คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาละวาด
“าลเวลาล่วเลย ผ่านพ้นมา...... ทุสิ่ทรุโทรมามาลเวลา มีปรา์ล่าวไว้ว่าเวลาไม่สามารถเปลี่ยนไ้ทุสิ่ แ่ทุสิ่เปลี่ยนไป แม้แ่ิใอเหล่ามนุษย์ เหล่ามนุษย์ลืมวามเศร้าหมอ วามทุ์ ในอี ใ้ีวิสุสบาย ฟุ่มเฟือย เย่อหยิ่และแ่แย่ิีันเินราลาภยศหามีใรทำเพื่อผู้อื่นราวับเลืออันั่วร้ายอเทพโลิึมาบลึลไปในใอมนุษย์.....”
ายรารำพันเมื่อมอายอปราสาทลไปสู่ารเลิมลออเหล่ามนุษย์
“เรียมใไว้เถิเหล่ามนุษย์เอ๋ย นามพวเ้าำลัะสูหายไปาหน้าอประวัิศาสร์...” ลมพัหนวปลิวไสว้วยแรลม
--------------------------------------------------------------
เวอร์เลเมียร์
ผู้นมามาย่าแลายสิน้า พื้นถนนปูไป้วยหินอ่อนาวลวลายับ้อนยุ่เหยิ เหมือนับาร้า พบปะเราอที่นี่ มีแ่เสียอแวุ่นวายไปทั่วผู้นเร่รีบไม่ใยีผู้อื่นสนแ่เรื่ออนเท่านั้น
“พวมนุษย์ โสมมไรุ้ธรรม ีวิอพวเ้ามี่าแ่มปลววระายไปไ้เสียที” ายที่อยู่ภายใ้ในผ้าลุมาวิ่น พึมพำับนเอ้วยน้ำเสียเียแ้นและิั
“เฮ้ เ้าเ่าาร้าายสิน้าอเ้าไปไ้สวยนี่ ้าอเินัห้ารอยเวอร์เ้นสิ”
วาสีแหม่นหมอหันมามอ้นเสียึ่เหล่าทหารอารัษ์อเมือหลวนายหนึ่ที่ำลัรีไถเินอเหล่าพ่อ้า
“พวมนุษย์ เื้อไเียวันยัเอาเปรียบ” ว่าบ็พุ่เ้าหาทหารอารัษ์ มือวาึระบี่สีนิลออาอหนั
“เร็วสิ เ้าเ่า.... !!!!” ทหารอารัษ์สบเสียไป อหอยถูระบี่เสียบทะลว โลหิสีแานพุ่ออเมื่อเ้าอึระบี่ออาอ
“อบุมา... ท่านนัรบ” พ่อ้าเ่าพู้วยเสียสั่นเรือเพราะหวาลัวับเหุาร์ที่เพิ่เิ
“ไม่้ออบุ้าหรอ เพราะเ้า็วรามมันไป เพราะ้าิัวามอ่อนแอยิ่นั” หลัเอ่ยบปลายระบี่ำวั ศีรษะอพ่อ้าเ่าเป็นอิสระาร่าายทันที
“ผมสีำสนิท.... ระบี่สีำ.... หนีเร็ว นั่นมัน เฟรเลีย ันไลท์” ายที่เห็นเหุาร์เอ่ยนามอนัรบและหันหลัวิ่หนีในมือมีแผ่นระาษประาศับ ทำให้นอื่นๆ่าวิ่หนีเพื่อเอาีวิรอทุน่าผลััน เบียันเพื่อะหนีาย เ็และนราถูทิ้ไว้เบื้อหลั
“เฮอเมลฮาเอเร่ โลหิเหือหาย” เฟรเลียร่ายมนร์ สายฟ้าสีำพุ่ออามือหลายสายเ้าหาลุ่มนหนีาย
“ิลเอเรย์ วาเลอร์ เราะศัสิทธิุ้้มรอโพยภัย” ทันในั้นเิประายแสแผ่ออ สายฟ้าำเหือหายเมื่อปะทะเราะศัสิทธิ์
“อาหายิ่นั ผู้ใัน!!” เฟรเลียวา้วยน้ำเสียโรธเรี้ยว
ายภายใ้เราะแผ่นหนัที่ร้อยเ้าัน้วยัแผ่นระเบื้อปราวาหน้าระหว่าเฟรเลียและนหนีาย
“้าหัวหน้าทหารอารัษ์ วาลิ....วาลิ โลลีน” ลมพัหนวสีเินไสวไปามแร
เหื่อผุพรายึ้นบนใบหน้าอวาลิเพราะแรันที่แผ่ออาร่านัรบมารเบื้อหน้า
“ท่านนัรบำสาเหุอันใที่ท่านเหยียบย่ำ เ่น่ามนุษย์ราวผัปลา รู้รึไม่นั้นเป็นวิถีทาอเหล่านัรบอธรรม” สิ้นเสียหัวหน้าทหารอารัษ์ เฟรเลียลับหัวร่อในท่าทีและำพูอวาลิ
