Red Road ทางสู่ใจเธอ

ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว...ลองอ่านหน่อยมั้ย เงียบเหงาอ่ะ!!!

 我們的紀念

Red Road

ทางสู่ใจเธอ

   

 ผู้ซึ่งไม่ลิ้มรสขม...จะไม่เข้าใจรสหวาน

เช่นเดียวกับคนที่ไม่เคยมีความรัก...จะรู้จักรักแท้ได้ยังไง

'บนถนนเส้นนี้ พวกเขาต่างเจ็บปวด สับสนและหลงทาง ผ่านช่วงเวลาที่ทุกข์ สุขและอบอุ่นใจ

แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป มันจะยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำ สร้างรอยยิ้มและกำลังใจให้พวกเขา'

    

 

อารัมภบท

     'ทองหนึ่งแท่งกับโคลนหนึ่งกอง อะไรมีประโยชน์กว่ากัน ต้นไม้งอกบนทองได้ไหม 

อย่าประเมินค่าตัวเองต่ำ คนทุกคนย่อมมีคุณค่าอยู่ในตัว'

               แต่ประโยคนี้มันใช้ไม่ได้เมื่อคุณอยู่ที่เรดฟอร์ด โรงเรียนมัธยมนานาชาติชั้นนำของประเทศไทย สิ่งเดียวที่จะทำให้คุณดูมีค่า คือ ทอง...

               โคลน...ในความคิดของเด็กเรดฟอร์ด ย่อมหมายถึง 'จัณฑาล' คนที่ต้องจำกัดจำพวก บุคคลชนชั้นล่างที่มิควรข้องเกี่ยว เป็นนักเรียนปลายแถวแบบโรงเรียนกาสะลอง

               ในรั้วโรงเรียนที่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะอย่างรุนแรง ได้สร้างบาดแผลและความเจ็บปวดให้พวกเขามากมาย เป็นเกมชีวิตที่มีความตายเป็นเดิมพัน

               นักเรียนกาสะลอง ไม่มีใครที่ไม่เกลียด...ปาราวตี พวกเขาเคยขอร้องเธอ ให้ช่วยเด็กชายคนหนึ่งที่ถูกนักเรียนเรดฟอร์ดทำร้าย เพียงเพราะว่าจน

               แต่คำตอบของปาราวตีคือ...หึ พวกเธอโชคไม่ดีเอง

               และเมื่อเกมชีวิตพลิกผัน ให้ปาราวตีที่เคยสูงส่งในเรดฟอร์ด ต้องมาคุกเข่าขอความเมตตาจากนักเรียนกาสะลอง เมื่อนั้นพวกเขาควรทำอย่างไรกับเธอ...เพื่อให้สาสมกับความแค้นที่มีในใจ

               แต่ทว่านักเรียนกาสะลอง คือ โคลน ก็เป็นโคลนที่ให้โอกาสต้นไม้ได้เติบใหญ่ พวกเขาจะไม่ทำตัวไร้ค่าอย่างทอง

               ปาราวตีที่เคยเป็นทอง และได้เรียนรู้การใช้ชีวิตอย่างโคลน เธอจะสามารถหลอมรวมพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวได้หรือไม่

               ให้คำว่าความแตกต่าง เป็นการเสริมสร้างเติมเต็มให้กัน หาใช่การเหยียบย่ำซึ่งกันและกัน

             

               

         

แนะนำตัวละคร

1.ปาราวตี 

    รู้มั้ยที่โรงเรียน...เค้ารู้กันว่าฉันน่ะร้าย!! 

