คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [บทนำ] : ครอบครัวสาวน้อยเวทมนตร์
[บทนำ] : รอบรัวสาวน้อยเวทมนร์
สาวน้อยเวทมนร์…ผมเื่อว่าพวุรู้ัำนี้ี
ำว่า ‘สาวน้อยเวทมนร์’ ามพนานุรมบับั้เอสถานนั้น มีวามหมายว่า ‘สาวน้อยผู้แปลร่าไ้้วยอุปร์พิเศษ
สวมุระโปรฟู่ฟ่อถือทาออมา่อสู้ับเหล่าปีศาร้าย’
โยัวหัวหน้าแ๊นี้มัะสวมุสีมพู
ระโปรบานๆหรือมีระบายฟู่ฟ่อสุแล้วแ่นะออแบบ ึ่..ผมเื่อว่าในหมู่เ็ที่อบูาร์ูนเป็นีวิิใ
ไม่มีใรไม่รู้ัำว่า สาวน้อยเวทมนร์ แน่นอน..
ทำไมุถึมอผมแบบนั้น? อ้อ…ะสินะว่าผู้ายที่ทั้หล่อ ทั้รวย หน้าา็ี(มัน็วามหมายเียวับหล่อนี่หว่า..)แบบผมนั้นะออมาพูเรื่อนี้ทำไม ่อนอื่นอแนะนำัว่อนนะรับ ผมื่อ าร์เรน
เป็นผู้ายที่หน้าาีที่สุในโล แม้ว่าสีผมะเป็นสีมพูน่ารั็ามที
มันเป็นเรื่อ่วยไม่ไ้เพราะมันเป็นพันธุรรมมาาแม่ เออ! เ้าเรื่อเนอะ
ผมะบอุว่า..
รอบรัวอผมสืบเื้อสายมาาสาวน้อยเวทมนร์
ุอ่านไม่ผิหรอรับ
แล้วไม่้อมา้อหน้าผมแบบนั้น…ผมไม่ไ้เมาาวเสียหน่อย!
เรื่อมันมีอยู่ว่า ผมเิในวศ์ระูลที่ทว ย่า
า ยายล้วนอยู่ในวารสาวน้อยเวทมนร์ันหม ทุนล้วนสวมุระโปรฟู่ฟ่อ
แปลร่า้วยอุปร์นิพิเศษและแฝัวับมนุษย์ธรรมาเพื่อปป้อพวเาาปีศาร้าย(แ่ยเว้นปู่อเานะรับ
เพราะท่านฝััวเออยู่ในบวนารห้าสี)
แน่นอนว่ายัมีอีหลายระูลมามาย่ายอเินว่าะผมะบรรยายไ้ว่ามีระูลอะไรมาที่เ่นัในวารสาวน้อยเวทมนร์นี้
พวเราไม่ไ้มีอยู่แ่ในาร์ูนหรอนะ
พวเรามีัวนริๆแล้วแพร่อยู่ทั่วโลไม่่าอะไรับเื้อไวรัสเลย
มอเผินๆรอบรัวอผมมัน็เหมือนรอบรัวธรรมาทั่วไปนี่แหละ
ทุนมีสอแน สอา หน้าาพันาารมาาลิเหมือนันหม
แ่สิ่ที่แ่าารอบรัวทั่วไปือ
พ่ออผมทำานเป็นเรนเอร์สีแอยู่ในบวนารห้าสี
ส่วนแม่อผมนั้นเป็นสาวน้อยเวทมนร์สีมพู
ที่ปิแล้วะเป็นพนัานบริษัทอันแสนธรรมา แ่วันไหนเิภัยพิบัิ ปีศาบุ
ไโนเสาร์ฟื้นืนีพ นฮูลายสภาพเป็นพิ่า
แม่็ะแปลร่า้วยารถอแว่นาและสวมุระโปรโลลิ้าสีมพูหวานแหววโรย้วยาเพรออไปสู้เหล่าร้าย…
และแน่นอนว่าผมเป็นลูายนเียวอพ่อับแม่
หลานนเียวอวศ์ระูล เมื่อถึเวลาที่ผมอายุไ้ 15 ปีัเ่นอนนี้
แม่ับพ่อ็เริ่มเถียันว่า ผมวระไปเป็นเรนเอร์เหมือนพ่อ ใสุ่ปิหน้าปิา
ับหุ่นยนร์หน้าาประหลาที่ยายร่าัวเอไ้เพื่อสู่ับสัว์ประหลาัวเท่าึ
หรือะไปเป็นสาวน้อยเวทมนร์เหมือนแม่ ใส่ระโปรแหวนแหววแ๋ว๋าี
ทำไมไม่มีใรถามผมบ้าเลย(วะ)ว่าผมอยาเป็นอะไร!?
