คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Fic Reborn รักใสๆของ เหล่าผู้พิทักษ์หน้าใหม่
Fic Reborn รักใสๆของเหล่าผู้พิทักษ์หน้าใหม่
Pair : ตัวละครออริทั้งหมด (รุ่นลูก)
Author : Diamons
ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น หากรุนแรงไป ไม่พอใจ หรือจะทักท้วงก็เชิญตามสบายครับ
1.โครง + พล็อต
ค่อนข้างลำบากใจนิดๆ เพราะเห็นว่ามันเป็นภาคต่อ ตัวผมไม่ได้อ่านภาคแรกซะด้วยแต่คงจะไม่มีปัญหาหรอกมั้ง โดยส่วนมากภาค 2 (รุ่นลูก) จะมีความสนุกหรือไม่นั้นมันก็มีองค์ประกอบด้วยครับ เริ่มจากตัวพ่อแม่ การมีส่วนร่วมของครอบครัว การปฏิสัมพันธ์ระหว่างรุ่นลูกด้วยกันเอง เท่าที่อ่านดูแล้วพล็อตก็นับว่ามีสีสันอยู่นะครับ จาการที่วิโอล่าแฟมิลี่มาแก้แค้นแทนพวกรุ่นก่อน งานรับน้องประจำนามิโมริ แถมเรื่องการหมั้นแบบปุบปับพร้อมส่งมอบหน้าที่ผู้พิทักษ์ให้อีกต่างหาก
2. ภาษา
อยู่ในเกณฑ์ดีครับ ทำให้พอเห็นว่าใครทำอะไรที่ไหนอย่างไรบ้าง แต่ในส่วนการบอกรายละเอียดที่ลึกลงไปกว่านั้นยังต้องพัฒนาไปอีกมากครับ อันดับแรกคือยังขาดเรื่องการสื่อความรู้สึกตัวละครครับ ซึ่งขาดมากเสียด้วย ผมอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกอินตามเลย มันจะไปในทางบอกเล่าเสียมากกว่า อันดับสองพวกฉากสถานที่ไม่ค่อยได้เห็นเลย อย่าละเลยที่จะเขียนถึงนะครับ เพราะถ้าไม่ได้กล่าวถึงสภาพแวดล้อมของสถานที่เลย ตัวละครของคุณก็จะเดินเล่นอยู่แค่ในกระดาษเปล่าๆ สีขาวเท่านั้น อันดับสามที่ทำให้ผมอ่านแล้วไม่สบอารมณ์นิดๆ คือการเอามุมมองตัวละครมาปนกับมุมมองนักเขียน มันไม่ทำให้งงหรอกครับ แต่มันทำให้ไร้ระเบียบไปเลยมากกว่า ดำเนินเรื่องโดยมุมมองนักเขียนมาตลอดพอตัดมาเป็นมุมมองตัวละครสักพักก็คืนเป็นมุมมองนักเขียนต่อ มันสะดุดครับ ถ้าจะใช้มุมมองตัวละครก็ควรจะทั้งตอน ไม่ก็ตั้งเป็นโหมดสำหรับตัวละครนั้นๆ ไปเลย การเขียนของคุณยังดึงเอาจุดเด่นของตัวเองออกมาได้ไม่เต็มที่ครับ เรียกได้ว่ายังขาดเสน่ห์เฉพาะตัวอยู่ แนวการเขียนนี้ยังพัฒนาไปได้อีกไกลครับ อ่านให้มากๆ ศึกษาสังเกตรายละเอียดนิยายภาษาสวยไว้แล้วนำมาประยุกต์ผนวกเข้ากับงานเขียนของตนเอง คุณจะต้องพบแนวของตัวเองทีทำให้คนอ่านรักผลงานของคุณมากขึ้นครับ
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง
ดำเนินเรื่องได้ลื่นไหลดีครับ เวลาในเรื่องไปได้อย่างพอดีไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไป แต่เรื่องการตัดฉากนี่ยังไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่นะครับ การใช้เส้นประตัดแบ่งฉากมันทำให้ดูรก ลองใช้การเว้นวรรคขึ้นบทใหม่ดูนะครับ เพราะถือว่าเป็นมาตรฐานเลยทีเดียว การทิ้งท้ายเรื่องยังไม่มีเสน่ห์หรือชวนน่าติดตามเท่าที่ควร การทิ้งท้ายตอนก็มีความสำคัญครับเพราะมันจะเป็นตัวเชื่อมสู่บทต่อไป ทั้งในการทิ้งปมหรือเกริ่นนำเพื่อให้คนอยากที่จะกดอ่านและติดตามจนถึงตอนสุดท้าย
4. เหตุผล ความสมจริง
ขอติงนิดนะครับ เริ่มจากตอนที่คาซึกะตื่นขึ้นมาเวลาตี 5 ครึ่ง แต่ในฉากบอกว่าแสงแดดได้ส่องเข้ามาทางหน้าต่างแล้ว ตี 5 ครึ่งนี่เช้าขนาดมีแดดแล้วเหรอครับ อยากให้สังเกตการณ์ขึ้นของพระอาทิตย์ด้วยครับ เพราะถ้าเป็นหน้าร้อนจะสว่างเร็วและตะวันตกดินช้า ไม่เหมือนหน้าหนาวที่ตะวันขึ้นช้า ขนาด 6 โมงฟ้ายังไม่สว่างเลย ตะวันก็ตกดินเร็วอีกด้วย การขึ้นของดวงอาทิตย์อยู่ที่สภาพของอากาศด้วยครับ
