ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #Linhoweek9 - Forever
________ L I N H O W E E K - 9 : F L O W E R________
#มีทยูหลินโฮ
"อะไรอนฮา" ผมหันไปมอ้นเสียแล้วถามลับไป อนฮาเป็นน้อสาวอนๆนั้นที่อยู่้าบ้านอผมและวบำแหน่แฟนอผมไป้วย
ผมับอนฮาบันมาั้แ่สมัยม.2 อนนี้็รบรอบ 4 ปีแล้ว ผมอยู่ม.6 อนฮาอยู่ ม.5 และนๆนั้น็อยู่ม.6 เหมือนผม..
"เห็นพี่ไหม?"
"ไม่เห็น.. อนโฮ หายไปหรอ"
"อืมมม เห็นบอว่าะไปับพวพี่ฮันและพอส่ไลน์ไปถาม็บอำลัลับมา แ่มัน็นานแล้ว"
อนโฮ เป็นพี่ายออนฮา
อนโฮ เป็นเพื่อนสนิทอผมและรัแรอผม
อนโฮ ทำให้ผมรู้ัำว่ารัไม่มีที่สิ้นสุ
อนโฮ...ือนๆนึที่ผมไม่สามารถเอาออาวามิไ้เลย
ผมเป็นเ็นนึที่ถูทิ้โยรอบรัว เรียว่าทิู้แย่ไปเรียว่า.. รอบรัวอผมเิอุบัิเหุายยรัว มีแ่ผมนเียวเท่านั้นที่รอออมาาเหุาร์รั้นั้น ผมไม่เหลือใรในีวิ าิอผม รอบรัวอผม ไม่เยมี ผมลายเป็นเ็เร่ร่อนอนอายุ12ปี.. ผมเือบาย เือบโนทำร้าย หลาย่อหลายรั้ แ่็รอมาไ้ นผมมาอยู่รหน้าบ้านอระูลยู เ็หนุ่มอายุวัยเท่าับผม เานั่ยอๆใล้ๆผม วาที่เหมือนวาวบนฟาฟ้า รอยยิ้มเล็ๆผุออึ้นมาบนใบหน้าลมน่าเอ็นู ผมรู้สึว่ามันมีเสน่ห์มาๆ เาถามผมว่าผมเป็นอะไร นานาสารพัอย่า ผมอบไม่ถู เพราะผมไม่รู้เลย เาวนผมไปิน้าว ผมลัวนแปลหน้าแ่ยเว้นับรอบรัวนี้ มันอบอุ่น มาๆ เหมือนผมอยู่ับรอบรัวอัวเอ และไม่นาน รอบรัวยู็รับผมไปเลี้ยูสัพั นผมเริ่มทำานพิเศษหาเินเลี้ยัวเอไ้ในระับนึ รอบรัวยู มีพระุับผมมาๆ โยเพาะ อนโฮ
อนโฮไม่เยทิ้ผม.. แม้แ่รั้เียว
เวลาผ่านไปนานแ่ไหนผมไม่เยรู้ ผมแ่อยาให้เาลับมาหาผม แ่ลับมาหาผม..
่วเวลาเลวร้ายๆมัะเิึ้นับัวอผม อนโฮไม่เยทิ้ผมไปเลยสัรั้ แ่ยเว้นรั้นี้ อนโฮ ทิ้ผมไป
เหมือนับพ่อแม่อผม
แ่ไม่ใ่เพราะเิอุบัิเหุ
แ่โรประำัวออนโฮเอ
"วานลินอา.. อนโฮไปสบายแล้วนะ" ผมไม่รู้ว่าผมฟัผิรึเปล่า 'อนโฮไปสบายแล้วนะ' เสียออนฮาั้อึ้นมาในหัวอผม รัแรอผม รัแรอผม รัแรอผม
ผมเ็บ
ผมเศร้า
ผมเสียใ
แ่ผมไม่ร้อไห้
"ร้อออมาสิ" เสียออนฮาวันนี้หม่นลไปมา วามสใสอผมไ้าไปแล้ว..
