Ø .. н є ℓ ǝ и _ ο ſ † г ο ч ::

ลำดับตอนที่ #1 : 1ˢᵗ | Legends CH I : N A C H E O N S A

➴__ A B O U T  1ˢᵗ  S T O R Y 

[ N A C H E O N S A ]___

__________________________________________________________

➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴➴

 

아무 일도 아냐 잊으려 해도 ไม่มีอะไรที่ต้องลืม 머릿속에 니말 떠나질 않아 ฉันจะอยู่ในความคิดของคุณ   N A C H E O N S A Call her [ Cheon - sa ]  ' Don't be afraid ' ' Just Lazy GirL '

' I don't understand about your smile ' ' Because It's BORING SMILE ' She isn't Sky. She isn't Sun. She isn't Moon. But She likes Flavorless Lemon !! 보이는 게 단 줄 아는 거니 넌 다른 건 다 틀리니 คุณรู้ไหมว่ากำลังเห็นอะไร คุณดูเปลี่ยนไปไม่เป็นตัวคุณ 니가 준 상처가 다 아물 때까지 รอยแผลเป็นที่คุณทิ้งไว้ 니가 남기고 간 그 흔적 만이 เพียงแค่ร่องรอยที่คุณทิ้งไว้

THANK YOU

Theme > " SQWEEZ " THEME ( V.2 )

Music Block > Click

Music > If you were me [ Hwayungi .Ost ]

Other Code > โค้ดแมว

Register. [S]

“ .. งานที่ทำอยู่ตอนนี้หรอคะ .. อื้ม .. เอาเป็นว่าฉันจะไม่พูด ..”

“. เจ้าของกิจการควรจะอบรมพนักงานใหม่นะคะ .. สั่งพิซซ่าหน้าชีสแต่ได้หน้าซีฟู้ดมา แถมรอนานมากด้วย .."

ตำแหน่งหน้าที่การงานของคุณ :: พนักงานภาคปฏิบัติผู้คิดอยากจะลาออกอยู่ทุกวัน

__________________________________________________________

ชื่อ-นามสกุล [TH – EN] :: นาชอนซา || Na Cheonsa || 나천사 - เพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่งดงามน่ารักราวกับนางฟ้า เพียงแค่แรกเกิด ดวงตาของเธอกลมสวยดุจเทพธิดา นั่นจึงเป็นที่มาของ ‘นางฟ้าผู้งดงาม’ น่าเสียดายที่นางฟ้าผู้งดงามทั้งกายทั้งใจในตอนนั้นกลับเหลือเพียงชื่อไปเสียแล้ว..

นามแฝง [TH - EN] :: เบลล์ [Bell]

เสียชีวิตเมื่อวันที่ :: 25 December

สาเหตุการเสียชีวิต :: กินยาพิษฆ่าตัวตาย

แต้มบุญ / แต้มบาป :: 99 m / 121 m

รูปลักษณ์โดยรวม

➴ นาชอนซาเป็นหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีเลม่อนยาวระกลางหลัง เส้นผมของเธอจะให้ความรู้สึกเหมือนสัมผัสเส้นไหมแต่แน่นอนว่าเธอไม่เคยให้ใครสัมผัสมันนอกจากตัวเองที่ติดนิสัยชอบเสยมันขึ้นไปบ่อยๆ กลิ่นหอมของมะนาวอ่อนๆที่มาจากแชมพูที่เธอชอบใช้ก็เป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง ประกอบกับสีสว่างจนเกือบจะไปทางบลอนด์อ่อนทำให้เธอดูโดดเด่นและไม่เหมือนใครเป็นเท่าตัว น่าแปลกที่เธอจะปล่อยยาวยังไงมันก็ดูจะไม่ไปขัดขวางการทำอะไรของเธอเลยแม้แต่น้อย หน้ามงหน้าม้าก็ไม่ตัดเหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขา เพียงแค่หวีลงมาแล้วแสกกลางก็จบ นั่นแหละชีวิตในการทำผมของนางฟ้าแสนขี้เกียจผู้นี้

➴ ดวงตาของเธอก็เป็นสีอ่อนคล้ายกับเรือนผม เธอได้มันมาจากคุณพ่อที่เป็นชาวอังกฤษ..แน่นอนว่าในความแปลกเหล่านั้นก็มีเสน่ห์เฉพาะตัวแฝงอยู่ ดวงตาของเธอจะให้ความรู้สึกเหมือนคุณกำลังจ้องมองมะนาวลูกโตสีเหลืองสดใสที่ถูกฝานเป็นซีก แถมยังเคลือบเอาไว้ด้วยความเรียบนิ่งไร้อารมณ์ตลอดเวลา นั่นแหละที่ทำให้นาชอนซาในยามปกติดูจะเป็นคนเอื่อยเฉื่อยและไม่สนโลกมากขึ้น

➴ ผิวของเธอนวลเนียนเพียงเพราะเธอกินผักผลไม้บำรุงอยู่เสมอ โลชงโลชั่นไม่ทาเพราะใช้รวบไปกับครีมอาบน้ำที่บำรุงไปแล้ว จะใช้อีกทำไมให้เหนียวตัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับดูสุขภาพดีเสียจนสาวๆบางคนยังอิจฉา ประกอบกับหุ่นเพรียวบางและส่วนสูงนางแบบ ทำให้เธอยิ่งดูโดดเด่นเกินไปอีกโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยแม้แต่น้อย เธอไม่ได้ผอมเกินไปหรืออวบจนเกินไป แต่เธออยู่ในเกณฑ์ที่สาวๆหนุ่มๆเทรนด์เกาหลีส่วนใหญ่จะนิยมกัน

➴ หน้าตาของเธอแทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ เธอเป็นคนเกาหลีก็จริงแต่เธอก็ยังมีเชื้ออังกฤษอยู่บ้าง จมูกที่โด่งเป็นสันของเธอก็เป็นที่น่าอิจฉาของใครหลายๆคน ริมฝีปากอิ่มน้ำที่ถูกเคลือบเอาไว้ด้วยลิปกลอสสีส้มอ่อนแวววาวดูน่าสัมผัสซึ่งจะเผยอน้อยๆยั่วยวนผู้คนรอบหน้าที่เผลอมองมายังใบหน้าที่แสนสมบูรณ์แบบนั้น เธอสวยมากแบบที่เรียกได้ว่าสามารถเป็นดาราได้เลย .. แต่ดาราน่ะตารางชีวิตแน่นจะตาย เธอไม่เอาด้วยหรอก ขอนอนขี้เกียจอยู่ในห้องเหมือนเดิม รอคำสั่งมาเหมือนทุกๆวันยังจะดีกว่า

➴ เธอเป็นผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่งและมีรูปร่างที่เหมือนกับนางแบบดังๆในวงการ เสื้อผ้าที่เธอสวมส่วนใหญ่เมื่อต้องออกมาข้างนอกหรือปฏิบัติภารกิจจะเป็นแฟชั่นตามเทรนด์ในขณะนั้น แต่เมื่อนอนเอื่อยเฉื่อยอยู่ที่ห้องจนเป็นที่ชินตาของใครหลายๆคนที่มาเยี่ยมเยียนก็คงจะเป็นกางเกงยีนส์กับเสื้อเชิ้ตธรรมดาๆเพราะเธอคิดเกียจเลือกอะไรที่มันยุ่งยาก

     คำว่าสวยเสียของคงเหมาะกับเธอคนนี้ .. เพราะถ้าเธอสวยขนาดนี้แล้ว จะมีเหตุผลอะไรที่ทำให้เธอยงไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรือมีเพื่อนฝูงเยอะๆแบบเขาสักที..?

