คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : วักปกติของบ้านเทพเเท้จริง
หลังจากที่ทุกคนไม่ว่าจะเป็นอาจารย์จากU.A.หรือโปรฮีโร่เเละตำรวจทุกคนนั้นได้กลับมายังห้องผู้ป๋วยของมิโดริยะนั้นก็ได้เตรียมที่จะกลับกันเเล้ว
“ก่อนที่จะไปหนูมีเรื่องที่อยากจะขอเตือนก่อนนะค่ะเกี่ยวกับเรื่องที่พึ่งจะได้รับรู้ไป…”มิโดริยะ
“มันทำไมหรอครับ?”เนสุ
“…หนูมีคำเตือน3อย่างค่ะ…หากยังไม่อยากที่จะตาย”มิโดริยะ
“…เเล้วคำเตือนคืออะไรงั้นหรอครับ”เนสุ
“ห้ามมองในสิ่งที่ไม่ควรมอง…ห้ามพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด…ห้ามคิดในสิ่งที่ไม่ควรคิด…หากไม่ทำตามก็อย่าหาว่าหนูไม่เตือนเพราะผลกระทบมันมากกว่าที่พวกคุณคิดกัน”มิโดริยะ
“…จะจำเอาไว้ครับ”เนสุ
หลังจากนั้นเหล่าคณะอาจารย์เเละโปรฮีโร่ทั้งหลายก็ได้ออกจาห้องผู้ป๋วยของมิโดริยะเเละกลับไปยังที่พักของพวกตนทันที
โดยตัวของมิโดริยะนั้นได้นอนอยู่ที่โรงพยาบาลทั้งหมด2วันก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาลเเต่หากให้พูดจริงๆเธอนั้นสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ตั้งเเต่วันเเรกเลยด้วยซ้ำเเต่เเม่ของเธอนั้นอยากจะให้เธอนั้นพักผ่อนที่โรงพยาบาลก่อนก็เลยได้นอนโรงพยาบาล2วัน
โดยหลังจากออกจากโรงพยาบาลมานั้นตัวของมิโดริยะก็ได้เห็นข่าวหนึ่งบนอินเตอร์เน็ตก่อนที่จะมองข่าวนั้นด้วยสายตาสมเพศ
เพราะว่าข่าวนั้นมันเป็นข่าวที่บอกว่ามีโปรฮีโร่เสียชีวิตทั้งหมด8รายที่ตายอย่างเเปลกประหลาดโดยการที่ร่างกายนั้นมีลักษณะเหมือนกลายพันธุ์เเละมีโปรฮีโร่ที่เสียสติจนไม่สามารถกลับมาทำงานต่อได้อีกนับ100เเถมยังมีคนที่ของรัฐบาลระดับสูงอีกหลายคนที่เสียชีวิตไม่ก็เสียชีวิตด้วยวิธีการเดียวกัน
โดยไม่ต้องสืบมากตัวของมิโดริยะนั้นก็รู้ว่าพวกเขานั้นตายเพราะว่าอะไร
“เตือนเเล้วไม่ฟังก็ต้องโดนเป็นเเบบนี้…เเต่พวกของรัฐบาลคงจะพยายามวิงวอนถึง'ท่าน'สินะเลยตายอนาถกว่าศพอื่น”มิโดริยะ
ใช่เเล้วเพราะว่าพวกมันทุกคนนั้นโดนกัดกร่อนเเละกลายพันธุ์จนตายกันเเต่ก็มีบางอย่างที่ตัวของมิโดริยะยังสงสัยอยู่ก็คือทำไมพวกมันถึงรู้คำวิงวอนได้กันเพราะว่ามีอยู่ศพหนึ่งที่มันมีกระดาษที่ถูกเขียนด้วยภาษาเฮอร์มีสโดยข้อความในกระดาษนั้นมันเป็นชื่ออันทรงเกียรติของใครบางคนเเต่ดูเหมือนว่าจะวิงวอนไม่สำเร็จเลยโดนกัดกร่อนจนตาย
โดยชื่ออันทรงเกียรติที่ถูกเขียนอยู่ในกระดาษใบนั้นในภาษาเฮอร์มีสก็คือเข็มนาฬิกาที่บิดเบือนกาลเวลา เงาที่เดินเตร่ผ่านโชคชะตา รูปลักษณ์เเห่งการหลอกลวงเเละเล่ห์เหลี่ยม เเต่ตัวของมิโดริยะก็ไม่ได้สนใจเพราะอาจเป็นชื่ออันทรงเกียรติของใครในองค์กรก็ได้เพราะคนนอกองค์กรไม่มีทางไปถึงระดับราชาเทวทูตเเล้วมีชื่ออันทรงเกียรติสามบรรทัดได้หรอก