ไม่เยมีใรสอนผมว่าเป็นลูผู้ายอย่าร้อไห้ แ่พอถึเวลานั้นริๆ น้ำาอผมลับไม่ไหลอย่าที่้อาร
"พี่เ็บ.. แ่พี่ร้อไม่ออ"
"วานลิน..." เาอร่าอผมไว้หลวมๆ นที่วรโนปลอบ้อเป็นอนฮาไม่ใ่หรอ
"ยินี้วยที่บารศึษานะอนฮา"
"เ่ไล่า!"
เวลา็ผ่านไปอี 1 ปี ผมำลัเริ่มรู้ัำว่ารัใหม่อีรั้ับอนฮาแ่มันไม่่ายอย่าที่ิ
"วานลิน"
แ่ึ้นื่อำว่า รั
"เรารัุนะ"
มัน็ไม่่ายแล้ว
ผมไ้ยินเสียร้อไห้ออนฮาับเสียนทะเลาะันอีแล้ว เสียริ่อบ้านผมัึ้นมา เาไ้เลยว่าเป็นใร ผมไม่รอ้า็รีบวิ่ลไปหานที่มาริ่ ใบหน้าออนฮาอนนี้เ็มไป้วยน้ำา ผมเปิประูบ้านให้อีนไ้เ้ามา เาเินามมา่ายๆและนั่ลบนโฟาเรียบๆัวนั้น
น้ำาออนฮาับอนโฮเป็นสิ่ที่ผมไม่้อาร
เพราะมันเหมือนับว่าโลทั้ใบอผมทั้สอำลัพัทลายลไป
"เป็นอะไร" ผมถามเาไป
"ป่าว เราทะเลาะับแม่เยๆ" เาอบลับมา สายาที่อนฮามอผมมันูเ็บปว ปวร้าว.. และริั
"แม่เราบอให้เราไปเรียน่าประเทศ"
"...."
"แ่เราไม่อยาทิุ้" เายิ้มึ้นมาบาๆเป็นรอยยิ้มที่เ็บปวเินไปแล้ว ผมไม่อยามอมัน ไม่อยารับรู้ และ ไม่อยาให้มี
"ไปเถอะ เราอยู่นเียวไ้"
"...."
"แล้วไปนานไหมล่ะ?"
"เรียนบมหา'ลัย" เาพูึ้นมาแล้วเม้มปาแน่น เป็นวิธีที่อนฮาทำเพื่อไม่ให้ัวเอ้อร้อไห้ ลั้นน้ำา ลั้นเสียสะอื้น เพื่อไม่ให้ผมเ็บ
"ไปเถอะ เพื่ออนาอนฮาเอ ลับมาแล้วเรามาแ่านันนะ" ผมพูึ้น้วยรอยยิ้มพราลูบหัวนที่เ็ว่าเบาๆ แ่านับนที่ัวเอไม่ไ้รั แ่ผม็ทำให้เามีวามสุ ผมเ็เินไปไหมับเรื่อแบบนี้ ผมไม่อยาให้อนฮาทำเพื่อผม ผมมีวามสุมามาพอแล้ว ผมอยาทำเพื่ออนฮา ผมอยาให้อนฮาทำเพื่อัวเอ
"อื้อ" อนฮารีบเอามือปัน้ำาลวๆ่อนะส่ยิ้มที่ผมรออยใน่วเวลานี้ รอยยิ้มที่อนฮามีวามสุแบบเิม แ่มีวามสุผม็โอเแล้ว รอยยิ้มออนฮาไม่วรหายไป
ผ่านไปเือนนึ อนฮา็บินไป่าประเทศทันที ผมรู้สึว่าอนฮาเริ่มห่าไลาผมแล้ว เาะรันอื่นไหม ผมไม่เยัวลใ ผมอยาให้อนฮาเอับวามรัที่ริใ ผมเป็นห่วอนฮามาๆ ผม็ึ้นปีสอ ีวิอผม็เินไปเรื่อยๆามาลเวลา ผมใ้เวลาทั้หมอผมับาริถึอนโฮ แ่ผมเป็นห่วอนฮา อนฮาเหมือนน้อสาวนนึอผมมาว่า