ส่วนสูง / น้ำหนัก :: 169 / 52

รหัสประจำตัววิญญาณ :: N

นิสัย

     ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในเวลาที่ได้รับคำสั่งหรือหน้าที่ภาคปฏิบัติใดๆ .. เธอก็เป็นเหมือนไข่แดงจอมขี้เกียจ No.2..

     นาชอนซาเป็นคนที่มีท่าทีเอื่อยเฉื่อยและดูไม่เอางานเอาการ ทุกๆเช้าตื่นมาด้วยท่าทีที่ไม่ใคร่จะยินดีกับการตื่นนอนของเธอเท่าไรนัก เธอชอบนอนมากถึงขึ้นที่ว่าเตียงกับหมอนข้างเป็นสุดที่รักของเธอไปซะแล้ว ..แถมเวลาเธอคิดจะนอนเร็วก็นอนเร็วจนน่าใจหาย หรือเวลาที่คิดจะนอนดึกก็ดึกจนน่ากลัว เช่น คนปกติ(ในโลกหลังความตายที่เธออาศัยอยู่)พร้อมใจกันเข้านอนกันสี่ทุ่มสามสิบ ก็จะมีเธอคนเดียวที่สวนกระแสเปิดไฟห้องสว่างจ้าจนเกือบสองตีสาม หรือบางวันห้องของเธอก็จะปิดไฟมือตั้งแต่สองทุ่มครึ่งไม่ก็สามทุ่ม..แถมเธอยังเป็นคนที่หลับง่ายละตื่นยากมาก หัวถึงหมอนไม่ถึงสามนาทีแม่คุณก็สามารถไปเฝ้าพระอินทร์ได้แบบสบายๆ หรือบางทีนั่งกินข้าวเช้าอยู่ดีๆแล้ววูบไปเลยก็มี นิสัยตื่นยากของเธอแทบจะเรียกได้ว่าเอาช้างมาฉุดก็ไม่สามารถปลุกหญิงสาวคนนี้ให้ตื่นขึ้นมาได้แล้วยังตื่นสายอีกต่างหาก.. เว้นแต่ว่าจะมีคนเข้าไปพูดเรื่องเงินใกล้ๆหู เธอจะเบิกเนตรตื่นขึ้นมามองคนพูดทันทีพร้อมกับคำพูดติดปากที่ว่า "..นี่ล้อเล่นกันใช่ไหม..?"

     นาชอนซาเป็นคนที่ใจเย็นเอามากๆจนดูเหมือนไม่จริงจังกับอะไรซักอย่าง ท่าทีที่เอื่อยเฉื่อยและลีลาเวลาจะทำอะไรของเธอเยอะจนน่ากลัว ตื่นเช้ามากว่าจะลุกก็ต้องกลิ้งไปกลิ้งมาให้ตื่นซะก่อน หรือเวลาจะอาบน้ำก็ต้องเช็คตารางงานนู่นนี่นั่น บางครั้งก็นั่งรอให้หายงัวเงียก่อนถึงจะไปจัดการตัวเองดีๆได้ คนนอกอาจจะมองว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างสโลว์ไลฟ์เหมือนกับคนอื่นๆ แต่จริงแล้วอย่างเธอต้องใช้คำว่าสโลวเลสท์แดทเอฟรี่บอดี้ต่างหาก.. ถ้าไม่มีงานก็ตัวขี้เกียจของจริงเลย.. นาชอนซาไม่ใช่คนที่รักษาเวลามากมายอะไรนักหากไม่ใช่เรื่องในหน้าที่ การนัดเจอหรือนัดคุยกับเธอถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายหรือเงินเดือนหาย จะต้องนัดเธอสายๆไม่ก็บ่ายเกือบเย็นไปเลย เพราะถ้าเธอบอกว่ากำลังจะเดินทาง นั่นหมายความว่าเธอยังอยู่ที่ห้อง หรือถ้าเธอกำลังบอกว่าถึงแล้ว หมายถึงเธอกำลังออกจากที่พัก.. ดังนั้นคนที่นัดก็มีเวลาลั้ลลาประมาณชั่วโมงสองชั่วโมงก่อนเธอจะมาถึงล่ะนะ

     นาชอนซาเป็นคนที่ขี้เกียจจนน่ากลัว ขี้เกียจแบบพระเจ้าไม่น่าให้อภัย กว่าจะยอมสละความขี้เกียจลุกออกจากเตียงได้ก็ปาไปเกือบครึ่งเที่ยง หรือแม้กระทั่งเวลาที่จะเวฟอาหารที่แช่ตู้เย็นเอาไว้ เธอยังเวฟมันพร้อมกับขนมอบเลย เป็นการประหยัดไฟไปในตัวด้วยยังไงล่ะ.. หรือถ้าเป็นเรื่องของในตู้เย็น ถ้ายังไม่หมดหรือร้างจริงๆเธอก็จะยังไม่ออกไป มีวัตถุดิบอยู่สองอย่างขึ้นไปเธอก็เอามาอุ่นหุงนึ่งต้มผัดๆยำๆและทำให้มันอร่อยในแบบของเธอได้ ดังนั้นหายากมากที่จะเห็นเธอเดินออกไปซื้อของข้างนอกหรือเดินเข้ามินิมาร์ท ส่วนเรื่องการเดินห้ามนั่นก็จะไปในตอนที่เห็นว่าเทรนด์ใหม่ๆกำลังมาแรงไม่ก็เสื้อผ้าลดราคา ถึงจะขี้เหนียวและขี้งกในการใช้เงิน แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ชอบเธอก็เปย์แบบไม่ลังเลเหมือนกัน

     นาชอนซาเป็นคนที่ไม่ชอบทำอะไรยุ่งยากมากนักนอกจากเรื่องในหน้าที่ เรื่องกิน เรื่องเสื้อผ้า สามอย่างนี้ เธอเป็นคนสบายๆไม่ค่อยเครียดกับเรื่องรอบตัวแม้บางทีคนอื่นเขากำลังปวดเศียรเวียนเกล้ากับเธออยู่ก็ตาม ชอนซาเป็นพวกชอบหาความสุขใส่ตัวอยู่ตลอดเวลา เวลาว่าก็นอน ถ้าฝันรา้ยตื่นขึ้นมาเธอก็นอนต่อเพราะมันไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่ต้องเก็บมาคิด หรือถ้าวันไหนอารมณ์ดีหน่อยก็หมดตัวอยู่ในครัว ทำอาหารไม่ก็อบขนมแบบที่ชอบและก็กินมันเองอยู่แบบนั้นจนเย็น.. ดังนั้นไม่มีวันไหนเลยที่เธอจะเศร้าซึมหรือไม่มีความสุข นอกจากวันที่ฝนตกทั้งๆที่เธอยังตากผ้า.. แบบว่าใครมันปักตะไคร้..คนยิ่งขี้เกียจซักใหม่อยู่ .. 

