คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [Fic KHR] Sweet Killer รักวุ่นวายของยัยเจ้าหญิงนักฆ่า
Author : ChommiiezZ
1.ชื่อเรื่อง ภาษาอังกฤษดูไม่เข้าสัมพันธ์กับชื่อเรื่องไทยเท่าไหร่นะครับ อย่างน้อยถ้าแปลความหมายออกมาแล้วถ้าคล้องจองกันสักหน่อยจะดีมากกว่านี้ดีเทียว แต่โดยรวมแล้วความหมายของ Sweet Killer ก็ไม่ได้หนีห่างจากนักฆ่าสาวเท่าไหร่ อีกอย่างชื่อเรื่องก็เหมือนเป็นตัวการันตีเนื้อเรื่องด้วยก็คือบ่งบอกเนื้อหาภายในอย่างคร่าวๆ ตั้งชื่อได้ดีครับ
2. โครง+พล็อต
จับพวกสาวๆ มาดาร์กนี่หายากอยู่เหมือนกันนะครับ ผมก็ไม่ได้อ่านฟิครีบอร์นมากมายนักก็คงบอกไม่ได้ว่ามันจำเจหรือเปล่า แต่ถึงพล็อตจะคล้ายคลึงก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องไปสนใจเลย แค่ดำเนินเรื่องให้แหวกแนวกว่าและน่าสนใจกว่าคนอ่านก็ไม่หนีไปไหนหรอกครับ
3. เปิดเรื่อง
อืมม์...เอาตามเนื้อเรื่องแล้วก็ไม่ถือว่าน่าตื่นเต้นอะไรครับ เป็นการเปิดฉากที่ดูธรรมดามาก ขาดแรงจูงใจที่ทำให้อยากอ่านไปหน่อย ฉากเปิดตัวนี้พบได้ในหนังหรือนิยายทั่วไปครับ ถ้าไม่มีส่วนเสริมที่ทำให้น่าสนใจมากกว่านี้ก็ทำให้น่าเบื่อได้เหมือนกัน จุดสำคัญคือเล่าเรื่องอย่างไรให้น่าสนใจ ยิ่งถ้าฉากเปิดตัวแหวกแนวและแตกต่างไปจากที่เคยเห็นก็ทำให้น่าสนใจได้ไม่ยากครับ
4. ความน่าติดตาม
ทำอย่างไรให้น่าติดตาม มาพูดกระเด็นในแต่ละตอนกันนะครับ ส่วนสำคัญคือการวางปมและค่อยๆ คลี่คลาย ฟิคเรื่องนี้มีการวางปมอดีตหรือเหตุการณ์บางอย่างเอาไว้หรือเปล่า? ซึ่งสมควรจะมีครับ ต้องขออภัยที่ผมอ่านได้แค่ 5 ตอนเท่านั้นเลยไม่รู้เนื้อหาของตอนหลังๆ แต่ถ้ามีปมอยู่แล้ว ต่อมาคือวิธีการคลี่คลายครับ อย่าได้รีบร้อนหรือชักช้าเด็ดขาด ถ้าได้อ่านนิยายจำพวกสืบสอนให้ลองสังเกตทริกที่คนเขียนใช้ในการคลายปมปริศนานะครับ นั่นคือการวางจุดสังเกตให้คนอ่านรับรู้ เหมือนกระตุ้นให้ความจริงเปิดเผยออกมาเร็วๆ แต่ว่าอย่าได้เปิดเผยเร็วไปนัก ถ้าดูจากตัวโครงที่วางมาทั้งหมดจะต้องวางฉากและเหตุการณ์ให้มีความพอดีและสมเหตุสมผลครับ การดำเนินเรื่องจึงจะมีความลื่นไหล ทำไมผมถึงแนะนำว่าสมควรจะมีการวางปม อันดับแรกฟิคที่มีแต่ฉากรักกุ๊กกิ๊กมากเกินไปโดยไม่มีอุปสรรคอะไรเลยมันน่าเบื่อ สองถ้าอยากเป็นนักเขียนที่สามารถเขียนได้หลากหลายฉากและอารมณ์จะต้องก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ครับ อย่างเช่นลองเขียนแนวที่ตัวเองไม่เคยถนัดมาก่อนให้ได้และชำนาญ เท่าที่ผมอ่านของชมมา 5 ตอน การตัดฉากนั้นไม่มีความเฉียบขาดเลย ไม่มีการทิ้งสิ่งที่น่าสนใจเอาไว้ หรือทิ้งฉากและเหตุการณ์เพื่อผูกสู่ตอนต่อไป ซึ่งถ้าลองได้อ่านตอนต่อไปคงได้รู้ว่าการเขียนของชมพัฒนาไปถึงไหนแล้ว น่าเสียดายที่ผมอ่านนานๆ ไม่ได้เพราะสายตาไม่ค่อยดี เอาเป็นว่า...จุดหลักคือการทิ้งท้ายตอนและการคลี่คลายปมเรื่องครับ ถ้าทำในจุดนี้ได้ดีคนอ่านไม่หนีไปไหนหรอก
5.บทสนทนา
ช่วงแรกๆ ยังดูไม่ค่อยใส่อารมณ์มากับคำพูดเท่าไหร่นะครับ ยิ่งใช้อีโมคู่ไปด้วยนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ เพราะว่ามันเป็นแบบผสมสองมุมมอง ซึ่งถ้าเป็นไปได้ก็ควรจะเลือกไปสักแบบเลย อีกอย่างคือผมไม่อยากแนะให้ใช้อีโมเพราะมันสื่ออารมณ์ได้ไม่เต็มที่ มันง่ายก็จริงที่ไม่ต้องบรรยายแต่มันไม่อินตามไม่ได้ฟีลเดียวกับฉากและตัวละครครับ แม้ตอนหลังๆ จะไม่ได้ใช้แล้วก็ตาม แต่ว่าก็ไม่สมควรจะใช้สัญลักษณ์แสดงอารมณ์พวกนี้อยู่ดี การทำให้คำพูดดูสมจริงสมจังนั้นก็ต้องอ้างอิงจากความเป็นจริงอยู่ดี สังเกตว่าเราพูดแบบไหนคิดแบบไหน ถึงฉากที่ต้องกราดเกรี้ยวตัวละครจะสบถแบบไหน ด่ากราดอย่างไร สังเกตได้จากสิ่งรอบตัวครับ แทบไม่ต่างจากหนังหรือละครเลย และอีกอย่างคือการใช้เครื่องหมายเพิ่มเสริมกับอารมณ์ตัวละคร เช่นตัวหนาตัวเอน ที่ใช้เน้นข้อความสำคัญ เครื่องหมาย ? ! ก็สามารถนำมาใช้ได้ครับ
6. ตัวละคร
ตัวละครของรีบอร์นมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวอยู่แล้ว ทีนี้มาดูนางเอกออริกันบ้าง บอกตามตรงว่าอ่านแล้วผมแยกนิสัยพวกเธอไม่ออกเลยมันดูเหมือนๆ กันหมด แถมไม่ค่อยมีการบรรยายอะไรที่บ่งบอกถึงความชัดเจนในตัวพวกเธอเลยดูไม่รู้ว่าพวกเธอนี้มีบุคลิกเป็นอย่างไร ที่รู้ก็แค่สีผมสีตาเท่านั้นเอง อีกอย่างก็ไม่ได้มีการกล่าวถึงประวัติเบื้องหลังของพวกเธอมากนักนอกจากว่าเป็นนักฆ่าระดับท็อป ข้อมูลอันแสนน้อยนิดทำให้พวกเธอดูล่องลอยเหมือนหมอกครับ อีกอย่างคือการที่ทำให้คนอ่านเชื่อว่าพวกฮารุและเคียวโกะกลายมาเป็นนักฆ่า มันยากจริงๆ ที่จะฉีกภาพสาวหวานน่าปกป้องให้กลายเป็นสาวแกร่งที่ปกป้องตัวเองได้ ดังนั้นจึงต้องมีการบรรยายที่มากพอต่อการโน้มน้าวให้คนอ่านเชื่อตามครับ
7. ภาษา