“ระูลอเราสอนสืบทอเื้อสายสาวน้อยเวทมนร์มาารุ่นสู่รุ่น
ุ็รู้ีนี่ะ าร์ลิ์!
ันั้นาร์เรนวระมีโอาสไ้รับเียริสืบทอเวทมนร์อันสูส่นี้นะะ
ุไม่อยาปิโอาสลูใ่ไหม!” รับ…นพูนั่นือแม่อผมเอ
แม่รวบผมสีมพูึ้นเป็นมวยและสวมแว่นา มอเผินๆล้ายสาวแว่นธรรมา
แ่พอแปลร่าออมานี่…่าเถอะ
“แ่าร์เรนเป็นผู้าย
ลูวรทำานแบบลูผู้ายมาว่า! ให้าร์เรนเ้าสู่วารเรนเอร์สิ
นี่มันเป็นฮีโร่สำหรับลูผู้ายัวริ” และนพูประโยนี้็ือพ่ออผมเอ
พ่อสวมเสื้อยืสีาวทับ้วยเสื้อโ้ทสีแเ้ม
แม้ว่าหน้าะแ่แล้วแ่็ยัพยายามทำัวเอใหู้เหมือนวัยรุ่นเสมอ
ส่วนผมน่ะเหรอรับ? ผมยืนอยู่รลาระหว่าทั้สอนนี้
และถูัเย่อไปมา
“สาวน้อยเวทมนร์ีว่า่ะ
ุไม่อยาให้มนราในัวอลู้อมาเสียเปล่าใ่ไหมะ!”
“ให้มันไปเป็นสาวน้อยเวทมนร์
เี๋ยวมัน็ไ้ลายพันธุ์เหมือนับเ้าพวเ็ในุมนสีมพูนั่นหรอ
ที่สำัมันอาะโนสมาม่อ้านสาวน้อยเวทมนร์ับไป็ไ้
ุ็รู้นี่ว่าวารอุน่ะ มันอันรายึ้นทุวัน”
“นี่ือหน้าที่ที่พวเราสืบทอันมาแ่โบรา!
ถ้าไม่มีใรสืบทอล่ะ็ สัวันหน้าที่อันทรเียริอสาวน้อยเวทมนร์ะหายไปนะะ”
“แ่หน้าที่เรนเอร์สำัว่าและยัเท่ว่า้วย
สมับลูผู้ายสุๆ”
“ุับพ่ออุเพิ่ทำมาแ่สอรุ่นเอ
แ่อันน่ะเป็นสิบๆรุ่นแล้วนะะ!”
“เอ่อ….” นี่ือเสียผมเอรับ
เสียหล่อล่ะสิ…ผมพยายามะัพ่อับแม่ที่เถียันและึแนผมไปมา
ทั้ๆที่อายุอานาม็ั้เยอะแล้ว ทำไมยัทำัวเ็ๆันอีนะ ผมลอาและถอนหายใ
ทัู้่ไม่เปิโอาสะให้ผมั้านเลยแม้แ่นิเียว
“ผมยัไม่เยบอเลยว่า อยาะสืบทอ….”
“เอาี้ เรามาเป่ายิุบันีว่า!”
เสียอผมถูเสียแหลมแปหลออแม่ลืนหายไป ผมระพริบาปริบๆ อ้าปาึ้นมา
รอบนี้ผมะะโนแล้วนะ
ให้พ่อับแม่รู้ะบ้าว่าผมไม่อยาเป็นสาวน้อยเวทมนร์หรือเรนเอร์อะไรนั่น
ผมไม่อยาสืบทอหน้าที่ประหลาๆอบ้าน ผมอยาเรียนในโรเรียนมัธยมธรรมาสามั
ไม่ใ่โรเรียนเพื่อสาวน้อยเวทมนร์หรือโรเรียนเพื่อเรนเอร์ห้าสีที่พ่อับแม่เลือให้
“ผมไม่อยาเป็น….”
