คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 16
ตอน 16
/เชนรอก่อนสิ../แจ๊ควิ่งมาทำท่าหอบที่หน้าระเบียบหน้าบ้าน ที่เชนวิ่งมาก่อนหน้านี้
/นายตามชั้นออกมาทำไม/เชนถามเสียงเรียบ เป็นน้ำเสียงที่แจ๊คไม่เคยได้ยินจากปากเชนมาก่อน มันทำให้แจ๊คสั่นๆเหมือนกัน
/เชนถึงอย่างไงนายก็ไม่ควรทำแบบนี้นะเชน อย่างไงพวกเค้าก็เป็นพ่อแม่ของเรานะ/แจ๊คอธิบายเสียงเงียบ
/พ่อ แม่ งั้นเหรอ พวกเค้าทอดทิ้งเราไปตั้งแต่เด็กอย่างงี้เหรอที่พ่อแม่เค้าทำกัน/
/พวกเค้าก็บอกแล้วไงว่ามันจำเป็น ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่อยากจะห่างลูกหรอกนะ/
/นายไม่ต้องมาแก้ตัวแทนหรอก/เชนหันไปตะคอกแจ๊คอย่างแรง
/ได้...นายทำแบบนี้กับชั้นใช้ไหม/แจ๊คค้อนเชน แล้วจะหันหน้ากลับไป แต่ก็ถูกเชนดึงมามองหน้าก่อน
/แจ๊คไม่ใช่แบบนั้นนะ ชั้นขอโทษชั้นโมโหมากไปหน่อย/
/แล้วนายก็มาลงใส่ชั้นนี่นะ/
/ชั้นขอโทษ นายไม่รู้หรอกว่าการที่ชั้นต้องมาอยู่กับปีศาจมาทรมานแค่ไหน/
/แต่.. ตอนนี้นายก็ได้รู้จักพ่อแม่ที่แท้จริงแล้วนะ/
/ชั้นยังรับไม่ได้ พวกเค้าทิ้งเราไป 19 ปี แล้วกลับมาตอนนี้ มันจะมีประโยชน์อะไร/
/แต่นาย.../เสียงของแจ๊คที่พูดขึ้นยังไม่จบ เพราะถูกเสียงของใครบ้างคนขัดขึ้น
/ไม่เป็นไรหรอกลูก เชนคงไม่อยากให้อภัยพ่อกับแม่หรอก/มันเป็นเสียงของไฮโตสึที่พูดขึ้น
/แต่..พ่อ/แจ๊คพูดขึ้น มันเป็นครั้งแรกที่เค้าเรียกพ่อ
/ไม่เป็นไรหรอก แค่เชนได้รู้ว่าเราเป็นพ่อแม่เค้าก็พอแล้ว/อาริกะพูดด้วยน้ำเสียงสลด ถึงใจหนึ่งจะดีใจที่ได้ยินลูกแท้ๆเรียกตัวเองว่า พ่อแม่ แต่ก็ยังเสียใจอยู่ที่เชนไม่ยอมรับพวกเค้าซะที
/พ่อกับแม่จะไปก่อนนะ แล้วลูกอย่าลืมเอาหนังสือเล่มนั้นมาดูด้วยละ/ผู้เป็นพ่อและแม่บอกลา โดยมีสายตาเล็กๆของเชนเหลือบมองดู หนังสือที่ถูกพูดถึงนั้นมันเป็นหนังสือเล่มเดียวกับที่แจ๊คกับปั่นจั่นเคยอ่าน หนังสือเล่มนี้ยังมีอะไรอีกมากมายที่พวกเค้าทั้งสี่คนยังไม่ได้อ่าน ยิ่งตอนนี้ทั้งสี่คนอยู่ร่วมกันยิ่งทำให้สามารถอ่านหนังสือได้ทั้งเล่ม หนังสือยังมีวิธีการต่างๆมากมาย การรวมพลัง จุดอ่อน การใช้พลังอย่างเต็มที มันอยู่ในหนังสือ ที่รอวันให้ผู้มีพลังพิเศษทั้งสี่ได้อ่านต่อไป...
/เชนทำไมนายทำแบบนี้ พ่อกับแม่จะกลับแล้วนะ/แจ๊คเข้าเขย่าแขนเชน ขณะที่เชนกำลังจะเดินเข้าบ้านไป เพราะนี่มันก็ดึกแล้ว มันได้เวลานอนจะได้ไม่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้
/ปล่อยชั้นแจ๊ค ชั้นจะไปนอนแล้ว/
/นายจะนอนได้ไง นายยังไม่ได้พูดอะไรกับพ่อแม่เลยนะ/
/ไม่/เชนสะบัดมือแจ๊คออกไป แล้วเดินก้าวไปอย่างรวดเร็ว
ระวัง !!!
เสียงประสานของทุกคนดังขึ้น เมื่อสายตาทั้ง 3 คู่เห็นพลังบ้างอย่างกำลังพุ่งเข้าไปหาเชนอย่างรวดเร็ว พลังลึกลับบ้างอย่างที่มาจากไหนไม่รู้หวังจะทำร้ายเชน พลังดวงกลมโตสีดำสนิทที่พุ่งเข้าอย่างรวดเร็ว และมันก็โดนเข้ากับใครบ้างคนอย่างเต็มๆ จนร่างนั้นกระเด็นไปไกล
/แม่......../แจ๊คร้องเสียงหลง และการตกตลึงของคนอีกสองคน คนหนึ่งคือ ไฮโตสึ ผู้เป็นสามี และอีกคนหนึ่งคือ เชน ผู้เป็นลูก
ตึก ตึก
เชนวิ่งเข้าไปหาร่างอาริกะที่นอนแน่นิ่ง ไม่ไหวติง อย่างรวดเร็ว ด้วยความเป็นห่วง แต่...กลับถูกพลังลึกลับสาดใส่เข้าไปเต็มตัวจนกระเด็นไปอีกทาง
เฮอ...
