คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 7
ตอน 7
เข็มนาฬิกาเดินไปอยู่เรื่อย วันเวลาผ่านไปอย่างไม่เคยหยุดรอ วันคืนผ่านไปกว่า 1 เดือน ที่พวกเค้าทั้งสี่ได้รู้จักกัน ยิ่งคืนวันผ่านไปเท่าไร สายสัมพันธ์ส่วนลึกของจิตใจก็สานกันแน่นขึ้น ทุกอย่างยังคงดูเมื่อเดิมทุกประการ ปั่นจั่นกับเต้ยังเป็นแฟนกัน และรักกันมากขึ้น ส่วนแจ๊คกับเชนก็เป็นเหมือนคู่กัดกันตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างเป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยมา เช่นเดียวกันกับการดำเนินไปของอีกสถานที่หนึ่ง LOVE land ดินแดนแห่งนี้ยังคงตอบรับมือกับ DARK land ที่มารุกรานอยู่ตลอด เวลากว่า 19 ปี ที่ดินแดนที่เปี่ยมด้วยรักกับเต็มไปด้วยเลือดจากการต่อสู้ แต่ทุกครา LOVE land ก็มิเคยตกเป็นของ ดินแดนแห่งความมือที่มาบุกรุก เพราะด้วยมิมีใครที่จะสามารถยึดครองแดนดินแห่งนี้ได้ หากไม่มีอัญมณีแห่งธาตุพิเศษทั้ง 4 ความเย็น ความร้อน สายลม น้ำ ธาตุ 4 อย่างเป็นพลังแห่ง LOVE land ที่ไม่มีใครจะสามารถต้านได้ง่ายๆ หากแต่ผู้ที่ต้องการจะครอบครอง LOVE land อย่าง เซริ เจ้าแห่งปีศาจทั้งปวง ยังไม่ละความพยายาม เมื่อสิ่งที่เค้าต้องการ มันจะต้องได้ ไม่ว่าจะวิธีไหน หรือต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม.....
/ท่านเซริ มาหาพวกเรามีอะไรเหรอครับ/เด็กหนุ่มสองคนประหลาดใจเมื่อจอมปีศาจมาหาเค้า จอมปีศาจผู้ที่ชุบเลี้ยงเค้าสองคน พวกเค้ารู้เพียงว่า เค้าผู้ชุบเลี้ยงตั้งแต่โดยเซริ พวกเค้าไม่รู้เลยว่าพ่อและแม่ที่แท้จริงเป็นใคร และพวกเค้าก็ไม่อยากรู้ด้วยในใจนึกโกรธด้วยซ้ำที่ปล่อยให้พวกเค้าต้องมาอยู่กับปีศาจโดยไม่คิดจะมาช่วยเหลือ แต่ก็ใช้ว่าอยู่กับเซริไม่ดี เพราะเซริเองก็ชุบเองเค้ามา แล้วยังทำให้เค้ารู้ว่าในตัวพวกเค้ามีพลังบางอย่างซ่อนอยู่ พวกเค้าทั้งสองเลยสามารถใช้พลังได้ตั้งแต่ยังเด็ก
/ข้ามีงานจะให้พวกเจ้าทำ/เซริเปล่าขึ้น
/อะไรเหรอครับ/เชนถามขึ้น
/ฆ่ามันซะ แล้วเอาสร้อยที่คอมันสองคนมา/เจ้าแห่งปีศาจพูดเพียงแค่นี้แล้วโยนรูปในเชนและเต้ดู แล้วกายของเซริก็สลายหายไปในหมอกควันสีดำ
/............................/ไม่มีเสียงพูดใดๆออกมาจากปากของคนทั้งคู่ เพียงยื่นจับรูปขึ้นมาอย่างสั่นๆ สายตาทอดมองลงไปที่รูปแล้วแทบทำให้สองขายื่นไม่ไหว ภายในใจเบาหวิวไปหมดที่เห็นรูป ใบหน้าขาวอมชมพู ความน่ารักของคนในรูป เป็นสิ่งที่เค้าเคยพบเห็นมาก่อนหน้านี้ เป็นสิ่งที่ทำให้เค้าหลงใหล จนถอนตัวไม่ขึ้น สิ่งที่อยู่ในรูปทำให้เค้าแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย แจ๊ค ปั่นจั่น นี่พวกเค้าต้องฆ่าคนรักของเค้าเหรอ นี่มันเป็นหัวใจของพวกเค้าสองคนเลยนะ
/เชน..เราจะเอาไงดี/เต้พูดเสียงสั่นเครือ
/ชั้นก็ไม่รู้/เชนก็รู้สึกสับสนวุ่นวายมากมายไม่แพ้เต้
/หือ....ชั้นฆ่าเค้าไม่ได้หรอกนะ ...หึ... ชั้นรักเค้า ชั้นทำไม่ได้/เต้หมดความอดทนที่จะกลั่นน้ำตาไว้ต่อไปแล้ว ทุกอย่างมันกดดันไปหมด ให้เค้าฆ่าปั่นจั่นเหรอ ไม่ได้ เค้าทำไม่ได้จริงๆ เค้าทำลายหัวใจของเค้าไม่ได้