5. ตัวละคร
ตัวละครเยอะจนจำได้ไม่หมด แต่ถือว่ามีการแจงบทได้อย่างทั่วถึงครับ เพราะส่วนใหญ่นักเขียนมักจะมาตายที่ตัวละครนี่แหละ บางทีมีเขียนๆ ไปก็จะลืมตัวละครบางตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ตัวละครเยอะมันยากแก่การจำครับ เพราะหากทำให้คนอ่านติดใจไม่ได้ตัวละครเหล่านี้ก็จะถูกลืมได้ง่ายจริงๆ ที่สำคัญคือบางตัวที่ได้รับลักษณะนิสัยเฉพาะมาจากพ่อหรือแม่มันง่ายต่อการจำ อย่างคาซึกะที่ถอดแบบฮิบาริมา ฉะนั้นผมจึงจำเธอได้ง่ายมาก เราจะต้องดึงจุดเด่นของตัวละครออกมาให้ได้มากที่สุดครับ เรื่องนิสัยนี่ก็สำคัญพยายามแสดงออกให้คนอ่านเชื่อว่าเธอหรือเขานิสัยแบบนี้จริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่การบอกเล่าเท่านั้น การสื่อความรู้สึก การสนทนา และอื่นๆ ตัวละครนี่ถือเป็นตัวดำเนินเรื่อง ฉะนั้นจะต้องมีความรักให้พวกเขาและเชื่อมั่นในตัวพวกเขา ผลักดันตัวละครของคุณให้โลดแล่นอย่างมีชีวิตชีวาที่สุดนะครับ
6. บทสนทนา
ก็ค่อนข้างจะเรียบๆ อ่านอารมณ์จากคำพูดได้ยากหน่อย ไม่รู้สึกอินตามตัวละครเลย อ่านแล้วก็ผ่านไป ทั้งความแค้น ความรัก เศร้าหรือทุกข์ อารมตกใจตอนถูกบอกให้หมั้น สายตาอาฆาตของเหล่าพ่อผู้หวงลูกสาว อยู่ในลักษณะที่บอกคร่าวๆ ทั้งสิ้น ฉะนั้นมันจึงสื่อไปไม่ถึงผู้อ่านครับ การทำให้คนอ่านรู้สึกอินตามนั้นเป็นอย่างไร? จะลองยกตัวอย่างให้ดูนะครับ ตอนที่ฮิบาริมอบแหวนให้คาซึกะ “ซึกะ พ่อมั่นในว่าหนูจะเป็นผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดแบบพ่อได้” เคียวยะกล่าวอย่างเชื่อมั่นขณะวางแหวนลงบนฝ่ามือของบุตรสาวคนโต ดวงเนตรสีนิลเต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังและสะท้อนใจเล็กน้อย เด็กสาวเบื้องหน้าที่เคยเห็นวิ่งเล่นและห้องไห้โยเยมาตั้งแต่เด็ก มาบัดนี้เธอได้เติบโตขึ้นและมีความสามารถพอที่จะรับหน้าที่อันแสนสำคัญ เขาได้ส่งมอบจิตวิญญาณของความเป็นผู้พิทักษ์ให้แก่ลูกแล้วและหวังว่าเธอจะสามารถปกป้องแฟมิลี่ให้พ้นจากศัตรูได้ ก็ประมาณนี้แหละครับ นี่คือการสื่อความรู้สึกของตัวละคร
7. คำผิด
มีเยอะทีเดียวครับ ส่วนใหญ่จะเป็นการพิมพ์ผิดซะมากกว่า
8.อื่น ๆ
ให้ปรับแก้ไขตามที่เห็นสมควรนะครับ ถ้าพอใจส่วนไหนแล้วก็ไม่ต้องไปแก้อีก กวังว่าคำแนะนำจะมีประโยชน์นะครับ
9.ความพึงพอใจ
ตัวละครเยอะไปจำได้ไม่หมด ตัวอักษรใหญ่กำลังดี การตัดฉากทำได้ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ และถึงแม้จะแจงบทบาทแต่ละคนได้ทั่วถึงแต่มันอยู่รวมกันเป็นกลุ่มก้อนมากเกินไปทำให้บทของแต่ละคนสั้นมาก
สรุปคะแนนดังนี้
1.โครง + พล็อต (7/10)
2. ภาษา (6.5/12)
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง (6.5/12)
4. เหตุผล ความสมจริง (6/12)
5. ตัวละคร (6/12)
6. บทสนทนา (6.5/12)
7. คำผิด(7/10)
8.อื่น ๆ (6.5/10)
9.ความพึงพอใจ (6/10)
รวมทั้งสิ้น 58/100 คะแนนครับ
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
ความคิดเห็น