          สวัสดีค่ะ ฉันชื่อปาราวตี ปีนี้ขึ้นม.5 อายุ 17 ปี เกิดวันที่ 5 พ.ย. xx ความถนัดเฉพาะด้านคือการวาดรูป 

               นิสัยปกติเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ถ้าเจอใครถูกใจ ก็จะพูดมากเป็นพิเศษ เป็นคนเบื่อง่าย แต่ไม่ง่ายกับทุกคนนะคะ (อุ๊บส์...) ไม่ชอบคนโกหก ถ้ารู้จะไม่เสวนาด้วยเลยค่ะ ส่วนข่าวลือที่ว่าชอบเที่ยวกลางคืน ...ไม่จริงสักนิด  ถ้าถามเรื่องเหล้า (กำลังเลิกค่ะ) แต่บุหรี่ไม่สูบนะ ยิ่งเรื่องผู้ชาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง (บนโลกนี้ชอบมีผู้ชายที่คิดว่าตัวเองดูดีอยู่เยอะ และฉันเกลียดคนประเภทนั้นที่สุด) แต่ถ้าถามว่ามีคนที่แอบชอบมั้ย? ...อันนี้ขอเก็บเป็นความลับค่ะ

          อะไรนะคะ? รู้สึกยังไงกับเรื่องที่หญิงชราคนหนึ่งถูกแท็กซี่ใจบาปหลอกเอาเงินไป หนูว่าผู้หญิงคนนั้นโชคร้ายเอง เธอควรฉลาดให้มากกว่านี้ เพราะโลกมันโหดร้ายค่ะ 

2.จางเจียอิน (เจมี่ จาง)

     

หนีห่าว...

     ผมชื่อจางเจียอิน หรือเรียกเจมี่ก็ได้ แต่เด็กส่วนใหญ่ที่โรงเรียนจะเรียกผมว่า 'จางเหล่าซือ' ผมเกิดวันที่ 12 เมษายน xx อายุ 24 ปี จบโท ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ จากอ๊อกซ์ฟอร์ด ตอนนี้ทำงานเป็นครูสอนพิเศษ2โรงเรียนครับ คือเรดฟอร์ดกับกาสะลองวิทยา

     ผมชอบสอนหนังสือนะครับ อยากถ่ายทอดความรู้ของตัวเองให้คนอื่น หรือบางทีอาจเพราะได้แรงบันดาลใจมาจากครูเปียโนสมัยเด็ก ผมสามารถรับมือกับลูกศิษย์ได้ทุกรูปแบบนะครับ แต่กับปาราวตีเนี่ย...เล่นเอาผมหัวปั่นไปเหมือนกัน

        นิสัยโดยส่วนตัวเป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่ายครับ เวลาว่างชอบถ่ายรูป สเปคสาวในฝันก็สาวไทยนี่แหละครับ หน้าตาไม่สำคัญหรอก ขอแค่ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืนแล้วก็ไม่แต่งตัวโชว์เนื้อหนังมังสา...เท่านั้นก็พอครับ (ไม่รู้ว่าขอเธอคนนั้นมากไปมั้ย)

        เรื่องความรักระหว่างครูกับนักเรียนเหรอฮะ ผมว่ามันก็ไม่เหมาะสมนะครับ แต่ก็ไม่มีใครที่คุณตกหลุมรักไม่ได้หรอกครับ

3. เจ้าทัพ

 

          สวัสดีครับ ผมเจ้าทัพ อายุ 17 ปี อยู่ ม.5 เป็นลูกหลานเจ้าของห้างโรงแรม ก็ไม่เท่ากับเป็นเจ้าของจูบแรกของปาราวตีหรอกฮะ (ขออวดหน่อย) ตอนนี้ผมกำลังดำรงตำแหน่งประธานนักเรียนคนล่าสุดของเรดฟอร์ด ถ้าถามสาเหตุว่าทำไมถึงเลิกกับปาราวตี ผมบอกเลยครับ...ผมผิดเอง (แต่ไม่ใช่ว่าผมมีคนใหม่หรืออะไรนะครับ) ผมแค่รู้ในวันที่มันสายไป และผมเสียใจ

          ผมรักเธอ...และยังคงรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่ตอนนั้นผมมันโง่ ถ้าคุณมีโอกาสได้พบปาราวตี ก็ฝากไปบอกเธอด้วยนะครับว่า...ได้โปรดลืมผมไปเถอะ ผมโง่เองที่ทิ้งเธอไป และตอนนี้เธอไม่มีความสุขเลย เธอยังคงเจ็บปวดกับเรื่องของผม ดังนั้นได้โปรดลืมผมไปเถอะ

          อะไรนะฮะ สัมภาษณ์เธอไปแล้ว โห่...

