ศูนย์วิจัยมาเฟีย Fiction Reborn

ลำดับตอนที่ #4 : [FIC REBORN ALL29+R29] ตำนานวุ่น ป่วนอลเวงรัก

[FIC REBORN ALL29+R29] ตำนานวุ่น ป่วนอลเวงรัก

Pair : Reborn x Nanako [R29]

Author : จาปอนเน่ in japan

ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น หากรุนแรงไป ไม่พอใจ หรือจะทักท้วงก็เชิญตามสบายครับ

1.โครง + พล็อต

ตัวพล็อตนี่ผมคงต้องบอกว่ามันไม่แปลกใหม่อะไรครับ ผมเห็นพล็อตแนวแบบนี้ประมาณ 2-3 เรื่องได้แล้ว นางเอกเป็นน้องสาวของสึนะ(แม้ไม่ใช่แฝด) แถมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมาเฟียเลย ส่วนเรื่องนิสัยนางเอกออริก็แตกต่างกันไปครับ ตัวพล็อตจริงๆ นี่ผมไม่รู้ว่ามันจะไปในทิศทางไหน แต่ตอนแรกๆ นี่ค่อนข้างเข้าตามสูตรนิยายรักหวานแหวววัยรุ่นทั่วไปครับ ซึ่งถ้าดำเนินเรื่องไม่สนุกล่ะก็คนอ่านก็จะเบื่อง่ายครับ

2. ภาษา

ในส่วนนี้ผมขอบอกว่ายังต้องปรับปรุงในหลายๆ ส่วนครับ แม้นี่จะเป็นฟิค แต่ถ้าขาดการบรรยายมากจนเกินไปมันก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ อันดับแรกเลยคือมันทำให้ผมนึกถึงนิยายรักใสๆ วัยรุ่นแนวของแจ่มใสเขาเลยล่ะ อีโมเยอะใส่แทนการบรรยายฉากและอารมณ์ของตัวละคร จริงอยู่ว่ามันสะดวกครับ แต่นิยายหรือฟิคมันลึกล้ำกว่านั้น นี่เป็นโลกของการใช้ภาษาครับหรือก็คือการใช้ตัวอักษรในการผูกเรื่องๆ หนึ่งขึ้นมาจากความคิดของเรา ที่น้องดาวจะต้องปรับปรุงคือให้เพิ่มการบรรยายครับ พวกการกระทำของตัวละครทั้งสีหน้าและอารมณ์ ลดการใช้อีโมลงหน่อย ใช้แต่พอดี การที่ใส่เยอะเกินไปมันทำให้ดูรกหน้ากระดาษมากครับ อีกอย่างคือคนอ่านเขาจะนึกตามได้อย่างไร ถ้าเราเขียนบอกไปแค่สั้นๆ ตัวเราคนคิดพล็อตนั้นเราจะเห็นภาพในหัวอยู่แล้ว แต่คนอ่านเขาไม่เห็นนี่ครับ คนเขียนคือสื่อกลางระหว่างนักอ่านกับฟิค ถ้านักอ่านอ่านแล้วไม่เห็นภาพตามนั้นก็จบกัน แนะนำให้อ่านนิยายมากๆ นะครับ ให้อ่านและสังเกตรายละเอียดและเทคนิคของนักเขียนแต่ละคนไว้ด้วย แล้วนำมาปรับใช้ให้เป็นภาษาของเราครับ การบรรยายดูลื่นไหลแต่ยังไม่สลวย อยู่ในเกณฑ์พอใช้ครับ

3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง

ดำเนินเรื่องไปแบบเรื่อยๆ พวกฉากนี่ไม่ค่อยมีให้เห็นเลย บอกแค่ว่าอยู่ที่ไหนเท่านั้น เราต้องบรรยายสถานที่ด้วยครับ การกระทำตัวละครไม่ชัดเจน ทั้งน้ำเสียงสีหน้า ท่าทาง ไม่สามารถทำให้คนอ่านอินได้เลย ขาดเรื่องการบรรยายไปเยอะทีเดียว ไม่รู้ว่าจะทำเป็นแบบรั่วๆ รึเปล่า รู้แต่ว่าผมไม่ฮาเลยตอนอ่าน ที่มีการเขียนว่า มารยา เอ๊ย มารยาท เล่นมุขนี้ซ้ำ จะทำให้เบื่อง่ายครับ ลองอะไรที่มันหลากหลายดูหน่อยครับ ถ้าฉีกแนวเรื่องได้ก็ฉีกไปเลยอย่าไปกลัวครับ การที่เรื่องเราแปลกจากคนอื่นนั่นแหละจะเป็นตัวสร้างกระแสขึ้นมา อย่าไปตามกระแสเลยครับ ให้ตั้งกระแสขึ้นมาเองเลย