เวลามัผ่านไปเร็วเสมอ อนนี้ผมเรียนอยู่ปีสี่ ผมใล้ะบแล้ว ผมมีวามสุับ่วเวลาแบบนี้ เล่นับเพื่อน ทำวิ ปั่นโปรเ สอบไฟนอล ผมเรียับมันมาๆ แ่ผมิไว้แล้วว่ายัไ็เอ ผมไม่ใ่นที่ิอะไรล่วหน้าแ่ผมาเาเอาไว้ไ้ แ่เรื่อบาเรื่อเท่านั้น
วันนี้มีอไม้ปริศนามาวาไว้รหน้าบ้านอผมอโรสแมรี่? ผมหยิบ่ออไม้นั้นึ้นมาแล้วนำเ้าไปในบ้านผมเรียมแันใส่น้ำแล้วั้วาเอาไว้่อนะนำอไม้สีสวยนั้นใส่ลไปและเริ่มใ้ีวิประำวันไปเรื่อยๆ
ผ่านมาอี 1 อาทิย์
่วนี้ผม่อน้าะยุ่ับารปั่นโปรเ อไม้อนั้น็เริ่มเหี่ยวแล้วว่าๆไปื้อมาเปลี่ยนีว่า ผมิั้นและ็นึไ้ทันทีว่าัวเอลืมื้อออะไรสัอย่าึออไปื้ออ้านอนั้นพอี ผมแวะเล่นับสุนั้าทา ผมแวะื้ออิน นอนนี้ถึหน้าบ้านอผม ็มีอไม้วามาอี ัสมินอินเีย .. อไม้สีาวถูนำเ้าไปและใส่แทนที่อโรสแมรี่ ผมเยสสัยว่าแปลไหมที่เอาอไม้พวนี้วามาให้ แ่ผม็ไม่อยาิอะไรให้มามาย
อีวันออีหนึ่อาทิย์ วันนี้็มีอไม้มาให้ผมามเยเป็นอุหลาบาว..
ผมเยสสัยเรื่ออภาษาอไม้อยู่เหมือนัน
ผมลอเิร์ทหาในูเิ้ลเรื่อออไม้ทันที
วามสสัยอผม้อไ้รับวามแ้ไ อไม้อที่หนึ่ที่มีนนำมาวาือโรสแมรี่ วามหมายอมันือ ารเ้ามาในีวิผมอุ ทำให้ผมมีีวิีวา ผมในที่นี้ือเาส่วนุ็ือผม อที่สอัสมินอินเีย มันแปลว่าุือนสำั
ผมเริ่มสสัยหนัแล้ว ว่าใรส่มาให้ผม วันนี้เป็นอุหลาบสีาว ุมี่าสำหรับัน? ให้ายผม็ิไม่ออ ผมไม่่อยสนิทับใรเท่าไหร่ เพื่อนผม็น้อย
อาทิย์่อมา เป็นอาทิย์ที่ผมบไฟนอลพอิบพอี ผมไปเลี้ยลอับเพื่อน อไม้วันนี้ที่มาเป็นอุหลาบไร้หนาม ถ้าผมอ่านไม่ผิ็ือ ุเป็นรัแรอผม ผมนำมันเ้าบ้านทันที่อนะัมันลในแัน ผมเหลือบามอไปที่่ออไม้็เห็นหมาย็หยิบึ้นมาอ่าน
'เวลาผ่านไปมาเลยนะ.. เราอนโฮเอ ำไ้ไหม? เอ่อ แ่ถึเวลานั้นเราายไปแล้วล่ะ ้วยโรประำัวอเรา เราบอนที่ส่อไม้ว่าถ้ารบรอบ 5 ปีที่เราายไปเมื่อไหร่ ให้ส่อไม้ไปหาวานลินไ :)
โรประำัวอเราือโรหัวใ วันนั้นไ ที่เราหายไปและลับมาึื่นที่เราไปหาฮันำไ้ไหม มันำเริบึ้นมา เราเลยให้ฮันพาไปรว แ่เราไม่ไ้บอนะ ไม่เยบอใรเลย เราลัวว่าถ้าบอมันะยุ่ เราไม่อบให้ใรมายุ่เพราะเรา