     นาชอนซาไม่ใช่คนที่แสดงออกอะไรออกมาทางแววตา คิดอะไรอยู่เธอก็ไม่ค่อยจะพูดออกมา เพราะในหัวเธอก็มีแต่เรื่องเงินเป็นอันดับแรก กินเป็นอันดับสอง และนอนเป็นอันดับสาม เรื่องงานน่ะมันอยู่ในส่วนลึก ..เอาเป็นว่าเราจะพูดมากันอีกที-- เธอเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยากว่ากำลังคิดอะไรอยู่ สีหน้าของเธอจะเรียบนิ่งและมองทุกสิ่งด้วยสายตาปลาตายราวกับเฉยชากับทุกสิ่ง.. หญิงสาวเป็นคนควบคุมอารมณ์เก่งและรู้ว่าอะไรที่เธอควรจะเก็บมาคิดหรืออะไรที่ควรจะสนใจ ..ถึงจะมีคนมาชี้หน้าด่าหรือถูกนินทาในระยะเผาขน เธอก็จะทำเพียงแค่มองไปข้างหน้าพร้อมกับคิดว่าเสียงนกเสียงกาที่ไหนมันร้องเท่านั้น อีกอย่างคือเธอเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่ง ถึงจะมีคนทำให้เธอโกรธหรือหงุดหงิด.. ชอนซาก็จะทำเพียงแค่ปรายตามองด้วยสายตาเช่นเก่าและเดินไปที่อื่น .. โกรธคือโง่ โมโหคือบ้านี่แหละสัจธรรมของเธอ

     นาชอนซาไม่ค่อยสนใจโลกเท่าไรนัก.. ทุกสิ่งสำหรับเธอมันก็เป็นเหมือนแค่ละครฉากหนึ่งที่กำลังแสดงซ้ำไปซ้ำมา เสียเพียงแต่นักแสดงทุกคนต่างมีอารมณ์และความรู้สึกเป็นของตัวเอง ไม่มีใครได้บทหรือสคริปต์ไปท่องล่วงหน้า แน่นอนว่าต่อให้คนเหล่านั้นมองเธอด้วยสายตาแบบไหน เธอก็ไม่เคยจะเก็บมาคิดให้ประสาทเสียหรือมาเก็บกดแต่อย่างใด ความหน้าหนาของเธอหนาชนิดที่ว่าชั้นเเมนเทิลของโลกยังต้องยอมแพ้ เธอจะแต่งตัวยังไงหรือทำตัวแบบไหนมันของเรื่องของเธอ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เคยใช้กระจกรถคันหนึ่งเพื่อสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วเจ้าของรถลดกระจกลงมา ในขณะที่คนอื่นคิดว่าเธอต้องหน้าแตกแน่ๆ นาชอนซาเพียงแค่มองนิ่งๆก่อนจะทักทายสั้นๆกลับไปและเดินออกมา .. อีกอย่าง เธอน่ะเป็นเจ้าแม่แฟชั่นของแท้ เทรนด์เสื้อผ้าแบบไหนที่มาแรงเธอก็จะหยิบมาใส่หมด(แม้เสื้อผ้าที่เธอหยิบมาจะเป็นรูปแบบเดียวกับกระแสนิยมก็ตาม แต่สีจะเรียบๆง่ายๆซะมากกว่า)กระทั่งนอนอยู่ที่ห้องเฉยๆแล้วหยิบกุงเกงยีนส์หรือเอี๊ยมยีนส์มาใส่นอนก็มี .. นาชอนซาไม่ใช่คนที่ชอบเลือกอะไรที่มันเยอะๆ การเลือกเสื้อผ้าในการประกอบชุดของเธอจะเป็นโทนสีเรียบๆลายเรียบๆซะส่วนใหญ่และคงตามแบบนิยมเอาไว้ น่าแปลกที่ถึงเธอจะเลือกสีเรียบๆไม่อลังการอะไรมากนัก เสื้อผ้าที่เมครวมกันออกมามันกลับเข้ากับหญิงสาวได้อย่างลงตัว ..

     นาชอนซาเป็นคนที่กินจุมากถึงมากที่สุด เรื่องกินของเธอน่ะมันเรื่องใหญ่และสามารถเป็นปัญหาชีวิตได้เลย ทำให้สมัยมีชีวิตเธอได้ฝึกเข้าครัวช่วยพ่อแม่ทำอาหารบ่อยๆ พอตายแล้วต้องมาอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ใช่ว่าจะลืมฝีไม้ปลายมือที่สั่งสมมาเมื่อสมัยก่อน สกิลในการทำอาหารของเธออยู่ในระดับที่สูงจนน่ากลัว ชอนซาสามารถเปลี่ยนวัตถุดิบธรรมดาๆให้กลายเป็นอาหารจานหรูได้(แน่นอนว่าเธอทำกินเองและไม่คิดจะแบ่งให้ใคร) แต่ถ้าครั้งไหนที่เธอไม่พอใจกับอาหารที่เธอทำ เธอจะเทมันทิ้งและทำใหม่จนกว่าจะได้รสชาติที่น่าพอใจ กับเรื่องอื่นน่ะเธอจะเอายังไงแบบไหนก็ได้ แต่เรื่องกินนี่เธอกลับเรื่องมากจนน่ารำคาญ นาชอนซาเป็นคนที่เคร่งเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร ถ้าใครจะทานข้าวกับเธอก็จะต้องห้ามเคี้ยวมีเสียงหรือกินให้เลอะเทอะ เธอจะมองคนๆนั้นด้วยสายตาเหมือนเดิมแต่กลับวางช้อนส้อมลงพร้อมกับยกจานไปนั่งทานที่โต๊ะอื่น และการกินจุของเธอไม่ใช่ว่าเธอจะต้องกินมูมมามเสมอไป เธอเป็นคนที่ต้องหยิบใส่จานนิดๆหน่อยๆ เดินไปทานให้หมดแล้วกลับมาตักใหม่ด้วยปริมาณแบบเก่า ทำแบบนั้นไปเรื่อยๆจนกว่าจะอิ่มก็แค่นั้น..ซึ่งจนกว่าจะอิ่มของเธอน่ะมันเยอะจนน่ากลัว..

     นาชอนซาตามปกติแล้วเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอะไรเพราะขี้เกียจพูดเยอะ แต่เธอจะกลายเป็นพวกขี้บ่นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานหรือเจ้านายอู้งานทั้งๆที่ตัวเองก็อู้เหมือนกัน จะว่าเธอเป็นคนที่บ่นคนอื่นไม่มองตัวเองก็ว่าได้ แต่เธอบ่นไม่จริงจังหรอกถ้าไม่ใช่เรื่องงานหรือเรื่องกินและเรื่องเงิน โดยเฉพาะอย่างที่สองเนี่ยเธอจะบ่นเยอะเป็นพิเศษเวลาของที่สั่งได้ช้าหรือพนักงานที่มาส่งหยาบคายกับเธอ แต่เธอไม่ฟ้องบริษัทหรอกเพราะขี้เกียจ(...) ส่วนเรื่องเงินนี่จะไม่ค่อยกล้าบ่นเท่าไหร่นักแม้ว่าตัวเธอจะไม่แคร์ว่าใครจะมองยังไง แต่เรื่องเงินนี่เรื่องใหญ่นะเออ.. ถึงแบบนั้นเธอก็มองโลกตามความเป็นจริง แง่มุมความคิดของเธอไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นทุกอย่างเป็นสีเทาหรือสวยงามเหมือนกำลังวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ เธอเชื่อในทฤษฎีบัตเตอร์ฟลายเอฟเฟเป็นอันดับหนึ่ง เพราะแบบนั้นเวลางานเธอจะตั้งใจมากๆจนแทบจะเรียกได้เต็มปากว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน..

     นาชอนซาเป็นคนที่ขี้งกและขี้เหนียวมากถึงมากที่สุด เวลาจ่ายเงินซื้อของเธอจะจ่ายด้วยจำนวนเงินที่ใกล้เคียง หรือถ้ามีเศษเล็กๆน้อยก็จะควักเศษให้ทันที แม้กระทั่งเวลาไปจ่ายตลอดหาของมาประกอบอาหารก็ยังจะต่อราคากับแม่ค้าแม้จะมีป้ายที่ว่า'ราคาที่ลดแล้ว'แปะอยู่ก็ตาม .. เธอไม่ใช่คนที่ใจกว้างพอจะให้ใครยืมเงินได้ ยิ่งเวลามีของเซลล์ขายในห้างหรือช่วงลดราคาเสื้อผ้าในฤดูต่างๆ เธอก็จะสอยมาแบบไม่รีรอ หรือถ้าเป็นของที่เธอชอบ เธอก็จะควักจ่ายแบบเหมือนลืมไปว่าตัวเองเป็นคนขี้เหนียวมาก่อน.. เธอดูเหมือนคนฟุ่มเฟือยจริงๆนะเวลาที่ไปเดินเลือกเสื้อผ้าแขนยาวหรือแฟชั่นสำหรับอากาศหนาวในช่วงฤดูร้อนแล้วซื้อตัวที่ชอบมาดองไว้ในตู้เสื้อผ้าเนี่ย แต่เมื่อเข้าฤดูหนาวจริงๆก็จะรู้ว่าการใช้จ่ายของเธอไม่ได้สักแต่ซื้อมาทิ้ง..แถมยังได้ในราคาที่ถูกกว่าราคาในฤดุหนาวจริงๆอีก..