4. เหตุผล ความสมจริง

ตอนนานาโกะลงจากเครื่องบินครับ เพราะการขึ้นเครื่องบินกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่เขาจะแยกเก็บไว้อีกที่หนึ่ง ซึ่งผู้โดยสารจะขึ้นกันไปตัวเปล่าและเวลาลงจากเครื่องบินค่อยมารับเอากระเป๋าสัมภาระอีกทีหนึ่งจึงออกมาได้ครับ ที่เขียนมาข้างต้นว่านานาโกะหยิบกระเป๋าลงมาจากชั้นวางด้านบนมันทำให้ผมนึกถึงรถทัวร์เสียมากกว่าจะเป็นเครื่องบินครับ แล้วเกี่ยวกับช่วงเวลาของเครื่องบินด้วยครับ ตอนแรกนานาโกะเพิ่งขึ้นเครื่องบินไปและพอขึ้นประโยคต่อมากลายเป็นว่าเธอลงจากเครื่องบินซะแล้ว อย่างน้อยถ้าตัดฉากแยกให้มันเด่นชัดไปเลยคงจะดีกว่านี้ พอเอาฉากมารวมกันกลายเป็นว่าเวลาในเรื่องมันเคลื่อนไปอย่างไม่สมเหตุสมผลเลย แถมไม่มีบอกเลยว่านานาโกะเดินเข้าไปในเครื่องบินแล้วแค่เขียนทิ้งท้ายว่าเธอบอกลาพ่อแค่นั้นเอง ขอติงอีกเรื่องครับ...น้องดาวเขียนบอกว่านานาโกะไม่ใช่คนสวยแต่น่ารัก การที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตายื้อแย่งให้เธอไปกินข้าวด้วยนี่ก็ดูจะเกินไปสักหน่อยครับ โดยธรรมชาติของผู้ชายแล้วจะชอบคนสวยและคนน่ารัก แต่จะเน้นไปที่คนสวย...และมักจะห้อมล้อมคนสวยมีเสน่ห์ นอกเสียจากว่านานาโกะจะโมเอะได้แบบน่ารักชวนละลายหัวใจมาก ซึ่งผมยังไม่เห็นถึงความโมเอะของเธอเลยตั้งแต่อ่านมาครับ ต่อมาคือตอนที่สึนะแนะนำรีบอร์นอีก 10 ปีให้แม่รู้จัก ดูเหมือนเธอไม่ตกใจเลย โดยปกติแล้วน่าจะถามหน่อยว่ารีบอร์นไปทำอะไรมาทำไมตัวโตแบบนี้ แต่นี่ไม่มีอะไรเลยครับ

5. ตัวละคร

ตรงนี้มักจะเป็นจุดอ่อนของเรื่องเลยทีเดียวครับ เพราะเราต้องทำให้คนอ่านเชื่อในตัวละครของเราให้ได้ ไม่ใช่แค่บรรยายบอกว่าเธอนิสัยแบบนี้ เป็นแบบนี้นะก็จบ มันไม่ใช่เลยครับ เพราะถ้าเราทำให้คนอ่านเห็นไม่ได้ว่าตัวละครเป็นแบบที่เราบอกไป ตัวละครนั้นก็จะหมดความน่าเชื่อถือลงไปมาก อย่างตัวนานาโกะเธอซุ่มซ่าม ห่วย และโมเอะ นี่คือจุดเด่นๆ ที่ผมรู้จากการที่น้องดาวเขียนบอกไว้ในข้างต้น ถ้าซุ่มซ่ามก็ต้องเกิดขึ้นเป็นประจำ ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวหยิบจับสิ่งของ และยิ่งเน้นว่ามากกว่าสึนะหลายเท่า มันยิ่งต้องเกิดขึ้นบ่อยครับ โมเอะ...เธอโมเอะอย่างไรล่ะ? เราต้องบรรยายให้เห็นถึงความโมเอะของเธอด้วยครับ อย่างเรื่องรูปร่างหน้าตา เธอมีจุดเด่นอะไรบนใบหน้าไหม หรือว่ามีลักยิ้ม ยิ้มแล้วชวนละลาย ถ้าทำให้เห็นว่าโมเอะไม่ได้ คนอ่านก็จะไม่คิดว่าเธอโมเอะเลยครับ ตัวละครรีบอร์นทุกตัวน่ะคนอ่านย่อมจะจดจำลักษณะนิสัยไว้กันหมดแล้วซึ่งเราไม่ต้องไปอะไรมาก แต่หากมีการปรับเปลี่ยนนิสัยบางส่วนล่ะก็ต้องทำให้คนอ่านเชื่อให้ได้ครับ และยิ่งเป็นนางเอกออริแล้ว ถือว่าหนักกว่ามากเลยทีเดียว ความชัดเจนของนานาโกะหากเปรียบแล้วคงเหมือนหมอกครับ เธอดูลอยๆ ไม่ค่อยมีมิติดูไม่เด่นชัดในเรื่องนิสัยและอื่นๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นตัวเธอ

