คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [Fic KHR] The Dark SecreT(Yaoi)
[Fic KHR] The Dark SecreT(Yaoi)
Pair : 10069
Author : blood_hana
ขอออกตัวก่อนเลยว่านี่เป็นเพียงการวิจารณ์ในสถานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้น หากรุนแรงไป ไม่พอใจ หรือจะทักท้วงก็เชิญตามสบายครับ
1.โครง + พล็อต
หลังจากที่อ่านจบรู้สึกเครียดนิดๆ เพราะมีจุดที่อยากจะบอกเยอะมาก แต่ในหัวก็สับสนวุ่นวายจนเรียบเรียงอะไรไม่ถูก พล็อตแนวแวมไพร์มีเยอะนะครับ ทั้งในแนวรักหวานเอย แฟนตาซีเอย แฟนฟิคเอย มีให้เกลื่อนไปหมด เนื่องจากยังมีแค่ไม่กี่ตอนผมเลยไม่สามารถคาดเส้นทางที่ฟิคเรื่องนี้จะดำเนินไปถูก เพราะช่วงแรกๆ นั้น ยังไม่มีอะไรฉีกจากแนวที่พบเห็นได้ทั่วไปครับ ซึ่งต้องรอดูฉากจบของเรื่องนี้
2. ภาษา
ตัวภาษาแบบเพียวๆ อยู่ในเกณฑ์ดีครับ แต่เรื่องการบรรยายนี่เหมือนพี่บลัดจะเรียบเรียงไม่ค่อยถูกนัก ประโยคดูสับสนไม่ครบความเลย คำซ้ำซ้อนมีเยอะ โดยเฉพาะการแทนด้วยสีผม ผมขาวกับผมน้ำเงินในตอนปฐมบท เจอคำแบบนี้อยู่ในประโยคเดียวกันหลายที่อ่านแล้วสะดุดครับ ถ้าใช้สีอัญมณีหรือคำไวพจน์แทนดูจะสลวยมากขึ้น ต่อมาคือการใช้คำว่าเช้าตรู่และมาต่อด้วยคำว่า เช้ามืด มันดูขัดกันอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ เพราะเช้าตรู่คือแสงอาทิตย์ได้ขึ้นมาเต็มที่แล้วและขับไล่ความมืดให้หายไป ส่วนเช้ามือคือแสงแรกของวันเริ่มจะโผล่พ้นฟ้า บทแรกมีการย้ำถึงเรื่องสีถึงสองครั้งด้วยกัน ขาวบริสุทธิ์ ดำนิล ใช้คู่กันเลยดูแปลกๆ นะครับ เพราะโดยความหมายของ บริสุทธิ์(สีขาว)และนิล(สีดำ) มันบ่งบอกในตัวเองอยู่แล้วครับ พออ่านจบผมรู้สึกอยากเอาหัวโขกโต๊ะมากเลย ระดับภาษาของพี่บลัดมันไม่สม่ำเสมอกันเลยครับ มีทั้งภาษาปากเอย ภาษาแบบเป็นวิชาการที่ใช้สำหรับเขียนนิยาย บางช่วงของเรื่องบรรยายได้ดี ในขณะที่บางช่วงมันกลับดูแย่ลงบรรยายไม่ค่อยละเอียดนัก และเช่นเดียวกับอารมณ์ตัวละครที่บางช่วงผมอินตาม และในบางช่วงก็สับสนไม่เข้าใจตัวละครเลย
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง
การดำเนินเรื่องมีความลื่นไหลดีครับ ช่วงเวลาที่เดินกำลังพอดีไม่ช้าหรือไม่เร็วจนเกินไป การตัดฉากหรือขึ้นฉากเนียนและไม่เนียนในเวลาเดียวกันครับ รอยต่อของเวลากลางวันและกลางคืนหมดไปเร็วมากเหลือเกิน และยังรอยต่อระหว่างบทนำกับตอนแรก ที่ขึ้นมาว่า 2 ปีต่อมา ไม่อยากให้ใช้แบบนี้เท่าไหร่ครับ อยากจะให้พี่บลัดทำให้คนอ่านเชื่อว่านี่มันผ่านมาแล้วสองปีจริงๆ หรือจะบอกผ่านการบรรยายก็ได้ว่ามุคุโร่มาอยู่กับเบียคุรัน 2 ปีแล้วนะ มีการเว้นบรรทัดเยอะเกินไปมันดูสิ้นเปลืองและขาดตอนครับ จะเว้นบรรทัดก็ต่อเมื่อขึ้นฉากใหม่เลยจะดีกว่า ต่อมาคือขั้นตอนการสืบสวนคดีความตอนที่ป๋าเบียปรึกษากับอิเอมิสึเรื่องคนร้ายกับผู้ตกเป็นเหยื่อ ทำไมป๋าเบียจึงชี้ชัดไปที่เบลฟากอน ตอนอ่านนี่ผมก็ยังงงอยู่ มันไม่มีที่มาที่ไปของแนวคิดสืบสวนเลย อันดับแรกคือเมื่ออิเอมิสึยื่นเอกสารให้เบียคุรันอ่านรายละเอียด น่าจะเปิดเผยนิดหนึ่งถึงแนวคิดของป๋า ผมเข้าใจว่านี่เป็นบุคลิกของป๋าที่พี่บลัดต้องการให้ดูลึกลับและเข้าใจได้ยาก มีเบื้องหลังซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มเทวดา โดยรวมแล้วมันขาดที่มาที่ไปของเหตุการณ์หลายแห่งเลยครับ และรอยต่อระหว่างฉากบางช่วงก็นานเกินไป ระหว่างจบบทและขึ้นบท ตอนที่ 6-7 เพราะบท 6 มันจบที่มุคุโร่เดินออกไปจากห้องเบียคุรันในตอนเช้าและพอขึ้นบทที่ 7 พวกเขาทั้ง 3 คนอยู่ๆ ก็รีบร้อนไปที่ไหนสักแห่ง ไม่มีใครโทรมาแจ้งให้สารวัตรทราบก่อนเลยรึครับ ทำไมเหตุการณ์แบบนี้ถึงได้หายไปซะล่ะ? เป็นหลายครั้งมากแต่ตั้งบทแรกถึงบทปัจจุบัน เรื่องรอยต่อของเวลาในเรื่องครับ มันทำให้รู้สึกตะขิดตะขวงใจมาก
4. เหตุผล ความสมจริง
ตอนช่วงปฐมบทมีจุดที่อยากติงครับ เพราะพี่บลัดไม่ได้กล่าวถึงที่มาที่ไปของสองคนนี้เลย และเหตุผลที่ว่าทำไมเบียคุรันจึงได้ต้องการตัวมุคุโร่ ทั้งๆ ที่เขาตามล่ากันมาจนอยู่ในสภาพนี้ เรื่องความงามของแวมไพร์ก็อาจมีส่วนแต่ป๋าเบียคงไม่ได้สนใจเพียงแค่รูปลักษณ์ของมุคุเพียงเท่านั้นหรอกใช่ไหมครับ? มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น น่าจะทำให้เห็นหน่อยนะครับว่าอะไรเห็นเหตุให้ป๋าต้องการตัวมุคุถึงขนาดยอมเปลี่ยนใจไม่ฆ่าเขา แต่ถ้ามันเป็นปมที่ยังไม่ต้องการจะเผยมันก็อีกเรื่องนะครับ เพียงแต่อยากจะบอกว่าลำดับขั้นการเปิดตัวสองคนนี้มันดูแปลกๆ ไม่มีที่มาที่ไปให้เห็นชัดเจนนัก มีอีกจุดหนึ่งครับถ้ามองในเชิง Yaoi แล้วคงจะไม่แปลกอะไร แต่ผมก็ถือว่ามันเร็วไปอยู่ดี ป๋าเบียเล่นจูบรับขวัญมุคุตั้งแต่แรกพบนี่ อะไรจะขนาดนั้น ค่อยๆ ตะล่อมไปทีละน้อยน่าจะทำให้ดูสมจริงมากกว่านี้นะครับ ถ้าคิดถึงในแง่ของความเป็นจริงแล้วคงไม่มีใครสามารถจูบกับคนที่เพิ่งจะพบหน้ากันครั้งแรกได้ (หากมันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะอุบัติเหตุ) ถึงอย่างไรนิยายและฟิคก็อิงพื้นฐานของความเป็นจริงด้วยนะครับ