     นาชอนซาเป็นคนที่ฉลาดแต่ไม่ค่อยนำความรู้ออกมาใช้ในเวลาที่ไม่จำเป็น แต่เธอเป็นคนที่หัวการตลาดตลอดและหน้าเงินพอสมควรเลยนะ ถึงจะไม่ได้เป็นเอามากถึงขั้นมองเวลาทุกวินาทีเป็นเงิน แต่สำหรับเธอแล้วเงินมันก็สำคัญพอๆกะการกินนอนและหน้าที่ ในช่วงที่ไม่มีงานเธอก็จะหาช่องทางทำมาหากินทางอินเตอร์เน็ต ไม่หวังเอาแต่พึ่งเงินจากหน้าที่หลักเพียงอย่างเดียว ..ในตอนนี้การเล่นหุ้นของเธอก็ประสบความสำเร็จและมีผลกำไรอยู่พอสมควรทำให้ไม่ต้องดิ้นรนจนต้องไปทำอาชีพเสริมพวกพาร์ทไทม์หรือเดินเปิดร้านขายของอะไรทำนองนั้น อีกอย่างหนึ่งก็เพราะเธอขี้เกียจ(..) ถึงการเล่นหุ้นมันจะมีความเสี่ยงกว่าอาชีพทั่วๆไป แต่จะไปทำอะไรคนกับคนที่ชอบลงทุนแบบทุ่มสุดตัวเช่นเธอได้ แม้เวลาเฝ้าหุ้นเธอจะเอาแต่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงก็ตาม.. เวลาหุ้นลดนั้นแหละถึงจะลุกขึ้นมาจ้องตาไม่กระพริบ..

     นาชอนซาไม่ใช่คนที่รักการสังสรรค์หรืออยู่ในสถานที่ๆคนเยอะๆ เธอไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนั้นเพราะมันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวและหายใจไม่สะดวก เวลาจะทำอะไรก็ทำคนเดียว กินคนเดียว นอนคนเดียวตลอดและเธอไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับชีวิตของเธอมากจนเกินไปนัก ชอนซาจะขีดเส้นๆหนึ่งเอาไว้เสมอในห้วงความคิดเป็นการแบ่งแยกระหว่างผู้คนที่เธอพบเจอหรือต้องคุยด้วย ถ้าคู่สนทนาล้ำเส้นเข้ามาเมื่อไหร่ก็จะโดนสายตาไม่พอใจที่มองลอดผ่านแว่นมาจากหญิงสาว จะกล่าวว่าเธอรักสันโดษและโลกส่วนตัวสูงก็ไม่ผิด.. และเธอเป็นคนที่หวงเขตส่วนตัวมากโดยเฉพาะข้าวของเครื่องใช้ของเธอเอง สำหรับคนอื่นอาจจะให้ยืมหรืออะไรกันได้ แต่เธอไม่เคยคิดจะให้ใครยืมและไม่ชอบให้ใครมาแตะสิ่งของพวกนี้โดยไม่ได้รบอนุญาต เธอมองว่ามันเป็นการเสียมารยาทเอามากๆยิ่งกว่าการถูกหักหน้าโดยไร้เหตุผลกลางที่สาธารณะเสียอีก จะเรียกได้ว่าเป็นการเห็นแก่ตัวเล็กๆของเธอเลยก็ว่าได้..ยิ่งการถูกพูดถึงสิ่งที่เธอไม่ชอบหรือกลัว ชอนซาจะลุกออกมาทันทีแบบไม่คิดจะคุยต่อให้เสียเวลาพักผ่อนของเธอหรอก..

     นาชอนซาเป็นคนที่รู้อะไรมาก็ชอบเก็บเงียบ .. เธอเป็นคนเก็บความลับเก่งสุดยอดในแบบที่ให้เอาคีมมาง้างปากเธอก็ไม่คิดจะพูดโดยเฉพาะความลับเรื่องงาน(ถ้ามี..) อนึ่งคือมันไม่จำเป็นที่เธอต้องเอาเรื่องตัวเองไปป่าวประกาศบอกคนอื่นแบบสาวไส้ให้กากิน อสองคือไม่จำเป็น อสามคือขี้เกียจพูดให้เปลืองน้ำลาย ..ใครว่าความลับไม่มีในโลก นาชอนซาคนนี้แหละที่จะทำให้มันมีในโลกเป็นคนแรก.. แต่ถ้าเป็นเรื่องทั่วๆไป หญิงสาวจะเป็นคนที่ต่อให้สงสัยหรือรู้อะไรมาก็จะเก็บเงียบเอาไว้แบบนั้นแหละ(ถ้าไม่ใช่เรื่องงานและถ้าไม่มีคนถาม) เธอไม่ใช่คนที่ชอบเริ่มบทสนทนาเท่าไรนัก แทบจะเรียกได้ว่ามันเป็นของแรร์เลยก็ว่าได้ เธอจะเป็นคนที่ชอบฟังมากกว่าชอบพูดเสียเอง แต่ถ้าเรื่องไหนที่เธอรู้สึกว่ามันไร้สาระก็จะไม่ฟังและเมินไปโดยปริยาย สุดท้ายคือเธอไม่ชอบกินเผือกนึ่งเท่าไรนัก ต่อให้เพื่อนร่วมงานโดนนินทาอยู่ข้างๆเธอก็ไม่คิดจะสนใจมันเพราะไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะเก็บมาใส่ใจ ..

     นาชอนซาเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้และไม่ได้ขี้เหงาแบบที่คนโสดและอยู่คนเดียวทั่วไปควรจะเป็น ..เอาจิรงๆแล้วเธอก็ไม่ได้โสดหรือคบหาดูใจคุยกับใครเป็นพิเศษในขณะนี้หรอก.. นู่นไง เธอมีเตียงเป็นสามี หมอนเป็นภรรยา หมอนข้างเป็นกิ๊กคนที่หนึ่ง และผ้าห่มเป็นชู้ แล้วก็มีตุ๊กตาอุ๋งตัวใหญ่เป็นลูกอีกสองตัวถ้วน นั่นแหละครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ(?)ของเธอ หญิงสาวเป็นคนที่ดูแลตัวเองได้และเอาตัวรอดจากสถานการณ์ต่างๆได้เก่ง อย่างตอนที่มีไอ้โรคจิตที่ไหนไม่รู้สะกดรอยตามเข้ามาในมินิมาร์ท ชอนซาก็จะแสร้งทำเป็นเลือกซื้อของที่แบบว่า..แชมพูสำหรับผู้ชาย สบู่สำหรับผู้ชาย กางเกงสำหรับผู้ชาย เวย์นโปรตีนสำหรับเสริมกล้ามเนื้อสำหรับคนเล่นกล้าม หรือแม้กระทั่งที่แต๊บ(..)สำหรับสาวประเพศสองจนไปถึงถุงยางอนามัยก่อนจะหันหลังส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปทางมุมที่เธอคิดว่าไอ้โรคจิตคนนั้นมันตามเธออยู่.. ถ้ามั่นใจว่ามันกลัวเธอจนเลิกสะกดรอยตามแล้ว สีหน้าของเธอจะกลับมาเป็นปกติและหยิบของพวกนั้นวางลงมุมไหนมุมหนึ่งแม้จะมีสายตาของคนรอบข้างที่มองมาทางเธอไม่กระพริบก็ตาม..แต่ใครจะสน..

