คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : (Fic reborn) รักง่ายๆของนายยามะ
(Fic reborn) รักง่ายๆของนายยามะ
Pair : Yamamoto x Yuki
Author : นางฟ้าเที่ยงคืน ^3^
ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น หากรุนแรงไป ไม่พอใจ หรือจะทักท้วงก็เชิญตามสบายครับ
1.โครง + พล็อต
พล็อตเรื่องยังพื้นเพไปนะครับ แถมดำเนินเรื่องไม่น่าสนใจเท่าไหร่เลย
2. ภาษา
อยู่ในเกณ์พอใช้นะครับ และยังต้องปรับปรุงพัฒนาอีกมาก การใช้ตัวละครดำเนินเรื่องต่างกับการดำเดินเรื่องโดยมุมมองของนักเขียนมาก และข้อจำกัดของมุมมองตัวละครนั้นมีเยอะครับ อันดับแรกคือหากใช้ตัวละครเล่าเรื่อง เราจะต้องบอกในสิ่งที่ตัวละครเห็น ย้ำว่าในสิ่งที่ตัวละครเห็นในขอบเขตสายตาเท่านั้นนะครับ ไม่สามารถไปอ่านใจตัวละครอื่นได้ว่าคิดเห็นเป็นเช่นไร อย่างเช่นใช้ยามะในการบอกเล่า ยามะเห็นอะไรรู้สึกอย่างไรให้เขียนบอกอย่างชัดเจนครับ เพราะมุมมองตัวละครมันเป็นมุมมองที่มองทั้งเรื่องได้แคบมากและไม่ครอบคลุม จุดอ่อนคือเราใช้ตำละครดำเนินเรื่องได้แค่ตัวเดียวบอกเล่าความรู้สึกได้แค่ หนึ่งคนขณะดำเนินฉากแต่ละฉาก ซึ่งแต่ละบทนั้นใช้ตัวละครดำเนินเรื่องคนเดียวก็ยังถือว่าใช้ได้ไม่ทำให้งงครับ การจินตนาการถ้าเขียนไม่ละเอียดก็จะทำให้คนอ่านนึกตามไม่ได้ ใคร ทำอะไร ที่ไหน และอย่างไร เวลาไหน ควรแจงให้ชัดเจนนะครับ อย่างเรื่องการบอกบุคลิกลักษณะตัวละคร และฉาก สถานที่ก็สำคัญมากทีเดียว บรรยายเยอะๆ จะช่วยฝึกฝนตัวเองนะครับ ฉะนั้นผมจะขอยกตัวอย่างให้ดู ว่าการใช้ตัวละครดำเนินเรื่องที่ดีนั้นทำอย่างไร
โครม!!
เสียงโครมครามเรียกความสนใจของผมจากแผ่นเครื่องเสียงที่กำลังเล่นเพลงอยู่ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ที่รู้แน่ชัดคือเสียงมันดังมาจากข้างล่าง ผมวิ่ง...วิ่งลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ชายชุดดำ 4-5 คนกำลังรื้อค้นบ้านของผมข้าวของกระจุยกระจายไปหมด โดยที่พ่อกับแม่นั่งหน้าซีดมองพวกเขารื้อค้นโดยไม่คิดจะห้ามปรามอะไร ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!
“เจอไหมวะ” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น ขณะที่มือยังคงค้นข้าวของในบ้านของผมต่อไป ผมมองไปที่พ่อกับแม่ใบหน้าของท่านทั้งสองทำให้ผมใจหาย นอกจากใบหน้าที่ซีดขาวแล้วยังปรากฏร่องรอยของความกังวลและสิ้นหวัง
“เจอแล้วลูกพี่” ชายชุดดำคนหนึ่งตะโกนออกมาจากห้องหนังสือพร้อมกับเดินออกมาในมือถือซองเอกสารสีน้ำตาลเข้ม พอพ่อเห็นซองนั่นเข้าท่านก็ร้องไห้พร้อมกับคลานเข้าไปกอดขามัน!!
