คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ เปิดม่านในตำนาน
ท้องฟ้าสีดำยามค่ำคืนผสมผสานกับดวงดาราสีเงินทำให้ราตรีนี้นั้นงามน่ามองเป็นพิเศษ แต่ผู้คนกลับหลับใหลภายใต้ผ้าห่มหนาของตนอย่างสุขสบายเนื่องจากทำงานหนักมาทั้งวัน เลยไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งสวยงามที่ธรรมชาติได้รังสรรค์สร้างขึ้นมา เว้นเพียงแต่บุรุษผู้หนึ่ง ผู้เฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดบนหอคอยสูงแห่งหนึ่ง หอคอยแห่งนี้นั้นทั้งเก่าทั้งโทรมจนยากแก่มนุษย์เท่าไปจะอาศัยอยู่ได้
บุรุษผู้นี้แต่งตัวซอมซ่อราวกับพวกขอทานก็มิปาน แต่เขากลับเรียกขานตัวเองว่าเป็น
...นักพเนจร...
เขาหารายได้เลี้ยงชีพและค่าเดินทางของตนโดยการเล่นเครื่องดนตรีประหลาดพร้อมกับร้องเพลงที่มีเนื้อร้องผิดแปลกไปเนื่องจากเพลงของเขานั้นเป็นเพลงที่บอกเล่าเรื่องราวของผู้คนผ่านเสียงอันนุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ยามนี้เขาจะบรรเลงเพลงๆหนึ่งให้ดวงดาราได้รับรู้เอาไว้เกี่ยวกับเรื่องที่เขาอัดอันมานานแต่ไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรับรู้ในเรื่องนี้ได้
“ยามใดเมื่อดวงดาวแห่งความมืดเข้าปกคลุมทุกอณูผืนหญ้าของเมอิโทเฟียร์ ยามนั้นแสงแห่งดวงดาวทั้ง5 จะเปล่งประกาย เพื่อลบล้างความมืดไป แต่มิอาจรวมเป็นหนึ่งเพื่อต่อต้านได้หากขาดเธอผู้นั้น บุตรของสองเผ่าพันธุ์อันศักสิทธิ์ ผู้เคยกุมชัยชนะแห่งความมืดเมื่อครั้ง4000ปีก่อน...”ร้องได้แค่นี้เขาก็ต้องหยุดมันลง เพราะถ้าเขาร้องไปมากกว่านี้ความลับที่เขากุมอยู่นั้นมีอันต้องรั่วไหลออกไป
เขายิ้มที่มุมปากและกล่าวลอยๆขึ้นมาว่า “การแอบฟังผู้อื่นนั้นไม่ดีนะท่าน” ดูเหมือนเขาพูดกับตัวเองแต่คนบางคนนั้นได้ยินมันชัดเจน จนคนๆนั้นต้องเบิกนัยน์ตากว้างด้วยความตกตะลึงเพราะเขาเป็นนักแอบฟังชั้นหนึ่งซึ่งไม่มีใครสามารถรับรู้ถึงการแอบฟังของเขาได้
เสียงลมกรีดร้องในอากาศทำให้คนที่แอบฟังอยู่นั้นต้องหันหน้าเข้ามามองในห้องนี้ด้วยความสงสัย แต่เมื่อเขาหันหน้าเข้าไป ก็พบกับห้องที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งมีชิตใดๆหรือแม้แต่สิ่งที่จะบ่งบอกได้ว่าเคยมีคนเคยอาศัยอยู่มาก่อน ทุกอย่างนั้นหายไปหมด มันหายไปพร้อมกับ นักพเนจร...
คนแอบฟังเบือนหน้ากลับมาพลางถอนหายใจ แบบนี้ก็เท่ากับว่าภารกิจของเขานั้นล้มเหลว ภารกิจติดตามนักพเนจรประหลาดและคอยจดบันทึกในสิ่งที่นักพเนจรผู้นั้นร้องเป็นเพลงออกมา เขาหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาพร้อมกับกล่าวคำบางคำขึ้นมา
“เมืองแห่งวารี...เมืองอควอ...”
แสงสว่างสว่างวาบออกมาจากมือข้างที่เขากุมของสิ่งนั้นและดับแสงไปพร้อมกับร่างของเขา
ความคิดเห็น