นาชอนซาไม่ใช้คนที่โกรธง่ายเท่าไรนัก เธอโกรธคนยากมากแต่ก็ใช่ว่าเธอจะโกรธใครไม่เป็น จะให้โกรธจริงๆก็คงจะเป็นการถูกตามรังควาญเรื่องส่วนตัวหรือการโดนขโมยเงินจากพวกโจรมุมตึก เธอปเ็นคนที่โกรธยากและหายยากมากจนแทบจะเรียกได้ว่ามีโอกาสเพียงแค่0.01%ที่เธอจะหายโกรธในระยะเวลาเจ็ดวัน ถึงเธอจะดูไม่ค่อยใส่ใจอะไรและทำตัวเหมือนเบื่อโลกไปวันๆ จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่จำฝังใจในระดับนึงเลยนะ แค่หัวใจของเธอมันด้านชากับทุกเรื่องแล้วนั่นแหละทำให้เป็นแบบนี้ เวลาเธอโกรธเองก็น่ากลัวในแบบที่ไม่ควรจะให้เธอโกรธ เพราะชอนซาจะแสดงออกมาทางสายตาชัดเจนมากว่าเธอกำลังโกรธคุณ จากท่าทีที่เอื่อยเฉื่อยของแม่คุณคนนั้นก็จะกลายเป็นพร้อมบวกตลอดเวลา เธอไม่คิดจะบวกหรอกนะ(แต่ถ้าจะบวกกับเธอก็โอเค..) มันก็แค่ท่าทีที่เธอแสดงทุกครั้งเวลาที่โกรธเท่านั้นแหละ..

     นาชอนซาไม่ใช่คนที่เศร้าเท่าไหร่แตก็นั่นแหละ เธอไม่ได้ชินชาถึงขั้นเศร้าไม่เป็น เชื่อไหมว่าหญิงสาวที่ดูจะเฉยชากับทุกสิ่งจะเศร้าทุกครั้งถ้าเห็นหญิงวัยกลางหรือชายวัยกลางทะเลาะกัน เพราะมันทำให้นึกถึงสมัยที่เธอยังมีชีวิต พ่อกับแม่เธอก็ทะเลาะกันแบบนี้ลับหลังเธอเวลาที่เธอเข้านอนตลอด..ตามปกติแล้วเธอจะไม่แสดงท่าทีอะไรออกมานักเพราะไม่ใช่คนที่อ่อนไหวง่ายอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าเธอกำลังเศร้ามากแบบที่ไม่รู้ตัว น้ำตาจะไหลอาบใบหน้าแต่ไม่มีเสียงสะอื้นหรือเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน มากสุดก็มีเพียงแค่สายตาที่แตะสลายก่อนหญิงสาวจะหันกลับไปสงบสติอารมณ์เงียบๆคนเดียวเท่านั้น

     นาชอนซาไม่ใช่คนที่เขินง่ายแบบหญิงสาววัยแรกรุ่นที่กำลังมีความรัก เหมือนมีทหารหน่วยสนับสนุนพร้อมใจกันแบกปูนไปโบกปิดตาประตูหัวใจของเธอเอาไว้ ชอนซาเป็นคนที่ใจแข็งมากถึงมากที่สุด ต่อให้คนที่เข้ามาจีบหล่อรวยหรือเพอร์เฟ็คแค่ไหนเธอก็ไม่สน เตียงนุ่มๆยังน่าซบกว่าแผงกล้ามของผู้ชายพวกนั้นอีก เธอไม่ได้เหยียดเพศเพียงแค่ไม่ค่อยสนใจเรื่องรักๆใคร่ๆแบบนี้  เอาเข้าจริงๆเวลาเขินเธอก็เหมือนกับผู้หญิงปกติทั่วไป ใบหน้าของเธอจะขึ้นสีอ่อนๆพร้อมกับเสมองไปทางอื่น แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นก็จะต้องทลายประตูหัวใจของเธอเข้ามาได้โดยวิธีการคอยเอาใจเธออยู่ห่างๆและเลี้ยงข้าวเธอบ่อยๆเท่านั้น เธอถึงจะเปิดใจให้..

รู้สึกว่ามุมขี้เกียจมันดูเยอะไปแล้ว..มาดูอีกมุมตอนอยู่ในเวลางานบ้างก็แล้วกัน..

ถ้าอยู่ในเวลางานหรือหลังจากที่ได้รับคำสั่งละก็..

     นาชอนซาไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักเวลาหรือไม่รู้จักกาลเทศะ เวลาต้องปฏิบัติหน้าที่หรือประสานติดต่องานเธอจะราวกับเป็นคนละคนกับไข่ขี้เกียจที่ได้สาธยายไปเมื่อครู่(..) หลายๆคนอาจจะเห็นท่าทีที่แสนเอื่อยเฉื่อยของเธอเดินเข้ามาในบริษัท แต่เมื่อเธอพ้นประตูเข้ามาแล้ว ดวงตาของเธอจะเปลี่ยนไปในทันที ..ชอนซาจะมีความเป็นผู้ใหญ่ตามอายุและมีความเป็นลีดเดอร์ที่ดีขึ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นถึงเวลาที่ก้าวเดินแบบทะมัดทะแมงของเธอจะชอบติดนิสัยเสยผมขึ้นก็ตาม ท่าทีของเธอจะดูกระฉับกระเฉงและเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น ความใจเย็นของเธอก็จะยังคงอยู่แต่ไม่ใช่ความใจเย็นในแบบที่เอื่อยเฉื่อยเช่นเวลาว่าง 

     ความใจเย็นของเธอจะเป็นการที่เธอจะกลายเป็นคนที่คิดอะไรก่อนลงมือกระทำเสมอ จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่มีแผนอยู่ในหัวตลอดเวลาถ้าเป็นเรื่องงาน หญิงสาวจะใช้สมองมากกว่ากำลังเมื่ออยู่ในโหมดจริงจังแบบนี้ จากนิสัยและคำพูดเนือยๆของเธอจะกลายเป็นจริงจังขึ้นมาทันที ทุกคำพูดของเธอที่กล่าวออกมาล้วนคิดให้ดีและกลั่นกรองากสมองมาแล้วทั้งสิ้น และยากนักที่จะมีคนขัดความคิดของเธอในโหมดWorking Womenสำเร็จ ดีไม่ดีถูกเธอหักหน้าอีกต่างหาก และที่สำคัญเลยคือถ้ามีภารกิจที่ต้องทำงานเป็นทีม เธอจะไม่ใจอ่อนสงสารหรือใยดีใครเด็ดขาด เพราะชานซามีความเชื่อมั่นในตัวของเพื่อนร่วมงานเสมอว่าทุกคนสามารถดูแลตัวเองได้และต่างคนต่างสามารถทำมันออกมาให้ดีที่สุดได้ ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าเธอจะทำตัวเป็นใหญ่หรือไม่เกรงใจคนอื่น ชอนซามองว่าทุกคนเท่ากันเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะชักจูงตัวเองไปทางไหนแค่เท่านั้น เธอเป็นคนที่รับฟังความคิดของคนอื่นและมีการประสานงานที่ดี ก่อนจะตัดสินใจอะไรเกี่ยวกับภารกิจที่ต้องทำร่วมกับคนอื่น เธอก็จะถามความเห็นของทุกคนและวิเคราะห์อยู่เสมอว่ามันจะส่งผลดีหรือผลเสีย..

