่เ้าใส่ราวับระสุนปืนนร่าแวมไพร์สาวปลิวระเ็นระอน
เฟรย์ไม่ิปล่อยโอาศเสียเปล่าส่ัวพุ่ทะยานไป้วยวามเร็วสูราวับสายฟ้า่อนปราัวที่้านหลัแวมไพร์ที่ปลิวระเ็นอยู่บนอาาศ
" าบรอเรนเบล... เี้ยวทะยาน!! "
อูเวทย์สีแไ้เลือบาบในมือเฟรย์เพียเสี้ยววิ่อนเธอะม้วนัวใ้สอาั้มั่น สายาับ้อไปยัเป้าหมายไม่ระพริบ่อนะวัาบึ้นสู แวมไพร์เมื่อเห็นวิถีาบแม้ะใ้าบป้อันเอาไว้็ถูเสยนปลิวึ้นสูในอาาศ
ทว่าร่าอเอลบารอนลับพุ่ึ้นสูว่าแวมไพร์สาว เอลบารอนที่รู้อยู่แล้ว ไ้ย้อมาบสีเินทอประายแสส่าาม่อนะถูพลัเวทย์ทั้หมที่เหลืออยู่ บีบอัลับเ้าไปเลือบทั่วทั้มาบ
" าบรอเรนเบล... ประสานเี้ยว!! "
เอลบารอนพลิัวพุ่ลมายัร่าแวมไพร์อย่ารวเร็ว มาบในมือเอลบารอนเปร่แสสว่าุั่ประายาวหาสีน้ำเินในยามรารีเ้าระทบร่าอแวทไพร์สาวนพุ่ลระแทับพื้นวนเิลมพายุย่อมๆึ้น แรลมที่พั่อเนื่ออย่ารุนแรทำเอาเปลวไฟรอบปราสาทับลนหม
เอลบารอนร่วลสู่พื้นแ่้วยพลัเวทย์สำรอึพอะประอายลมายับนพื้นไ้สำเร็ ทันทีที่ยืนลบนพื้นร่าอเอลบารอน็อ่อนนล้มลทันที
" เอล! "
เฟรย์เ้ามาว้าัวเาเอาไว้ไ้ทันทำให้เายัไม่ล้มลพื้นไป สายาที่เลือนลาเหลือบึ้นมอูภาพ้านหน้า หลุมนาให่นั้นหลเหลือไว้เพียวันาๆ
ทันใมือที่มีเล็บแหลมและเสียหัวเราะอันสยสยอ็ัึ้น แ่ไม่ไหวแล้ว... เอลบารอนสลบไปเพราะวามเหนื่อยล้าาารฝืนร่าายมาลอหลายวันแม้ไม่เ็มใ
ในทาอันมืมิเอลบารอนมอหาใรันบาอย่า่อนเาะระพริบา แ่ราวนี้ลับเห็นเพียสวนผัทีู่ร่มรื่น ท่ามลาวามสับสนเอลบารอนมอไปรอบๆายอย่าุน
" นี่พี่ายรนั้นน่ะ "
เสียร้อทันั้นทำให้เอลบารอนรีบหันหลัลับไปมอ้นเสียแ่ลับพบว่านนอนอยู่บนเียในห้ออัวเอเสียแล้ว
" ...ฝันประหลาอีแล้ว... "
ไม่ทันไรเสียเปิประู็ัึ้น ผู้ที่มาเยือนืออีฟที่ถือถัน้ำับผ้าสะอามา ูเหมือนเธอะทำหน้าที่ประำอเธอเหมือนสินะ
อีฟ " รู้สึัวแล้วหรอ เอบ "
เอบ " อื้ม... อโทษที่ทำให้เือร้อนนะ... "
อีฟ " ไม่หรอๆ มันหน้าที่ันอยู่แล้วนี่ ราวนี้พึ่สลบไป2วันเอนะ "
เอบ " แล้วา่าล่ะ! "
อีฟ " อื้อ.. สบายใไ้ เรานะแล้วล่ะ "
ทั้สอนพูุยเรื่อที่เิึ้นหลัาที่เอบสลบไปอยู่พัให่
" ั้นหรอ... อีฝ่ายยอมถอยหรอ... "
เอบิไม่เรื่อที่เิึ้นทั้หม สีหน้าเร่เรียนั้นทำให้อีฟไม่สามารถในั เธอึทำบาอย่าที่ะทำให้เาเรื่อน๊อไปเลย
ริมฝีปาอวบอิ่ม่อยๆประทับลที่แ้มอายผู้เร่เรีย่อนใบหน้านั้นะย้อม้วยใบหน้าที่แ่าสุี
" นอน่อนเถอะนะะ~ นาย~ ท่าน~ "
เพียแ่ประโยนั้นทำเอาเอบเรื่อน็อไม่อบสนออี่อไปทันที
อีฟิถึภาพเ่าๆสมัยเ็ๆึ้นมาอย่ามีวามสุ เอลบารอนอนที่เ้าไปอยู่ในอาาัรโรารี่มัะลุัวอยู่แ่ับำราเวทย์ไม่ยอมหลับยอมนอนนอิลเ่และเฟรย์้อปวหัวันเป็นเรื่อปิ แ่อยู่มาวันนึอิลเ่็ิแผนแล้เอลบารอนร่วมับเฟรย์ออมา และผลอารแล้รั้นั้น็ือเลบานอนผู้แ็แร่นนั้นเรื่อน็อทุรั้นั่นเอ อีฟหัวเราะออมาเบาๆ่อนะออาห้อไปหลััารให้เอบนอนห่มผ้าพัผ่อนไปทั้อย่านั้นโยทิ้ไว้เพียำพูสั้นๆ
" รารีสวัสิ์นะะ เอบ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น