“ธรรมมะรึอธรรมเป็นเพียลมปา ฝ่ายธรรมะแสร้ทำีมีุธรรมบัหน้า เพียสูบเลือเนื้อเหล่าประา เหล่าอธรรมลับริใว่า แลในรานีุ้มุ่หมายอ้าเป็นเพียแ่ารละเล่นผ่อนลายเท่านั้น” เฟรเลียเอ่ยบ็วระบี่ำพุ่เ้าใส่วาลิ
ราวับอ่านใไ้วาลิึาบาเนใบมมารับมือ และวัาบรุเ้าใส่เฟรเลียอย่าหนั
“ีอาร์โเว้น ไหวายเื่อ้าหาไ้พริ้วไหว” เฟรเลียแ่ำสาปเส้นแสสีาพุ่ใส่วาลิ หัวหน้าทหารเนศึรู้ทันร่ายมนร์แ้ไำสาป
“รีเฟลเอเรลโเบลรอส สาปแ่ั่วร้ายลายลับเป็นี ” ำแ่อเฟรเลียมิใ่ไร้ผล แ่หาส่เสริมวาลิให้เลื่อนไหวายรวเร็วั่อาาสเลปเนียร์็ไม่ปาน
วาลิบรรเลเพลยุทธเ้าใส่เฟรเลียราวับท้อทะเลลั่ปะทะเพลระบี่อนัรบำที่ามประุัารร่ายรำ หัวหน้าทหารอารัษ์ยโล่ึ้นป้อันพร้อมหมุนัวอย่าล่อแล่ววัาบผ่านหน้าอริรา
เฟรเลีย็มิ้อยว่าหัวหน้าอารัษ์เ่นันพลิ้วหลบอย่าหวุหวิพร้อมฟาระบี่ถาใส่ลำแนทำให้โลหิอวาลิระเ็นามแรระบี่นัรบำ
้านวาลิแม้เสียโลหิแ่สัาาที่พานพบศึทุรูปแบบไม่เสียามทำให้เาเบี่ยัวหลบารโมีที่ะามมา
ทันในั้นเสียอทหารม้านับสิบวบอาาันปลายทวนเป้าหมายือนัรบใ้ผ้าลุมำ“สัหารมัน!!” เหล่าทหารม้าส่สัาโมี
“อ้ายพวเวร” เฟรเลียสบถอย่าุ่นเือเพราะสมาธิถูึไปโยอทหารม้า ทำให้พลาโอาสที่ะปลิลมหายใศัรูที่อยู่รหน้า
“ีวิอันั่ว้าอเ้าะไ้ยุิะที” วาลิไม่ปล่อยโอาสสัหารหลุมือหมุนัวร่ายาบหวัเ็มยออ แ่พลาไปเฟรเลียเบี่ยัวหลบแ่้าไปเสี้ยววินาทีศาสราอหัวหน้าอารัษ์แหวอาาศใล้เ้ามา สัาาอเฟรเลียทำานทันทีมือ้ายอเาึ้นรับาบ นิ้วทั้ห้าาออามือปลิวไปามทิศทาแราบ โลหิแเ้มพุ่ามือึ้นราวับน้ำพุ
“าย!! เพลระบี่ระบวนท่ามหานทีวิปโย” เฟรเลียแผเสียลั่น
ระบี่วัวัออทุทิศทาราวับมหาสมุทรเิพายุทำให้เหล่าทหารม้าไม่ล้ารุเ้าใส่อย่าบุ่มบ่าม เสียร้อโหยหวนเ็บปวอหัวหน้าอารัษ์ัึ้นอย่า่อเนื่อเ่นเียวเพลยุทธอเฟรเลีย โลหิระเ็น่านออมาทุทิศทาราวับห่าพิรุ
“แม้พวเ้าพยายามัเพียใ ็มิอาะทำพวเ้าให้เ้มแ็ไ้หรอ พวเ้า็แ่มปลว” เฟรเลียเอ่ยบ็ยมือึ้นเริ่มร่ายมน์
เมื่อระบวนท่าสบหัวหน้าอารัษ์ทอร่าไร้วิาบนพื้นท่ามลาโลหิที่สาไปทั่วราวุมนรบนพื้นเหล่าทหารม้าที่ประัษ์ในฝีมือและวามโหร้ายยืนไม่ไหวิราวับโนสะ
“ั ราย โลหิแลีวี” เฟรเลียร่ายมน์บ ผิวหนัอเหล่าทหารม้าีออหนอนสีำ่าเบียเสียยื้อแย่ันออมาพร้อมัินเหล่าทหาร้มาอารัษ์
“อ๊า” เหล่าทหารม้ารีร้อ บานายวิ่หนีไปไ้ไม่ี่้าว็ล้มลสิ้นีวิ
“บสิ้นเสียที” เมื่อสัเวยเหล่าทหารอารัษ์หนอนสีำ่าพุ่เ้าสู่แนวา สภาพวามบาเ็บ่อยๆหายไปนิ้ว่อยๆอออมาเ่นเียวับารลอราบออสรพิษ นัรบำเินเื่อ้าออาเมือเวอร์เลเมียร์ไปทาทิศอุร
ความคิดเห็น