     นาชอนซาจะกลายเป็นคนที่คิดอะไรก็จะพูดอะไรออกไปตรงๆทันทีถ้าอยู่ในโหมดสาระ เธอกล้าเสนอและเธอก็กล้าค้าน ไม่มีอะไรมาหยุดยั้งความจริงจังของเธอได้นอกจากคนที่มีอำนาจสูงสุดจากเบื้องบนเท่านั้น เอาเข้าจริงๆแล้วเธอเป็นคนที่เจรจาเก่งในระดับหนึ่งเลย หลายๆคนสามารถคล้อยตามและเห็นด้วยกับเธอได้ไม่ยากถ้าเธอเปิดปากพูดเวลาหารือในหน้าที่ คำพูดของเธอจะมีน้ำหนักและเหตุผลรับรองอยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่หาเหตุผลไม่ได้เธอก็จะนำความเห็นของคนอื่นมาวิเคราะห์แทน

นาชอนซาเป็นคนละเอียดอ่อนมากในเรื่องหน้าที่ เธอจะย้ำคิดย้ำทำและหมั่นตรวจเช็คความเรียบร้อยในผลงานเธออยู่เสมอก่อนจะกลับมารายงานความเรียบร้อยให้กับต้นทาง นิสัยที่แก้ไม่หายอีกอย่างในหน้าที่ของเธอก็คือการเสยผม.. เวลาเปิดโหมดจริงจังเธอจะเสยผมขึ้นและลืมตาขึ้นด้วยสายตาที่ดูสุขุมกว่าตอนปกติ หรือแม้กระทั่งจบภารกิจแล้วก็เสยอีก แม้กระทั่งนั่งคุยกับบอส(ถ้ามีโอกาส)ก็ยังเสยผมเช่นเดิม..

มันก็ควรจะดีนะที่เธอจริงจังในหน้าที่แบบนี้ .. แต่ถ้าไม่มีสิ่งที่เรียกว่า 'เงิน' เป็นแรงบรรดาลใจ ..เธอก็ไม่สามารถเค้นมุมจริงจังที่เคยมีตอนยังมีชีวิตอยู่ออกมาได้หรอก..

ลักษณะการพูดจา [ ตัวอย่างเสียง ]

นาชอนซาเป็นคนที่มีน้ำเสียงที่ไม่ได้ใสหวานเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ น้ำเสียงของเธอจะไปทางโทนเข้มๆมากกว่า และในตอนปกติเธอจะแทนตัวเองว่า 'ฉัน' และแทนคู่สนทนาว่า 'คุณ' ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนหรือวัยไหนๆ เธอเป็นคนที่พูดช้าและออกเสียงชัดทุกคำ ทำให้ตอนเป็นไข่แดงจอมขี้เกียจ น้ำเสียงของเธอจะเนิบนาบและพูดช้าๆเป็นซะส่วนใหญ่ ถ้าเธอพูดมากๆก็คงจะต้องมีใครซักคนนั่งหลับเพราะทนไม่ไหว จะให้เปรียบเหมือนคุณครูสอนเคมีที่พูดช้าๆเนิบๆในห้องแอร์เย็นๆชวนให้นอนหลับในคาบเรียนก็ไม่ผิด

- Action 1 :: พูดคุยสนทนายามปกติ -

"..."

     หญิงสาวในชุดเสื้อคลุมสีเหลืออ๋อยนั่งจ้องหน้าคู่สนทนาพร้อมกับตัดเค้กช็อกโกแล็ตพรีเมี่ยมเป็นชิ้นเล็กๆเข้าปาก ค่อยๆยกขาซ้ายขึ้นพาดขาขวาก่อนแขนเรียวจะเท้าลงกับโต๊ะ ดวงเนตรภายใต้แว่นสีชาหลุบลงมองเค้กเมื่อคู่สนทนาของเธอยังไม่มีท่าทีว่าจะพูดอะไร

".. มีอะไรก็พูดซักทีสิคุณ .."

".. มันเสียเวลานอนฉันนะ.."

คนที่เป็นฝ่ายนักเธอมาคุยก็ได้แต่มัวอ้ำอึ้งกับความสวยของเธอตรงหน้าจนพูดไม่เป็นภาษา ชอนซาเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจหนักๆก่อนจะผุดลุกขึ้นพร้อมกับกระเป๋าเงินคู่ใจ.. ขาเรียวสาวเท้าไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินก่อนจะอ้าปากพูดประโยคที่ทำให้ความสวยของเธอดูติดลบไปเลย

".. คุณคะ คิดเงินกับผู้ชายคนนั้นนะ .." พร้อมกับเดินออกไปจากร้านสวยๆ

- cut 1 -

- Action 2 :: ไม่พอใจ || โกรธ -

     ดวงเนตรสีอ่อนภายใต่แว่นราคาแพงมองตามเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีที่วิ่งราวกระเป๋าตังค์เธอไปด้วยแววตาไม่พอใจเท่าไรนัก ขาเรียวก้าวตามไปฉับๆจนกระทั่งไม่นานนักก็คว้าเสื้อเด็กขี้ขโมยที่ว่าให้หันมาเผชิญหน้ากับเธอ

".. ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะคุณ .."

" .. อะทินาทานิเวรมณีสิกขาปะทังสัมมาทิยามิ ..ไม่เคยได้ยินรึไงคุณ.. "

     น้ำเสียงนุ่มที่แปรเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งและเย็นชาพร้อมกับสายตาปานมีไฟลุกอยู่ในนั้น บรรยากาศรอบข้างที่เคยชวนให้ขี้เกียจในยามนี้ราวกับมีเงาดำจ้องเด็กหนุ่มวัยมัธยมปลายด้วยสายตาอาฆาต นาชอนซาคว้ากระเป๋าสุดที่รักออกมาจากมือของเด็กหนุ่มที่ยืนตัวสั่นจากเหตุการณ์เมื่อครู่ก่อนจะเดินไปแวะร้านขายไอติมใกล้ๆ ..หาอะไรเย็นๆมาดับไฟบนหัว

- cut 2 -

- Action 3 :: ตอนเขิน -

      ใบหน้างามหยดย้อนขึ้นสีขึ้นมาจางๆเมื่อเห็นแบงค์หมื่นวอนที่ถูกยื่นมาตรงหน้า เธอเลื่อนสายตาขึ้นสบกับผู้มีพระคุณ(?)ในการชอปปิงของเธอด้วยสายตาที่ดูมีประกายกว่าครั้งที่แล้วๆมา.. ก่อนจะก้มหน้างุดมองแบงค์ใหญ่สี่ใบในมือ ..

".. ขอบคุณ..นะคะ .. "

".. ถ้ามีโอกาส.. ก็อยากให้เลี้ยงข้าวด้วย .."