/อย่าร้องสิ..เต้ ทุกอย่างมันต้องมีทางออกนะ/เชนเข้าไปกอดเต้เพื่อให้กำลังใจ พรางพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักเน้น
/ทางออกเหรอ มันจะมีทางออกอะไรอีก เราจะคัดคำสั่งของเซริได้รึงั้น/เต้ยังคงที่ไม่หยุดร้องไห้
/ไม่...มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น นายเชื่อสิว่ามันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี่/เชนยังคงพูดเสียงหนักเน้นเคยเดิม ใช่ว่าเค้าจะมีวิตก ใช่ว่าเค้าจะไม่กังวล ในใจเค้าตอนนี้มันก็สั่นไปหมด ในสมองของเค้าตอนนี้มัน มึนไปหมด มันมืด 8 ด้าน มองไม่เห็นหนทางออกที่ดี ถึงปากจะพูดไปว่าจะต้องหาทางออกที่ดีได้ แต่จริงๆแล้วเค้าก็ไม่รู้หนทางเหมือนกัน
แล้วทางออกไหนล่ะ ที่มันจะดีสำหรับทุกฝ่าย ใครล่ะที่จะช่วยเค้าหาทางออกได้เค้ายังมองมันไม่เห็นเลย เค้ารู้ดีว่าเซริ ถ้าอยากได้อะไรแล้วต้องได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เค้าจะต้องได้ เรื่องนี้อีกหากเค้าไม่ทำ เซริก็ต้องจัดการเองอยู่ดีแล้วทำไมล่ะ ทำไมเรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกับเค้าด้วย ทำไมต้องเกิดขึ้นทำคนที่เค้ารักด้วย ทำไม.....
+++++++++++++++++++++++++++++
/ปั่นจั่น.../แจ๊คเรียกเพื่อนรักที่นอนดูทีวีอยู่
/หึ..../
/เราไปเที่ยวบ้านเชนกับเต้ไหม/แจ๊คชวน นี่มันครั้งแรกนะที่เค้าเอ่ยปากชวน
/แหม...คิดถึงเค้าอะดิ/ปั่นจั่นแซวเพื่อนข้าวที่เอ่ยปากชวน
/บ้า...ชั้นแค่เหงาปากเท่านั้นแหละ/
/เหงาปาก...อยากให้เค้าจูบปากล่ะสิ/
/บ้า..พูดบ้าๆ/แจ๊คเขินหน้าแดงพลางหยิกไปที่ขาของปั่นจั่น
/โอ๊ย...เจ็บนะ/ปั่นจั่นร้องออกมา
/เจ็บสิดี... ตกลงไม่ไปใช่ไหม ชั้นไปเองก็ได้/
/เฮ้ยไปสิ.../
/หึ...ว่าแต่เค้า อิเหนาเป็นเอง/แจ๊คว่าบ้าง
/เออหน่า..ตกลงจะไปไง/ปั่นจั่นเปลี่ยนเรื่อง
/ก็ชั้นบินไป แล้วนายก็เหาะไปแล้วกัน/พูดเสร็จแจ๊คก็กางปีกออกมาพร้อมบินออกไปอย่างรวดเร็ว และปั่นจั่นก็เหาะตามไปติดๆ
15 นาทีต่อมา
ด้วยความเร็วในอากาศของคนทั้งคู่ ทำให้มาถึงบ้านที่เป็นจุดหมายปลายทางได้ไม่ยาก และรวดเร็วเพียงไม่กี่นาที
เสียงประตูถูกเปิดขึ้นโดยแจ๊ค และทั้งสองคนก็เดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ จุดหมายไปที่ห้องโถงของบ้าน เพราะว่าเชนกับเต้มักจะนั่งอยู่ที่นั้นเสมอๆ และพวกเค้าก็คิดถูก เต้และเชนนั่งดูในนั้น แต่ไม่ได้ร่าเริงเมื่อที่ผ่านมา คิ้วที่ขมวด ใบหน้าที่เครียด ในตากเหมือนมีสิ่งที่ไม่สบายในอยู่ข้างใน สิ่งเหล่านี้บ่งบอกว่า เชนกับเต้กำลังมีเรื่องที่ไม่สบายใจอยู่ข้างใน
/อะ...แหม../แขกทั้งสองคนผู้มาเยือนทำเสียงเพื่อเบนความสนใจของเจ้าของบ้าน
/แจ๊ค...ปั่นจั่น/ผู้เป็นเจ้าของบ้านพูดเสียงอ่อยๆ
/เป็นอะไรรึเปล่าเต้/ปั่นจั่นพูด พลางนั่งลงที่ตักของเต้
/นาย
/........................./ไม่เสียงตอบรับใดจากปากของคนที่ถูกถามทั้งสองคน
