คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 10
ตอน 10
/เชนวันนี้นายนึกไงเนี่ย ชวนชั้นเดินออกมาซื้อขนม/เต้ถามเชิงบ่นนิดๆ เมื่อเพื่อรักของเค้าอย่างเชน ลากเค้าออกมาตั้งแต่เช้าเพื่อเดินมาซื้อขนม
/ชั้นกะว่าจะซื้อไปฝากแจ๊คหน่อยนะ นายก็ซื้อไปให้ปั่นจั่นด้วยสิ/
/อืม.. ว่าแต่นายเถอะ/
/อะไร../เชนถามกลับไปอย่างงงๆ
/ก็นายนะจีบแจ๊คมาตั้งนาน ไม่เห็นติดสักที/
/นายก็ดูแจ๊คดิ เล่นแง่อยู่ได้ เคยยอมชั้นทีไหน/
/นายก็เลยต้องยอมแจ๊คล่ะสิ/
/เออ.. ให้จีบติดก่อนเถอะ/แล้วสายตาของบุคคลทั้งสองที่กำลังคุยกันอย่างเมามัน ก็เหลือบไปเห็นบุคคลที่กำลังพูดถึง แจ๊ค นั้นเอง ภาพที่เห็นแจ๊คกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ของสวนสาธารณะ แต่ถ้าภาพนั้นเป็นเพียงแจ๊คนั่งอยู่คนเดียวก็ดี แต่ภาพนั้นกับเป็นภาพที่ทำให้เชนโกรธจนหน้าแดง กำมือแน่น เพราะว่าภาพนั้น ที่สายตาสองคู่เห็น เป็นภาพของคนที่เค้ารักมากที่สุดกำลังนั่งอยู่กับชายที่ไหนก็ไม่รู้ มือของชายคนนั้นโอบเอวบางของแจ๊คอยู่ มือเล็กของแจ๊คโอบคอชายคนนั้น พลางโน้มคอของชายคนนั้นลงมา แล้วเรียวปากทั้งสองก็ประกบแนบชิดติดกัน ส่งเรียวลิ้นเกี่ยวตวัดเพื่อหาความหวาน อย่างดูดดื่ม...
/เฮ้ย..เชนใจเย็น/เต้คว้าเชนไว้ เมื่อเห็นเชนจะเข้าไปจัดการกับภาพที่ตรงหน้า
/นายจะให้ชั้นใจเย็นเหรอ แจ๊คกำลังจูบกับไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้นะ ชั้นเย็นไม่ไหวเหรอ/เชนเริ่มเลือดขึ้นหน้าอีกครั้ง
/ถ้านายเข้าไปตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรดี นายกลับไปบ้านก่อนดีกว่า เพื่อนายจะได้ใจเย็นๆกว่านี้/เต้เตือน และขณะที่เค้ากำลังเตือนอยู่สองตาก็ไปเห็นเข้ากับสิ่งหนึ่ง เป็นภาพที่ดูแล้วบาดตาบาดใจกับเต้ ภาพที่คนที่เค้ารักมากที่สุดอย่าง ปั่นจั่น กำลังยืนจูบกับชายที่ในก็ไม่รู้อย่างดูดดื่มและลึกซึ้ง
/ไหน...นายบอกให้ชั้นใจเย็นไง แล้วนายทำไม่มาใจร้อนเอง/เชนปรามเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของเค้าจะเข้าไปชกคนที่จูบปั่นจั่นให้ได้
/หือ...ก็ได้/เต้กัดฟันกรอด
/งั้น...กลับบ้านกันก่อนเผื่อจะได้ใจเย็นกว่านี้/แล้วทั้งคู่ก็กลับบ้านไปก่อน ขณะที่อารมณ์กำลังเดือดอยู่
แล้วคนทั้งคู่ก็กลับมาบ้าน โดยอารมณ์ยังไม่หายเดือด ยังเดินวนเวียนไปมาอยู่ทั่วห้อง
...วนไป...
...วนมา...