วานลินอา.. ยัอ่านถึรนี้ใ่ไหม? อย่าร้อไห้นะ เราไปับน้ำาให้วานลินไม่ไ้แล้ว เราอยู่ับวานลินเสมอนะ วานลินือนสำัอเรา วานลินือสิ่ที่มี่า วานลิน้อยิ้มนะ วานลิน.. วานลินเรารัวานลิน รั รั รั รั รั รั รั รัมาๆ รัเินว่าที่เราะห้ามัวเอไ้แล้ว วันนี้วานลินบับอนฮาเราเ็บ เ็บ เ็บ เ็บมา เราเหมือนะายทั้เป็น เราิว่าวานลินรัอนฮามาลอ.. เรามันแย่เอล่ะที่ไปรันที่ไม่มีทารัเรา แ่เราอบุนะที่วานลินมาเอับเรา เรารัวานลินนะ วานลินือรัแรอเรา และเป็นรัลอไป :D '
ผมร้อไห้รั้ล่าสุอนไหน.. ผมไม่รู้ น้ำาอผมทุๆอย่าในีวิอผมำลัแสลาย แ้วที่ร้าวใบนั้นมันพัและแไปแล้ว ผมไม่รับรู้อะไรรอบายแล้ว ผมหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา ปลล็อหน้าอ่อนะเ้าแอพสีเียวที่โ่ั่
[Seonha ♡]
[Seonha ♡]
เ้าิบะอเ้าแมว ♡♡ : อโทษนะ
เ้าแมวอเ้าิบะ ♡♡ : ?
เ้าแมวอเ้าิบะ ♡♡ : อโทษอะไร
เ้าแมวอเ้าิบะ ♡♡ : วานลินเป็นอะไร
เ้าิบะอเ้าแมว ♡♡ : อโทษนะ อนฮา..
ผมพิมพ์มันลไปและส่่อนะปิหน้าอ เสียแ้เือนัึ้นมาไม่หยุหย่อน
ผมเยิอยาะบีวิอัวเอ แ่นั่น็นานมาแล้ว
วันนี้.. ผมไ้ทำมันามที่ผมอยาแล้ว
ผมเป็นวามสุให้ใรไม่ไ้ริๆ
ผมรัเา แ่เา
ผมไม่สามารถไปรันอื่นไ้
ผมเ้าใว่ารัมันเ้าใยา
ผมรู้ว่าแ่รั็ยาแล้ว
้อวามที่อนโฮส่มาให้ผม
ผมอบุมันอย่าใริ
เราาัน
แ่แ่ั่วราวนะ
เราะเิมารัันใหม่อีรั้นะ อนโฮ
รัแร และ รัเียว อผม
-ไล วานลิน-
วันนี้.. ผมไ้ทำมันามที่ผมอยาแล้ว
ผมเป็นวามสุให้ใรไม่ไ้ริๆ
ผมรัเา แ่เา
ผมไม่สามารถไปรันอื่นไ้
ผมเ้าใว่ารัมันเ้าใยา
ผมรู้ว่าแ่รั็ยาแล้ว
้อวามที่อนโฮส่มาให้ผม
ผมอบุมันอย่าใริ
เราาัน
แ่แ่ั่วราวนะ
เราะเิมารัันใหม่อีรั้นะ อนโฮ
รัแร และ รัเียว อผม
-ไล วานลิน-
ไรท์: สวัสี่า นี่ือเรื่อแรนะะ เริ่มาวี9เลย่ะ ;;;; ัวเอแ่ไม่เยทันิเมมาโฮรววว ภาษาไรท์อาไม่ีมานะะ ฮือ เรียว่ามือสมัรเล่นเลยีว่า แ่ะพยายามแ่ให้ีว่านี้่ะ! เม้น์ิม้วยนะะ ,___,
เปำลัใให้หน่อย ฮือ อยารู้วามิทุนเี่ยวับฟิเรื่อนี้ มันอาออหน่าเบื่อๆไปหน่อยเนาะ ฮรุป ;;;;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น