- CUT # 3 !!! -

ชอบ
➴ เงิน : คนหน้าเงินแบบเธอ ถ้าไม่ชอบเงินเป็นอย่างแรกนี่ก็ไม่ใช่เธอแล้วล่ะนะ } "..ฉันยอมทองท่วมหัวแต่ไม่มีสามีเป็นตัวเป็นตนก็แล้วกัน.."
➴ ของเผ็ด : เพราะเชื่อว่ากินของเผ็ดจะทำให้หายหวัด แถมคิดแล้วทำให้สดชื่น(?)อีกด้วย } "..ไก่ทอดซอสเผ็ดเกาหลีแบบผู้ใหญ่ทานสามชุดค่ะ.."
➴ เสื้อผ้าสวยๆ : เป็นผู้หญิงก็ต้องแต่งตัวเป็นธรรมดา เรื่องแฟชั่นถึงมันจะแพงแต่เธอก็ยอมเปย์ดีกว่าตกเทรนด์ก็แล้วกัน.. } "..ลดหน่อยไม่ได้หรอคะ..? ..ถ้าแบบนั้นใช้บัตรได้ไหมคะ..?"
➴ กาแฟดำ : เป็นสิ่งเดียวที่กระดกแล้วตาสว่าง เธอเลยชอบกระดกบ่อยๆก่อนออกๆไปปฏิบัติภารกิจอยู่เสมอ } "..กาแฟใส่นมน่ะมันไม่คูลเท่าไหร่หรอก..เฮ้!!บอกว่าห้ามใส่นมยังไงล่ะ..!"
➴ การทำอาหาร/ขนม : กองทัพต้องเดินด้วยท้อง การเติมพลังก็ต้องพึ่งอาหาร การกินคือสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข } "..คนที่กินแล้วไม่อ้วนน่ะ..น่าอิจฉาที่สุดแล้ว..ว่าไหม..?"
➴ การนอน : มันคือการพักผ่อน การคลายเครียด และเป็นทุกอย่างให้กับเธอแล้ว ยิ่งได้ทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆในห้องหลังจากทำงานเหนื่อยๆนี่โคตรสวรรค์ ! } "..มาแข่งนอนมาราธอนกันไหม..?"
➴ ของลดราคา : ของลดราคาใครจะไม่อยากได้ ประหยักตังค์ไม่พอ สบายกระเป๋าอีก ถึงเธอจะชอบของฟรีมากกว่าก็ตาม แต่มันมีในโลกที่ไหนกันล่ะ.. } "..ฉันเขียนในปฏิทินไว้แล้วว่าวันไหนห้างจะลดราคา..อย่าซนเปิดดูเชียวล่ะ.."
➴ สัตว์ขนปุยๆจำพวก กระต่าย แมวเปอร์เซีย : เป็นยาใจที่ดี ยิ่งเวลาได้ฟัดขมนู่มๆพวกนั้นจะเป็นอะไรที่สวรรค์กับเธอมาก } "..ความจริงก็อยากซื้อมาเลี้ยงซักตัวนะ.. แต่ขี้เกียจ.."
➴ เครื่องประดับสวยๆ : ตามวิถีผู้หญิงที่ชอบตามเทรนด์และการแต่งตัว } "..แต่ฉันไม่ชอบแนวโบฮีเมียนหรอกนะ.."

ไม่ชอบ
➴ อาหารรสจืด : มันเลี่ยนลิ้นและไร้รสนิยมมาก } "..ฉันยอมตายดีกว่ากินของพวกนั้น..แต่ถ้าจะโดนหักเงินเดือน ฉันก็ขอเลือกที่จะกินมัน.."
➴ ของเลี่ยนๆ : ของหวานที่หวานเกินไป ของทอดที่อมน้ำมัน มันทำให้เธอฝืดคอและไม่อยากจะทานอะไรต่อ : "..ก็แบบที่พูดเมื่อไปเมื่อกี้..แต่ฉันยอมกินมันดีกว่าโดนริบสิทธิในการรับเงินเดือนเต็มงวด.."
➴ สัตว์เลื้อยคลาน จำพวกลำตัวเป็นปล้อง :มันดูงุ่มง่ามและน่ารำคาญในสายตาเธอ.. ถึงจะเป็นเหตุผลที่ดูงี่เง่าและไม่ใช่เหตุผล แต่เธอไม่ได้ถึงขั้นไปพาลหยิบไส้เดือนที่กำลังพรวนดินให้ร่วนซุยมาฆ่าทิ้งหรอกนะ } "..ปล่อยมันอยู่กับครอบครัวไปเถอะ.."
➴  ลิปสติกสีฉูดฉาด : ถึงจะชอบแต่งหน้า แต่เธอไม่ชอบอะไรที่มันฉูดฉาด..แบบว่ามันดูตลกในสายตาเธอ.. } "..แต่งหน้าไปนอน..ไม่ได้จะไปแสดงงิ้วที่ไหนซักหน่อยนี่.."

เกลียด
➴ คนที่มายุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัวหรือของรักของหวง : ปกติเธอจะขีดเส้นเอาไว้เสมอว่าตรงไหนคือพื้นที่ส่วนตัว ใครเค้าอยากจะให้ชาวบ้านมายุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัวกันล่ะ.. } เธอจะมองผ่านแว่นสีชาของตัวเองด้วยสายตาเหยียดๆ แล้วค่อยสะบัดหน้าเดินออกมา

กลัว
➴ การถูกสะกดจิตเอง : เพราะเธอเข้าใจว่าพลังที่เธอมีมันน่ากลวขนาดไหน ถ้าโดนเองก็คงไม่ใช่เรื่องดี }} เวลาพบเจอหมอดูหรือผู้คนที่สะกดจิตคนอื่นได้ เธอจะรีบถอยห่างทันที ถ้าถูกจับได้เธอจะยืนนิ่งเหมือนกับถูกสะกดให้อยู่ตรงนั้น แม้ดวงตาจะเบิกกว้างราวกับกำลังหวาดกลัวก็ตาม
➴ เสียงที่เกิดขึ้นซ้ำๆหรือการเคลื่อนที่ของวัตถุที่เหมือนจะสะกดจิต จำพวก นาฬิกาลูกตุ้ม เสียงไซเรนที่ดังอย่างต่อเนื่อง : เหตุผลคล้ายๆข้อแรก และมันทำให้เธอหวาดกลัวและปวดหัว เผลอๆถ้าอยู่ท่ามกลางเสียงพวกนั้นนานๆอาจจะทำให้เธอหลอนในหัวไปพักนึงเลยก็ได้.. }} จะยกมือขึ้นปิดหูแล้วก็รีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้น

แพ้
➴ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

งานอดิเรก ::
➴ นอน : เฉพาะเวลาไม่มีงานเข้ามา เธอจะใช้ตัวบนเตียง ซึมซับกับความนุ่มเหมือนปุยเมฆของหมอน ท่ามกลางอากาศเย็นฉ่ำภายในห้อง ยิ่งวันไหนฝนตกแทบจะเรียกว่าตื่นเย็นก็ทำได้..ย้ำว่าถ้าไม่มีงานจริงๆ
➴ เล่นหุ้น : ช่องทางทำมาหากินอย่างหนึ่ง ถึงส่วนใหญ่เธอจะไม่ค่อยอยู่หน้าจอและใช้เวลาไปกับการนอนมากกว่าก็ตาม
➴ หาอะไรกิน : เป็นพวกกินจุ ท้องมันเลยร้องไห้ตลอดเวลา จะไม่หาอะไรให้มันหน่อยก็คงจะใจร้ายน่าดู เพราะแบบนั้นในตู้ยเ็นและในครัวจะอัดแน่นไปด้วยวัตถุดิบทำอาหารเสมอ
➴ ทำขนม : ถ้าไม่มีอะไรกินแล้วก็ขี้เกียจออกไปข้างนอก ก็ทำอะไรกินเองเลยก็แล้วกัน

อาวุธ :: เชือกเส้นหนา || เอาไว้รวบตัววิญญาณที่ไม่ยอมเชื่อฟังหรือบ้าคลั่งจนการสะกดจิตไม่ได้ผล

ความสามารถ :: สะกดจิตให้ทำตามได้ (เฉพาะวิญญาณ)

เพิ่มเติม

➴ ช็อกโกแล็ตเผ็ด เค้กเผ็ดพวกนี้คือของโปรด พยายามฝึกทำอยู่เสมอ

➴ ถนัดซ้าย

➴ เห็นเอื่อยๆเฉื่อยๆแบบนี้แต่ร้องเพลงเพราะมากเลยนะ ให้แร็ปก็ได้

➴ ของรักของห่วงแบบยกขึ้นหิ้งก็คือแว่นสีชายี่ห้อplaygirlที่สวมติดตัวตลอด กับเงิน (?)