/โอ๊ย...ไม่ไหวแล้วโว้ย/เชนระเบิดอารมณ์ออกมา หลังจากพยายามทำให้อารมณ์เย็น แต่ภาพของเหตุการณ์มันก็วนเวียนจนทำให้เค้าระงับอารมณ์ไม่ได้
/ชั้นก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน/เต้เสริม
/งั้น...ไปบ้านสองคนนั้นกัน/สิ้นเสียง ร่างของทั้งสองคนก็หายไปทันที หวังจะไปบ้านผู้ต้องหา คดีความรัก แจ๊คกับปั่นจั่น
บ้านแจ๊คและปั่นจั่น
เชนกับเต้มาโผล่ในกลางบ้าน ต่างคนต่างแยกกันออกไปเพื่อจะไปสะสางเรื่องราวที่เกิดขึ้น
...เชนไปหาแจ๊คที่ระเบียงหน้าบ้าน...
...เต้ไปหาปั่นจั่นในห้อง...
เชนเดินเสียงดัง ตึก ตึก จนแจ๊คที่ยื่นอยู่เงียบต้องให้มาดูผู้มาเยือนที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าที่ควร
/เชน...นายเป็นไรอ่ะ/แจ๊คถามตามปกติ
/............................../ไม่มีเสียงตอบรับใดออกมา เพียงแต่เชนเดินจ้องหน้าเขม็งจนเข้ามาประชิดตัวแจ๊ค
/อะไรของนายเนี่ย../แจ๊คถามกับอาการแปลกๆของคนตรงหน้า
/นายไปทำอะไรไว้ นายยอมรับมาซะดีๆ แจ๊ค/เชนพูดเสียงกร้าว
/อะไร.. ชั้นไปทำอะไร/แจ๊คพูดหน้าตาย เพราะเค้าไม่รู้จริงว่าเค้าไปทำอะไรที่ไหนมา แล้วทำไมเชนต้องแสดงอาการโกรธขนาดนี้ด้วย
/อะไรงั้นเหรอ... นายไปทำอะไร นายยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ/เชนขึ้นเสียง ด้วยความโมโหปนความเสียใจเมื่อนึกถึงภาพนั้น
/อะไร นาย
/ใช่... นายอยู่กับปั่นจั่นตลอด นั้นแหละ ขนาดนายอยู่กับปั่นจั่นยังทำ แล้วถ้าไม่อยู่ละ/เชนตะคอกใส่ ดวงตาเริ่มสั่นๆ เหมือนจะมีน้ำใสๆไหลออกมา
/นายพูดเรื่องอะไรของนาย ชั้นไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น/แจ๊คตะคอกใส่บ้าง คราวนี้เค้าก็โมโหแล้วนะ
/นายทำแบบนี้ทำไม.. ฮือ นายก็รู้นิว่าชั้นรักนาย ฮือ.. แล้วนายทำทำไม/เชนตะคอกออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวย ของมือจับต้นแขนแจ๊คบีบอย่างแรง สายตามาทอดลึกเข้าไปในสายตาคนตรงหน้าเหมือนจะบอกให้รู้ว่าเค้าเสียใจแค่ไหน กับสิ่งที่เกิดขึ้น
/โอ๊ย...ชั้นเจ็บนะ/แจ๊คสะบัดแขนออก
/เจ็บเหรอ.. ชั้นสิที่ต้องพูด ชั้นสิเจ็บ ความเจ็บปวดที่นายมอบให้ไง แจ๊ค/เชนกับโมโหขึ้นอีก เหมือนกับว่าความรักที่เคยมอบให้ มันกลับกลายมาเป็นสิ่งที่ทำให้เค้าเจ็บปวด เป็นเหมือนเชื้อเพลิงที่ทำให้ความโกรธเพิ่มมากขึ้น
/นายพูดเรื่องอะไร ชั้นไม่รู้เรื่องทั้งนั้น/แจ๊คจ้องหน้าเชนที่เต็มไปด้วยน้ำตา เหมือนจะบอกว่าถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็กลับไปก่อน ถ้ามีเหตุผลเมื่อไรค่อยมาคุยกัน
/ไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ../เชนตะคอกใส่ มือขวาดึงขึ้นสูงเหมือนจะตบลงไปบนหน้าแจ๊ค แต่..ก็ต้องชะงัง เมื่อแจ๊คหันมาจ้อหน้าเขม็ง ดวงตาสั่น ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลรินลงมา
/เอาสิ.. นาย
/โธ่เว้ย.../เชนสะบัดมือลง ด้วยความเสียอารมณ์
/ไอ้คนบ้า ฮือ.. ไอ้คนใจร้าย ฮือ... นายออกไปเลยนะ ไม่ต้องมาให้ชั้นเห็นนาย
/....................................../เชนไม่พูดอะไรแล้วหายไป เมื่อเค้าไม่อยากให้อยู่แล้วจะอยู่อีกไปทำไม........