ผมได้เปิดดูตอนแรกๆ กับตอนหลังๆ ดูแล้วนับว่าพัฒนาขึ้นครับแต่ก็ยังไม่เคลียร์ในจุดหนึ่งอยู่ดี การบรรยายช่วงแรกมองออกทันทีว่าชมเพิ่งจะเริ่มเขียนฟิคครั้งแรก ฝีมือจึงยังไม่คงที่นักและแน่นอนว่าบรรยายอะไรไม่ชัดเจนจึงต้องพึ่งการบรรยายแบบมุมมองตัวละครไปด้วย ซึ่งตอนหลังเริ่มไม่มีให้เห็นแล้วและแสดงถึงพัฒนาการครับ โดยการบรรยายก็ยังขาดความละเอียดไปอยู่ดีแหละครับ ทั้งฉาก สถานที่ อารมณ์ตัวละครที่ยังทำได้ไม่อินเท่าที่ควร และเรื่องการบรรยายลักษณะของตัวละครที่เพิ่งจะปรากฏตัวครั้งแรกโดยบอกแค่สีผมกับสีตาเพียงอย่างเดียว ไมได้ช่วยให้ผู้อ่านจินตนาการได้ว่าตัวละครนั้นเป็นแบบไหน ต้องบอกไปถึงแววตา น้ำเสียง รูปร่างและการแต่งตัวของตัวละครนั้นๆ ด้วย องค์ประกอบปลีกย่อยเหล่านี้ช่วยในการบอกถึงลักษณะนิสัยตัวละครผ่านทางบุคลิกภาพได้ครับ ฉะนั้นลองฝึกบรรยายให้คล่องนะ พวกการต่อสู้กับสถานที่ก็เป็นสิ่งสำคัญพยายามทำให้เห็นภาพและใช้คำที่หลากหลาย จะเพิ่มอรรถรสในการอ่านมากครับ พวกคำซ้ำซ้อนกับคำผิดยังมีอยู่บ้าง ประโยคยังไม่สลวยดีและคำใหม่ๆ นั้นไม่ค่อยได้มีการนำมาใช้เท่าไหร่ ถ้าลองหาคำไวพจน์มาใช้แทนในคำที่มีความหมายเหมือนกันก็จะช่วยให้ลื่นสายตาในการอ่านครับ
8. อื่น ๆ
ในช่วงแรกใช้อีโมเกลื่อนไปหน่อยนะครับ แถมการบรรยายเน้นแต่คำพูดเลยไม่รู้ว่าตัวละครทำอะไรบ้างแถมขยายส่วนที่สำคัญไม่เท่าเทียม อย่างจะไปเน้นเรื่องฉากแต่งตัวแทนที่จะมาเน้นบรรยายฉากสำคัญ และฉากที่โกคุเทระโดนยิงและช่วงฮารุย้อนระลึกความ ต้องแยกให้ออกครับว่าส่วนไหนควรจะเน้นและส่วนไหนควรจะปล่อยผ่านไปบ้าง
9. ความพึงพอใจ
มีจุดใหญ่หลายจุดที่ต้องแก้ไขนะครับ ให้ลองหานิยายที่ชอบมาอ่านศึกษาและเก็บเกี่ยวความรู้จะช่วยได้มากครับ หากอยากจะเก่งขึ้นนั้นไม่ใช่แค่อ่านเพียงอย่างเดียวจะต้องนำความรู้มาทดลองเขียนได้วย อ่านให้เยอะเขียนให้มากจะเก่งขึ้นได้ครับ มันจะช่วยลับคมจินตนาการของเราให้ไกลมากกว่าเดิม ชนิดที่ว่าแค่เห็นปุ๊บก็จิ้นได้ปั๊บในไม่กี่วินาที
รวมคะแนน
1.ชื่อเรื่อง – 5/10
2.โครงหลัก + ย่อย – 6/12
3.เปิดเรื่อง – 5/10
4.ความน่าติดตาม – 5/12
5.สนทนา –6/12
6.ตัวละคร – 6/12
7.ภาษา – 6.5/12
8.อื่น ๆ -5.5/10
9.ความพึงพอใจ -6/10
รวมคะแนน –51/100
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
จะช่วยเอาแบนเนอร์ของบทความนี้ไปเผยแพร่ได้ไหมครับ ::
ความคิดเห็น