โดยที่ระหว่างนั้นทางโรงเรียนก็ได้ส่งจดหมายอะไรบางอย่างมาให้ตัวของผู้ปกครองของนักเรียนทุกคนในห้องA
โดยเนื้อหาในจดหมายนั้นก็คือจะให้นักเรียนห้องAนั้นหยถดเรียนเเละไปพักรักษาตัวกันก่อนเนื่องจากต้องพักฟื้นสภาพทั้งร่างกายเเละจิตใจหลังจากเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นไปโดยที่จะใฟ้เวลาหยุดเรียนทั้งหมด1สัปดาห์นั้นเอง
ตัวของมิโดริยะที่ไม่รู้จะทำอะไรก็ได้เดินมาหาตัยของเกอร์มาน(ไคลน์),โรซายเเละอมานิซิสทันที
“คุณลุง,คุณน้าค่ะหนูขอให้ช่วยฝึกหนูหน่อ–เด็กคนนั้นเป็นใครหรอค่ะนั้น?”มิโดริยะ
โดยปกติเเล้วภาพที่ตัวของมิโดริยะควรจะเห็นหลังจากเปิดประตูเเละเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นของบ้านนั้นควรจะเป็นภาพที่ตัวของเกอร์มานเเละโรซายกับอมานิซิสกำลังเล่นเกมกันอย฿เเต่มันกลับไม่ได้เป็นอย่างงั้น
เพราะภาพที่ตัวของเกอร์มานนั้นเห็นก็คือภาพมีเด็กผู้หญิงอายุราว7-8ขวบกำลังขี่คอตัวของโรซายเเละดึงหนวดของโรซายอยู่อย่างสนุกสนานโดยมีตัวของเกอร์มานเเละอมานิซิสกำลังนอนวิญญาณหลุดออกจากร่างอยู่
“อิสึคุ!!ช่วยเอาเบอร์นาเต็ดลูกสาวลุงไปเก็บก่อนได้ไหม”โรซาย
“ไม่มีทางหรอกค่ะ!!คุณพ่อ!!!”เบอร์นาเต็ด
ตัวของเบอร์นาเต็ดนั้นก็ได้ทำการกระโดดออกจากคอของโรซายก่อนที่จะกระโดดถีบขาคู่ใส่น้องชายของโรซายเต็มๆจนตัวของโรซายนั้นได้หน้าซีดเเละสลบลงไปเเล้ว
“นี้มันอะไรกันค่ะเนี้ย?!?!!??”มิโดริยะ
หลังจากผ่านมาได้ไม่นานนักตัวของโรซายก็ได้ฟื้นขึ้นมาหลังจากโดนลูกสาวสุดที่รักอย่างเบอร์นาเต็ดกระโดดถีบขาคู่ใส่น้องชายจนสลบไปส่วนตัวของเบอร์นาเต็ดนันก็ได้นอนหลับไปเเล้ว
“สรุปนี้มันเรื่องอะไรกันหรอค่ะเนี้ย?เเถมเด็กผู้หญเงคนนั้นเป็นใครกัน?”มิโดริยะ
“เธอมีชื่อว่าเบอร์นาเต็ด กุสตาฟเป็นลูกสาวของลุงเองหละนะอิสึคุ”โรซาย
“งั้นหรอค่ะ…เเล้วทำไมคุณลุงเกอร์มานเเละคุณน้าอมานิซิสถึงได้มีสภาพเหมือนวิญญาณออกจากร่างเเบบนั้นกันละค่ะ”มิโดริยะ
“ออ~ก็ไม่มีอะไรมากหรอกเเค่ทำงานที่ทางเอกสารโรงเรียนมอบมาให้นะ”โรซาย
“เเค่งานเอกสารก็ไม่น่าจะหนักขนาดนั้นนิค่ะ…”มิโดริยะ
“อิสึคุหลานะไม่รู้อะไร…”เกอร์มาน
“ใช่ เพราะว่าเอกสารที่ไอ้ผอ.หนูขาวนั้นให้มามันมีตั้ง8กองเเล้วเเต่ละกองก็มีไม่ต่ำกว่า40เเผ่นเลยด้วยซ้ำ…มันทำใฟ้พวกน้าไม่ได้เล่นเกมเลยตั้งเเต่2วันก่อนเเล้ว”อมานิซิส
“ชันบอกให้พักเเล้วก็ไม่เชื่อ”โรซาย
“รุ่นพี่ไม่ต้องมาพูดเลยครับ!!รุ่นพี่ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ”เกอร์มาน
“ใครบอกชั้นไม่ทำอะไรชั้นทำนะเว้ย…ชั้นอุส่าเข้าไปในครัวเเล้วทำอาหารให้เลยนะ”โรซาย
“โดยที่รสชาติอาหารไม่ได้เรื่องเลยเนี้ยนะ!!!”อมานิซิส
“อย่างน้อยมันก็เป็นอาหารไหมละ”โรซาย
“มันเป็นอาหารก็จริงเเต่มันก็ควรจะอร่อยกว่านี้ไหมครับ!!รุ่นพี่!!!”เกอร์มาน