“ันนะ!”
แม่อผมะโนออมาอย่ายินีปรีา
ทัู้่เป่ายิุบัน้วยวามเร็วเหนือมนุษย์มนามา ผมยัพูไม่บประโย้วย้ำ พ่ออผมทำอทันทีที่เป่ายิุบแพ้แม่
“าร์เรน! พ่ออโทษนะที่พ่อปป้อลูไม่ไ้…พ่อเสียใ!”
พ่อพุ่เ้ามาับไหล่ผมและร้อไห้โฮไม่เ้าับภาพลัษ์เท่ๆรวมไปถึผมทรที่อุส่าห์เ็เป็นทรนัร้อเาหลีอย่าีเลยแม้แ่นิเียว
และทันในั้นเอแม่อผม็ใ้สะโพผลัพ่อออไป
มือที่ทาเล็บสีมพูสอแม่ิเ้าไหล่อผม วาสีมพูสใสอแม่เป็นประาย
“าร์เรน! แม่ทำไ้แล้ว๊ะ..แม่เอานะพ่อไ้แล้ว สมับเป็นัวแทนแห่วามรัและสันิภาพริๆเลยเนอะ”
แม่บอ้วยเสียที่ื่นเ้นมาๆ พร้อมับประโยพูเิมๆที่แม่มัะใ้เวลา้อไปปราบเหล่าวายร้าย
“ทีนี้ลู็ะไ้ไปเ้าโรเรียนสำหรับสาวน้อยเวทมนร์แล้วนะ๊ะ!!”
“ผมไม่เยบอว่า ผมอยาะเ้าโรเรียนบ้าๆนั่น…” ผมพูออไปนไ้
สีหน้าาย้านและวนีนเท่าที่ล้ามเนื้อใบหน้าอผมะสามารถแสออมาไ้
แ่ผมใแ็ไ้ไม่นานริๆรับ เพราะแม่ทำหน้าเหมือนับำพูอผมเป็นทั่เหล็แล้วใส่หัวเธอ
แม่้าวเท้าถอยหลั ยมือึ้นมาป้อปาเอาไว้ น้ำาเอ่อลอวาสีมพูหวานอแม่
ประหนึ่ผมเอามีไปเสียบอท่าน
“ฮึ…าร์เรน…ลู…ลูไม่อบานสาวน้อยเวทมนร์อแม่ั้นเหรอ๊ะ ฮึ ฮือ” แม่เริ่มสะอื้นหนัมา
มุนาเอนี่อีแล้ว ผมเือบะใอ่อน
แ่พอนึภาพว่าัวเอะ้อสวมุโลลิ้าสีมพูแบบแม่แล้วออไปปราบผู้ร้ายเนี่ย
ผมไม่ไหวริๆรับ
“ใ่รับ” ผมอบไปแบบนั้น ในหัวพยายามิหาำอธิบายให้แม่เ้าใหาแ่
แม่ลับเป็นลมและล้มึหายท้อับพื้นทันที!!
ในระหว่าที่ผมมัวแ่ใับสิ่ที่เิึ้น
พ่ออผม็รุเ้าไปประอร่าอันไม่ไ้สิอแม่เอาไว้ “ที่รั ทำใีๆเอาไว้นะ!
อย่า…อย่าเพิ่เป็นอะไรไปนะ! พระเ้า!! าร์เรน นี่ลูทำอะไรลไป!”
และแล้วพ่อที่เมื่อี้ยัโศับารที่ผม้อเป็นสาวน้อยเวทมนร์บ้าๆนั่น
็เปลี่ยนอารม์และวามิไวราวับิ้่าทันทีที่ภรรยาสุที่รัเป็นลม! ผมรู้สึ…็อ พูไม่ออ เหมือนับัวเอโนล็อมือล็อเท้าเอาไว้ แม่เ้า! แบบนี้..ผมิว่าผมะิ้นไม่หลุเสียแล้ว
แม่อผมนี่่าร้ายาริๆ
“เ้าใแล้วรับ…ผมไป็ไ้!!”
เลิแล้เป็นลมไ้แล้วรับ แม่!!
ความคิดเห็น