5. ตัวละคร
ตัวละครอื่นอยู่ในกรอบดีอยู่แล้วแต่ทีนี้ผมขอมาเจาะที่เบียคุรัน มุคุโร่ และอิเอมิสึนะครับ เริ่มจากป๋าก่อน นิสัยของเขาเดี๋ยวเป็นผู้ใหญ่เดี๋ยวเป็นเด็ก ถ้าอิงจากตามต้นฉบับเลยก็นับว่ามีความคล้ายคลึงกันแต่ไม่เหมือน มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าผิดจากคาแร็กเตอร์เดิมมากนักเพราะทิ้งวิธีปฏิบัติและวิธีการพูดยังทำให้เชื่ออยู่ครับว่าไม่หลุดจากเดิม แต่ที่ผมรู้สึกแปลกๆ ก็คือบางช่วงที่พี่บลัดอธิบายว่า ป๋าไม่พอใจมุบ้างล่ะ โกรธบ้างล่ะแม้สีหน้าจะไม่เปลี่ยน แทนที่จะบอกว่าโกรธหรือไม่พอใจ หากบรรยายเป็นการบอกว่า เขาเหยียดยิ้มเย็นพร้อมกับรังสีรอบตัวที่ดูจะดิ่งจนติดลบองศา มันก็ทำให้ดูเหมือนว่ากำลังโกรธอยู่แต่หน้านั้นยังยิ้มเหมือนเดิม บรรยายโดยใช้สภาพแวดล้อมดูจะเหมาะกับป๋ามากว่านะครับ เพราะป๋าดูจะเป็นคนที่เข้าใจได้ยากและลึกลับมากที่สุด ฉะนั้นบางช่วงที่พี่บลัดบรรยายมันทำให้ป๋าดูกลายเป็นคนธรรมดาไปช่วงหนึ่ง ต่อมาคือมุคุโร่ที่อยากติงมากที่สุด อย่างไรก็อย่าลืมว่ามุคุเป็นผู้ชายนะครับอย่าทำให้เขาเหมือนผู้หญิงมากจนเกินไป ทั้งสายตาที่มองเหมือนกับจะหึงหวง และความหวาดกลัวต่อเบียคุรัน อาการพ่อแง่แม่งอน ชักเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกทีแล้วนะครับ จะว่าหลุดจากเดิมก็ไม่เชิงนักวิธีการพูดรวมทั้งการยิ้มยังคงเหมือนเดิมมีแต่ความรู้สึกนั่นแหละที่มันหลุดจากคาแร็กเตอร์เดิมไปแล้ว มุคุโร่เกือบจะเป็นผู้หญิงโดยสมบูรณ์แล้วครับ และสุดท้ายคืออิเอมิสึซึ่งช่วงแรกๆ ที่เบียคุรันเจอเขากับช่วงหลังที่ดูคุ้นเคยกันแล้ว ต่างกันลิบลับเลยการแสดงออกมันดูก้าวกระโดดอย่างตอนแรกนอบน้อมและเชื่อฟังคำแนะนำ ไม่ได้ตะคอกใส่ป๋าเลยด้วยซ้ำ ตอนหลังอยู่ๆ ก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ภาพรวมตัวละครที่ผมบอกได้คำเดียวว่า มันเรรวนแปรปรวนสุดๆ ครับ เพราะอยู่ๆ ก็จะเกิดเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันกันหมด ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าค่อยเป็นค่อยไปเลย = =”
