คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fic Reborn อลวนค้นหัวใจยัยปากแข็ง [Normal]
Fic Reborn อลวนค้นหัวใจยัยปากแข็ง [Normal]
Pair : ตัวละครจากรีบอร์น X ตัวละครออริ
Author : ~Dark Killer~
ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น หากรุนแรงไป ไม่พอใจ หรือจะทักท้วงก็เชิญตามสบายครับ
1.โครง + พล็อต
พล็อตแบบนี้ยังพอมีให้เห็นอยู่บ้าง แถมดำเนินเรื่องไม่น่าสนใจเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยจะตรึงใจคนอ่านมากนัก เนื่องจากน้องเบสท์ยังเป็นมือใหม่อยู่ ให้เขียนไปเรื่อยๆ นะครับ อ่านเยอะๆ เขียนมากๆ ลองคนหาแนวการเขียนอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองดู พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ แล้วจะเก่งขึ้นครับ
2. ภาษา
อืมม์...ยังต้องปรับปรุงอีกมากโขเลยครับ การใช้ตัวละครดำเนินเรื่องต่างกับการดำเดินเรื่องโดยมุมมองของนักเขียนมาก และข้อจำกัดของมุมมองตัวละครนั้นมีเยอะครับ อันดับแรกคือหากใช้ตัวละครเล่าเรื่อง เราจะต้องบอกในสิ่งที่ตัวละครเห็น ย้ำว่าในสิ่งที่ตัวละครเห็นในขอบเขตสายตาเท่านั้นนะครับ ไม่สามารถไปอ่านใจตัวละครอื่นได้ว่าคิดเห็นเป็นเช่นไร อย่างเช่นใช้สึนะในการบอกเล่า สึนะเห็นอะไรรู้สึกอย่างไรให้เขียนบอกอย่างชัดเจนครับ เพราะมุมมองตัวละครมันเป็นมุมมองที่มองทั้งเรื่องได้แคบมากและไม่ครอบคลุม จุดอ่อนคือเราใช้ตำละครดำเนินเรื่องได้แค่ตัวเดียวบอกเล่าความรู้สึกได้แค่หนึ่งคนขณะดำเนินฉากแต่ละฉาก สึนะแล้วไปรีบอร์นซึ่งเอามาปนกันไม่ได้ เพราะอะไร?...ก็มันจะทำให้คนอ่านงงยังไงล่ะครับ อีกอย่างคือคนอ่านต้องอาศัยการอ่านเนื้อเรื่องที่น้องเบสท์เขียนบอกประกอบการจินตนาการ ถ้าเขียนไม่ละเอียดก็จะนึกตามไม่ได้ ใคร ทำอะไร ที่ไหน และอย่างไร เวลาไหน ควรแจงให้ชัดเจนนะครับ อย่างเรื่องการบอกบุคลิกลักษณะตัวละคร และฉาก สถานที่ก็สำคัญมากทีเดียว ถ้าขึ้นมาว่า ณ ปราสาทวองโกเล่ โอเค...ผมรู้ล่ะว่าปราสาท แต่ปราสาทที่ว่านี่มันรูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหนล่ะ? มันมีหลายแบบนะครับ ถ้าบรรยายตรงส่วนนี้ไม่ได้ให้หารูปปราสาทแบบที่ชอบมาดู มองจากภาพแล้วเริ่มเขียนไล่รายละเอียดจากภาพมุมหนึ่งไปที่อีกมุมหนึ่ง
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง
ความยาวในแต่ละตอนถือว่าสั้นเกินไปครับ ทิ้งเรื่องไม่ชวนน่าติดตามเลย การดำเนินเรื่องยังเรียบเรื่อยไม่มีเสน่ห์ดึงดูด อันดับแรกคือเรื่องภาษาที่อ่านแล้วชวนงงว่าใครพูดอะไร คิดอะไร หรือทำอะไร แล้วอยู่ที่ไหนกัน ซึ่งไม่มีบอกไว้เลย อันดับที่สองการบอกเล่าของตัวละครนำมาปนกันซะอย่างนั้น ตอนแรกรีบอร์นบอกเล่าแล้วก้าวกระโดดไปที่สึนะทั้งๆ ที่บทนั้นขึ้นชื่อรีบอร์นตัวหนาเลยว่าหมอนี่เป็นคนเล่าเรื่อง พยายามอย่านำมาปนกันให้งงไปมากกว่านี้เลยครับ ขนาดสึนะบอกเล่าเรื่องคนเดียวทั้งบทผมก็ยังไม่รู้เรื่องเลยว่าใครทำอะไรบ้าง บอกแค่ว่ามีผู้พิทักษ์มาเข้าประชุม แต่ไม่ได้บอกว่าใครมาบ้าง เพราะไม่มีการแจงบทให้ตัวละครทุกตัวอย่างเท่าเทียม
4. เหตุผล ความสมจริง
ช่วงเวลาที่ดำเนินในเรื่องตัดฉาก ขึ้นฉากไม่ดีเลย แถมยังไม่มีบอกเลยว่าทางวองโกเล่ต้อนรับพันธมิตรอย่างไร ในเมื่อเป็นพันธมิตรใหญ่ก็ต้องมีการต้อนรับกันอย่างสมเกียรติ แต่พิธีการของวองโกเล่นั้นไม่มีอะไรเลยที่ดูจะเป็นขั้นตอนหรือมีพิธีการ ตอนคารินะจะกลับก็อีกทำเหมือนเพื่อนมาเที่ยวบ้านแล้วขอลากลับ ทั้งๆ ที่นี่เป็นมาเฟียกันแท้ๆ และการบอกบุคลิกลักษณะของผู้มาเยือนทั้งหมด รู้แค่ว่ามีผู้หญิง 5 คน มีเคียวโกะกับคารินะ ที่เหลือหายสาบสูญไปแล้วรึครับ ต้องเน้นที่การบรรยายให้มากๆ ครับ ลองหานิยายอ่านศึกษาดูนะครับ เก็บรายละเอียดการเขียนของแต่ละคนแล้วนำมาปรับเป็นแนวเขียนของตนเอง