“เเล้วทำไมไม่ไปกินอาหารนอกบ้านละค่ะ?”มิโดริยะ
“…”เกอร์มาน
“…”อมานิซิส
“อ เออ…เงียบทำไมหรอค่ะ?”มิโดริยะ
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกเเค่…เกอร์มานกับอมานิซิสเอาเงินไปเติมเกมเเล้วกดกาชาเเล้วเกลือจนตอนนี้เงินที่เหลืออยู่ในกองกลางของบ้านเหลืออยู่เเค่500,000เยนเเล้ววันนี้พึ่งเป็นวันเงินเดือนออกอีกต่างหาก”โรซาย
ตัวของมิโดริยะที่ได้ยินเเบบนั้นก็ได้เอามือมาก่ายหน้าผากกับความดวงซายของคุณลุงคุณน้าของเธอที่ซวยจนกดกาชาในเกมเเล้วเกลือจนเงินของบ้านเหลือเเค่500,000เยนเเละยังต้องใช้ไปอีกทั้งเดือน
“งั้นเดียวหนูไปทำอาหารมาให้เองนะค่ะ”มิโดริยะ
“ไม่ต้องหรอกอิสึคุ”อมานิซิส
“ไม่ได้ค่ะหากปล่อยพวกคุณลุงคุณน้าไปมีหวังได้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปเกือบทั้งเดือนเเน่ๆ”มิโดริยะ
ตัวของมิโดริยะนั้นก็ได้ทำการเข้าไปในห้องครัวเเล้วรีบไปทำอาหารมาให้กับพวกตัวของเกอร์มานเเละโรซายกับอมานิซิสในทันที
โดยเวลาก็ผ่านไปได้ไม่นานตัวของมิโดริยะก็ได้ออกมาจากห้องครัวโดยที่ในมือนั้นถืออาหารเอาไว้เป็นข้าวหมูทอดทงคัตสึจำนวน5จานอยู่บนโต๊ะของห้องอาหาร
“อาหารเสร็จเดล้วค่ะมากินกันเถอะนะค่ะ”มิโดริยะ
ตัวของเกอร์มาน,เละโรซายกับอมานิซิสรวมถึงเบอร์นาเต็ดก็ได้มาที่โต๊ะอาหารก่อนที่จะเริ่มกินอาหารกันอย่างเอล็กอร่อยเพราะว่าตัวของมิโดริยะที่ไม่รู้ว่าไปเรียนทำอาหารมาจากไหนนั้นทำอาหารออกมาได้อร่อยเป็นอย่างมากเเละเเน่นอนว่าระหว่างทานอาหารอยู่ก็ย่อมมีการพูดคุยกันเป็นธรรมดา
“เบอร์นาเต็ดที่รัก~เมื่อไหร่ลูกจะยกโทษให้พ่องั้นหรอ?”โรซาย
“หนูจะยกโทษให้ก็ตอนที่ท่านพ่อเลิกนิสัยเสียของคุณพ่อได้ก่อนค่ะ”เบอร์นาเต็ด
“อย่างงั้นก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกนะหนูเบอร์นาเต็ด”เกอร์มาน
“ใช่ๆ”อมานิซิส
“เห้ย!!พูดเเบบนี้มันกล่างหากันชัดๆเลยนะเกอร์มาน,อมานิซิส”โรซาย
“หรือมันไม่จริง?”อมานิซิส&เกอร์มาน
“…ไม่จริงสักหน่อย”โรซาย
“โกหกอยู่เห็นๆ”เกอร์มาน
“เห้ยเกอร์มานพูดเเบบนี้มันหาเรื่องกันนี้หว่า!!”โรซาย
“คุณพ่อนั้นเเหละหัดยอมรับความจริงบางเถอะค่ะ!!!”เบอร์นาเต็ด
ตัวของเบอร์นาเต็ดนั้นได้ทำการกระโดดถีบขาคู่ใส่น้องชายของโรซายอีกรอบจนเจ้าตัวนั้นจาดตอนเเรกที่ยืนอยู่ก็ำด้หน้าซีดเเละสลบลงไปอีกครั้งโดยมีร่างของเบอร์นาเต็กตัวน้อยกำลังยืนอยู่บนตัวของโรซายผู้เป็นพ่ออย่างองค์อาจ
“ทำดีมาก…”เกอร์มาน
“หนูเบอร์นาเต็ดคราวหน้าหากจะถีบต้องถีบเเบบเต็มเเรกอย่างถีบด้วยเเรกครึ่งๆกลางๆเเบบนั้นสิจ๊ะ”อมานิซิส
โดยหลังจากนั้นทุกคนก็ได้ทานอาหารกันจนเสร็จเเล้วกว่าจะรู้ตัวอีกทีเวลาก็ได้ผ่านไปจนถึงตอนเย็นเเล้วตัวของมิโดริยะก็ได้กลับไปที่บ้านของเธอเพื่อพักผ่อนในทันที
TO BE CONTINUE…
ความคิดเห็น