➴ โผล่ไปทุกๆที่บนโลกโซเชียลที่มีช่องทางทำมาหากิน

➴ แต่งหน้าอ่อนๆไม่ฉูดฉาดเพราะขี้เกียจและไม่ชอบ แต่มันสามารถเข้ากับใบหน้าเธอได้เป็นอย่างดี

➴ ตอนมีชีวิตเธอขยันมาถึงมากที่สุด เพราะงั้นเลยมีความสามารถในเรื่องของเทคควันโดมาใช้ป้องกันตัวในตอนนี้ได้ดวย เพียงแต่ไม่ค่อยงัดขึ้นมาใช้ถ้าไม่คับขันจริงๆ อีกนัยหนึ่งก็คือขี้เกียจ

คิดออกเพิ่มเดี๋ยวมาเพิ่มเติมนะคะ <3

______________________________________________________________

TALK CHARACTER

Quiz :: ไหนลองพรีเซนต์ตัวเองให้น่ารับเข้าทำงานหน่อยค่ะ
     หญิงสาวที่มีท่าทีเอื่อยเฉื่อยผิดมนุษย์มนาค่อยๆย่อกายนั่งลงบนเก้าอี้สี่ขาที่เชื่องเชิญเธอให้นั่งลงตรงหน้า ขาขวายกขึ้นพาดขาซ้ายอย่างระมัดระวังไม่ให้เกินงามจนเห็นอะไที่ไม่สมควรเข้า เเขนเรียวเท้าลงกับต้นขาภายใต้กางเกงยีนส์สีเข้มในขณะที่ดวงตาสีเลมอนก็จ้องไปยังคู่สนทนาตรงข้ามด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

..ถึงแอพพลิเคชั่นของเธอจะมีแต่คำว่าขี้เกียจและหน้าเงิน..แต่อย่าลืมสีว่ามุมจริงจัง(ในการหาเงิน?)ของเธอเองก็มี..

"..นาชอนซาค่ะ..ถึงฉันจะขี้เกียจ ..แต่ฉันทำอาหารให้คุณทานทุกมื้อได้นะ.. จะหม้อไฟหรือเนื้อย่างดีล่ะ..?"

Quiz :: มั่นใจไหมคะว่าจะรับมือแก๊งค์วิญญาณได้ บอกไว้ก่อนนะคะว่าวุ่นวายไม่แพ้ตอนเทศกาลsale 90%ของห้างแน่นอน

"..กล้าก่อก็กล้าชนค่ะ.."

     หญิงสาวไหวไหล่ราวกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเธอ แต่มันก็เล็กน้อยจริงๆถ้าเทียบกับเหตุการณ์สงครามที่พึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปในสมัยที่เธอมีชีวิตอยู่ .. มือเรียวยกขึ้นปัดเรือนผมสีเดียวกับแว่นตาให้สยายลงด้านหลังเล็กน้อยก่อนจะกลับมานั่งจ้องผู้สัมภาษณ์ด้วยแววตาไร้อารมณ์เช่นเก่าทั้งๆที่ในหัวเริ่มจะคิดไปถึงของเซลล์เก้าสิบเปอร์เซ็นที่หญิงสาวเป็นคนกล่าวออกมาเมื่อครู่จนวุ่ยวาย ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เสียงท้องร้องที่ดังขึ้นแบบโคตรผิดเวลา..

.. หิวอะ ..

Quiz :: อาจมีการขูดรีดทรัพย์สินทางเงินเดือนเล็กน้อย กรุณารับให้ได้และทำใจเสียแต่เนิ่นๆ นะคะ ถ้าไม่ได้ยังไงเชิญช่องสามเข้าคิวรับตั๋วไปนรกได้เลยค่ะ /ผายมือ.

     "..." เหมือนกับมีไม้หน้าสามฟาดลงหนักๆแสกหน้า..เรื่องเงินน่ะมันเรื่องใหญ่..ไม่ทันไรก็โดนกินตั้งแต่แรกเลยงั้นหรอ!

.. ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้างราวกับพบเจอสิ่งที่เธอกลัวที่สุด..แต่ตอนนี้มันยังไม่เกิดทำให้นาชอบซาได้แต่ขยับแว่นน้อยๆเป็นการเรียกเซลฟ์เวลาทำมาหากินกลับมา

"..จะพยายามเท่าทำได้..ล่ะกันค่ะ"

ทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นด้วยน้ำเสียงที่ดูจะไม่มั่นใจกว่าหนแรกที่ตอบคำถาม .. ร่างเพรียวในชุดเสื้อเชิ้ตสีเหลืองพร้อมกับเสื้อคลุมสีขาวผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ยกมือขึ้นเสยผมเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องนั้น..

".. ถ้าการสัมภาษณ์จบลงแล้วฉันก็ขอตัวค่ะ.." หม้อไฟกำลังรอฉันอยู่..

ดูเหมือนรอบนี้จะได้มีการกินเพื่อนคลายเครียดชุดใหญ่

# ของกินจะเยียวยาทุกอย่าง

______________________________________________________________

TALK PARENT

สวัสดีค่ะชาวโลก ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เราชื่อรันรัน หรือจะเรียกอาร์ซีก็ได้ค่ะ!
:: ได๋ได๋เองค่ะ วันนี้มาส่งลูกคนแรกโล้ว--*จุดพลุ*

คำถามเบสิคมันต้องมีทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ไม่มีหรอกค่ะ (?)--//อะแฮ่ม เรื่องของเรื่องคืออยากทราบแรงบันดาลใจในการสร้างตัวละครตัวนี้น่ะค่ะ
:: จริงๆ วันก่อนไปร้านวัสดุแต่งบ้านมาค่ะ(?) เห็นกระจกสีชาละมันก็บังเกิดพล๊อตขึ้นมา .. เลยปั้นลูกสาวออกมาแบบนี้ล่ะค่ะ ฮา

ถ้าไม่ติดมีสองทางเลือกนะคะ คือหนึ่งรับกลับ สองมาร่วมขบวนการตัวประกอบกับเรา---เลือกได้ตามสะดวกเลยค่ะ ตัวเลือกที่สองสามารถเลือกบทที่อยากเป็นได้เลยนะคะ (ห้ามเลือกบทตัวร้ายนะคะ! 5555)
::คนนี้ยกให้เป็นตปก.เลยค่ะ สายชงอยู่แล้วว(หืม?)

อยากได้คำจำกัดความของน้องหน่อยน่ะค่ะ!
:: สวยเสียของ .. ค่ะ.. เธอสวยมากนะ แต่นิสัยไม่เอาใครกับบางมุมที่ไม่ควรจะให้คนอื่นเห็นนี่สิ.. ทำให้ความหน้าตาดีแทบจะไม่ช่วยอะไรเธอเลย--

เนื้อเรื่องอาจจะมีฟิลลิ่งที่ผสมๆ กันหน่อยนะคะ โดยปกติโทนมู้ดจะละมุนติดคอมเมดี้เรื่อยๆ ประสาชีวิตประจำวัน แต่ก็มีดราม่าแทรกมาช่วงๆ ตลอด แต่เรื่องตอนจบ..ไม่ต้องห่วงค่ะ อย่างน้อยในสายตาเรามันก็Happy Endเนอะ
:: ได้หมดทุกแนวเลยค่ะ ปกติก็ชอบการเขียนของท่านอยู่แง้ว ฮือ///

สุดท้ายนี้อยากบอกว่ารักยู ขอกอดสักที----/แค่ก ลล.ค่ะ 5555 ยังไงขอขอบคุณที่มาร่วมสนุกกับทางเรามากนะคะ เลิ้ป
:: รักเหมือนกันนะคะ

CR.SQW