คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บริการพิเศษ
นิยายอิโริสายาร์ นามปาาMadamRuby
นิยายที่เปิเผยเรื่อราวลับๆ บนเีย เ็ส์อันเร่าร้อน รสนิยมทาเพศ อบรรานไ้อ ร.เรแฮม เบลล์ นายแพทย์หนุ่มสุฮอ นายแพทย์ผู้มีปมหลัอันับ้อนและรสนิยมเรื่อเ็ส์อันเป็นวามลับ!!!
BDSM
ปรารถนา าิสม์
อน
บริารพิเศษ
ผมยืนอยู่ริมหน้า่าห้อนอนห้อที่เรเลัให้พัเป็นรีพิเศษ สมานะุหมอมือหนึ่อเธอ ผมมอหิมะสีาวโปรยปรายลมาอย่าหนััับสีำอรารีอันมืมิ ประเมิน้วยสายาแล้ว้านนอมีทัศนะวิสัยที่ยา่อารวบุมรถยน์ราาแพอผมให้ไปถึที่หมายอย่าปลอภัย หาวันนี้ไม่เป็นวันหยุอแเนี่ยลนับรถนโปราวรัสเียผู้เียบรึมอผม เวลานี้ผมไ้นอนพัผ่อนสบายๆ อยู่บนเียที่บ้านพัาอาาศนอเมือ แเนี่ยลถนัและเี่ยวาในารวบุมรถยน์เพราะนั่นเป็นอาีพอเา
ส่วนผมถนัในารวบุมนมาว่า
เสาร์-อาทิย์ส่วนให่ผมะใ้ีวิอยู่นอเมือ ออวิ่ในยามเ้ารู่ไปามทาเินแบๆ ัผ่าน่อเาและ้นไม้สีเียว สูอาาศบริสุทธิ์ที่หาไ้ยาสำหรับผู้ที่ใ้ีวิอยู่ในเมือให่ อนสายๆ พายเรือออไปปลานั่ินลมมวิวทิวทัศน์เพื่อพัผ่อนสมอ
เสียโทรศัพท์อผมัึ้น
“สวัสี่ะบอส”
ฮาร์ลีย์ วิลเลี่ยมเลาสาวอผมรอเสียใสๆ อเธอเป็นารทัทาย
“ว่าไ”
“ันโทร.มาแ้ว่าุแโรลีนแวะเ้ามาหาบอสใน่วบ่ายอวันนี้ และเธอ็ลับไป้วยสีหน้าผิหวั”
ผมแน่ใว่าน้ำเสียอฮาร์ลีย์เือ้วยวามบัน แโรลีนแม่สาวน้อยผมสีมะฮอานีหน้าสวย สายาไร้เียสาอเธอลอยเ้ามารบวนในหัวผมทันที แโรลีนเป็นหนึ่ในนไ้อผม เธอมีอาารอผู้นิยมเสพิวามเ็บปวทรมาน
ผมเรียเธอลับหลัว่าแม่สาวมาโิส
“ันนัให้เธอมาพบุอีรั้ในวันันทร์่วบ่ายโมเป็น้นไป เพราะ่วสิบโมเ้าถึเที่ยุทอมป์สันและนรัอเานัุล่วหน้าเอาไว้เมื่อสอสัปาห์่อน”
“ผมำไ้”
ผมรอเสียลไปอย่าเบื่อหน่าย ภาพายรูปร่าท้วมหนวเรารุรัับู่ารูปร่าผอมสูแทรเ้ามาในหัวลบภาพอแม่สาวน้อยแโรลีนหายวับไปทันใ หน้าาสุหื่นอทอมป์สันที่อบมอผมเหมือนอยาะเอาุ้นอเายัเ้ามาทาทวารหนัอผมอยู่ลอเวลา ทำให้ผมหุหิ!
“มีอะไรอีหรือเปล่า”
เสียเาะประูทำให้ผมเร่รัารสนทนาับเลาสาว
“ไม่มี่ะ อให้มีวามสุในวันหยุพัผ่อนนะะ”
“เ่นันรับุฮาร์ลีย์”
ผมัสายเธอ มอามร่าอ้อนแอ้นอรรอแม่บ้านเินถือถาเรื่อื่มบาอย่าเ้ามาในห้อ
“น้ำาอุ่นๆ ่ะ มันะทำใหุ้ผ่อนลายและหลับอย่ามีวามสุนถึอนเ้า”
แม่บ้านสาวยิ้มให้ผมหลัาวาถาที่หล่อนถือมาบนโ๊ะ เป็นยิ้มสื่อวามหมายเ่นั สายานเราบออะไรไ้หลายอย่า ผมเี่ยวาเรื่อับวามรู้สึอผู้นาแววา ผมมอสำรวเรือนร่าอแม่บ้านสาวรหน้าอย่าละเอีย แวบหนึ่ผมเผลอินนาารไปถึอนที่แม่บ้านนนี้เปลี่ยนาุเมเป็นุบันนี่เิร์ลสุเ็ี่ ผมมอออว่าหล่อน่อนรูป และมีีพอัว
“ุเรเล เธอสั่ให้ันมาบริาร้วยารนวผ่อนลายใหุ้ หรือทำอะไร็ไ้ทีุ่้อารให้ัวเอรู้สึผ่อนลาย” หล่อนเม้มปา
“ือมันเป็นารนวอโรม่าน่ะ่ะ ไม่ทราบว่าุยินีะรับบริารนี้มั้ยะ” แม่บ้านสาวยืนรอำอบอผมอย่ามีวามหวั
ผมพยัหน้าให้เธอ
“เอาสิ มาูันว่าุะทำอะไรให้ผมผ่อนลายไ้บ้า”
ความคิดเห็น