คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [[..HOUSE ME..]]
Author : しおり
นี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้นนะครับ หากรุนแรงไปต้องขออภัยไว้ด้วย
1.ชื่อเรื่อง เป็นชื่อที่ตรงตัวและมีความหมายบอกอย่างชัดเจนครับ แต่ออกจะเรียบง่ายไปหน่อยนะครับ
2. โครงหลัก + โครงย่อย
โครงหลัก-เน้นการดำเนินเรื่องภายในครอบครัว
โครงย่อย-คือการเชื่อมโยงกับลูกบ้านอื่นและแฟนของลูกรวมไปถึงวีรกรรมต่างๆ
3. เปิดเรื่อง
เปิดเรื่องได้น่าสนใจมากครับ โดยเฉพาะการกลับมาของแม่ชิโอริในรอบ 7 ปี ซึ่งเปิดตัวคุณแม่ได้อลังการงานสร้างจริงๆ อีกอย่างคือในยำบ้านนี้ได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นในพล็อตหลักของเจมี่และเหม่ยเฟิงมาก่อนด้วย
4. ความน่าติดตาม
การทิ้งท้ายในแต่ละตอนนับว่าเฉียบจริงๆ ครับ ตัดประเด็นในจุดสำคัญกระตุ้นอารมณ์อยากอ่านได้ผลดีทีเดียว การดำเนินเรื่องลื่นไหลไม่เร็วหรือยืดเยื้อจนเกินไป ขยายความในส่วนที่สำคัญชัดเจนอย่างตอนชิโอริสอนลูก แต่ขอติงในจุดนี้สักเล็นน้อยครับเพราะพี่แอ้มักจะลืมที่มาที่ไป อย่างตอนแม่ชิเข็นกระเป๋าออกมา คือเรารู้อยู่แล้วว่าต้องไปเอากระเป๋ามาจากตรงไหนอะไรอย่างไรบ้าง แต่ที่ผมจะพูดคือผมเห็นแม่ชิลากกระเป๋าใบเล็กมา แล้วแม่ชิเอาเวลาที่ไหนครับไปเอากระเป๋าใบใหญ่3ใบมาจากเครื่องขนสัมภาระลงจากเครื่อง(ตรงที่เป็นสายพาน) ซึ่งจังหวะเวลามันค่อนข้างจะเหลื่อมล้ำกันอย่างไรชอบกล ตอนออกมาไม่มีตอนจะกลับกระเป๋า3ใบก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว และตอนที่เบลดีดลูกชิ้นร้อนใส่แม่ชิอย่างน้อยเบลทำเพราะจะแกล้งแม่ชิก็ตาม แต่ไม่เห็นท่าทีก่อนหน้านั้นของเขาเลยครับ ทั้งสีหน้าหรือแววตาก่อนลงมือทำมันขาดหายไปเลยไม่ทราบว่า ที่วางแผนจะดีดลูกชิ้นร้อนใส่แม่ชินี่เขาคิดเอาตอนไหน ถึงจะเป็นในจุดเล็กจุดน้อยแต่มันจะช่วยเสริมในเรื่องการแสดงอารมณ์ผ่านแววตาและสีหน้าของตัวละครครับ
5.บทสนทนา
การโต้ตอบและใส่อารมณ์สมจริงมากครับ เรียกว่าอิงตามความเป็นจริงดีกว่าเพราะว่ามันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับการใช้ชีวิตจริงเท่าไหร่ ฉะนั้นจึงไม่มีข้อติติงมากนัก แต่บางครั้งการใส่เครื่องหมายจะช่วยเสริมคำพูดในประโยคให้ดูรุนแรงมากขึ้นนะครับ อยากเครื่องหมาย ? !? ! !! !!! พวกนี้ก็จะบ่งบอกอารมณ์ของบทสนทนาได้ในส่วนหนึ่งครับโดยที่เราไม่ต้องไปขยายความเพิ่ม พวกตัวเข้ม ตัวเอียงก็เป็นจุดเสริมอีกเช่นกันแต่มักจะนิยมนำมาใช้เน้นในจุดที่สำคัญมากกว่า
6. ตัวละคร