5. ตัวละคร
สุดยอดของความล่องลอยเลยครับ ดูไม่มีมิติและเลื่อนลอยเป็นควันขาวๆ ความชัดเจนด้านบุคลิกหรือนิสัยนั้นค่อนข้างน้อย ตัวละครจากรีบอร์นนั้นไม่เท่าไหร่ครับ แต่ตัวละครออรินี่สิ ยิ่งกว่าเงาอีกครับ ตัวละครเยอะมักจะมีปัญหาในการแจงบทให้ทั่วถึง และน้องเบสท์กำลังเจอกับปัญหานี้อยู่นะครับ หากเราคิดพล็อตมาดีแล้วก็ต้องแจกแจงบทพูดการดำเนินเรื่องให้ตัวละครทุกตัวอย่างเท่าเทียม ถ้ามีตัวไหนที่ต้องทำอะไรเยอะกว่าเพื่อนก็ให้เน้นหนักไปเลย ถ้ามีฉากการประชุมหรือพูดคุยหารือกัน ควรจะบอกถึงการมีตัวตนของตัวละครอื่นๆ ด้วยครับ เช่นฉากในที่ประชุมตอนแรก มีแค่ฮิบาริ สึนะและโกคุเทระเท่านั้น ทั้งๆ ยังมีผู้พิทักษ์คนอื่นอีกไม่ใช่รึไงครับ? นั่นก็คือตัวละครอื่นๆ ถูกลืมไปแล้ว และการถูกลืมนี่ไม่ค่อยน่าอภิรมย์เท่าไหร่ ตัวละครเยอะความรับผิดชอบในฐานะผู้เขียนจึงเยอะตาม หากเราทำให้ฟิคเรื่องนี้ตัวละครออกมาโลดแล่นไม่ครบ ที่สร้างที่คิดขึ้นมามันก็จะเสียเปล่าครับ ทำไมตัวละครจึงดูล่องลอย? นั่นคือเราทำให้คนอ่านเชื่อถือในตัวละครไม่ได้ ก็เหมือนกับคนแหละครับ หากคนเรามีนิสัยแปรปรวนง่าย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนผีเข้ายังจะมีคนอยากคบอีกไหม? ตัวละครต้องมีความชัดเจนในตัวเองทั้งนิสัยและวิธีการพูดจาครับ ถ้าคิดนิสัยขึ้นมาแล้วขัดแย้งกันเองในตัว ความสมจริงก็จะด้อยลงไป อยากให้คิดว่าตัวละครก็เหมือนคนครับ ย่อมจะมีความสมเหตุสมผลในตัวมีขัดแย้งกันบ้าง(ในส่วนน้อย) แต่ถ้าขัดแย้งกันมากไปมันเหมือนเอาคนสองคนมาพูดคุยกันแล้วทะเลาะกันจนบ้านจะแตกนั่นแหละครับ
6. บทสนทนา
มีแต่น้ำนะครับ เนื้อหาบทสนทนาจริงๆ ยังหาไม่เจอเลย หรือก็คือน้ำหนักของอารมณ์ขณะพูดมันไม่มีเลย เพราะลำพังแค่คำพูดอย่างเดียวผมไม่รู้ว่าตัวละครนั้นพูดในขณะอารมณ์แบบไหน จะร้องไห้ มีความสุข หรือเสียใจ เจ็บปวดหรือเปล่า? บทสนทนาอย่างเดียวบอกอะไรได้หลายอย่างครับ ทั้งอารมณ์คนพูด ลักษณะนิสัย หรือวิธีการคิดของแต่ละคน ใช่..นั่นหมายถึงการพูดของคนครับ แต่ของตัวละครหากขาดการกระทำมารองรับมันก็เป็นเพียงแค่การพูดลอยๆ ที่คนจะมองข้ามไปได้ง่าย
7. คำผิด
คำว่า ชั้น วิบัตินะครับ ควรจะเป็น ฉัน มากกว่า ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคำผิด หรือจะพูดให้ถูกคือมันไม่มีบทบรรยายเลยต่างหาก พวกคำผิดจากคำยากๆ จึงไม่มีเลย
8.อื่น ๆ
หวังว่าการแนะนำของผมจะเป็นประโยชน์นะครับ อย่าเก็บมันไปคิดมาก แก้ไขในส่วนที่ควรจะแก้ หากคิดว่าพอใจแล้วก็ไม่ต้องไปแก้ไขมันอีก ภาพรวมผมบอกได้แค่ว่าเกือบพอใช้ ยังทำออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควร
9.ความพึงพอใจ
ตัวอักษรใหญ่ แต่เรียบเรียงประโยคไม่เป็นระเบียบ เนื้อหาชวนงงอย่างที่สุด แทนที่จะเจรจาสงบศึกกับเบียคุรันแต่จะไปเจรจาขอจุกนมคืน โอว...มันฉีกแนวดี แต่ว่าความสมเหตุสมผลลดลงนะครับ
สรุปคะแนนดังนี้
1.โครง + พล็อต (4/10)
2. ภาษา (2/12)
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง (2.5/12)
4. เหตุผล ความสมจริง (3/12)
5. ตัวละคร (3.5/12)
6. บทสนทนา (4/12)
7. คำผิด(9/10)
8.อื่น ๆ (6/10)
9.ความพึงพอใจ (2/10)
รวมทั้งสิ้น 36/100 คะแนนครับ
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
ความคิดเห็น