คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 8
ตอน 8
/พะ....พวกนายจะทำอะไร/แจ๊คพูดอย่างหวาดหวั่นกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับทั้งเชนและก็เต้ รึว่าพวกเค้าจะโกรธจนเป็นแบบนี้ ไม่...มันไม่น่าจะใช่เพราะแจ๊คเองก็รู้สึกได้ว่ามีพลังลึกลับอะไรบางอย่างที่ควบคุมคนทั้งสองอยู่ เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นพลังอะไร
/จะ..แจ๊คชั้นกลัว/ปั่นจั่นพูดอย่างสั่น รวมทั้งข้างในตาที่เริ่มสั่นคลอ เหมือนน้ำตาจะไหลรินออกมา
/อย่า...อย่าเข้ามานะ/แจ๊คร้องห้าม เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินย่างสามขุมถือดาบเข้ามาใกล้เพียงระยะห่างไม่เท่าไร และระยะห่างนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้คมดาบมาถึงพวกเค้าที่นั่งติดโซฟาไม่สามารถถอยหลังไปได้
แล้วผู้ถือดาบเข้ามาเหมือนจะปริวิญญาณทิ้งไป ก็หยุดอยู่แค่นั้น แต่ก็ดูเหมือนว่าทั้งแจ๊คและปั่นจั่นจะโล่งใจได้ไม่นาน เมื่อคนที่พึ่งหยุดเงื้อดาบขึ้นมาจะฟาดฟันสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
/อย่า........................../ผู้ที่ตกเป็นเป้านิ่งอย่างแจ๊คกับปั่นจั่น ร้องออกมาแต่เสียงนั้นก็ขาดหายไปก่อน พร้อมห้วงลมหายใจที่หายไป ดาบคมของเชนและเต้ที่ถืออยู่เปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดงสด รอยลงมาตามคมดาบ ทั่วห้องกระจายเต็มไปด้วยเลือด จนดูแดงไปหมดจากสีของเลือด เลือดไหลจากบาดแผลใหญ่ที่เกิดจากการฟันไหลมาตามทางไปจนถึงทางของผู้สังหารทั้งสอง เชน เต้
เพ้ง
เสียงดาบจากมือผู้สังหารทั้งสองตกลงกระทบพื้น นัยน์ตาที่ก่อนนี้เป็นสีแดงจนน่ากลัว ไอสีดำที่ปกคลุมไปทั่วกาย ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว นัยน์ตากลับกลายมาเป็นสีเดิมเฉดเช่นที่มนุษย์ทั่วไปควรมี ขาแกร่งทรุดลงทันที่เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า ภาพที่คนที่เค้าทั้งสองคนรักนอนจมก้อนเลือด ไล้ซึ่งลมหายใจ ปราศจากไอแห่งชีวิต นี่มันเกิดอะไรขึ้น...? นี่พวกเค้าฆ่าคนรักของพวกเค้าเหรอ...? พวกเค้าทำได้ไง นี่มันเป็นเสมือนดวงใจของพวกเค้าเลยนะ...?
/จะ...แจ๊ค หือ... ตื่นสิ/
/ปั่นจั่น.. หือ.. ตื่นสิ/
เสียงของทั้งสองคนพร่ำเรียกชื่อคนรักระคนกับเสียงร้องไห้ แต่...ถึงจะเรียกดังอย่างไร ก็ไม่สามารถเรียกลมหายใจของคนที่นอนจมกองเลือดให้กลับมาได้อีกครั้ง
/ฟื้นสิ... อย่าหลับไปนะ ฟื้นสิ/ ปากพร่ำเรียกคนรักให้ฟื้น แต่มันก็เป็นไม่ได้ มันไม่มีทางที่เป็นไปได้ เค้าฆ่าคนที่เค้ารักไปแล้ว ทำไมล่ะ.. ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับพวกเค้าด้วย
/ตื่นสิปั่นจั่น..../
/ฟื้นขึ้นมานะ แจ๊ค/
ทั้งสองคนยังคงพยายามเรียกคนรักของตัวเองให้พ้นจากห้วงแห่งความตาย ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของทั้งเชน และ เต้ บ่งบอกถึงความทุกข์แสนสาหัสที่มี จากการเสียคนรักไป มันคงจะต้องไม่เจ็บมากมายขนาดนี้ หากจากเสียคนของพวกเค้าเกิดจากความห่างกัน หรือไม่ก็อย่างอื่น แต่นี่... มันเกิดจากความตาย เค้าต้องทนเห็นคนรักตายจากไป แล้วยังมาตานจากน้ำมือของพวกเค้าอีก แล้วนี่จะไม่ให้เค้าเสียใจได้อย่างไง หากเค้าตายแทนได้เค้าก็เลือกที่จะตายแทน