ร่างของเชนลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง เสียงหายใจแรงดังจนคนข้างได้ยิน เหนื่อยพุดขึ้นมาเต็มใบหน้า เชนตื่นขึ้นมา ตกใจกับความฝันที่เค้าพึ่งผ่านมันไป มันเป็นฝันร้ายด้วย
/เชนนายเป็นอะไร/คนที่นอนอยู่ข้างๆอย่างแจ๊คถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
/แจ๊ค พ่อกับแม่ละ พ่อกับแม่อยู่ไหน พวกเค้าไม่เป็นไรใช่ไหม/เชนหันไปถามแจ๊คอย่างรีบร้อน มือใหญ่จับที่ต้นแขนร่างเล็ก
/พ่อ... แม่... /แจ๊คทวนคำ ก็คำที่พ่อแม่ที่เชนพูด มันเป็นคำที่เค้าพึ่งพูดนิ จากที่ตอนแรกเค้ายังโกรธพ่อกับแม่อยู่เลย
/ใช่.. พ่อแม่ พวกเค้ายังอยู่ใช่ไหม/
/ใช่..พ่อแม่ไม่เป็นไรซักหน่อย ตอนนี้พ่อกับแม่ก็กลับไปแล้วไง/แจ๊คอธิบาย นี่เชนเป็นอะไรไปเนี่ย อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาถามเค้าแบบนี้
/หรอ..งั้นก็ค่อยล่วงอกหน่อย/เชนถอนหายใจอย่างล่วงอก นึกว่าสิ่งที่เค้าฝันไปมันจะกลายเป็นจริงซะแล้ว
/เชน.. ว่าแต่นายไม่โกรธพ่อกับแม่แล้วเหรอ/
/ละ..อะไรหรอ.. กะ..ก็หายแล้วมั้ง/
/อืม..ก็ดีแล้วละ ไงเค้าก็เป็นผู้ให้กำเนิดเรา ว่าแต่ทำไมนายถึงหายโกรธละ/
/อืม..เรื่องนั้นเหรอ ชั้นฝันร้ายนะ ฝันว่าต้องสูญเสียแม่ไป ชั้นคิดดูแล้วนะว่าโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์อย่างไงเค้าก็เป็นพ่อแม่เราอยู่ดี ที่เค้าทิ้งเราไปเค้าก็มีเหตุผล ชั้นว่านะ ทุกเรื่องมันมีสิ่งดีๆอยู่แล้วละ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ชั้นก็จะเรื่องมองด้านดีของมันแล้วกัน/
/นายคิดได้ก็ดีแล้ว/
/ว่าแต่..เรานอนกันต่อเถอะ/เชนไม่พูดเปล่าเอามือโอบไหล่แจ๊ค เพื่อจะให้คนตัวเล็กนอนลงไป แต่ก็ถูกขัดก่อน
/อะ.. อย่ามาเนียนเลย ถ้านายเกินเสียงนี้ ชั้นเอาไฟเผานายแน่/แจ๊คพูดไปชี้ไปที่เส้นแดง แล้วมองเชนตาลุกเป็นไฟโชติช่วง
/ก็ได้.. ก็ได้.. คนอะไรสวยแต่ดุ/เชนแซวไป แล้วจำใจนอนลงไปแต่โดยดี เค้าก็ขี้เกียจเล่นแล้ว นี้มันตี 3 แล้วมันหมดอารมณ์(เล่นนะ ไม่ใช่อย่างอื่น)
+++++++++++++++++++++++++++++
เช้าแล้ว วันนี้ท้องฟ้ากลับไม่สว่างสดใสเหมือนวันก่อนๆ กลับมีแต่สีเทามืดหม่น ไม่แสงอาทิตย์ส่องมาแต่อย่างใด มีกลุ่มเมฆสีดำราวเมฆฝน ลอยอยู่ทั่วเต็มท้องฟ้าไปหมด ทุกอย่างเงียบสงบไม่ไหวติง ไม่มีแม้แต่สายลมพัดเบาๆ ไม่มีแม้แต่เสียงนกที่เคยร้องเจื้อยแจ้วอยู่ทุกวัน แต่เหตุการณ์เหล่านี้ก็ไม่ได้ทำให้พวกเค้ารู้สึกอะไรเลย เพราะพวกเค้ามีความรักที่เป็นเหมือนเกาะที่ทำให้มีโลกสดใส แจ๊คที่กำลังไล่เล่นตีเชน เนื่องจากเชนขโมยหอมแก้ม เต้กับปั่นจั่นที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่บนโซฟา ทุกอย่างช่างดูมีความสุขเหลือเกินในบ้านหลังนี้
ฟุบ
ร่างของหญิงสาววัยกลางคนลอยมาจากหน้าต่าง แล้วฟุบลงบนโซฟากลางห้อง ร่างของผู้หญิงคนนั้นสะบัด
สะบอม มีรอยแผลใหม่ๆเปื้อนอยู่เต็มตัวไปหมด
/แม่ !!!/เสียงของทั้งสี่ร้องประสานกัน เมื่อหญิงสาวคนนั้นพลิกตัวหันมา ปรากฏว่าเป็น อาริกะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ใกล้จบแล้วแหละเรื่องนี้ ขี้เกียจแต่งจังเลย แต่ก็จะแต่งให้จบ ไงก็อ่านแล้วคอมเม้นกันด้วยนะ บายบาย
ความคิดเห็น