ตัวละครเฉพาะภายในบ้านนะครับมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและแตกต่างกันไปด้วย แต่นับว่าทำได้ไม่เลวจริงๆ ทั้งการแสดงถึงนิสัยตัวละครออกมาผ่านการเล่าเรื่อง การใช้ชีวิตและความคิดความอ่านของแต่ละคน แค่ไม่กี่ตอนก็ทำให้เห็นครบหมดทุกคนแล้วครับ โดยเฉพาะตัวแม่ชิโอริกับเจมี่ที่จะเด่นชัดมากที่สุด แต่ตัวเหม่ยเฟิงกับหย่งหลุนนี่จะว่าพวกเขาเพิ่งเปิดตัวไม่นานก็ใช่เพราะเห็นแค่ในอารมณ์ด้านเดียวเท่านั้น อารมณ์ด้านอื่นที่ครอบคลุมหมดทั้งตัวยังไม่ได้เห็นเท่าที่ควร ซึ่งจะรอชมในบทต่อไปนะครับ ผมชอบตอนแม่สอนลูกนะดูสมกับเป็นแม่ชิผู้แก่นเซี้ยวดี ส่วนเรื่องการสื่ออารมณ์นี้อยากให้เน้นขึ้นอีกนิดครับเริ่มใกล้เคียงแล้ว เริ่มจะอินตามแล้วให้ใส่รายละเอียดในส่วนนี้ให้มากครับ ถ้าฟีลคนแต่งรวมเป็นหนึ่งกับฉากได้จะทำให้เข้าถึงอารมณ์มากขึ้นด้วยครับ
7. ภาษา
ตั้งแต่สับBJจนมาถึงตอนนี้ ภาษาพัฒนาขึ้นมากครับแต่ก็ยังมีติดภาษาปากมาอยู่บ้างนา และมีคำซ้ำซ้อนเยอะมากในหนึ่งย่อหน้าของบทเลี้ยงรับรองลูกเขย ผมเจอคำว่า ที่ เยอะและแทบจะติดกันในแต่ละประโยคที่รวมเข้ากันเป็นหนึ่งย่อหน้านั้น ถ้าลองใช้คำเชื่อมอื่นๆ ดูบ้างจะทำให้ประโยคดูสลวยมากขึ้นอ่านแล้วไม่สะดุดด้วยครับ คำเชื่อมประเภท ที่ ซึ่ง อัน นี่แหละ อีกอย่างคือมีการใช้คำใหม่ๆ ด้วยซึ่งน่าตื่นตาตื่นใจมากครับ เพราะไม่ค่อยพบในฟิคหรือนิยายบ่อยเท่าไหร่ บรรยากาศการบรรยายก็ให้อารมณ์ผ่อนคลายสนุกสนานดีด้วย ข้อดีคือการใช้คำใหม่ๆ ทำให้หลากหลายและได้อรรถรสครับ แต่ข้อเสียคือคำซ้ำซ้อนที่อ่านทีแล้วเจอสะดุดทีมันจะลดหย่อนอารมณ์สนุกสนานลงไปด้วย และคำผิดยังมีอยู่บ้างประปรายนะครับ และถ้าเป็นไปได้ลดหย่อนภาษาปากลงด้วยครับ ถ้าใช้ถูกสถานการณ์มันจะกลมกลืนกันมากทีเดียวแต่ถ้าใช้ผิดมันจะเด่นขึ้นมาเช่นกัน และมันทำให้ภาษาต่างระดับอย่างตอนแรกมาซะแบบสวยแต่พอสะดุดคำเดียวระดับภาษาดิ่งลงมาอีกขั้นหนึ่ง อยากให้ระวังเรื่องนี้ครับ
8. อื่น ๆ
แนะนำให้อ่านนิยายภาษาสวยครับ หรือจะเป็นงานเขียนแนวที่ชอบก็ได้เพื่อเก็บเกี่ยวยอดความรู้ให้งอกเงยขึ้นครับ ภาพรวมคือไม่มีอะไรที่จะต้องแก้ไขมากนักนอกจากจุดเล็กจุดน้อยที่มองข้ามไป แต่ก็ควรจะระวังเรื่องการดำเนินเรื่องและการเหลื่อมล้ำของเวลาด้วยนะครับ ให้คำนึงถึงจุดของความสมเหตุสมผลในเหตุการณ์จะทำให้เราไม่หลุดจากพล็อตที่ตั้งใจทำเอาไว้แต่แรก
9. ความพึงพอใจ
ถ้าตอนยาวกว่านี้อีกนิดมันจะทำให้รู้สึกว่าอ่านแล้วอิ่มเอมใจ แต่อย่างว่าครับสำหรับฟิคไม่ควรจะยาวเกินไปเหมือนนิยายแฟนตาซี ความยาวในแต่ละตอนพอดีๆ แบบนี้ดีกว่าอ่านแล้วไม่ปวดเมื่อยสายตาดีด้วย ตัวอักษรนี่แล้วแต่ความชอบของบุคคลครับก็ไม่ต้องไปเปลี่ยนอะไร
รวมคะแนน
1.ชื่อเรื่อง – 7/10
2.โครงหลัก + ย่อย – 10/12
3.เปิดเรื่อง – 8.5/10
4.ความน่าติดตาม – 11/12
5.สนทนา –10/12
6.ตัวละคร – 9/12
7.ภาษา – 8/12
8.อื่น ๆ -8/10
9.ความพึงพอใจ -8.5/10
รวมคะแนน –80/100
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
จะช่วยเอาแบนเนอร์ของบทความนี้ไปเผยแพร่ได้ไหมครับ ::
ความคิดเห็น