“ได้โปรด...อย่าเอามันไปเลย แล้วครอบครัวผมจะไปอยู่กันที่ไหน”
นี่คือตัวอย่างนะครับ ลองเอาคำแนะนำนี้ไปปรับปรุงงานเขียนให้ดียิ่งขึ้น
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง
ความยาวในแต่ละตอนถือว่าสั้นเกินไปครับ ทิ้งเรื่องไม่ชวนน่าติดตามเลย การดำเนินเรื่องยังเรียบเรื่อยไม่มีเสน่ห์ดึงดูด อันดับแรกคือเรื่องภาษาที่อ่านแล้วไม่ค่อยเห็นภาพนัก แถมตัวละครยังพูดผิดอีก ที่สำคัญไม่ควรจะแทรกข้อความของผู้เขียนลงไปบ่อยๆ อย่างเช่นการบอกใบ้ว่าไฟในห้องเปิดหรือปิด แซวตัวละคร หรืออื่นๆ ที่ผู้เขียนจะแทรกข้อคิดตัวเองลงไปในเนื้อเรื่อง เพราะอ่านแล้วจะสะดุด และที่สำคัญใช้ตัวละครดำเนินเรื่องทั้งทีก็ให้บอกไปเลยสิครับว่าไฟเปิดหรือปิด ใครทำอะไร ที่ไหน และอย่างไร ถ้าขืนยังต้องมาวงเล็กบอกนักอ่านอีก ฝีมือมันจะพัฒนาขึ้นไหมครับ? ทีนี้มาต่อกันที่ยูกิรู้จักยามะด้วยรึ? ตอนไหนเมื่อไหร่? ผมอ่านแล้วไม่เจอเลย สรุปคือมันไม่มีที่มาที่ไปของเหตุการณ์นี้เลย ตอนที่ 2 ยูกิต้องไปค้างบ้านยามะอีก ยามะชวนเธอเมื่อไหร่รึครับ เนื้อเรื่องมันก้าวกระโดดไปหน่อยนะ รอยต่อของเหตุการณ์ไม่ตรงกันแถมแต่งแบบรู้คนเดียวนักอ่านงง ถ้าอย่างไรก็ช่วยบรรยายเรียบเรียงเหตุการณ์ให้ผมได้รู้เรื่องด้วยจะดีมากเลยครับ
4. เหตุผล ความสมจริง
หากยูกิเธอเก่งเทียบเท่าโกคุเทระจริงๆ ก็น่าจะมีเหตุการณ์ยกตัวอย่างนี้มาให้ดูประกอบด้วยนะครับ ยามะแค่บอกเล่ามันไม่ทำให้ผมเชื่อว่าเธอเก่ง เนื้อเรื่องจะสมจริงได้ก็ต้องอิงพื้นฐานของความจริง ซึ่งหากไม่ยกเหตุการณ์ที่ยูกิเธอตอบคำถามโจทย์เลขมาให้ดูก็จะไม่มีใครเชื่อว่าเธอเก่งมากขนาดนั้น การบอกเล่ามันง่ายแต่ทำจริงน่ะยากและยิ่งจะทำให้คนอ่านเชื่อก็ยิ่งยาก ลองปรับปรุงแล้วฝึกฝนเพิ่มนะครับ
5. ตัวละคร
มิติตัวละครยังไม่ชัดเจนมากนะครับ เพราะยังดึงเอาจุดเด่นของตัวละครออกมาได้ไม่เต็มที่ แต่ทางด้านอารมณ์เริ่มจะเห็นชัดขึ้น ยูกินี่ช่าง...ผมดูเธอเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนนะ ท่าทาง บุคลิก ลักษณะนิสัยเด่นๆ ยังต้องทำให้เธอคนนี้เปล่งประกายมากขึ้น เพราะมันยังดูลอยๆ อยู่เลย ส่วนตัวละครจากรีบอร์นก็ยังถือว่าคงคาแร็กเตอร์เดิมนะครับ
6. บทสนทนา
น้ำหนักของอารมณ์ขณะพูดมันไม่อินเลย เพราะลำพังแค่คำพูดอย่างเดียวผมไม่รู้ว่าตัวละครนั้นพูดในขณะอารมณ์แบบไหน จะร้องไห้ มีความสุข หรือเสียใจ เจ็บปวดหรือเปล่า? บทสนทนาอย่างเดียวบอกอะไรได้หลายอย่างครับ ทั้งอารมณ์คนพูด ลักษณะนิสัย หรือวิธีการคิดของแต่ละคน ใช่..นั่นหมายถึงการพูดของคนครับ แต่ของตัวละครหากขาดการกระทำมารองรับมันก็เป็นเพียงแค่การพูดลอยๆ ที่คนจะมองข้ามไปได้ง่าย และยิ่งเพิ่มวิบัติเข้ามาด้วย ความรื่นรมย์ในการอ่านลดลงฮวบฮาบเลย
7. คำผิด
คำผิดมีเยอะมากและมีวิบัติอยู่ด้วย ลองหาพจนานุกรมมาใช้ด้วยจะดีมากเลยครับ ถ้าไม่รู้คำไหนให้เปิดหา
8.อื่น ๆ
การใช้ไม้ยมกนะครับ ไม่ควรใช้ติดกันอย่างเช่น ไปๆมาๆ อ่านแล้วติดกันไปเลยครับควรจะมีช่องไฟหน่อย เช่นไปๆ มาๆ แล้วก็ไม่ควรจะใช้เยอะเกินไปนะครับ แค่ซ้ำ 1-2 ครั้งก็พอแล้ว เสียงเอฟเฟคค่อนข้างจะวิบัติมากแม้จะออกเสียงเหมือนกันก็เถอะ นี่เป็นเพียงแค่คำแนะนำอย่าเอาไปคิดมากล่ะครับ ปรับในส่วยที่ต้องปรับ หากคิดว่าดีแล้วก็ไม่ต้องแก้ไข
9.ความพึงพอใจ
สีตัวอักษรมันทำให้แสบตาขณะอ่านและพอเปลี่ยนคนเล่าก็เปลี่ยนสีอีก ในส่วนนี้ไม่มีผลอะไรก็จริง แต่สีดำไปเลยจะดีกว่าเพราะมันสีเข้มและอ่านง่ายสบายตา ตัวอักษรกำลังดี บรรยายน้อยมากและตอนก็สั้นมากพอกัน วิบัติเห็นเกือบทุกบรรทัด
สรุปคะแนนดังนี้
1.โครง + พล็อต (3.5/10)
2. ภาษา (3/12)
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง (3.5/12)
4. เหตุผล ความสมจริง (3.5/12)
5. ตัวละคร (5/12)
6. บทสนทนา (5/12)
7. คำผิด(3.5/10)
8.อื่น ๆ (5/10)
9.ความพึงพอใจ (2.5/10)
รวมทั้งสิ้น 34.5/100 คะแนนครับ
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
จะช่วยเอาแบนเนอร์ของบทความนี้ไปเผยแพร่ได้ไหมครับ ::
ความคิดเห็น