คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนไข้สาวยั่วสวาท
นิยายอิโริสายาร์ นามปาาMadamRuby
นิยายที่เปิเผยเรื่อราวลับๆ บนเีย เ็ส์อันเร่าร้อน รสนิยมทาเพศ อบรรานไ้อ ร.เรแฮม เบลล์ นายแพทย์หนุ่มสุฮอ นายแพทย์ผู้มีปมหลัอันับ้อนและรสนิยมเรื่อเ็ส์อันเป็นวามลับ!!!
BDSM
ปรารถนา าิสม์
อน
นไ้สาวยั่วสวาท
“แล้วนอาทำิรรมับ… เพื่อนายนโปรแล้ว วันนีุ้ทำอะไรอีบ้า”
ผมเปลี่ยนหัว้อสนทนา เพื่อึวามสนใอเธอออาเรื่อเ็ส์ รายอเรเลเธอ่อน้าหมมุ่นในเรื่อเ็ส์เ้าึ้นรุนแร เธอเปิเผยให้ผมทราบภายหลัาเราพูุยเปิใันเมื่อสัปาห์่อน ว่าเธอเยถูแฟนนแรมอมเหล้าในานปาร์ี้ลอบารศึษา แล้วหลอพาเธอไปเพื่อนๆ อเาสามนรุมโทรม าเหุาร์รานั้นเธอ้อเ้ารับารรัษาในโรพยาบาลนานหลายสัปาห์
เรเลบอว่าเธอมีวามิเี่ยวับเรื่อเ็ส์เปลี่ยนไป หลัาเหุาร์นั้น เธอื่นอบารมีเ็ส์เป็นีวิิใ และเป็นโีอเธอที่อีสามีเป็นพวลั่เ็ส์เหมือนเธอ
“เมื่ออนเ้าอาาศสื่นมา่ะ ันลไปเินเล่นในสวนหลับ้านื่นมับอไม้ที่ผลิบานอยู่เ็มสวน เินผ่านรลานน้ำพุหยุมอรูปปั้นายหิเปลือยที่ำลัอรััน รูปปั้นพวนั้นมันทำให้ัน” เธอหยุเล่า
ผมเห็นเธอลืนน้ำลายลอ
“ุหมอะ ันยัเิอารม์ทาเพศไ้่ายายมา เพียแ่เห็นสิ่เร้าเป็นรูปปั้นเปลือยายอายหิอัน เห็นผีเสื้อำลัผสมพันธุ์ันอยู่บนลีบอไม้ ัน็มีวามรู้สึอยาะร่วมรัึ้นมาทันที แล้วใบหน้าอุ็ผุพรายึ้นมาในหัวอัน ันไม่สามารถที่ะหัห้ามวามรู้สึรุ่มร้อนเอาไว้ไ้”
เรเลยหัวเ่าทั้สอ้าึ้นั้ัน ให้ายเถอะ! ผมแทบหายใผิัหวะับเนินเนื้ออวบอัแห่วัยสาวที่โหนนูนอยู่หว่าาอเธอ าเัวิ๋วน่ารัที่เธอสวมอยู่เหมือนมันไม่ไ้สร้ามาเพื่อปปิอวัยวะน่ามอส่วนนั้นอเธอเลยสันิ
บาทีผมิว่าเธอำลัทสอบผมอยู่
ผมพยายามสูลมหายใเ้าปอลึๆ ่มใััปีศาร้ายที่้อารออมาแสฤทธิ์เอมันภายนอบุลินายแพทย์ผู้สุมลุ่มลึอผม
… แม่สาวน้อย ุไม่รู้หรอว่าำลัเล่นอยู่ับอะไร!
“มันออะเป็นเรื่อน่าอายมานะะ ถ้าันะสารภาพว่าันหลับานึถึภาพุหมอเปลือยายอยู่บนเียนี้ับัน เราสอนร่วมรัันอย่าเร้าร้อน ระหว่าที่ันใ้อุปร์เล่นเ็ส์เป็นัว่วยบำบัอารม์ใร่อันให้ทุเลาล”
เธอวาาบนหัวเ่า ปอยผมสีบลอน์สยายเป็นแพ วาทรเสน่ห์ที่เสมือนยั่วยวนอยู่ลอเวลามอมาทาผม เธอามราวับภาพวาอเทพีอโฟรไท์ (Aphrodite) หรือเทพี Venus เทพีแห่วามามและวามรั เทพธิารีผู้เลอโมและยั่วยวน
“มันะ่อยๆ หายไป หาุทำามำแนะนำอผมอย่าเร่รั เ็ส์ไม่ใ่ทุอย่าในีวิแม้ว่ามันอาเป็นส่วนหนึ่อวามสุที่เราะหาไ้ แ่เื่อเถอะว่ายัมีิรรมอีหลายอย่าที่ทำุะมีวามสุเ่นัน”
เสียเาะประูัึ้นััหวะารสนทนาอผมและเรเล แม่บ้านวัยสาวอายุน่าะไม่เินยี่สิบห้าปีเินเ้ามาในห้อพร้อมถาน้ำา หล่อนมอผม้วยสายาอหิสาวทั่วไปที่มอายอันเป็นยอปรารถนา ผมส่ยิ้มให้เป็นมารยาท มอามนหล่อนเสร็ธุระแล้วเินลับออไป
บ้านอเรเลเป็นบ้านหลัให่ อันที่ริมันวระเรียว่าฤหาสน์น่าะเหมาะว่า ภายในมีสวนว้า สระว่ายน้ำ สนามห้าสีเียว ฤหาสน์หลันี้ปลูสร้าอยู่นอเมือ ผม้อใ้เวลาเือบสอั่วโมในารเินทามาเธอทุวันพุธและศุร์ แลับ่าอบแทนอันสมน้ำสมเนื้อ ฤหาสน์หลันี้ไม่มีผู้ายึ่เป็นเรื่อน่าแปล บรรานรับใ้ั้แ่ยามรัษาวามปลอภัย นสวน แม่บ้าน แม่รัวล้วนเป็นผู้หิทั้หม
“ันหวัใเป็นอย่ามาว่าุหมอะอยู่ทานมื้อเย็นและ้าที่นี่ ืนนี้” วาลมโอเธอเป็นประาย “เมื่อเ้าันให้นเรียมห้อนอนเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว่ะ”
ผมมอไปยัหน้า่าระ หิมะำลัหนั ผมพยัหน้าให้เธอ
“ูาสถานาร์้านนอ เรว่าืนนี้ผม้อรบวนุแล้วละรับ”
“้วยวามยินีอย่าที่สุะ… ุหมอ”
ผมมอเห็นไฟปรารถนาที่ยัุรุ่นอยู่ในวาู่สวยอเธอ และสัหร์ใว่า่ำืนนี้ผมะไ้ทิ้ัวนอนลบนเียแล้วหลับสบายไปนถึรุ่เ้า… เพียลำพัหรือเปล่า
ผมเริ่มบทสนทนาเพื่อบำบัรัษาโริเ็ส์อเธออีรั้ระทั่หมเวลา
ความคิดเห็น