/ว่าไงไมไม่ตอบ/แจ๊คยังคงพยายามต่อ
/เออ...ชั้นว่านายกลับไปก่อนดีกว่านะ/เชนพูดออกไป ทั้งที่ใจจริงเค้าไปอยากให้แจ๊คไปเลย แต่ใจหนึ่งก็กลัวคำพูดของเซริ จอมปีศาจ และหากเซริย้อนกลับมาที่บ้านเค้า แจ๊คกับปั่นจั่นคงไม่ปล่อยภัยเป็นแน่
/ชั้นว่านายก็กลับไปก่อนดีกว่านะ/เต้เสริมทัพ แล้วดันให้ปั่นจั่นลุกขึ้นจากตัก
/หึ....ไปก็ได้คิดว่าอยากมานึกเหรอ/แจ๊คที่ดีๆอยู่ กับฉุนขึ้นทันที่เหมือนได้ยินคำพูดเมื่อกี้ ส่วนปั่นจั่นก็ได้แต่ยืนนิ่ง สะกิดเพื่อนรักเบาๆว่าให้พอ
/ไม่..แจ๊คชั้นไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ/
/ชั้นด้วยนะปั่นจั่น/
/ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แล้วมันหมายความว่าอย่างไง ไล่กันกลับชัด ไม่ต้องมาแก้ตัว/แจ๊คขึ้นเสียงอีก
/โธ่....แจ๊คไปกันใหญ่แล้ว/
/ไม่ต้องมาพูด... ชั้นจะไปแล้ว/แจ๊คกางปีกออกไปแต่ก็ยังโฉบเอาตัวของปั่นจั่นไปด้วย ในบ้านจึงเหลือแต่เจ้าบ้านทั้งสอง เค้าทั้งสองไม่ได้ต้องการให้เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้เลย แต่แจ๊คเองก็ไม่เคยฟังอะไร จนเชนก็เริ่มระอาปนกับชินกับแจ๊คไปแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++
ตึ้ง
เสียงกระของประตูที่เกินจากแรงผลักของใครคนหนึ่ง แจ๊ค เค้ากลับมาบ้านอย่างโมโห และไม่รู้โมโหอะไรนักหนาหรือว่าโมโหที่เชนไม่สนใจเค้า
/แจ๊ค...ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย/ปั่นจั่นเตือนเพื่อของตัวเอง ใช่ว่าปั่นจั่นจะไม่โมโห เค้าเองก็โมโห แต่มันน้อยใจซะมากกว่า
/นายก็ดูซิปั่นจั่น พวกเค้ามาทำงี้กับเราได้ไง/
/นายก็ไม่หน่าพูดกับเค้าแรงๆเลยนะ/
/ไม่พูดได้ไง หึ...คอยดูนะชั้นจะไม่ไปเลย ที่นั้นนะ/
/โธ่..../ปั่นจั่นกำลังจะพูดต่อแต่ก็เห็นสิ่งหนึ่งปรากฏขึ้นมาก่อน
วืบ
แล้วสิ่งที่ปรากฏขึ้นมาก็คือ เชนกับเต้ ที่ทั้งคู่หายตัวเข้ามา
/นาย
/พวกนายสองคนเป็นอะไรรึเปล่า/ปั่นจั่นพูดขึ้น เมื่อเห็นทั้งคนนิ่งผิดปกติ นัยน์ตาของผู้มาเยือนแดงฉาน ดุจดั่งสีโลหิต ดวงตาจ้องมองมาอย่างกับจะฆ่าเสียให้ตายลงตรงนั้นให้ได้ แต่...นัยน์ตาอำมหิตนี้กับดูเหมือนว่าตาสั่นคอนอยู่ภายใน เหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมา รอบกายมีไอสีดำมืดของรอบกายคนทั้งสอง เรียวเท้าเริ่มก้าวเข้ามาหาเจ้าของบ้านที่อยู่ตรงหน้า มือของผู้มาเยือนกางออกมา แล้วสิ่งที่ปรากฏอีกก็คือดาบคมที่ออกมา เป็นดาบประจำกาย ดาบแห่งสายน้ำ และ ดาบแห่งความเย็น ทั้งเชนและเต้กำดาบนั้นไว้แน่นเหมือนกับจะฟาดฟันสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ แหลกสลายลง แจ๊คโมโหในตอนแรก ณ เวลานี้กลับกลายมาเป็นความกลัว ความหวาดหวั่น อยู่ในใจคนทั้งสอง แจ๊คและปั่นจั่น
+++++++++++++++++++++++++++++
ดีจ้า... จบไปอีกหนึ่งตอน ดีไม่ดีอย่างไงก็บอกกันได้นะ คอมเม้นกันเยอะล่ะ โหวตด้วยนะ ถ้าอย่างรู้ว่าชะตากรรมของแจ๊คจะเป็นอย่างไร ก็คอมเม้นก็เยอะล่ะ บายจ้า............
ความคิดเห็น