สายโลหิตเริ่มแห้งติดกับพื้นทั่วผนังห้อง เพราะนี่มันนานแล้ว ที่คนทั้งสองนั่งร้องไห้อยู่กับร่างกายที่ไร้ซึ่งวิญาณ ร่างกายอันเป็นที่คุ้นเคย ร่างกายที่เคยเล่น เคยสุขด้วยกันมา แต่ในตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว แจ๊คกับปั่นจั่นจากไปแล้ว และเป็นการจากที่ไม่มีการกับคืนมาได้
ณ ตอนนี้ร่างกายที่ไร้ไอแห่งชีวิตเริ่มเหมือนจะเรือนรางไปทุกที ทุกที มองผ่านร่างกายนี้เหมือนกับสามารถทะลุผ่านไปได้
/ไม่นะ...อย่าจากชั้นไปนะ/
/อย่าไปนะปั่นจั่น/
คนทั้งสองร้องห้าม เมื่อร่างกายใกล้ศูนย์สลายไปเต็มทนแล้ว พวกเค้าต้องมาทนเห็นร่างของคนรักศูนย์สลาย หายไปเรื่อยๆงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย พระเจ้า...จะมีวิธีไงไหมที่จะทำให้กลับคืนมาได้ ทำให้ชีวิตสองชีวิตนี้กลับคืนมาได้
/ไม่...อย่าทิ้งชั้นไปสิ/เชนฟูมฟาย น้ำตาที่รินไหลออกมามากมายอยู่แล้วกับยิ่งเพิ่มขึ้นมากกว่าเก่าอีก
/กลับมารักกันต่อสิปั่นจั่น กลับมาเป็นแฟนกันต่อสิ ตื่นสิปั่นจั่น/เต้เองก็ร้องไห้ออกมาอย่างมากมายไม่แพ้เชน ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำตามันออกมาจากไหนมากมายเหลือเกิน แต่มันกลั้นไว้ไม่ได้จริงๆ มันร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มันร้องออกมาเรื่อยๆ ไหลออกมาอย่างไม่เหือดแห้งลงไป
ร่างกายของผู้ไร้วิญญาณตอนนี้ คงอยู่ไม่ได้อีกแล้วเรือนร่างลงไปอีก ประกายระยิบระยับลอยออกมาจากร่างกายนั้น ลอยสู่ท้องฟ้าสูง พร้อมกับร่างกายที่ศูนย์สลายลงไป ตอนนี้แทบมันไม่เห็นอะไรอีกแล้ว
/ไม่อย่าไปสิ อย่าทิ้งชั้นไปนะ/
ไม่ว่าจะมีเสียงร้องท้วงอย่างไง ก็ไม่สามารถฝืนลิขิตสวรรค์ได้ ไอแห่งชีวิตลอยขึ้นสูงเรื่อย ห่างจากร่างทั้งสองออกไป
และแล้วร่างกายที่เชนและเต้กอดไว้แน่น หวังเพื่อไม่ให้หายไปไหนได้ ก็หายลงไป พร้อมกลับไอแห่งชีวิตที่ลอยขึ้นไปสู่ฟ้าสูงอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนได้อีก น้ำตากลับไหลรินหนักกว่าเดิม เหมือนสายตาตอนนี้ไม่เห็นคนอันเป็นที่รักอีกแล้ว ไม่เห็นแม้แต่ร่างกายนั้น ทำไมสวรรค์ต้องมาเล่นตลกกับพวกเค้าด้วย ทำไมต้องพรากพวกเค้าด้วยความตาย ทำไม....
/ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม/เสียงต้องโกนของคนที่พึ่งศูนย์ขึ้น สนั่นไปทั่ว เสียงต้องโกนว่าทำไม มันเป็นความสงสัยในใจ ว่า…
ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นด้วย
ทำไมต้องเกิดขึ้นกับพวกเค้าด้วย
ทำไมต้องเป็นพวกเค้า
ทำไมต้องมาพรากคนรักไปจากเค้า
ทำไมสวรรค์ต้องเล่นตลกอะไรแบบนี้
ทำไมเรื่องที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น ต้องเกิดขึ้น
ทำไมความรักของเค้าต้องจบลงแบบนี้
ทำไมให้เค้าเป็นผู้ที่ต้องตายแทนไม่ได้รึไง
ทำไมคนที่ต้องตายถึงไม่เป็นเค้าแทน
ทำไมมันเกิดขึ้นเร็วอย่างนี้ เร็วจนตั้งตัวอะไรไม่ได้
ทำไมต้องมาเอาชีวิตคนที่เค้ารักมากที่สุดไป
ทำไม....กัน
+++++++++++++++++++++++++++++
เอาจบแบบนี้อะเปล่า หึหึ เป็นอย่างไงก็คอมเม้นกันเยอะน่ะ โหวตด้วยละ ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นอย่าไงต่อไป ก็มีทางเดียว คือ คอมเม้นเยอะๆ ถ้าไม่คอมเม้นนะ หึ ให้จบแบบนี้แหละ
ความคิดเห็น