6. บทสนทนา

ดูมันจะมีแต่น้ำเสียเยอะนะครับ... เนื้อๆ นี่ดูเหมือนจะน้อยนิดแถมพอมีอีโมต่อท้ายด้วยแล้ว มันเหมือนว่าจุดสนใจจะไปอยู่ที่อีโมหมด คำพูดบอกอะไรเราได้หลายอย่างครับ บอกทั้งอารมณ์ ความคิดอ่าน หรือแม้แต่นิสัยก็ตาม แต่ในเรื่องนี้คำพูดมันดูเหมือนจะไร้ความหมายไปเมื่อมาคู่กับอีโมติคอน ที่จริงผมไม่ค่อยชอบฟิค/นิยายที่ใช้อีโมเพราะมันอ่านแล้วไม่อินและไม่ได้อารมณ์เอาเสียเลย อีโมมีดีแค่สะดวกเท่านั้นครับเหมาะสำหรับนักเขียนที่เพิ่งเริ่มเขียนได้ไม่นาน เพราะยังไม่รู้จักการเขียนที่ถูกต้อง แต่ผมอยากจะบอกน้องดาวว่า การจะเป็นนักเขียนที่ดี และมีผลงานออกมาให้ตรึงตาตรึงใจนักอ่าน เราต้องฝึกฝนตัวเองให้ฝีมือรุดหน้าครับ ทั้งการบรรยาย(ที่เราไม่ถนัดและอาจไม่ชอบ) ต้องฝึกเยอะๆ ครับ ไม่อย่างนั้นเราจะไม่ก้าวไปจากจุดเริ่มต้นเลย

7. คำผิด

มีบ้างนิดหน่อยนะครับ จะเป็นส่วนที่หลงลืมและอาจมองข้ามไป

8.อื่น ๆ

ถ้าถามผมว่าฟิคเรื่องนี้ดีไหม ผมบอกได้ว่าดี แต่มันยังไม่ดีพอครับ ขอโทษที่ผมสับแหลก แต่ถ้ารับคำวิจารณ์แรงๆ แบบนี้ไม่ได้ก็ไม่สามารถเป็นนักเขียนที่ดีได้ครับ เพื่องานเขียนแม้เจอกับอะไรเราก็ต้องพัฒนาตัวเองให้ถึงที่สุด ส่วนไหนที่ควรปรับก็ปรับไปนะครับ ถ้าพอใจแล้วไม่ต้องปรับอีกก็ได้ ผมแค่แนะเป็นแนวทางให้เท่านั้น อย่านำไปคิดมากนะครับ

9.ความพึงพอใจ

ตัวอักษรอ่านง่าย จัดหน้ากระดาษสวย แต่อีโมมันดูรกไปหน่อย โดยรวมแล้วพอใช้ครับ มีอะไรก็สอบถามได้เลย ไว้จะเอาเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ ในการเขียนไปลงที่ตู้หนังสือในกรุ๊ปนะครับ

สรุปคะแนนดังนี้

1.โครง + พล็อต (5.5/10)

2. ภาษา (4/12)

3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง (5/12)

4. เหตุผล ความสมจริง (5/12)

5. ตัวละคร (5.5/12)

6. บทสนทนา (5/12)

7. คำผิด(9.5/10)

8.อื่น ๆ (7/10)

9.ความพึงพอใจ (4.5/10)   

รวมทั้งสิ้น 51/100 คะแนนครับ

แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์

ชื่อผู้รับ ::

รับเมื่อวันที่ ::

พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::

อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::