++++++++++++++++++++++++++++
ในห้อง ปั่นจั่น
/ปั่นจั่นนายบอกมานะว่า ไอ้หมอนั่นเป็นใคร/เต้จับตัวปั่นจั่นมาใกล้ แล้วจ้องหน้าลึกลงไปหาความจริงข้างในออกมา
/นาย
/นายไม่ต้องทำมาเป็นไม่รู้ สิ่งที่นายทำ นายก็น่าจะรู้ดี นายทำแบบนี้ทำไม ชั้นเป็นแฟนนายนะ/เต้ตะคอกใส่
/นายเป็นบ้าอะไรมาโมโหใส่ชั้น ถ้าพูดไม่รู้เรื่องนายก็กลับไปซะ/ปั่นจั่นขึ้นเสียง
/กลับไป.. ชั้นกลับ แล้วนายจะได้ไปอยู่กับไอ้บ้านั่นล่ะซิ/
/นายพูดเรื่องอะไร ถ้านายยังพูดไม่รู้เรื่องก็กลับไปดีกว่า/
/ได้.. ชั้นจะกลับถ้านายยอมรับมาซะว่านายไปทำอะไรมา/เต้ขึ้นเสียง
/ชั้นไปทำอะไรมา นายบอกมาดีกว่า/ปั่นจั่นโมโหขึ้น
/สิ่งที่นายทำ นายก็ต้องรู้สิ รึว่าไม่กล้าที่จะพูด/
/สิ่งที่ชั้นทำ ชั้นพูดมันแน่ แล้วก็กล้าที่จะพูดด้วย/
/งั้น นายก็พูดมาสิ/
/ก็บอกแล้วงั้นว่า ชั้นไม่ได้ไปทำอะไร/
/โกหก นายอย่ามาทำปากแข็ง ชั้นไม่นึกเลยนะ ว่านายจะเป็นคนอย่างเนี่ย/
/เต้.. ถ้านายพูดไม่รู้เรื่อง ก็กลับไปซะ ชั้นเบื่อแล้ว/
/เบื่อเหรอ... ชั้นจะให้นายหาเบื่อเอง/แล้วเต้ก็ลงไปซุกไซร้ที่คอของปั่นจั่นอย่างแรง ทั้งขบ และ เม้ม แต่.. คนที่ถูกกระทำคงจะไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย เพราะตอนนี้เค้าโมโหมาก
เพี๊ยะ
ปั่นจั่นผลักเต้ออก แล้วลงฝ่ามือไปที่หน้าเต้อย่างแรง จนขึ้นรอยนิ้วทั้งห้า
/ออกไปซะ ฮือ../ปั่นจั่นเสียงแข็ง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม
/............................./เต้ยังคงนิ่ง
/ชั้นบอกให้นายออกไปไง ฮือ.../ปั่นจั่นตะโกนเสียงดัง แล้วน้ำตาก็ไหลรินออกมาหนักขึ้นอีก
/...................../เต้ยืนนิ่ง แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ปั่นจั่นนั่งร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียว
ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าทั้งบ้านเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น และคราบน้ำตาของคนทั้งสอง แจ๊ค ปั่นจั่น เค้าไม่รู้เหมือนกันว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น มันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้า ทำทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไง.......
+++++++++++++++++++++++++++++
ช่วงนี้มีแต่เรื่องเนอะว่าป่ะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราแต่งให้ ตอนต่อไปก็จะได้มีแต่งความสุขแล้วล่ะ ถ้าได้กำลังใจเยอะ ก็คงได้อ่านเร็วอ่ะนะ หึหึ... บายบาย...
ความคิดเห็น