4. ไอรา

         ไอราเองค่ะ อายุ 17 ปี เป็นเพื่อนของปาราวตีกับนิล เราสามคนคบกันมาเกือบสามปีแล้วค่ะ รักและสนิทกันมาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความไว้ใจนะคะ ไม่มีใครมาทำลายมิตรภาพของเราได้

          เวลาว่างชอบเขียนนิยายค่ะ (ไม่ได้จะแย่งงานคุณเลดี้เกาะหมีนะคะ) แล้วก็ส่องเน็ตดูความเคลื่อนไหวของจิน (คู่หมั้นที่รักยิ่งค่ะ) ใครบอกว่าหนูชอบส่งคนไปเฝ้าจินที่กองละครคะ หนูเลิกทำไปแล้วนะ (ก็กลัวจินดุ) ปกติเป็นคนตลก ฮาๆ ไม่ค่อยซิเรียส ก็แหม...แค่ปากับนิลก็ทำเอาบรรยากาศในกลุ่มตึงเครียดแล้ว ให้มีคนบ้าๆอย่างหนูสักคนเถอะค่ะ ความฝันของหนูคือ...อายที่ต้องบอกนะเนี่ย ไม่ใช่นักเขียนค่ะ แต่ไม่เคยบอกใครเลยนะเนี่ย ยื่นหูมาใกล้ๆ สิคะ เดี๋ยวกระซิบบอก

          ...อยากเป็นซุปตาร์ค่า น่าขันใช่มั้ยคะ ว่าแล้ว *=*

5. นิล

          ฮึ่ย...เซ็ง ไม่มีอะไรสนุกๆ ทำเลย นอกจากไอ้การสัมภาษณ์ห่วยๆ นี่ เอ้า! คุณเลดี้เกาะหมี รีบถามสิฮะ จะรีบไปเตะตูดคน

          เออ...ชื่อนิล (รู้แล้วก็ยังถามอยู่ได้) เออ...อ่านว่านิน ไม่ใช่นิว มีคนอ่านแบบอื่นด้วยเหรอ เดี๋ยวตึบแม่งเลย เพื่อนก็คบปากับไอรานั่นแหละ อะไรนะ...ไม่ได้ชอบผู้หญิง แค่ลุคมันได้ อย่าตัดสินคนที่ภายนอกสิฮะ เรื่องฐานะจะถามทำไม เด็กเรดฟอร์ดแต่ละคนแทบจะซื้อแกแล็คซี่ได้ทุกคน เออ...แต่ก็นั่นแหละ ชอบมีพวกจัณฑาลบางคนแอบแฝงเข้ามา จัณฑาลก็พวกชนชั้นล่างไง อะไรนะ! คุณเป็นเหรอ งั้นไม่สัมภาษณ์แล้ว...รังเกียจ

          เวลาว่างเหรอ ชอบนอน ใครบ้างล่ะไม่ชอบ ก็แหม...ทำไมไม่ถามแบบนั้นตั้งแต่แรกเล่า ก็ชอบสีไวโอลีน แล้วอะไรที่ถนัดสุดก็คงเป็นเทควันโด โห...มารยาททรามมากที่ถามถึงแฟน ไม่มี...จบนะ

          จะไปจัดการไอ้เด็กที่ชื่อพาฝัน งานนี้สนุกแน่!

คนอื่นเดี๋ยวมาต่อฉบับหน้าค่ะ...เลดี้เกาะหมี

T
B