6. บทสนทนา
ตรงส่วนนี้ค่อนข้างก้ำกึ่งเหลือเกินระหว่างทำให้อินหรือไม่อิน =A= เพราะบางช่วงก็รู้สึกคล้อยตามตัวละคร แต่บางช่วงกลับรู้สึกเฉยๆ ไปเสียอย่างนั้น ก็บอกได้ลำบากนะครับ แต่การสื่ออารมณ์ผ่านคำพูดตัวละครยังต้องปรับให้เข้ากันมากกว่านี้อีกนิด อย่างที่บอกครับว่าบางช่วงทำให้คล้อยตามได้ แต่ในขณะที่บางช่วงกลับสื่อไม่ถึงคนอ่าน ด้วยติดจากปัจจัยข้างต้นที่กล่าวมาเป็นฉากๆ แต่เรื่องบทสนทนาถือว่าดีแล้วครับ มีบางครั้งที่ตัวละครพูดกำกวมซึ่งมาจากการพพิมพ์ผิดหรือพิมพ์ไม่ครบ
7. คำผิด
ผิดเยอะพอสมควรครับ บางคำลืมเติมไม้เอกบ้างล่ะ หรือมีวรรณยุกต์เกินมาบ้างล่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นคำง่ายๆ ที่ขาดเสียงวรรณยุกต์ทั้งนั้นเลย เหมือนพี่บลัดจะลืมเติมบ่อยมากเลยครับ เช่นคำว่า ขาดวิ่น เป็น ขาดวิน พออ่านจบแล้วผมถึงได้คิดว่าพี่บลัดได้ตรวจทานก่อนนำมาลงไหมครับ คำผิดเยอะมากเลย = =”
8.อื่น ๆ
ก่อนอ่านผมคิดว่าคงไม่มีอะไรให้ติงมากเพราะพี่บลัดเก่ง ตอนนี้ก็อีกเรื่อง... นี่เป็นแค่คำแนะนำเท่านั้นนะครับ แก้ไขในส่วนที่ต้องแก้ หากพอใจแล้วไม่ต้องไปแก้อีกก็ได้ ส่วนพวกการใช้ไม้ยมกนะครับ ไม่ควรใช้ติดกันอย่างเช่น ไปๆมาๆอ่านแล้วติดกันไปเลยครับควรจะมีช่องไฟหน่อย เช่น ไปๆ มาๆ แล้วก็ไม่ควรจะใช้เยอะเกินไปนะครับ แค่ซ้ำ 1-2 ครั้งก็พอแล้ว
9.ความพึงพอใจ
ถึงเนื้อเรื่องจะเจอบ่อยแต่ผมว่าไม่น่าเบื่อนะ อ่านแล้วสนุกครับแม้จะขมวดคิ้วเป็นพักๆ ระหว่างขึ้นฉากหรือเปลี่ยนเป็นฉากใหม่ก็ตาม ตัวอักษรใหญ่กว่านี้อีกนิด ขนาด 16 ยี่กำลังดีนะครับ ผมสายตาสั้นเลยต้องเพ่งหนักและต้องไปกดปุ่มขยายตัวอักษรด้วย ความยาวแต่ละตอนยาวกำลังดี
สรุปคะแนนดังนี้
1.โครง + พล็อต (7/10)
2. ภาษา (6.5/12)
3. ความสนุก+การดำเนินเรื่อง (7/12)
4. เหตุผล ความสมจริง (6.5/12)
5. ตัวละคร (6.5/12)
6. บทสนทนา (7/12)
7. คำผิด(5/10)
8.อื่น ๆ (7.5/10)
9.ความพึงพอใจ (7.5/10)
รวมทั้งสิ้น 60.5/100 คะแนนครับ
แบบฟอร์มรับคำวิจารณ์
ชื่อผู้รับ ::
รับเมื่อวันที่ ::
พอใจกับคำวิจารณ์หรือไม่ ::
อยากจะบอกหรือแนะนำอะไรกับเจ้าของบทความหน่อยไหม ::
จะช่วยเอาแบนเนอร์ของบทความนี้ไปเผยแพร่ได้ไหมครับ ::
ความคิดเห็น